Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Θ.Κ.: Η επαφή μου με τα παιδιά και τους εφήβους. Κάθε εκπαιδευτικός οφείλει κατά τη γνώμη μου να ανοίγει παράθυρα στις ψυχές και τα μυαλά των νέων ανθρώπων. Πράγμα που εκ των πραγμάτων είναι αδύνατο να συμβεί μέσα στο στείρο ωρολόγιο πρόγραμμα των σχολείων σήμερα… διάλεξα λοιπόν αυτόν τον τρόπο να τους μιλήσω για την αξία και την ομορφιά της διαφορετικότητας.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Θ.Κ.: Χρωμοπαγίδα.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Θ.Κ.: Να μην εκπλαγεί αν δει κάπου εκεί μέσα να πρωταγωνιστεί και ο εαυτός του ως αντιήρωας…
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Θ.Κ.: Στο βιβλίο δεν αναφέρεται τόπος και χρόνος… δεν θα του ταίριαζε επομένως κάποιο συμβατικό ταξίδι… τα πιο ανεξίτηλα ταξίδια είναι αυτά από άνθρωπο σε άνθρωπο… ένα τέτοιο μπάρκο θα του ταίριαζε…
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Θ.Κ.: «Έμοιαζαν πολύ οι άνθρωποι με τις Α4. Είχαν έρθει καθαροί, λευκοί στη ζωή και έψαχναν να γεμίσουν τις σελίδες της ζωής τους με κείμενα μοναδικά. Κάποιοι περίμεναν άλλους να γράψουν πάνω τους. Άλλοι γέμιζαν μόνοι τους τις σελίδες τους. Κάποιοι κοίταζαν πως θα φτιάξουν το ομορφότερο και ανθεκτικότερο εξώφυλλο. Άλλοι νοιάζονταν μόνο για το εσωτερικό. Κάποιοι πιο συνειδητοποιημένοι έγραφαν λίγα και καλά. Ήξεραν άλλωστε ότι οι αράδες τους αποκτούσαν νόημα μόνο όταν διαβάζονταν από ανθρώπους με αστραφτερό βλέμμα. Και το νόημα αυτό άλλαζε από άνθρωπο σε άνθρωπο».
Περισσότερες μικρές συνεντεύξεις μεγάλων βιβλιοταξιδιών εδώ
Περισσότερα από/για τον Θοδωρή Κούκια:
Στο οπισθόφυλλο γράφει...
Η Νεφέλη βρίσκεται για ακόμη μία φορά σε καινούριο σχολείο. Αισθάνεται ότι δεν ανήκει πουθενά, ούτε σε κάποια παρέα ούτε σε κάποιο τόπο. Νιώθει τα χρώματα της σκέψης της να εξαφανίζονται σιγά σιγά… λες και έχει τρυπώσει στο κεφάλι της μια χρωμοπαγίδα που τα αιχμαλωτίζει. Μόνη της παρηγοριά η Ταβούλα Ρασά, μια φίλη διαφορετική απ’ όλες τις άλλες.
Ο Ίωνας είναι ο πιο παράξενος έφηβος του σχολείου. Την ώρα που οι συμμαθητές του ανταλλάσσουν I <3 U στο facebook, εκείνος βλέπει εξισώσεις με μιγαδικούς αριθμούς, τις οποίες προσπαθεί να λύσει. «Μικρό σοφό» τον αποκαλούν οι δάσκαλοι, «Μικρό ζαβό» τον φωνάζουν τα παιδιά.
Η διαφορετικότητα ενώνει τη Νεφέλη και τον Ίωνα. Την ίδια στιγμή, όμως, γίνεται κόκκινο πανί για όσους αντιλαμβάνονται το διαφορετικό ως βαρετό, γελοίο ή απειλητικό.
Μια κατάδυση στον κόσμο της εφηβικής κατάθλιψης και του συνδρόμου Άσπεργκερ. Ένα βιβλίο που διεισδύει στην ψυχή των νέων αποτυπώνοντας πτυχές του σχολικού εκφοβισμού. Ένα σύγχρονο νεανικό μυθιστόρημα, γλυκό και πικρό συνάμα, όπως είναι άλλωστε και η ίδια η διαδικασία ενηλικίωσης.
Το μυθιστόρημα του Θοδωρή Κούκια κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.
Ο Θοδωρής Κούκιας γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Γιάννενα.
Σπούδασε οικονομικά στην Ελλάδα και έκανε μεταπτυχιακό στην Αγγλία, στη διοίκηση επιχειρήσεων. Συνέχισε τις σπουδές του στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο αποφοιτώντας από τη σχολή Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας.
Έχει εργαστεί ως τραπεζικός υπάλληλος, ως σύμβουλος νεανικής επιχειρηματικότητας της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς, ενώ υπήρξε και εργαστηριακός συνεργάτης του ΤΕΙ Ηπείρου. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως εκπαιδευτικός στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Χίου.
Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Το νεκρό ψάρι (Εκδόσεις Πηγή, 2014) βραβεύτηκε στον λογοτεχνικό διαγωνισμό «Σικελιανά 2014» και κέρδισε έπαινο στον πρώτο λογοτεχνικό διαγωνισμό της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Χίου «Κοραής».
Έχει τιμηθεί δύο φορές με το βραβείο Αριστείας και Καινοτομίας στην εκπαίδευση από το Υπουργείο Παιδείας.
