Το παράθυρο της Νεφέλης είναι το πρώτο μυθιστόρημα του συγγραφέα Σπύρου Πετρουλάκη που κυκλοφόρησε από την εκδοτική στέγη του Μίνωα τον Σεπτέμβριο του 2014. Μυθιστόρημα με το οποίο ο συγγραφέας συστήθηκε στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, το οποίο άνοιξε την αγκαλιά του και τον δέχτηκε με μεγάλη αγάπη, γεγονός που σαφώς αποδεικνύεται μέσα από το ταξίδι της Νεφέλης στον κόσμο των αναγνωστών που συνεχίζει μέχρι και σήμερα την ανοδική και πετυχημένη του πορεία. Προσωπικά, έχοντας διαβάσει ήδη τα δύο επόμενα βιβλία του συγγραφέα που δεν είναι άλλα από την Εξομολόγηση και την Παναγιά της Φωτιάς, ξεκίνησα το βιβλίο “Το παράθυρο της Νεφέλης” έχοντας μεγάλες προσδοκίες και απαιτήσεις σαν αναγνώστης, τις οποίες και το βιβλίο κατάφερε να μου τις ικανοποιήσει στο μέγιστο βαθμό.
Ίσως, η πρώτη εντύπωση που λαμβάνει κανείς βλέποντας το εξώφυλλο και διαβάζοντας τον τίτλο του βιβλίου είναι πως πρόκειται για ακόμη ένα αισθηματικό μυθιστόρημα της σειράς, από εκείνα που κυκλοφορούν σε αμέτρητες ποσότητες κάθε χρόνο.
Κι όμως “Το παράθυρο της Νεφέλης” ανήκει σε μία τελείως διαφορετική κατηγορία, αυτή του κοινωνικού μυθιστορήματος, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως ο έρωτας δε διαδραματίζει το δικό του ξεχωριστό ρόλο στις σελίδες του βιβλίου.
Το παράθυρο της Νεφέλης είναι ένα δυνατό κοινωνικό μυθιστόρημα.
Ένα μυθιστόρημα σκληρό, μα και γλυκό συνάμα.
Ένα μυθιστόρημα γροθιά στο στομάχι του αναγνώστη, καθώς μέσα από τις σελίδες του, ο συγγραφέας τον φέρνει σε επαφή με σημαντικά κοινωνικά φαινόμενα όπως είναι η ενδοοικογενειακή βία και η παιδική κακοποίηση.
Η Νεφέλη Λογοθέτη ή αλλιώς Ιωάννα Ιωάννου είναι ένα κορίτσι που απήχθη από την αληθινή της οικογένεια σε πολύ μικρή ηλικία από το Νυδρί της Λευκάδας από ένα άτεκνο ζευγάρι, την Ματίνα και τον Γιάννη. Μεγαλώνει εγκλωβισμένη σε ένα νοσηρό οικογενειακό περιβάλλον με μία μητέρα με διαταραγμένη ψυχική υγεία και έναν πατέρα δέσμιο του αλκοόλ. Κοντά τους γίνεται θύμα λεκτικής και σωματικής βίας, ζει απάνθρωπες και πολύ σκληρές στιγμές βλέποντας τους ανθρώπους που θεωρεί γονείς της να διαπληκτίζονται συνεχώς και να προβαίνουν σε βίαιες σωματικές πράξεις μεταξύ τους.
Μοναδικός σύμμαχος της Νεφέλης αυτές τις δύσκολες ώρες η μικρή πάνινη κούκλα της, η Λίλα, η οποία θα γίνει κοινωνός των παιδικών της σκέψεων, προβληματισμών και συναισθημάτων, και μέσω αυτής και εμείς οι αναγνώστες.
Μοναδική της διέξοδο τα πινέλα, τα χρώματα, τα μπλοκ ζωγραφικής κι οι πολύχρωμες κιμωλίες, με τη λάμψη των οποίων προσπαθεί να δώσει λίγο χρώμα και να φωτίσει την σκοτεινιά της δικής της σκληρής καθημερινότητας, ώσπου στη ζωή της έρχεται σαν ήλιος για να τη ζεστάνει με το θερμό του άγγιγμα η Αντιγόνη, η δασκάλα των καλλιτεχνικών.
Μαζί θα ζήσουν ανέμελες και χαμογελαστές στιγμές, στιγμές απόλυτης ευτυχίας, γεμάτες φως. Στο πρόσωπο της Αντιγόνης, η Νεφέλη θα βρει τη μάνα που θα 'θέλε να έχει, μία σπουδαία φίλη, ένα γερό στήριγμα για τις δύσκολες και απάνθρωπες εκείνες ώρες της ενδοοικογενειακής βίας.
Κοντά της θα γνωρίσει την αγάπη, θα καταφέρει να αφήσει πίσω της κάθε πονεμένη ανάμνηση και να χτίσει απ' την αρχή με υλικά το όνειρο και την ελπίδα τη ζωή της.
Θα καταφέρει όμως να ξεφύγει από τους κακούς δράκους του δικού της παραμυθιού, τον Γιάννη και την Ματίνα, που έχουν στοιχειώσει τη ζωή της;
Πόσο κοντά θα βρεθεί στην πραγματική της οικογένεια;
Θα μάθει άραγε την αλήθεια;
Ερωτήματα που σαν το σαράκι, ροκανίζουν τον αναγνώστη διεγείρουν και κρατούν το ενδιαφέρον του αμείωτο μέχρι και το τέλος της ανάγνωσης.
Ο συγγραφέας Σπύρος Πετρουλάκης επιλέγει μέσα από σύντομα κεφάλαια και πολλές χρονικές εναλλαγές μεταξύ παρόντος και παρελθόντος, να μας αφηγηθεί την ιστορία ζωής της Νεφέλης, δίνοντας κάθε φορά στον αναγνώστη από μία μικρή γεύση άλλοτε πικρή και στυφή, κι άλλοτε αρκετά μελένια, χτίζοντας σιγά-σιγά κομμάτι, το κομμάτι το ψηφιδωτό της ζωής της.
Με λόγο λιτό, λόγο τρυφερό κι απαλό σα χάδι, μα και λόγο αρκετά σκληρό στα σημεία εκείνα όπου ο αναγνώστης γίνεται θεατής σκηνών ενδοοικογενειακής βίας, ο συγγραφέας υφαίνει μία άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία, μία ιστορία που αναβλύζει πολύ πόνο, η οποία αποκτά πνοή, μέσα από την παραστατικότητα της αφήγησης, της περιγραφής των εικόνων και των σκέψεων των ηρώων καθώς και από την ζωντάνια των πολυάριθμων διαλόγων που είναι διάσπαρτοι στο κείμενο, και αρωματίζουν έντονα το βιβλίο με το στοιχείο της προφορικότητας. Ο αναγνώστης λόγω της ζωντάνιας που χαρακτηρίζει το κείμενο από την αρχή ακόμα συντονίζεται στο ίδιο μήκος κύματος με τους ήρωες του βιβλίου και κυρίως με την Νεφέλη, η οποία και πρωταγωνιστεί, γίνεται ένα μαζί της, οι παλμοί τους χτυπούν συντονισμένα στον ίδιο ρυθμό και βιώνει στο πετσί του κάθε άγρια σκηνή που διέπεται από σωματικό και ψυχικό πόνο, μα και κάθε σκηνή απόλυτης ευτυχίας που ζει η Νεφέλη στο πλευρό της Αντιγόνης και των ατόμων που πλαισιώνουν την ζωή της.
Πλάι στην πότε ανήλικη και πότε ενήλικη Νεφέλη, ο αναγνώστης θα δακρύσει, θα συγκινηθεί, θα προβληματιστεί, θα θυμώσει, το στομάχι του θα δεθεί σε ένα σφιχτό κόμπο, η καρδιά του θα χτυπά σε ξέφρενους ρυθμούς από την αγωνία για την εξέλιξη της πλοκής. Θα κλάψει, θα γελάσει, θα χαρεί. Θα ζήσει...
Θα υπάρξουν στιγμές λιγάκι σκοτεινές που θα βιώσει τον πόνο, την απώλεια, στιγμές που θα τον στεναχωρήσουν. Στο τέλος όμως, θα ηρεμήσει, η ψυχή του θα βρει την αναγνωστική εκείνη γαλήνη που θα του προσφέρει απλόχερα και λυτρωτικά η Νεφέλη, μέσα από τον επίλογο που θα δώσει η ίδια στην ιστορία της.
Και τότε είμαι σίγουρος πως σε κάθε αναγνώστη ένα χαμόγελο πληρότητας για το συναρπαστικό και συγκινητικό αναγνωστικό ταξίδι που μόλις έλαβε τέλος θα στολίσει το πρόσωπο του.
Το μυθιστόρημα του Σπύρου Πετρουλάκη, Το παράθυρο της Νεφέλης, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας.
Στο οπισθόφυλλο γράφει...
«Το παιδί μου… Βοήθεια. Έχασα το παιδί μου…»
Η τραγική μάνα νιώθει τον κόσμο να χάνεται.
Ποιο μυαλό και ποια καρδιά μπορούν να αντέξουν τόση πίεση, τόση τραγικότητα μέσα σε μια στιγμή;
Ψάχνει στα μάτια των ανθρώπων γύρω της τη λύτρωση για τον χαμό της κόρης της.
Ψάχνει την ίδια της τη σάρκα, το αίμα της.
Μάταια όμως…
Το παιδί χάθηκε.
Της το άρπαξε ένα ζευγάρι μέσα από τα χέρια της, ένα καλοκαίρι στο Νυδρί της Λευκάδας, για να καλύψουν το κενό που είχαν στη ζωή τους.
Μαζί τους η Νεφέλη γνώρισε την αγάπη, το χάδι, το χαμόγελο, ώσπου ήρθε στον κόσμο ο αδελφός της.
Από τότε, όλα άλλαξαν…
Τα πινέλα και οι καμβάδες τη βοηθούσαν να δραπετεύει από την ασπρόμαυρη ζωή της, μέσα από ένα έγχρωμο παράθυρο.
Η γυναίκα και ο άνδρας που γνώρισε σαν γονείς την πλήγωσαν, την πόνεσαν, μέχρι να ανοίξει το παράθυρο… αλλά και τα φτερά της.
Αντιγόνη, Μελιτίνη, Αρετή.
Μπήκαν στη ζωή της για να της δείξουν την αγάπη, την ανθρωπιά.
Έρωτας, Αρρώστια, Λύτρωση.
Πόση δύναμη μπορούν να ασκήσουν πάνω της;
Περισσότερα από/για τον Σπύρο Πετρουλάκη:
