Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Α.Π.: Δεν υπήρξε κάποια συγκεκριμένη ώθηση για τη γραφή του συγκεκριμένου βιβλίου «Απρόσωπα Φαγιούμ» αλλά ούτε και για κάποιο από τα προηγούμενα. Στην ποίηση ούτως ή άλλως -κατ’ εμένα- δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη ώθηση. Ο ποιητής λειτουργεί από ένστικτο. Δεν γίνεσαι ποιητής μετά από ένα τραγικό συμβάν ή από θυμό ή από θλίψη. Υπάρχει μια ανάγκη έκφρασης που την αντιλαμβάνεσαι και τότε αρχίζεις να γράφεις με αφορμή το πιο ασήμαντο ή το πιο σημαντικό. Αρχίζεις να γράφεις ποίηση, ποιήματα, στίχους χωρίς να ξέρεις αν θα οδηγήσει σε μια συλλογή. Δεν υπάρχει ποιητική συλλογή κατά παραγγελία. Ο ποιητής μπορεί να επηρεάζεται από το γύρω κόσμο του, από την κοινωνία αλλά κυρίως αυτό που γράφει είναι αυτό που κουβαλά μέσα του. Το τραύμα του. Το τραύμα που δεν είναι ούτε ερωτικό, ούτε κοινωνικό που ξαφνικά ξυπνά εν καιρώ κρίσης ή μετά από μια ερωτική απογοήτευση. Είναι το τραύμα που οπλίζει μια μηχανή και η οποία πετσοκόβει μέσα σου. Αν δεν νιώσεις τις λεπίδες αυτής της μηχανής δεν μπορείς να γράψεις ποίηση όσες ιδέες κι αν έχεις να σε ωθήσουν. Μπορεί κάποιος να γράψει όμορφους ημερολογιακούς στίχους αλλά ποίηση όχι. Τώρα θα μου πείτε: πλέον τα ημερολόγια εκδίδονται αφειδώλευτα. Αυτό, όμως, δεν αφορά εμένα.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Α.Π.: Ενδοκατακόμβη…
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Α.Π.: Να ψάξει μέσα στους στίχους να βρει τη φλέβα που διαπερνά τις λέξεις. Να μην φοβηθεί αν ο κόσμος του βιβλίου φαίνεται άνυδρος, θαμπός και σκοτεινός σαν ένα χειμωνιάτικο τοπίο. Κάπου μέσα εκεί βρίσκεται η Μεσόγειος με τον ήλιο της και τις θάλασσες της. Αν θελήσει κάποιος να το διαβάσει πρέπει να αφεθεί στο ταξίδι. Τουλάχιστον στην ποίηση κανείς δεν θα του ζητήσει κρατικά έγγραφα, χαρτιά και άδειες παραμονής.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Α.Π.: Στη Μεσόγειο. Δεν ξέρω πόσο θα διαρκούσε το ταξίδι για όσους θα με ακολουθούσαν (ο καθένας θα έμενε στο ταξίδι για όσο ήθελε) αλλά εγώ φέρω μέσα μου τη Μεσόγειο, τη δική μου θάλασσα, τον ήλιο της και το γαληνεμένο τοπίο της…
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Α.Π.: Είναι το στέρνο μου
ένα χωράφι στάχυα
που περπατάνε σκέλεθρα
κάθε του Αλωνάρη χάραμα.
Στα βράχια ανθίζουν αμπέλια.
Μια θάλασσα γλυφό κρασί.
Τα καντήλια με το λευκό φως
ταξιδεύουν για το στερνό πυροφάνι.
Περισσότερες μικρές συνεντεύξεις μεγάλων βιβλιοταξιδιών εδώ
Μού μίλησαν για την ιεροτελεστία των λέξεων μα εγώ κράτησα το όνειρο που δεν είχε λύτρωση. Απέμεινα ένας συλλέκτης που έψαξε κάποτε το φως τη στιγμή που έσβηνε το χαμόγελο και οι αντοχές της καρδιάς εγκατέλειπαν το ταξίδι.[1]
Αντρέας Πολυκάρπου
Η συλλογή του Αντρέα Πολυκάρπου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις vakxikon.gr.
Πρώτη έκδοση: εκδόσεις Άπαρσις 2013. Η νέα έκδοση συνοδεύεται με κείμενα των συγγραφέων και κριτικών Αθανάσιου Βαβλίδα και Κωνσταντίνου Μπούρα.
Οπισθόφυλλο:
Είναι το στέρνο μου
ένα χωράφι στάχυα
που περπατάνε σκέλεθρα
κάθε του Αλωνάρη χάραμα.
Είναι η καρδιά μου
ενός ποταμού η κοίτη
που σάπια κορμιά
επιπλέουν στα λιμνάζοντα νερά.
Στα βράχια ανθίζουν αμπέλια.
Μια θάλασσα γλυφό κρασί.
Τα καντήλια με το λευκό φως
ταξιδεύουν για το στερνό πυροφάνι.
Ο Αντρέας Πολυκάρπου γεννήθηκε το 1984 και κατάγεται από την Κύπρο. Από το 2004 ζει στην Αθήνα όπου εργάζεται σαν ανταποκριτής. Είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού με ερευνητικό του αντικείμενο τις τελετουργίες της έκστασης, τα Αναστενάρια και τη φιλοσοφία της θέωσης-μανίας. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές στην Κύπρο. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά, ενώ μεταφράστηκαν στα αγγλικά. Από τις εκδόσεις Vakxikon.gr, κυκλοφορεί το θεατρικό του έργο Κατά Ιωάννη Αποκαθήλωση (2014)
[1] Στο Πλοκόλεξο (εκ του πλοκή και λέξεις ή κάπως έτσι τέλος πάντων -ο καθένας ας το δεχτεί με τον τρόπο του- ή Πλεκόλεξο(;) -αμφινταλαντευόμενη ανάμεσα στο πλέκω-πλέξιμο και στην πλοκή) οι δημιουργοί γράφουν ένα ελεύθερο κείμενο/άρθρο για το έργο τους χρησιμοποιώντας δέκα προκαθορισμένες λέξεις. Στο τέλος, αν θέλουν, αντικαθιστούν μία από όλες αυτές με μια δική τους για τον επόμενο. Περισσότερα σαν κι αυτό θα βρείτε στην αντίστοιχη ετικέτα.
Απαντήστε κι εσείς στο Πλοκόλεξο κλικάροντας εδώ
