Ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς τυπίστες του ελληνικού κινηματογράφου, που δε δίσταζε στιγμή να αυτοσαρκάζεται, γεννήθηκε το 1921 στη Λάρισα (κατ’ άλλους στη Σμύρνη και κατέφυγαν οικογενειακώς στη Λάρισα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή), όπου και επέστρεψε στο τέλος της ζωής του για να πεθάνει οικονομικά αβοήθητος το 1999. Το παρωνύμι Φέρμης πολλοί υποστηρίζουν ότι του το κόλλησε ο Νίκος Σταυρίδης, όμως εντόπισα και την περίπτωση να το άλλαξε ο ίδιος, αφού το έσκασε στην Αθήνα για να σπουδάσει θέατρο παρά τη θέληση των γονιών του (συγκεκριμένα εδώ).
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από όπου αποφοίτησε το 1941, δοκίμασε τις δυνάμεις του στον εθνικό φορέα θεάτρου, τον εγκατέλειψε όμως για την επιθεώρηση, όπου και διέπρεψε. Όσο κι αν έψαξα στο site του Εθνικού Θεάτρου δεν τον εντόπισα πουθενά. Η φωτογραφία είναι από το πρόγραμμα της θεατρικής παράστασης «Πυρ, ΠΑΣΟΚ και θάλασσα» (θέατρο Λουζιτάνια, 1984-1985).
Συμμετείχε σε διαπιστωμένα 52 ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, με πρώτη τα «Χειροκροτήματα» (1944) και τελευταία το «Κέρατο στο κέρατο» (1982) ενώ στη συνέχεια εμφανίστηκε σε τρεις βιντεοταινίες της δεκαετίας του 1980. Η φωτογραφία είναι από τη δεύτερη ταινία του, «Γραφείο συνοικεσίων», όπου υποδύεται για τρία λεπτά περίπου ένα ανήλικο τάχα μου παιδί. Χαρακτηριστικό είναι ότι στις δύο πρώτες ταινίες δεν αναγράφεται το όνομά του στους τίτλους έναρξης.
Στην τηλεόραση εμφανίστηκε το 1982 σε ένα επεισόδιο του πρώτου κύκλου της σειράς «Ορκιστείτε παρακαλώ» (ΥΕΝΕΔ) και σε 8 επεισόδια της σειράς «Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του» (ΕΤ1, άνοιξη 1990, απ’ όπου και η φωτογραφία). Η χαρακτηριστική του φυσιογνωμία αποτυπώθηκε και στα σκετς της σειράς εκπομπών «Βραδιά επιθεώρησης» με παρουσιαστή τον Κώστα Ρηγόπουλο (ΕΡΤ, 1984). Επίσης συμμετείχε και στο «Θέατρο της Δευτέρας», στην παράσταση «Μάριος-Φανή-Καίσαρ» του Μαρσέλ Πανιόλ (προβλήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 1976).
Πηγές: Οι φωτογραφίες και τα screenshots είναι από το προσωπικό μου αρχείο.
