Ο Κώστας Κρομμύδας γράφει ένα μικροδιήγημα για τους αναγνώστες του ιστότοπου αποδεχόμενος την πρό(σ)κληση του Πλοκόλεξου, απαντά σε μια μικρή συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδιών για το μυθιστόρημά του, Ουρανόεσσα, ενώ, παράλληλα, μπορείτε να γνωρίσετε και τα δύο βιβλία του ίδιου που κυκλοφόρησαν τούτη τη χρονιά από τις εκδόσεις Διόπτρα, όπως και να κερδίσετε το μυθιστόρημα Η ζωή που έλειπε.
Συλλέκτης στιγμών. Με το χαμόγελο να μην έχει σβήσει από τα χείλη της περπάτησε λίγο ακόμη φτάνοντας μια ανάσα από το τελικό της ταξίδι. Σιωπή επικράτησε ανάμεσα στο πλήθος που νιώθοντας την ψυχική δύναμη αυτού του μικρού κοριτσιού, περίμενε το τελευταίο βήμα που θα έκανε το όνειρο του πραγματικότητα. Ο ουρανός κατά εκεί που ο ήλιος έδυε, είχε πάρει μια ροζ απόχρωση σαν και εκείνος να ήθελε να γιορτάσει μαζί με το κορίτσι το κατόρθωμα της να περπατήσει όλη τη διαδρομή, χωρίς τις πατερίτσες που συνόδευαν έως τώρα την κάθε της μετακίνηση. Με το πρόσωπο της γεμάτο φως από τη χαρά, κοίταξε τον κόσμο που βουβός περίμενε αυτό το τελευταίο βήμα για να την αποθεώσει. Κανένα συναίσθημα δεν έμοιαζε με ότι ένιωθε τούτη τη στιγμή. Μάζεψε όλη την δύναμη που τις είχε απομείνει και αργά κούνησε το δεξί της πόδι πατώντας την άσπρη γραμμή του τερματισμού. Χωρίς να αφήσει άλλο χρόνο περπάτησε με ορμή παρασύροντας τη λευκή κορδέλα και ταυτόχρονα οι κραυγές του πλήθους αντήχησαν στα γύρω βουνά επευφημώντας το κατόρθωμα αυτού του κοριτσιού να περπατήσει ως τον τερματισμό μιας τόσο δύσκολης διαδρομής. Ανάμεσα στα μπράβο και τα χειροκροτήματα εκείνη ήξερε πολύ καλά πως από αυτή τη στιγμή γινόταν και επίσημα συλλέκτης τέτοιων στιγμών.[1]
Κώστας Κρομμύδας
Στο οπισθόφυλλο γράφει μεταξύ άλλων...
Λίγο πριν οι άνεμοι του πολέμου παρασύρουν τον έναν μακριά από τον άλλον, ο Μανόλης και η Ελένη ενώνονται σε έναν έρωτα που τρέφεται από το πάθος της επανένωσής τους, αψηφώντας το κόστος που αυτός θα έχει για τους ίδιους, αλλά και τους δικούς τους ανθρώπους.
Όταν ο Δημήτρης επισκεφθεί το νησί της μητέρας και του θείου του, θα βρεθεί -μέσ’ από μια σειρά αναπάντεχων γεγονότων- αντιμέτωπος με παλιές μνήμες και αλήθειες βαθιά θαμμένες. Την ίδια στιγμή, η Ανίτα θα καταλήξει να κρατά στα χέρια της ένα παλιό ρολόι τσέπης, οι δείκτες του οποίου έχουν σταματήσει για πάντα στη στιγμή που ο έρωτας δύο ανθρώπων πέρασε ανεξίτηλα στην αιωνιότητα. Μαζί με το ρολόι, θα φορέσει στο χέρι της ένα δαχτυλίδι, ανάμνηση του όρκου μιας θυελλώδους αγάπης που έσπασε παντοτινά το φράγμα του χρόνου.
Μπορεί η αγάπη να αντέξει στον χρόνο, ακόμα κι αν αυτοί που τη μοιράζονταν έχουν φύγει πια από τη ζωή; Μπορούν ένας άντρας και μια γυναίκα που συναντιούνται και ερωτεύονται παράφορα στο σήμερα να αποτελέσουν τη συνέχεια ενός έρωτα ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που έζησαν εβδομήντα σχεδόν χρόνια πριν;
Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Κ.Κ.: Κατά αρχήν η ίδια μου η αγάπη για μια ακόμη όμορφη ιστορία. Η συγκλονιστική αληθινή ιστορία του αρχαιολόγου που κρύβεται πίσω από αυτή του βιβλίου, ήταν καθοριστική στο να επιλέξω να γράψω την Ουρανόεσσα.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Κ.Κ.:Ταξίδι.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Κ.Κ.: Να δει τις δικές του εικόνες ακολουθώντας τη δικιά μου «Σκηνοθεσία».
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Κ.Κ.:Στη Σαμοθράκη και θα κρατούσε μια ζωή.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Κ.Κ.:«Να κρατάς πάντα ένα μυστικό για τον εαυτό σου. Κάτι που θα γνωρίζεις μονάχα εσύ».
Στο οπισθόφυλλο γράφει...
Μετά το τέλος του πολέμου, ο αρχαιολόγος Ανδρέας Στάης ακολουθεί τα σημάδια που θα του αποκαλύψουν το πρόσωπο της θεάς που στοίχειωνε για χρόνια τα όνειρά του. Ταυτόχρονα αναζητά το όνομα της γυναίκας που σε μια νύχτα έγινε ολόκληρή του η ζωή…
Στο σήμερα, ένας άλλος Ανδρέας, ερευνητής της Ιντερπόλ, αφήνει πίσω του την Αμερική και ταξιδεύει προς το νησί που καλύπτει με αναπάντητα ερωτήματα το παρελθόν της οικογένειάς του, για να πει το τελευταίο αντίο στο πιο αγαπημένο πρόσωπο της ζωής του και να γνωρίσει τη μυστηριακή Ηρώ…
Όταν η μοίρα υφαίνεται με νήματα που κινούν άλλοτε θεοί και άλλοτε δαίμονες, κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από την ήδη προδιαγεγραμμένη πορεία του...
Μυστηριακές τελετές λουσμένες φωτιά και πανσέληνο, και όρκοι σιωπής φορεμένοι σε ένα δαχτυλίδι, που παντρεύει θεούς και ανθρώπους σε ένα κοινό παρόν.
Περισσότερες μικρές συνεντεύξεις μεγάλων βιβλιοταξιδιών εδώ
Και τα δύο βιβλία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Δείτε το Η ζωή που έλειπε εδώ!
[1] Στο Πλοκόλεξο (εκ του πλοκή και λέξεις ή κάπως έτσι τέλος πάντων -ο καθένας ας το δεχτεί με τον τρόπο του- ή Πλεκόλεξο(;) -αμφινταλαντευόμενη ανάμεσα στο πλέκω-πλέξιμο και στην πλοκή) οι δημιουργοί γράφουν ένα ελεύθερο κείμενο/άρθρο για το έργο τους χρησιμοποιώντας δέκα προκαθορισμένες λέξεις. Στο τέλος, αν θέλουν, αντικαθιστούν μία από όλες αυτές με μια δική τους για τον επόμενο. Περισσότερα σαν κι αυτό θα βρείτε στην αντίστοιχη ετικέτα.
Απαντήστε κι εσείς στο Πλοκόλεξο κλικάροντας εδώ
Ευχαριστώ τις εκδόσεις Διόπτρα και την Αλεξάνδρα Αυγερινού για τη διάθεση των βιβλίων
