Η Σίρλεϋ Βαλεντάιν είναι μια πενηντάρα Βρετανίδα που κάνει την επανάστασή της απέναντι σε όσα την καταπίεζαν στην ως τότε ζωή της, ταξιδεύει στην Ελλάδα και κάνει την ενδοσκόπησή της. Το έργο είναι του Willie Russell (συγγραφέα επιτυχιών όπως «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα» και «Blood brothers») κι έκανε πρεμιέρα στο Λονδίνο το 1986 με τη Noreen Kershaw στον ομώνυμο ρόλο. Ένα κείμενο που πήρε δύο βραβεία Lawrence Olivier μεταξύ άλλων και το 1989 έγινε και ταινία με την Pauline Collins.
Η Σίρλεϋ είναι μια νοικοκυρά παγιδευμένη σε έναν γάμο με έναν άντρα που της συμπεριφέρεται αυταρχικά, αυστηρά κολλημένο στο πρόγραμμα των ημερών του και αν ξεφύγει κάτι είναι ικανός να κάνει τρομερή φασαρία. Τα δυο τους παιδιά είναι πλέον στις δικές τους ζωές, η κόρη συντηρητική σαν τον πατέρα και ο γιος ρηξικέλευθος και ανοιχτόμυαλος. Η Σίρλεϋ μιλάει στον τοίχο για τα όνειρά της, τις προσδοκίες της, την ανάγκη της για έρωτα, να ξαναζήσει τη ζωή της και αναρωτιέται πότε το «εσύ» έγινε «αυτό» που μαγειρεύει και πλένει. Μια φίλη της Σίρλεϋ της κάνει δώρο εισιτήρια για την Ελλάδα κι αναρωτιέται αν θα το κάνει, πώς θα το κάνει, πώς θα αντιδράσει ο άντρας της κ.λ.π.
Το κείμενο είναι διασκεδαστικό και συγκινητικό, γεμάτο από τα συναισθήματα όλων των παγιδευμένων πενηντάχρονων γυναικών σε γάμους-ερείπια που δεν έχουν τη δύναμη, τη θέληση και την αυτοπεποίθηση να κάνουν μια νέα αρχή, όχι απαραίτητα επανάσταση αλλά να ξανασυστηθούν με τους άντρες τους. Από το 1986 βέβαια ως σήμερα έχουν πολλά ειπωθεί πάνω σε αυτό το θέμα, γι’ αυτό ίσως κάποιες σκέψεις να φανούν κλισέ στους σημερινούς θεατές. Αυτό όμως δε με εμπόδισε να δακρύσω στις αρχές της ιστορίας και να χαμογελάσω με ικανοποίηση όταν έπεσε η αυλαία.
Η μετάφραση του Αλέξανδρου Ρήγα έδωσε κάποιες διακριτικές πινελιές γύρω από την οικονομική κατάσταση του σήμερα, που δημιούργησαν περισσότερο γέλιο, δεν τοποθετήθηκαν όμως εις βάρος του βασικού κειμένου. Η σκηνοθεσία της Πέμυς Ζούνη έδωσε πνοή στον μονόλογο ενώ οι μαγνητοσκοπημένες λήψεις από τα στενά της Πλάκας και τη θάλασσα του Αιγαίου με έκαναν να αγαπήσω εκ νέου τη χώρα μου για τις ομορφιές της.
Η Ελένη Καστάνη είναι μια ηθοποιός κωμική κατά κύριο λόγο, οι ελάχιστες εμφανίσεις της όμως σε δραματικούς ρόλους έχουν δείξει πως και σε αυτό το είδος μπορεί να διαπρέψει (δε θα ξεχάσω ποτέ τον ρόλο της στην τηλεταινία του MEGA «Ό δρόμος»). Έτσι, η παράσταση της Σίρλεϋ Βαλεντάιν είναι ο ιδανικός συγκερασμός και των δύο ταυτοτήτων που μπορεί να υπηρετήσει πολύ καλά η ηθοποιός. Πέρασα πολύ όμορφα, δεν κουράστηκα καθόλου και στενοχωρέθηκα γιατί 30 χρόνια μετά υπάρχουν ακόμη γυναίκες σαν τη Σίρλεϋ που δεν μπορούν να πάρουν το πρώτο αεροπλάνο και να φύγουν μακριά από ό,τι τελματώνει τη ζωή τους.
Η Βρετανίδα Σίρλεϋ είναι μια γυναίκα λίγο μετά τα 50, μάνα δύο παιδιών που έχουν τη δική τους πλέον ζωή και σύζυγος ενός άνδρα που η σχέση τους χάθηκε κάπου στην πορεία των χρόνων. Μόνη της συντροφιά ο τοίχος της κουζίνας της μέχρι τη μέρα που μια ασήμαντη αφορμή την ξυπνάει και αποφασίζει να ξαναβρεί τον εαυτό της, να ξανανιώσει ζωντανή.
Ένα ταξίδι στην Ελλάδα, ένα τραπεζάκι μπροστά στη θάλασσα, ένα αγιόκλημα και μια… αναπάντεχη γνωριμία θα συνθέσουν το σκηνικό της δικής της επανάστασης απέναντι σε όσα την καταπίεζαν. Πόσο όμως θα κρατήσει αυτή η επανάσταση; Θα καταφέρει να επαναπροσδιορίσει τη σχέση της με το μέσα της και τους δικούς της ανθρώπους; Και τελικά υπάρχει δεύτερη ευκαιρία στη ζωή;
Ένα έργο με πολύ γέλιο, συγκίνηση και απρόοπτα… Σίρλεϋ Βαλεντάιν η Ελένη Καστάνη
Συγγραφέας: Willy Russell
Μετάφραση: Αλέξανδρος Ρήγας
Σκηνοθεσία: Πέμη Ζούνη
Σκηνικά: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Κοστούμια: Έβελιν Σιούπη
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Παραγωγή: Θεατρικές Σκηνές
Κάθε Τετάρτη στις 19:00, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:30
Στο θέατρο ΑΛΜΑ, Αγίου Κωνσταντίνου και Ακομινάτου 15-17, Αθήνα
