koukidaki: «Η ζωή για μένα είναι σαν ένα παραμύθι», Μαίρη Τσίλη

Τι εστί έρως;

Μ.Τ.: Το να ζει μέσα σου και κάποιος άλλος και η καρδιά του να κάνει να χτυπά η δική σου η καρδιά σε αλλιώτικους και απρόβλεπτους ρυθμούς.

Πιστεύεις στα ζώδια;

Μ.Τ.: Εντελώς επιδερμικά και έτσι για να έχουμε και κάτι να λέμε.

Τι δώρο θα έκανες σε έναν εχθρό σου;

Μ.Τ.: Την εσωτερική μου ηρεμία και την απροσπέλαστη και γλυκιά σιωπή μου.

Έχεις κατοικίδιο;

Μ.Τ.: Ναι έχω έναν γάτο αριστοκράτη και ενίοτε γκρινιάρη μα πάντα χαδιάρη. Τον Ρωμαίο!

Ποια είναι η αγαπημένη σου ομάδα;

Μ.Τ.: Η ΑΕΚ! Αλλά και κάθε ομάδα που είτε χάνει είτε κερδίζει, λειτουργεί σαν ομάδα. Μαζί στη νίκη και μαζί στην ήττα.

Καραμελάκια ή σοκολατάκια;

Μ.Τ.: Σοκολατάκια και κατά προτίμηση νουαζετάκια. Η Τζοκόντα μου έφερνε πάντα μια θλίψη.

Μαύρο ή άσπρο;

Μ.Τ.: Άσπρο βρε φίλε! Άσπρο και γλυκό σαν βανίλια υποβρύχιο μέσα σε ένα ποτήρι με νερό. Άσπρο και αεράτο όπως το κάτω μέρος που έχει στο σώμα του το χελιδόνι.

Τι πρέπει να συμβεί μια τέλεια μέρα;

Μ.Τ.: Να έχουμε όλοι καλή διάθεση. Να πέσει μια απαλή βροχούλα για λίγο ίσα για να δροσιστούν τα χείλη κι αμέσως μετά να έρθει η λιακαδίτσα. Να έχουμε ανεμελιά, καλή παρέα, νόστιμο φαγητό, καλό ποτό, γλυκό σοροπιαστό. Να έχει γέλια, αγάπη, αγκαλιά, φιλιά και ότι τίποτα δεν φοβάμαι πια.

Τι νούμερο παπούτσι φοράς;

Μ.Τ.: Το σαράντα.

Έχεις χόμπι;

Μ.Τ.: Ναι. Να κάνω την λύπη χαρά, το δάκρυ γέλιο και να βάζω φαντασία και τρελή χρωματιστή πινελιά σε ότι με στενοχωρεί και μου μαγκώνει την καρδιά. Πολλές φορές σύμμαχος μου είναι η μουσική μου και η μαγειρική μου.

Ποιο τραγούδι αφιερώνεις στον/στην αγαπημένο/-η σου;

Μ.Τ.: Κράτα με εδώ, Μιχάλης Χατζηγιάννης.

Γράψε μου ένα μυστικό.

Μ.Τ.: Όταν οδηγώ το μηχανάκι μου... τραγουδώ στους δρόμους και όταν πάρω χαμπάρι ότι κάποιος με έχει ακούσει κλείνω το στόμα μου και κάνω την σοβαρή.

Πεινάς;

Μ.Τ.: Αυτή την στιγμή όχι αλλά όταν με πιάσει πείνα αγαπώ το home made junk food.

Τι γνώμη έχετε για τον κτήτορα;

Μ.Τ.: Τζένη Τζένη! Ένα πλάσμα γλυκό κι αέρινο σαν ηρωίδα από μιούζικαλ που με τον τρόπο της καταφέρνει να βάζει μουσική στα βήματα της ψυχής μου και έτσι γράφω για το κουκκιδάκι.

Ποιο φαγητό θα ήθελες να είσαι και ποιος θα ήθελες να σε φάει;

Μ.Τ.: Σπαγγέτι με σάλτσα αραμπιάτα και θα ήθελα να με φάει όποιος του αρέσουν τα νόστιμα και πικάντικα.

Αν ήσουν λουλούδι, ποιο θα διάλεγες;

Μ.Τ.: Γιασεμί με άρωμα μεθυστικό και καλοκαιρινό.

Πότε δάκρυσες τελευταία φορά και γιατί;

Μ.Τ.: Χθες βράδυ γιατί ένιωσα έντονα ακόμα μια φορά το πόσο μου λείπει η μάνα μου.

Τι όνειρο είδες χθες το βράδυ; (Έστω στην λογοκριμένη του έκδοση)

Μ.Τ.: Ότι είχα φίλο μου ένα καφετί λιονταράκι. Το είχα ημερέψει και κάναμε παρέα.

Ποιο στιχάκι ή μέρος βιβλίου σε έχει σημαδέψει;

Μ.Τ.: Είναι από κάποιο παλιό τραγούδι. "Αχ περιστέρι μου μην φεύγεις βιαστικό κι από το χέρι μου έλα να πιείς νερό... απόψε δεν θα κοιμηθώ θα μείνω πάλι να σκεφτώ πως πονώ..."

Πότε αδιαφόρησες τελευταία φορά και γιατί;

Μ.Τ.: Αδιαφόρησα την Κυριακή το πρωί όταν ο ήλιος έμπαινε επίμονα από την μπαλκονόπορτα και άγγιζε τα βλέφαρα μου. Γύρισα πλευρό σκεπάστηκα με το αγαπημένο μου πάπλωμα και κοιμήθηκα ξανά.

Τι είναι για σένα η ζωή;

Μ.Τ.: Η ζωή για μένα είναι σαν ένα παραμύθι με απρόβλεπτη συνέχεια και άγνωστο τέλος που αξίζει να το ζει κανείς ακόμα κι όταν κάποιες φορές θέλει να κλείσει τα μάτια του από πόνο κι απογοήτευση. Οι χαρές πάντα παραμονεύουν σε μια γωνία.

Υπάρχει περίπτωση να μην έχεις απογοητεύσει τον 12χρονο εαυτό σου;

Μ.Τ.: Όχι μωρέ δεν τον έχω απογοητεύσει. Ακόμα εδώ μέσα μου παρεούλα τον έχω. Παίζουμε, γελάμε, χαϊδεύουμε τα παραπονάκια μας, και παράφωνα τραγουδάμε.

Ποιο ήταν το μεγαλύτερο ψέμα που είπες στον εαυτό σου;

Μ.Τ.: Ότι είμαι μια χαρά ενώ μέσα μου ήμουν κομμάτια.

Ποια είναι η πρώτη σου αγάπη;
Μ.Τ.: ΙΟΝ αμυγδάλου. Άντε κι ένας Γιάννης.

Γράψε δύο συναισθήματα που σ’ αντιπροσωπεύουν.

Μ.Τ.: Ρομαντισμός κι ευαισθησία.

Τι ήταν αυτό που περίμενες από τη ζωή και δεν το πέτυχες ως σήμερα;

Μ.Τ.: Α, δεν μπορώ να πω. Είμαστε εντάξει με την ζωή. Πέτυχε την λύπη μου και πέτυχα το γέλιο της. Γράφω για εκείνη κι εκείνη γράφει μέσα μου.

Αν γυρνούσες το χρόνο πίσω, τι θα άλλαζες;

Μ.Τ.: Σε κάποιες περιπτώσεις θα ήθελα να ήμουν περισσότερο ο εαυτός μου και λιγότερο η τύχη μου.

Πως βλέπεις τη ζωή σου σε τριάντα χρόνια;

Μ.Τ.: Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε τριάντα χρόνια θα είμαι 73 ετών. Από εκεί και πέρα δεν μπορώ να την δώ ούτε καν θέλω να την φανταστώ. Αφήνω να μου κάνει έκπληξη αν κι εφόσον υπάρχω ακόμα μέχρι τότε.

Ποιος/ποια είναι ο/η καλύτερος/-η φίλος/-η σου;

Μ.Τ.: Ο καλός μου εαυτός κι ο χρόνος.

Ποια είναι η μεγαλύτερή σου φοβία;

Μ.Τ.: Κάποτε φοβόμουν την οριστική απουσία αγαπημένων μου προσώπων. Τώρα πια συνήθισα να ζω με αυτό. Το μόνο που μου δημιουργεί φοβία είναι το να υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να διαχειριστούν την λύπη τους.

Ποια είναι η μεγαλύτερη τρέλα που έκανες στα μαθητικά σου χρόνια;

Μ.Τ.: Οι κοπάνες για καφέ και τα μπουγέλα που ρίχναμε οδηγώντας τα ποδήλατα μας.

Σε ποια ερώτηση θα ήθελες να απαντήσεις;

Μ.Τ.: Ποια εποχή μου αρέσει πιο πολύ. Η εποχή του έρωτα και της αγάπης που δεν έχει εποχή παρά μόνο ένα γλυκό φθινόπωρο στην αγκαλιά της και μια άνοιξη μικρή μέσα σε ένα της φιλί.

Με ποιον επώνυμο θα 'θελες να ναυαγήσεις σε έρημο νησί;

Μ.Τ.: Με τον Ματ Ντέιμον.

Γράψε μου μια ερώτηση από το σχολικό λεύκωμα που θα ήθελες να απαντηθεί σήμερα.

Μ.Τ.: Θάλασσα ή βουνό;

Υστερόγραφο.

Μ.Τ.: Κι αν έστω και τυχαία κάπου με δεις, έλα να με κάνεις μια αγκαλιά ζεστή.

Απάντησε ο/η
Μαίρη Τσίλη