Πως σας ήρθε η ιδέα;
Μ.Λ.: Ήταν πολλές ιδέες μαζί που ενοποιήθηκαν σε μία ενιαία. Το πρώτο κεφάλαιο παρ' όλα αυτά γράφτηκε όταν πήγα κι εγώ σε μια «μάγισσα» - χαρτορίχτρα και μου ζήτησε το αστρονομικό ποσό που αναφέρω στο βιβλίο... Σκέφτηκα τότε εντελώς δημοσιογραφικά, τί θα γινόταν αν αυτά τα χρήματα δηλώνονταν στην Εφορία, και η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή...
Που γράψατε το βιβλίο σας;
Μ.Λ.: Στην Αθήνα, στα Κύθηρα, στο αυτοκίνητο, ταξιδεύοντας, οδηγώντας, δουλεύοντας...
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Μ.Λ.: Γύρω στους έξι μήνες συνολικά η κεντρική ιδέα. Περίπου δύο χρόνια μέχρι να λάβει την τελική μορφή.
Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Μ.Λ.: Μαγικό! Και σίγουρα... διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Το βασικότερο, κανείς δεν θα μπορούσε να το αντιγράψει.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Μ.Λ.: Είναι η ιστορία μιας σύγχρονης μάγισσας, που κάνει ξόρκια και «μαγικά» για να πραγματοποιήσει τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες των ανθρώπων. Είναι η ερωτική ιστορία δύο άσχετων μεταξύ τους ανθρώπων που ερωτεύτηκαν με πάθος και ναι, η ιστορία τους είχε happy end… Είναι το σήμερα, το χθες και το αύριο, το ορατό και το αόρατο, όλα μαζί στο τώρα της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας με χιούμορ και γλυκιά διάθεση.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Μ.Λ.: Τη γλύκα που μου έβγαλε στο τέλος, πώς έδεσαν οι ήρωες μεταξύ τους, αν και δεν το είχα προσχεδιάσει σαν τη ζαχαροπλαστική κρέμα που «δένει» χωρίς να σβολιάσει...
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Μ.Λ.: Με έναν περίεργο τρόπο, τους αγαπώ όλους σε αυτό το βιβλίο. Η μάγισσα Πλουμίνα με εκπλήσσει και με εντυπωσιάζει σε κάθε της σελίδα. Ο συγγραφέας Δημήτρης Αγαπάκης μου είναι συμπαθής γιατί μου θυμίζει πολλούς άνδρες φίλους συγγραφείς που εκτιμώ. Συμπάσχω με τη φιλόλογο Μάγδα και χαίρομαι που στο τέλος την κάνω ευτυχισμένη σε κάτι που στην πραγματική ζωή θα ήταν μάλλον απίθανο να συμβεί. Και φυσικά εκτιμώ απεριόριστα τον διευθυντή ορχήστρας Ερρίκο, που σκέφτεται με νότες και αδυνατεί να συλλάβει όσα του συμβαίνουν στον αληθινό σκληρό κόσμο της πραγματικότητας.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Μ.Λ.: Κάτι που δεν έχει διαβάσει ποτέ και πουθενά. Κάτι διαφορετικό και αυθεντικό που θα του κινήσει το ενδιαφέρον, θα τον εκπλήξει και θα τον γλυκάνει στο τέλος.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Μ.Λ.: Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν έχω αγωνίες. Αποδέχομαι πάντα στωικά όσα συμβαίνουν, άλλοτε χαρούμενα και άλλοτε δυσάρεστα.
Φοβάστε...
Μ.Λ.: Μήπως μια μέρα χάσω το φως μου και δεν μπορώ να διαβάσω. Όλα τα υπόλοιπα αντιμετωπίζονται.
Αγαπάτε...
Μ.Λ.: Τη θάλασσα, τον ήλιο, τα όνειρα, τον έρωτα, τα παιδιά και τα βιβλία μου.
Ελπίζετε...
Μ.Λ.: Αποφεύγω να ελπίζω για να μην απογοητεύομαι...
Θέλετε...
Μ.Λ.: Να έρθει η μέρα που θα μπορώ να ζω υγιής χωρίς να εργάζομαι. Κατά προτίμηση κοντά στη θάλασσα, στο νησί μου στα Κύθηρα.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Μ.Λ.: Καταρχήν οι ρομαντικοί. Ίσως όμως και οι άλλοι, οι πιο ρεαλιστές και προσγειωμένοι να ανακαλύψουν κόσμους που δε φαντάζονται ότι υπάρχουν γύρω τους.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Μ.Λ.: Ακριβώς για να μάθετε καινούργια πράγματα που δε φαντάζεστε, αλλά και για να περάσετε καλά, να γλυκαθείτε...
Γιατί δεν πρέπει;
Μ.Λ.: Σε αυτό, δεν έχω απάντηση.
Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Μ.Λ.: Στα ράφια των βιβλιοπωλείων, ψάξτε καλύτερα... Δε θα έλεγα ότι το έχουν στα πιο προβεβλημένα, ούτε στις προθήκες και τις βιτρίνες...
Το κρύβουν για να σας το κάνουν πιο δύσκολο!
Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Μ.Λ.: Χαχαχα, να σας δώσω τηλέφωνο; Φαντάζομαι στο facebook είναι πιο εύκολο, όλες τις ώρες.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Μ.Λ.: Σίγουρα, το χρώμα ενός ροζ τριαντάφυλλου.
Ποια μουσική;
Μ.Λ.: Η Serenade του Schubert, θα σας συμβούλευα μάλιστα όταν το διαβάζετε να βάλετε να την ακούτε...
Ποιο άρωμα;
Μ.Λ.: Του τριαντάφυλλου.
Ποιο συναίσθημα;
Μ.Λ.: Της γαλήνης.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Μ.Λ.: Σίγουρα ένας ζεστός αρωματικός καφές με πολλή ζάχαρη.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Μ.Λ.: Νοικοκυρά, μαγείρισσα ή ζαχαροπλάστης.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Μ.Λ.: Φίλιπ Ροθ, Τζόναθαν Φράνζεν, Αλέξη Σταμάτη, Άρη Σφακιανάκη, ουουου, και πάρα πολλούς άλλους.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Μ.Λ.: Τα διαβάσματά μου από παιδί, είναι η πυξίδα της ζωής μου. Συχνά βρίσκω σε αυτά απαντήσεις στα ερωτήματα που με απασχολούν και λύσεις που δεν πίστευα ότι υπάρχουν. Θα μπορούσα να πω ότι ήταν καθοριστικοί όταν ήμουν πιο νέα ο Μαρκές και η Αλιέντε γιατί μου άνοιξαν νέους δρόμους με τα Εκατό χρόνια Μοναξιάς και το Σπίτι των Πνευμάτων, ο Καζαντζάκης στην εφηβεία γιατί επίσης μου αποκάλυψε έναν άλλο δρόμο στη ζωή, αργότερα ο Τόμας Μαν στο Μαγικό Βουνό, και ο Ελίας Κανέτι στην Τύφλωση που με έκανε να δω από άλλη οπτική γωνία τον κόσμο των Βιβλίων... Ο Φίλιπ Ροθ και η Ντόρις Λέσσινγκ που με οδήγησαν στα μύχια της ψυχής του ανθρώπου με αποκαλυπτικό τρόπο... Δεν ξέρω είναι πάρα πολλοί, και θα μπορούσα να σας μιλάω ώρες γι' αυτό...
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Μ.Λ.: Η σχέση είναι αμφίδρομη... Άλλοτε έτσι, άλλοτε αλλιώς.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Μ.Λ.: Ούτε το ένα, ούτε το άλλο... Χρειάζεται διάβασμα. Όποιος δεν έχει διαβάσει πολύ, σπάνια μπορεί να γράψει κάτι καλό. Είτε είναι προϊόν φαντασίας, είτε είναι προϊόν εμπειρίας.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Μ.Λ.: Να μην ασχολείσαι με αυτήν όταν το γράφεις. Ούτε να την ονειρεύεσαι και να την αποζητάς. Δεν είναι αυτός ο στόχος. Αν έρθει, θα έρθει από μόνη της.
Τι την αποτυχία;
Μ.Λ.: Η εμμονή για ένα best seller και η αγωνία για το τί γράφουν οι άλλοι. Δε με απασχόλησε ποτέ.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Μ.Λ.: Φυσικά, αλλά ευτυχώς δεν κάνει κακό στην υγεία.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Μ.Λ.: ΖΩΗ ΣΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ!
Το ζω κάθε μέρα και είναι συναρπαστικό.
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ
Στο οπισθόφυλλο...
Κι αν μια σύγχρονη μάγισσα έλυνε τα προβλήματα όλου του κόσμου; Κι αν με λίγη ζάχαρη στον καφέ η ζωή μας γινόταν πιο γλυκιά; Τι θα συνέβαινε άραγε αν η απάντηση σε όλες τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες των ανθρώπων ήταν «Ναι, γίνεται»;
Το όνομά της είναι Πλουμίνα-Ζαΐρα Ζωγραφιά. Μαζί με κάποιους από τους ήρωες του Σιγά, ρε φίλε, με έναν διευθυντή ορχήστρας που σκέφτεται με νότες, έναν διάσημο συγγραφέα και μια ασήμαντη φιλόλογο προχωρά στα δύσβατα μονοπάτια του έρωτα και της ζωής, ανακαλύπτοντας τη χαμένη μαγεία των συναισθημάτων και της ανθρώπινης ύπαρξης.
Το βιβλίο της Μάρως Λεονάρδου, Καφές με ζάχαρη, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.
Η Μάρω Λεονάρδου είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.
Γεννήθηκε το 1965 στο Βελιγράδι.
Μιλάει αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά και ρωσικά.
Από το 1984 εργάζεται σε εφημερίδες και σε τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Μεγαλώνει τρία παιδιά και ένα εγγόνι.
