Το αηδόνι

Βιαν κι Ιζαμπέλ.

Δύο αδερφές, που αναγκάζονται από σχετικά μικρή ηλικία να ζήσουν συντροφιά με την αβάσταχτη απουσία της μητέρας τους...

Η πρώτη συνεσταλμένη, σοβαρή και αρκετά συγκρατημένη, δίχως αποθέματα ψυχικής δύναμης να συνεχίσει μόνη στη ζωή, ερωτεύεται, παντρεύεται και δημιουργεί οικογένεια με τον Αντουάν.

Η δεύτερη πλάσμα ανήσυχο και επαναστατικό, πλάσμα φαινομενικά άτρωτο, που ζητά κάποιον να την αγαπήσει πραγματικά, βρίσκεται εσώκλειστη σε διάφορα σχολεία, που συνεχώς την αποβάλλουν.

Οι ζωές των δύο αδερφών κινούνται παράλληλα και κυλούν ασφαλείς παρασυρόμενες από τα ρεύματα της καθημερινής ρουτίνας, μέχρι κάπου στο 1939, που οι Γερμανοί εισβάλλουν στη Γαλλία.

Τότε, ο Αντουάν εγκαταλείπει την οικογενειακή εστία για να υπερασπίσει την πατρίδα του, εναποθέτοντας όλα τα οικογενειακά βάρη στους αδύναμους ώμους της Βιαν, η οποία πρέπει να φροντίσει πια για την επιβίωση τη δική της, μα και της οκτάχρονης κόρης τους, Σοφί.

Αντίθετα, η Ιζαμπέλ ως ασυμβίβαστο και παρορμητικό πνεύμα, πνεύμα ελεύθερο, διαποτισμένο έντονα με αισθήματα πατριωτισμού αποφασίζει να αγωνιστεί με όλες τις δυνάμεις, αψηφώντας τον κίνδυνο στον οποίο εκθέτει τον ίδιο της τον εαυτό. Κι όταν έρθει εκείνη η στιγμή της συνειδητοποίησης του κινδύνου, αντί η Ιζαμπέλ να προστατέψει τον εαυτό της, θα σταθεί περήφανη και θαρραλέα πιστή στις ιδέες της για μια ελεύθερη Γαλλία και θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να προσφέρει αυτό που της αναλογεί σε αυτόν τον πόλεμο...

Το Αηδόνι, είναι ένα μυθιστόρημα ύμνος για τις γυναίκες-ηρωίδες της εποχής εκείνης. Ηρωίδες αφανείς που κατάφεραν μέσα από τον δικό τους προσωπικό αγώνα να συνδράμουν στην Αντίσταση, μα και να κρατήσουν όρθιες τις οικογένειες τους σε έναν κόσμο σκληρό, πλημμυρισμένο στο αίμα αμέτρητων αθώων ψυχών, κόσμο παγωμένου απ' το κρύο άγγιγμα του θανάτου, κόσμου που στάλαζε ανείπωτη θλίψη και δυστυχία...

Η συγγραφέας του βιβλίου Kristin Hannah καταφέρνει μέσα από την γλαφυρότητα και την τρεχούμενη ροή του λόγου της να οικοδομήσει έναν ολοζώντανο κόσμο, άλλοτε φωτεινό αποδίδοντας τον με τρυφερότητα, λυρικότητα και λεπτομερείς περιγραφές γεμάτες χρώματα και ζωντάνια, κι άλλοτε σκοτεινό μιλώντας γι' αυτόν ωμά, ρεαλιστικά, απογυμνωμένα όπως του ταιριάζει.

Ο αναγνώστης από τις πρώτες κιόλας σελίδες λόγω της αμεσότητας του κειμένου και του θερμού κλίματος μεταξύ αυτού και του βιβλίου, που επιτυχώς δημιουργεί η συγγραφέας, κατορθώνει να ντύσει την αναγνωστική του υπόσταση με τα ρούχα ψυχής των δύο κεντρικών ηρωίδων, να οικειοποιηθεί τις σκέψεις, τις ανησυχίες και τα συναισθήματα τους και να βιώσει μαζί τους κάθε δύσκολη κι απάνθρωπη στιγμή, στιγμή που αναβλύζει πόνο και ζέχνει από τις μυρωδιές του πολέμου και του θανάτου.

Η συγγραφέας πλέκει αριστοτεχνικά τις ζωές των δύο αδερφών που ξετυλίγονται παράλληλα, σε ρυθμούς πότε γρήγορους, και πότε σχετικά αργούς, δίχως υπερβολές, μελοδραματισμούς και επιτηδευμένες εξελίξεις πλοκής, μα με λεπτή ισορροπία και φυσικότητα στην αλληλουχία των γεγονότων, γεγονότων που πλάθουν συναισθήματα βαθιά, συναισθήματα αυθεντικά, δοσμένα σε ισομετρικές ποσότητες. Τα γεγονότα έρχονται σαν φυσικό επακόλουθο των επιλογών των ηρωίδων, ενώ κάποια απ' αυτά όπως μερικές καθημερινές συνήθειες της Βιαν και της μικρής Σοφί, που εμφανίζουν μία περιοδικότητα στο κείμενο, δεν κουράζουν και δεν βαλτώνουν το ενδιαφέρον και τη διάθεση του αναγνώστη.

Αντίθετα του δημιουργούν ένα αίσθημα θαλπωρής κι ασφάλειας που τον αγκαλιάζει γλυκά και τον προστατεύει, αφήνοντας τον όμως ελεύθερο να περιπλανηθεί στα μονοπάτια της ιστορίας και να ζήσει από κοντά την σωματική και ψυχολογική βία των καιρών εκείνων, την εξαθλίωση, την πείνα και την φτώχεια, τις δυσκολίες διαβίωσης κατά τη διάρκεια των παγωμένων χειμώνων, το μίσος των κατακτητών αλλά και γενικότερα τις συνέπειες του πολέμου.

Το Αηδόνι λοιπόν, είναι ένα γοητευτικό ιστορικό μυθιστόρημα, διαποτισμένο με αρώματα μεθυστικά, αρώματα ρομαντισμού, νοσταλγίας, μα και κάποιας μελαγχολίας... Είναι ένα βιβλίο που υμνεί το μεγαλείο ψυχής όλων εκείνων των γνωστών και άγνωστων γυναικών, που στάθηκαν με το κεφάλι στητό κοιτώντας θαρραλέα τον εχθρό στα μάτια... Είναι μία παλέτα άπειρων συναισθημάτων-χρωμάτων, με αυτό της αισιοδοξίας να επικρατεί στο τέλος...

Είναι μια γλυκιά μελωδία, αυτή των αηδονιών, που τελικά δεν είναι μονάχα ένα, που ηχεί δυνατά, λυτρωτικά κι ελπιδοφόρα...

Γιάννης Ζαραμπούκας
Το μυθιστόρημα κυκλοφόρησε στις εκδόσεις Κλειδάριθμος.