Η πτώση
«Κλείνεις τα μάτια και στο όνειρο σου, είσαι η Κάτια. Γύρω σου αόρατες λόγχες και σπαθιά, μία αέναη μάχη, ένα ταξίδι που δοκιμάζει τις αντοχές σου.
Είσαι εκεί, στέκεις κάτω από το λιγοστό φως του φαναριού, στη μέση του έρημου στενού, ανυπεράσπιστη και μόνη με το μέσα σου να κατασπαράζεται από συναισθήματα δυνατά: έρωτας, φόβος, αμφιβολία. Όμως ένα χαμόγελο, καλά κρυμμένο πίσω από σαρκώδη χείλη, σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις. Είναι δίπλα σου, ο Άρης, σε παρασέρνει σε κατακόμβες, μπαρ, κάστρα, γιορτές, δάση, νομίζεις ότι σου δίνει κουράγιο, παρόλο που είναι πασιφανές ότι εξαντλεί τις αντοχές σου. Εσύ, αρκείσαι να γίνεις συλλέκτης στιγμών, μοναδικών, δικών του και να αποδεχτείς ως κόστος το οτιδήποτε. Ως ποτέ; Θα αναρωτηθείς αν αξίζει;
Μια ιεροτελεστία αγάπης είναι πλέον η ζωή σου, μόνο που σε πολλές, στο τέλος προσφέρονται θυσίες, εσύ όμως εθελοτυφλείς μπροστά σε αυτή την αλήθεια. Μαύρο, σκοτάδι. Λευκό, φως. Και ανάμεσα χιλιάδες γκρι τόνοι ομαλοποιούν τη χρωματική διαφορά. Τι χρώμα, άραγε, να έχει η πτώση σου;»[1]
Άννα Σπανογιώργου
Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Α.Σ.: Εξέλιξη.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Α.Σ.: Να έχει τις κεραίες του ανοιχτές, διότι υπάρχουν πολλά κρυμμένα, μικρά δωράκια που τα συναντάς παρακάτω… ίσως και στα επόμενα βιβλία της τριλογίας, ποιος ξέρει;
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Α.Σ.: Μάλλον σε ένα παράλληλο σύμπαν, ίσως και λίγο πίσω στον χρόνο. Δεν ξέρω ακριβώς το μέρος. Η ιστορία άλλωστε εξελίσσεται σε μια μικρή πόλη χωρίς όνομα, χωρίς να αναφέρεται πουθενά ούτε χώρα, ούτε εθνικότητα. Έχω ακούσει απόψεις αναγνωστών, ότι διαβάζοντας το μεταφέρθηκαν νοερά σε διαφορετικές πόλεις ο καθένας. Μου αρέσει πολύ αυτό. Να συμμετέχει ο αναγνώστης και να μπορεί να προσαρμόσει κάποια σημεία τις ιστορίας όπως θέλει!
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Α.Σ.: «Δεν είναι οι ζωές μας αυτές που ακροβατούν. Εμείς ακροβατούμε. Γέρνουμε εδώ και εκεί, πάμε να πέσουμε αλλά κρατιόμαστε. Ναι, μερικές φορές πέφτουμε, όσο σκληρά και αν προσπαθούμε.
Φοβάμαι τα ύψη. Δεν θέλω να πέφτω, δεν θέλω να γέρνω. Και σαν έρθει εκείνη η ώρα που ταλαντεύομαι πρέπει να διαλέξω: ποια μεριά θα με κρατήσει καλύτερα; Να ρίξω το βάρος μου δεξιά ή αριστερά;
Η αυταπάτη αυτή είναι που μας κάνει ευτυχισμένους στη ζωή. Νομίζουμε ότι επιλέγουμε αυτό που θέλουμε, ότι ορίζουμε τις ζωές μας. Σκέψου το λίγο. Είτε δεξιά, είτε αριστερά αν χάσεις την ισορροπία σου το αποτέλεσμα θα είναι και στις δυο περιπτώσεις το ίδιο: η πτώση.»
Περισσότερες μικρές συνεντεύξεις μεγάλων βιβλιοταξιδιών εδώ
Σαν περίληψη...
Μια μάχη αέναη εξελίσσεται γύρω μας, καθώς τρέχουμε να προλάβουμε την καθημερινότητα. Το πεπρωμένο μας, γραμμένο στο γενετικό μας κώδικα, μας κληροδοτεί με χαρίσματα και δυνάμεις που ανακαλύπτουμε την κατάλληλη στιγμή, για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας πιο δυνατοί και να φτάσουμε στο επιθυμητό επίπεδο. Το βιβλίο «Η Πτώση» αφηγείται την πορεία της Κάτιας, μιας νεαρής κοπέλας που ζει μέσα στη ρουτίνα. Μια μέρα όλη της η ζωή αλλάζει, καθώς βιώνει καταστάσεις που αρχικά δεν καταλαβαίνει. Παρασυρόμενη από την αγάπη που νιώθει για τον Άρη και έχοντάς του τυφλή εμπιστοσύνη, οδηγείται μέσα από μια σειρά καταιγιστικών, συναρπαστικών και απρόβλεπτων γεγονότων στον προορισμό που της έχει ορίσει η μοίρα. Ή μήπως όχι;
Το μυθιστόρημα της Άννας Σπανογιώργου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή.
[1] Στο Πλοκόλεξο (εκ του πλοκή και λέξεις ή κάπως έτσι τέλος πάντων -ο καθένας ας το δεχτεί με τον τρόπο του- ή Πλεκόλεξο(;) -αμφινταλαντευόμενη ανάμεσα στο πλέκω-πλέξιμο και στην πλοκή) οι δημιουργοί γράφουν ένα ελεύθερο κείμενο/άρθρο για το έργο τους χρησιμοποιώντας δέκα προκαθορισμένες λέξεις. Στο τέλος, αν θέλουν, αντικαθιστούν μία από όλες αυτές με μια δική τους για τον επόμενο. Περισσότερα σαν κι αυτό θα βρείτε στην αντίστοιχη ετικέτα.
Απαντήστε κι εσείς στο Πλοκόλεξο κλικάροντας εδώ
Η Άννα Σπανογιώργου σημειώνει: Αντικαθιστώ τη λέξη «δύναμη» με τη λέξη «καρδία».
