βιβλίων
...και ταυτόχρονα η απόδειξη ότι οι γραφίστες του δημιουργικού τμήματος των εκδοτικών οίκων οφείλουν να γνωρίζουν το αντικείμενο της δουλειάς -και δεν εννοώ την γραφιστική! Οφείλουν να διαβάζουν βιβλία. Τελεία και παύλα. Ιδανικά, το είδος εκείνο που υπηρετούν με την εργασία τους.
Καλά το καταλάβατε. Σήμερα είχα χρόνο, κέφια και βαρεμάρα που αποφάσισα να αποφορτίσω αναζητώντας τα πιο αποτυχημένα εξώφυλλα βιβλίων. Μη βιάζεστε. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει την άποψη ότι το όμορφο ή το άσχημο εξώφυλλο είναι θέμα γούστου και καλά θα έκανε, γιατί τελικά είναι. Όμως στα παρακάτω ενδεικτικά παραδείγματα (στοίχημα ότι υπάρχουν χιλιάδες τέτοια εκεί έξω και αναφέρομαι μόνο στον πλανήτη Γη) δε τίθεται θέμα προσωπικού γούστου. Ούτε θέμα καλαισθησίας. Αυτά είναι ψιλά γράμματα μπροστά στις χοντράδες που συγκέντρωσα.
Έτοιμοι;
Παρακαλώ, απομακρύνετε τους εκδότες από την οθόνη.
Σερφάροντας που λες εδώ κι εκεί, βλέπω τη Λάμψη του Στίβεν Κινγκ, στην Βραζιλία, με εξώφυλλο ωραιοτάτη δημοφιλής κυρία γιατί η ίδια είχε μπει και σε κουτί βαφής νούμερο 9. (Το 9 παραδοσιακά δίνει την καλύτερη λάμψη. Όλες οι τηλεπερσόνες το λένε!)
Λίγο πιο κάτω, ο Φρανκενστάιν σε ρόλο έκπληξη με άουτφιτ ήρωα από τον Βασιλιά Αρθούρο και μακιγιάζ Τουίτι να κρατά σφιχτά τη λαβή του σπαθιού του γονατιστός μπροστά στα ολόλευκα όρη. (Τι; Δεν;)
Παραδίπλα, τσουπ, η Ντόροθι και ο Μάγος του Οζ με εξώφυλλο τον κόκκινο πλανήτη και δύο μαχητικά. (Ε; Ε;)
Ακολουθεί μια νύφη, και μάλιστα πριγκιπική, με φίδια να πετάγονται από το δέρμα της και κρεμασμένους ανάποδα κάτι δύσμοιρους σκελετωμένους από καιρό φίλους της. (Λες;)
Η πρώτη εξόρμηση ολοκληρώνεται με εξωφυλλάκι βιβλίου περί Γαλλικής Επανάστασης το οποίο κοσμεί φτηνιάρικος χαρτοφύλακας γκόλντεν μπόι και προχειροκολλημένο γατάκι, προφανώς αποτέλεσμα του πρώτου πειραματικού φώτοσοπ. (Το λες και περικοπές εξόδων)
Στη συνέχεια, το κλασικό Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Εκείνος σε ρόλο αναγεννησιακού ζωγράφου αλλά στο πιο πάτσγουορκ κι εκείνη, πιο Σουηδέζα πεθαίνεις, με ημιμόνιμο γαλλικό στα νύχια -τετράγωνο σχήμα, θα ήταν και τότε της μόδας- και βλέμμα βαμπίρ. (Καλά λένε ότι ο έρωτας αποβλακώνει)
Ακολουθεί, επετειακή έκδοση του Γυάλινου κώδων της Σίλβια Πλάθ. (Δικό σας)
Στο κέντρο, ένας ισπανόφωνος Ντοστογιέφσκι. Και, ναι, είναι το Έγκλημα και Τιμωρία. (Χωρίς σχόλια)
Έπεται, το Κράνφορντ της Ελίζαμπεθ Γκάσκελ, δηλαδή η ιστορία δύο γεροντοκόρων αδερφάδων στο 1853. (Δε πρόκειται για λάθος. 1853 μ.Χ. στη Μεγάλη Βρετανία. Όχι το ξενοδοχείο.)
Τέλος δεύτερης σειράς και ένα εξώφυλλο με εικόνα παρμένη από μπροσούρα εταιρείας καλλυντικών τοποθετημένη πάνω σε βιβλίο φεμινιστικού παραδείσου. (Μπα σε καλό σου!)
Την τρίτη σειρά των μαργαριταριών ανοίγει η Λολίτα όπως την "είδαν" στην Ιαπωνία. Ναι, του Νταμπόκοφ. Δηλαδή η ιστορία ενός τριαντάρη και μιας παιδούλας στην Αμερική του 40. (Δε περιγράφω άλλο)
Όμως κι άλλοι πασίγνωστοι συγγραφείς και έργα είχαν τέτοιες αστοχίες -να μη λες ότι αυτά συμβαίνουν σε άγνωστα βιβλία, και καλά- όπως ο Χένρι Τζέιμς στο Στρίψιμο της βίδας που βγήκε με εικόνα από οδηγό μέικ ιτ γιορσέλφ των πράκτικερ. (Για τη νουβέλα δες κι εδώ)
Σιγά που θα ξέφευγε η Βιρτζίνια Γουλφ! Το Night and Day, που λες, κοσμεί: α). παρολίγον σταρ ταινίας Μπόλιγουντ, β). μοντέλο εταιρείας σαμπουάν ή γ). ένα δείγμα που είχε μείνει για Άρλεκιν αλλά δε μπήκε τελικά εκεί γιατί δε ταίριαζε το πράσινο. (Εδώ ταίριαξε ταμάμ)
Ενώ για το τέλος άφησα έναν Ταρζάν με τόξο και βέλη (Ορίστε;) και ένα βιβλίο από τα μαθητικά μας χρόνια και συγκεκριμένα του μαθήματος της Βιολογίας το οποίο κοσμεί ένας ωραιότατος Αδάμ του Μιχαήλ Άγγελου. (ο Θεός που ήταν παραδίπλα κόπηκε γιατί, σου λέει, δε ταιριάζει καλά ένας Θεός σε επιστημονικοεκπαιδευτικό βιβλίο)
Πηγή: το αχανές διαδίκτυο
Tipάκι: κλικ πάνω στις εικόνες για να ανοίξουν στην οθόνη (light box)
