Αυτό που με ώθησε να σας μεταφέρω το παρόν αναγνωστικό βίωμα, πηγάζει από την αναγνώριση της ποιότητας των έργων που διακρίθηκαν στον διαγωνισμό διηγήματος «Λογοτεχνικές Πένες» που διοργανώθηκε από την ιστοσελίδα Goodbooksweb.com και τις εκδόσεις Γράφημα. Μάλιστα, όσα αποσπάσματα ακολουθούν, περιέχονται στην έκδοση μιας έντυπης συλλογής διηγημάτων.
Παρακάτω θα σας παρουσιάσω σε συνοπτική μορφή τα έργα των βραβευθέντων λογοτεχνών ξεκινώντας με τον Μιχάλη Γριβέας και το διήγημα «Ανελκύστε τη σελήνη». Εκεί όπου το φοβερό φαινόμενο άρχισε πριν ένα μήνα περίπου. Η ολόλαμπρη πανσέληνος δέσποζε στο ξάστερο στερέωμα μέχρι τη μέση της βραδιάς. Ξάφνου, εντελώς απρόσμενα, εξαφανίστηκε, αναλύοντας μας κατόπιν ο δημιουργός τις αιτίες και τις αφορμές, κινούμενος σε αλληγορικά μονοπάτια με εφόδιο την φαντασία και την πραγματικότητα της κοινωνίας που ζούμε.
Κατόπιν το δικό μου έργο, «Εικοστά Όγδοα Γενέθλια» όπου ο ήρωάς μου είναι ένας άντρας με σκοτεινό παρελθόν και δυσοίωνο μέλλον. Αυτό που του προκαλούσε απόψε φόβο ήταν η επίμονη αίσθηση πως κάτι αόρατο τον παρακολουθούσε πίσω απ’ την πλάτη. Κάθε που γυρνούσε όμως ήξερε πως δε θα βρει τίποτε εκεί. Γιατί κάποιες φορές τα πράγματα είναι απείρως τρομακτικότερα από αυτά που φοβόμαστε…
Κατόπιν συναντούμε το «Ερώτημα αναπάντητο» της Λένας Μαυρουδή Μούλιου, όπου βιώνουμε την περιπέτεια του ήρωα της κάποιο παράξενο βράδυ όπου μας εξομολογείται πως αναμφίβολα η σκιά που νόμιζα ότι είδα θα ανήκε σε αυτόν που δηλητηρίασε και το σκύλο μου και τώρα επιβουλευόταν και τη δική μου ζωή.
Σειρά έχει η συγκινητική ιστορία πάνω στην οποία εμπνεύστηκε η συγγραφέας Ελένη Χριστοφοράτου το διήγημα «Βασίλισσα». Η πρωταγωνίστριά της ζει μες στη φτώχεια και ποτέ δε τόλμησε να ομολογήσει το όνειρο στη μάνα της. Ώσπου όταν μετά από πολλούς αγώνες καταφέρνει να ζήσει όσα ποθεί, γυρνά στη γενέτειρά της και συναντά τη μάνα της να ψάχνει στα σκουπίδια σκυμμένη σ’ έναν κάδο και τότε γονατίζει στα πρησμένα πόδια της και να τα φιλά με λατρεία.
Μετά περνάμε στο δραματικό διήγημα της Χριστίνας Θέμα, «Το χιόνι», όπου ο ήρωάς της πολιορκείται από ενοχές. Ενοχές για τις αποφάσεις που πήρε και είχαν αντίκτυπο στη μοίρα συνανθρώπων του. Κι οι πράξεις του είναι τόσο αποτρόπαιες που η πένα της συγγραφέως τον καταδικάζει δίχως κανένα ελαφρυντικό: Εσύ έζησες μισή ζωή στρατιώτη, γνώρισες μονάχα το Θάνατο. Λάτρεψες το έργο των απάνθρωπων όντων, τον πόλεμο, και ανθρώπινες θυσίες έκανες στους ανίερους βωμούς του.
Στη συνέχεια περνάμε στο ιδιαίτερα ευαίσθητο έργο της Νατάσσας Καραμανλή «Μάρτυράς μου το Φεγγάρι». Ένα διήγημα που μας βάζει στη θέση του θύματος σεξουαλικής κακοποίησης, με τον ήρωα να μας εξομολογείται πως όχι, ποτέ δεν ήμουν τρελός. Ήμουν παιδί αρφανεμένο από αγάπη. Αυτό θα πω σε όλους κι ας με δικάσουν όπως εκείνοι κρίνουν σωστό.
Έπειτα γνωρίζουμε την ιστορία της Ιωάννας Κρανίτη, «Νόνα Ασπασία» (η Γυναίκα, η Μάνα, η Γιαγιά, η Ζωή). Η ιστορία της ηρωίδας της διαδραματίζεται σε καιρούς αλλοτινούς: Πελοπόννησος, τέλη 19ου αι. Σκληρά και δύσκολα χρόνια, με φτώχεια και στερήσεις. Η ελληνική επαρχία προσπαθούσε να κρατήσει κοντά της τα ελληνόπουλα, αλλά με τι;
Σειρά έχει «Το Ουρλιαχτό» της Αλεξάνδρας Σάνδη. Μια ιστορία που ο χρόνος, το παρελθόν και το μέλλον είναι άρρηκτα δεμένα με τις ζωές των πρωταγωνιστών. Ναι, κάθε φορά που σε βλέπω να έρχεσαι προς το τζάμι ντυμένη με το νυφικό σου και το περιδέραιο, το ονομάζω "νέα ημέρα".
Μετά συναντούμε την «Ελπίδα» του Νικολάου Καλημέρη. Στο πολεμικό τοπίο που μας μεταφέρει η ιστορία του, μας πληροφορεί ότι ο ήρωάς του την μεγάλη απόφαση την είχε πάρει όταν μια μέρα είχε πάει στην αγορά να πουλήσει το παλιό ρεβόλβερ του πατέρα του. Εκεί, βρήκε ένα ξεσκισμένο γυαλιστερό χαρτί –διαφημιστικό φυλλάδιο, το έλεγαν- που έγραφε για την Ελάτη.
Το επόμενο έργο της συλλογής διηγημάτων είναι το «Σαλαάμ» της Μαρίας Μητσιούλη. Πρόκειται για την ανθρώπινη ιστορία του Ραφίκ, ενός Τυνήσιου λογιστή που μετά τις αναταραχές εκεί, μετανάστευσε στην Ευρώπη με σκοπό για μια καλύτερη ζωή. Για να επιβιώσει μαζεύει οτιδήποτε ανακυκλώνεται και μένει σ’ ένα καταυλισμό τσιγγάνων μαζί τους.
Στο ξεχωριστό έργο «Χίλιες και Μία Νύχτες» της Αγάπης Ντόκα βαδίζουμε στα βήματα της μοίρας των γυναικών που πριν πολλές δεκαετίες ο ρόλος και η συνεισφορά τους ήταν υποτιμημένος στον θεσμό της οικογένειας. Και η Άννα τον φοβότανε. Το σήκωνε το χέρι πάνω της. Πότε για το φαΐ, πότε για το σπίτι, πότε για το κουμπί που έλειπε, πότε για το παντελόνι που δεν είχε τσάκιση-ξουράφι. Κι όλο τον καλόπιανε. Και όλο προσπαθούσε τα βράδια να τον ημερώνει.
Στο «Κομφετί Ανεργίας» του Γιάννη Παναγιώτου που ακολουθεί συναντούμε έναν αντισυμβατικό πρωταγωνιστή που αταξιδεύει στα χνάρια μιας παράξενης μοίρας. Ήξερε τις μηχανές καλύτερα απ’ τους ανθρώπους. Αυτές τις ρεγουλάριζε στο άψε σβήσε. Εκείνους δεν κατάφερε ποτέ να τους κουμαντάρει.
Και η παρουσίαση των ιστοριών που περιλαμβάνει η συλλογή, κλείνει με το διήγημα «Ο Ουίλλιαμ δε μίλησε» της Νίκης Ράπτη. Τα πάντα διαδραματίζονται σε αυτό το «κάπου» που εκείνος μας έστειλε. Ο συγγραφέας, που μοιάζει πολύ κουρασμένος. Πρέπει να κοιμηθεί. Θα μείνουμε εμείς ξύπνιοι να τον θυμίζουμε στον πάνω και κάτω κόσμο. Εμείς, τα "παιδιά" του.
Τέλος, αυτό που θα ήθελα να σημειώσω καθώς μου έκανε θετικότατη εντύπωση, είναι πώς στο τέλος υπάρχει μία λίστα όπου αναφέρονται αναλυτικά όλοι οι συγγραφείς που πήραν μέρος στο διαγωνισμό, είτε αυτοί διακρίθηκαν είτε όχι.
Καλές αναγνώσεις να σας ευχηθώ και πάντα επιτυχίες τόσο στους δημιουργούς όσο και στους διοργανωτές των Λογοτεχνικών Διαγωνισμών που προάγουν τον πολιτισμό!
Τα πλαγιογραμμένα αποσπάσματα προέρχονται από τη συλλογή Διακριθέντα διηγήματα λογοτεχνικού διαγωνισμού διηγήματος "Λογοτεχνικές πένες" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γράφημα. και συγκεκριμένα από τις σελίδες 12, 19, 30, 35, 38, 42, 50, 54, 66, 72, 73, 82, 87, 88, 92, 100
