Τη δημιουργική σεζόν ανοίγει το δελτίο τύπου για την παράσταση Οι μύθοι μας, τ΄αστέρια μας και το γεγονός ότι το Αερόπλοιο προσκλήθηκε στην Βουλγαρία για να παρουσιάσει το νέο έργο. Το έργο θα παρουσιαστεί στα πλαίσια του φεστιβάλ παιδικού θεάτρου της Φιλιππούπολης στο State theatre αλλά και στο Κρατικό θέατρο του Smolyan. Ο διευθυντής του φεστιβάλ Petar Todorov επέλεξε την παράσταση Οι μύθοι μας, τ' αστέρια μας λόγω της παγκοσμιότητας της Ελληνικής μυθολογίας και την ηρώων της ενώ το Αερόπλοιο έχει προσκληθεί επανειλημμένως σε ξένα φεστιβάλ· έχει ταξιδέψει στο Μόναχο, στο Ελσίνκι, στο Παρίσι, στο Wolkenshofen 1997, στο Diedorf 1998, στο Chelmsford της Αγγλίας, στη Μελβούρνη, κ.α. Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι το μόνο θέατρο που εμφανίσθηκε στο Kennedy Center στην Washinghton στα πλαίσια του παγκόσμιου Eurokids festival.
Ο σκηνοθέτης Νίκος Καμτσής...
Ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες του παιδικού κοινού και οι δυσκολίες που έχετε να αντιμετωπίσετε;
Ν.Κ.: Θα ακούσετε πολλές φορές πολλούς να υποστηρίζουν ότι το παιδί είναι δύσκολος θεατής και ότι πρέπει να έχεις ιδιαίτερες ικανότητες για να το κατακτήσεις, ότι η παράσταση πρέπει να έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ποιότητας για να μπορέσει να καθηλώσει το παιδικό κοινό. Όλα αυτά είναι λίγο πολύ ένας μύθος. Αν είναι έτσι τότε πώς εξηγείται ότι όλοι επιχειρούν να υπάρξουν στο θέατρο για παιδιά. Σας πληροφορώ ότι πέρσι κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα περί τους 460 παιδικούς θιάσους. Άγνωστοι που δεν εμφανίζονται ούτε σε εφημερίδες, ούτε σε site και δεν τους ξέρει κανένας. Με ένα τηλέφωνο στο χέρι τηλεφωνούν στα σχολεία και πείθουν δασκάλους και διευθυντές να κλείσουν την παράσταση τους να πάει στο σχολείο τους να την δουν τα παιδιά. Με εισιτήριο διαπραγματεύσιμο που φτάνει μέχρι και το 1,5 ευρώ το παιδί. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν όλες αυτές οι παραστάσεις έχουν αυτά τα αυστηρά χαρακτηριστικά. Και αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι (που πάρα πολλοί δεν είναι καν ηθοποιοί) έχουν αυτές τις αυστηρές προδιαγραφές, ικανότητες και ταλέντα. Προσωπικά αμφιβάλλω.
Το νεανικό και παιδικό κοινό είναι εύκολος στόχος. Είναι ένα κοινό συγκεντρωμένο (στα σχολεία) και έτσι ο καθένας νομίζει ότι με μερικά τηλέφωνα ή emails θα μπορέσει να πείσει τους δασκάλους και να βγάλει ένα μεροκάματο. Και πράγματι πολλές φορές τα καταφέρνει όταν βρίσκει σχολεία που απαίδευτα επιλέγουν παραστάσεις για τα παιδιά. Ειδικά τώρα με την οικονομική κρίση όλοι ανακάλυψαν την ευαισθησία και την αγάπη τους για τα παιδιά και βάλθηκαν μανιωδώς να τα μορφώσουν και να τα διαπαιδαγωγήσουν. Το μόνο που καταφέρνουν βέβαια είναι να τα παραμορφώσουν και να τα απογοητεύσουν. Και τα παιδιά και τους δασκάλους και τους γονείς. Τότε όλοι λένε ότι το θέατρο για παιδιά στην Ελλάδα είναι κακής ποιότητας και απομακρύνονται από το θέατρο. Στην πραγματικότητα κακής ποιότητας είναι η επιλογές που κάνουν να επιλέγουν θιάσους τυχάρπαστους που με μερικά κουρέλια για κοστούμια και μουσική από το youtube στήνουν παραστάσεις ανεκδιήγητες.
Το ΑΕΡΟΠΛΟΙΟ έχει πάντα ένα αυστηρό και ποιοτικά υψηλότατο επίπεδο συνεργατών. Τα κείμενα είναι «χτενισμένα» από παιδαγωγούς, κοστούμια σκηνικά και μουσική είναι φτιαγμένα και γραμμένα από ταλαντούχους ανθρώπους που έχουν «βαρέα ένσημα» στο αντικείμενο τους. Το έχουν σπουδάσει και το έχουν εξελίξει. Έχουμε μια φιλοσοφία στη θεματική των παραστάσεων μας. Δεν είναι τυχαίο ότι αντλούμε θέματα από την μυθολογία, την Ελληνική προφορική λαϊκή παράδοση, την τέχνη, την μεγάλη λογοτεχνία. Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε παράσταση μας συνοδεύεται από ένα εκπαιδευτικό υλικό με δράσεις και θεατρικά παιχνίδια, θέματα που προκύπτουν από την παράσταση. Αυτό το υλικό δίνεται δωρεάν στους εκπαιδευτικούς ενθαρρύνοντας τους να συνεχίσουν την δουλειά μέσα στην τάξη και μετά την παράσταση.
Ξέρουμε τι θέλουμε και τι πρέπει να μεταδώσουμε στα παιδιά και πως. Ο μεγαλύτερος μας εχθρός είναι η αδιαφορία και οι εκφράσεις του τύπου «έλα μωρέ παιδιά είναι... να ξεσκάσουν θέλουν» ή «έλα μωρέ θέατρο όλα τα θέατρα ίδια είναι» κ.λ.π.
Και δυστυχώς το ακούς και από γονείς και από δασκάλους.
Όχι λοιπόν όλα τα θέατρα δεν είναι ίδια και μπορεί τα παιδιά να θέλουν να περάσουν ευχάριστα στο θέατρο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί αυτή η λίγη ώρα να είναι χρήσιμη και ωφέλιμη και να υπάρξει μια πραγματική επικοινωνία της παράστασης με τα παιδιά.
Τι διδάσκει ή πραγματεύεται η παράσταση Οι μύθοι μας τ' αστέρια μας;
Ν.Κ.: Ξεκινώντας από την Ελληνική μυθολογία και παίρνοντας σαν αφορμή τους αστερισμούς και το ηλιακό μας σύστημα (θεματικές ενότητες που κάνουν τα παιδιά στο σχολείο) η παράσταση παρουσιάζει τους μύθους, τις ιστορίες και τα παραμύθια που μας λένε τα άστρα από τον ουρανό. Και οι ιστορίες τους είναι όλες βγαλμένες από την απέραντη Ελληνική μυθολογία. Ο Ηρακλής, ο Περσέας, η όμορφη Ανδρομέδα, ο θαυμαστός Πήγασος, η Κασσιόπη και τόσα άλλα αστέρια πριν ανεβούν στον ουρανό ήταν ήρωες θαυμαστοί στην Ελληνική μυθολογία. Η ζωή και τα κατορθώματα τους ήταν τέτοια που οι θεοί, τους ανέβασαν ψηλά για να φωτίζουν τις νύχτες μας. Να λάμπουν από ΄κει ψηλά και να θυμίζουν τα φοβερά κατορθώματα και τους ηρωισμούς τους.
Έτσι εμφανίζεται η Νύχτα, ντυμένη το πλούσιο κοστούμι της, φέρνει τα σκηνικά της και με μάσκες κούκλες πρωτότυπες, σκιές αφηγείται τα κατορθώματα των αστεριών και των ηρώων.
Με τρόπο ψυχαγωγικό και εκπαιδευτικό ταυτόχρονα οι ηθοποιοί στολίζουν την αφήγηση τους με τραγούδια, χορό, πλούσια κοστούμια και αντικείμενα που συμμετέχουν τα παιδιά. Στο τέλος -προσιτοί και ευχάριστοι- φτιάχνουν μαζί με τα παιδιά ένα μεγάλο πίνακα-παζλ, ένα χάρτη του ουρανού με όλα τ΄ αστέρια και τους ήρωες που τα παιδιά αγάπησαν μέσα από την παράσταση. Έτσι με μια δράση δημιουργική, η θεατρική παράσταση εκτός από διασκεδαστική γίνεται παιδαγωγική και εκπαιδευτική. Πάει ένα βήμα παραπέρα και γίνεται καλλιέργεια και παιδεία.
Το «Οι μύθοι μας τ΄αστέρια μας» είναι ταυτόχρονα παράσταση και δημιουργικό παιχνίδι. Με τη συμμετοχή του κοινού, τους διαλόγους της νύχτας και των παιδιών, τα παιδιά δεν διασκεδάζουν απλά αλλά μορφώνονται και καλλιεργούνται.
Με ποιο κίνητρο κάνατε την επιλογή του έργου;
Ν.Κ.: Τα κίνητρα είναι πολλά. Αντλούμε από την Ελληνική παράδοση, την ελληνική μυθολογία.
Επιμένουμε στην Ελληνική ρίζα, γλώσσα, την Ελληνική γραμματολογία. Σε εποχές που ολόκληροι λαοί και γλώσσες χάνονται εμείς επιμένουμε σ΄αυτά που ενώνουν τα παιδιά και τους δημιουργούν εθνική συνείδηση.
Γιατί πρέπει τα παιδιά να εξοικειώνονται με το θέατρο και το θεατρικό παιχνίδι;
Ν.Κ.: Το θέατρο είναι ένα παράθυρο στον κόσμο για τα παιδιά. Και αυτό το παράθυρο πρέπει να είναι πάντα ανοιχτό. Για να μπαίνει φως και καθαρός αέρας.
Το θέατρο Κάνει τα παιδιά κοινωνικά. Μέσα από το θέατρο καταλαβαίνουν ότι είναι μέρος ενός συνόλου και άρα πρέπει να υπολογίζουν τον άλλο, να επικοινωνούν μαζί του, να νιώθουν συναισθήματα. Αγάπη, μίσος, αλληλεγγύη, έλεος, φόβος κ.λ.π.
Το θέατρο είναι πολιτισμός. Σε απομακρύνει από την βία, τον χουλιγκανισμό, τα ναρκωτικά, το αλκοόλ, τον φασισμό και την αυταρχικότητα.
Με το θέατρο τα παιδιά πλουτίζουν την φαντασία τους και διευρύνουν τους ορίζοντες τους. Στην τρυφερή αυτή ηλικία , το θέατρο για παιδιά είναι απαραίτητο στοιχείο της προσωπικότητας που χτίζεται κάθε μέρα. Το θέατρο αναπτύσσει τη φαντασία, καλλιεργεί την ευαισθησία, διευρύνει την κοινωνικότητα του παιδιού και συμφιλιώνει τα παιδιά με τον κόσμο.
Τι προτείνετε στους γονείς, δασκάλους και εκπαιδευτικούς;
Ν.Κ.: Να βομβαρδίζουν ότι τους περιβάλλει (το σπίτι, την οικογένεια, φίλους και σχέσεις, τους εαυτούς τους κυρίως ) και άρα και τα παιδιά με καλό. Το καλό δεν είναι μόνο ένα επίθετο. Είναι και ουσιαστικό. Είναι μια αυτάρκης οντότητα. Όπως αυτάρκης οντότητα είναι και το κακό. Το Κακό λοιπόν έχει βρει χίλιους τρόπους να μας βομβαρδίζει. Ας βρει και ο καθένας από μας έναν μόνο τρόπο να αντισταθούμε και να αντισταθμίσουμε με καλό. Παντού. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Όταν Κάνουμε κάτι ασυναίσθητα είμαστε εθισμένοι να κάνουμε το κακό ασυναίσθητα. Ας κάνουμε και το καλό κάποτε συνειδητά.
Που βασίζεται η επιτυχημένη πορεία του θεάτρου Αερόπλοιο;
Ν.Κ.: Δεν ξέρω πόσο επιτυχημένη είναι η πορεία του ΑΕΡΟΠΛΟΙΟΥ. Επειδή είναι 32 χρόνια στο στερέωμα δεν είναι αυτονόητο ότι είναι και επιτυχημένο. Η επιτυχία είναι κάτι που ελέγχεται κάθε στιγμή. Αυτό το κάνω συχνά. Ελέγχομαι και αμφιβάλλω ίσως περισσότερο απ’ όσο πρέπει. Υπάρχουν τόσοι κομπορρήμονες και επηρμένοι σήμερα που έχει χαθεί το μέτρο. Βάλτε μελιτζανί παπούτσια και γυαλιά με πεταλούδες θα σας περάσουν για κάποιον. Άρα η αξία, η επιτυχία είναι ένα μαντζούνι που παίρνει ό,τι σχήμα θες. Παλιότερα έπρεπε να έχεις έργο πίσω σου. Τώρα είναι κατάκτηση ακόμη και στρογγυλό μηδενικό.
Υπηρετείτε το θέατρο από διάφορα πόστα αρκετά χρόνια τώρα. Ξεχωρίζετε κάποια στιγμή, κάποια δουλειά ή συνεργασία;
Ν.Κ.: Η δουλειά μου στον Μπέκετ έχει ξεχωριστή θέση στη μνήμη μου. Όσον αφορά τα παιδιά η Οδύσσεια παλιά και βέβαια τα καινούργια πράγματα που ετοιμάζουμε όπως οι ΜΥΘΟΙ ΜΑΣ Τ΄ΑΣΤΕΡΙΑ ΜΑΣ. Οι παραστάσεις ξέρετε είναι σαν τα παιδιά. Όταν γεννάς ένα καινούργιο είναι το πιο καλό, το πιο καλότυχο, το έχεις στα όπα-όπα, είναι ο κανακάρης σου, του χαρίζεις φυλαχτά και πολύτιμα κοσμήματα, το ραίνεις με αγιασμό.
Τι σας δίνει δύναμη για να συνεχίζετε και τι θα αλλάζατε αν σας δινόταν η ευκαιρία;
Ν.Κ.: Δύναμη μου δίνει η δημιουργία. Αλλά μου την αφαιρεί η γραφειοκρατία, η ανοησία και η βλακεία. Είναι πολύ σκληρά καρύδια αυτά.
Θα άλλαζα τα πάντα. Αλλά κυρίως τον ίδιο τον εαυτό μου. Αυτό είναι το πιο δύσκολο.
Η Άντα Κούγια λέει...
Πως προέκυψε η συνεργασία με το Αερόπλοιο και τον Νίκο Καμτσή;
Α.Κ.: Το 2014 ο κ. Καμτσής έκανε μία ακρόαση στο θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ και για την παιδική σκηνή ΑΕΡΟΠΛΟΙΟ και για τη σκηνή των ενηλίκων. Λίγους μήνες μετά με κάλεσε να παίξω στην παιδική παράσταση «Προσοχή! Χαθήκαμε στα χρώματα». Αυτό αποτέλεσε και επίσημα την αρχή της συνεργασίας μας. Με το πέρασμα του χρόνου ταιριάξαμε καλλιτεχνικά, αλλά κυρίως σαν χαρακτήρες, σαν άνθρωποι.
Έτσι, από τη μία παράσταση που συμμετείχα, έφτασα να αποτελώ μέλος της ομάδας του ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ και του ΑΕΡΟΠΛΟΙΟΥ συμμετέχοντας σε πολλές παιδικές παραστάσεις, όπως το «Ρούντολφ το ελαφάκι», το «Γιατί χαμογελάει η Τζοκόντα» και στη νέα φετινή παράσταση «Οι μύθοι μας τ’ αστέρια μας», στην παράσταση «ΑΤΡΕΙΔΕΣ-ΑΡΧΑΙΟ ΠΑΘΟΣ» για εφήβους και τουριστικά group, καθώς και στην κεντρική σκηνή του ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ στις παραστάσεις «Σύντροφοι;» του Στρίντμπεργκ και «Καλοπροαίρετοι Θεατρίνοι» του Μαριβώ.
Εννοείται ότι τον ευχαριστώ ιδιαίτερα για την υπέρμετρη εμπιστοσύνη που μου έδειξε, γιατί η συνεργασία μου με το ΑΕΡΟΠΛΟΙΟ και το ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ ήταν ουσιαστικά τα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα στο θέατρο. Μου έδωσε μεγάλη χαρά το γεγονός ότι με εμπιστεύθηκε σε τόσους θεατρικούς ρόλους και με βοήθησε να εξελιχθώ ως ηθοποιός. Και φανταστείτε ότι στην ακρόαση που με πρωτοείδε, είχα πάθει ένα ατύχημα και δεν περπατούσα καλά!
Πείτε μας λίγα λόγια για το ρόλο σας στην παράσταση «Οι μύθοι μας τ' αστέρια μας»
Α.Κ.: Παίζω τη Νύχτα, ένα πλάσμα απόκοσμο, που εμφανίζεται μέρα μεσημέρι και μιλάει στα παιδιά με σκοπό να τους πει πώς γεννήθηκαν τ’αστέρια και να τους διηγηθεί τα παραμύθια και τις ιστορίες που πλάθουν οι άνθρωποι γι’ αυτά. Στην πορεία όμως της διήγησης και για την εξυπηρέτηση της δράσης, αλλάζω πάρα πολλούς ρόλους… Γίνομαι το Φεγγάρι, γίνομαι η Δανάη, γίνομαι βασιλιάς, γίνομαι η Μέδουσα και πολλά πολλά άλλα! Με τη βοήθεια φυσικά σκιών & κουκλών, φορώντας μάσκες, γάντια και ό,τι μπορείτε να φανταστείτε!
Ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες του παιδικού κοινού ή/και οι δυσκολίες;
Α.Κ.: Το παιδικό κοινό είναι αρκετά διαφορετικό από το ενήλικο. Κατ’ αρχάς, αυτό που με ενθουσιάζει προσωπικά είναι ο αυθορμητισμός τους! Αν δεν τους αρέσει κάτι θα στο πουν, το ίδιο και αν τους αρέσει! Αν έχουν απορία, θα σε διακόψουν για να σε ρωτήσουν την ώρα που παίζεις. Άρα, η ετοιμότητα σου να απαντήσεις χωρίς να χάσεις τη ροή της παράστασης είναι μία μεγάλη πρόκληση για τον ηθοποιό. Άλλη μια πρόκληση είναι ότι τα παιδιά βαριούνται εύκολα! Οπότε ο στόχος του ηθοποιού είναι να τους τραβήξει την προσοχή. Με την ενέργειά του -η οποία πρέπει να είναι στα ύψη- καθώς και με την «αλήθεια» του. Πρέπει να νιώθεις και να ζεις πάνω στη σκηνή. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται εικόνες και συναισθήματα. Όταν θέλεις να συγκινήσεις τα παιδιά ή να τους μεταφέρεις μια εικόνα, πρώτα εσύ ο ίδιος θα πρέπει να βιώνεις το συναίσθημα ή να βλέπεις την εικόνα μπροστά στα μάτια σου.
Πρέπει να διηγηθείς μια ιστορία σα να είναι όντως αληθινή, σα να συμβαίνει τώρα. Αυτό βέβαια συμβαίνει κάθε φορά στο θέατρο είτε απευθύνεσαι σε ενήλικες είτε σε παιδιά. Αλλά τα παιδιά δεν τα κοροϊδεύεις με τίποτα. Το είπε και ο αγαπημένος Διονύσης Σαββόπουλος «Πώς να κρυφτείς απ’τα παιδιά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα».
Και η Δάφνη Ατία...
Πώς προέκυψε η συνεργασία με το Αερόπλοιο και τον Νίκο Καμτσή;
Δ.Α.: Η συνεργασία μας προέκυψε με τον κλασικό τρόπο, δηλαδή μέσω ακρόασης. Κλείνουμε ένα χρόνο συνεργασίας και νιώθω τυχερή για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε από τις πρώτες, κιόλας, μέρες γνωριμίας μας. Έχω ήδη συμμετάσχει σε 3 παραγωγές του θεάτρου Τόπος Αλλού και συνεχίζουμε...!
Πείτε μας λίγα λόγια για το ρόλο σας στην παράσταση Οι μύθοι μας τ' αστέρια μας.
Δ.Α.: Είμαι ένα παιδί. Είμαι ο ήλιος. Ο Περσέας. Η Μέδουσα. Η Κασσιόπη. Ένα μαρτυριάρικο χταπόδι. Ένα αγγελάκι πειραχτήρι. Και ακόμα περισσότερα. Και επί σκηνής και επί φαντασίας!
Ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες του παιδικού κοινού ή/και οι δυσκολίες;
Δ.Α.: Αναμφισβήτητα το παιδικό κοινό είναι, όπως λένε, το πιο δύσκολο κοινό. Σίγουρα είναι δύσκολο να κερδίσεις το ενδιαφέρον ενός παιδιού. Αλλά αυτή είναι και η μαγεία.
Για εμένα η μόνη ιδιαιτερότητα, αν θέλεις, είναι η σπάνια ομορφιά που αντικρίζουμε... Και την φυλακίζουμε μέσα μας ώστε να την ελευθερώνουμε πάλι σε κάθε επόμενη παράσταση.
Άρα "το δύσκολο γίνεται συνήθεια, η συνήθεια ευκολία και η ευκολία ομορφιά".
Συντελεστές παράστασης:
Σκηνοθεσία: Νίκος Καμτσής
Σκηνικό/κοστούμια: Μίκα Πανάγου
Πρωτότυπη μουσική: Χρήστος Ξενάκης
Κατασκευές κουκλών και μικρών σκηνικών: Eρμιόνη Μπαρώνα
Παίζουν: Άντα ΚΟΥΓΙΑ, Δάφνη ΑΤΙΑ
Προγραμματισμένη πρεμιέρα στις 25 Σεπτεμβρίου 2016 στο θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ
Παραστάσεις κάθε Κυριακή στις 15:30
Το ΑΕΡΟΠΛΟΙΟ είναι: μέλος της Assitej και μέλος του Δικτύου INTERPLAY FESTIVAL FOR YOUNG PLAYWRIGHTS
Θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ (Topos Allou Theatre)
Κεφαλληνίας 17 & Κυκλάδων, Κυψέλη
Επικοινωνία: 2108656004, 2108679535
Για τον Νίκο ΚΑΜΤΣΗ, σκηνοθέτη:
Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη το 1953.
Το 1976 ξεκίνησα τις σπουδές στο Λαϊκό Πειραματικό θέατρο του Λεωνίδα Τριβίζα. Αποφοίτησα το 1978. Έπαιξα σαν ηθοποιός μέχρι το 1985.
Ίδρυσα το ΑΕΡΟΠΛΟΙΟ ένα θέατρο για παιδιά το 1985 και το ερευνητικό κέντρο ΚΕΝΤΡΟ ΣΠΟΥΔΩΝ ΛΑΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ το 1990.
Ανέλαβα ένα εγκαταλελειμμένο νεοκλασικό στη γωνία Κεφαλληνίας και Κυκλάδων και το μετέτρεψα σε θέατρο που αποπερατώθηκε το 2000. Μέχρι μέχρι σήμερα είναι ένα εργοτάξιο με τις μηχανές συνέχεια αναμμένες και τα φουγάρα να καπνίζουν.
Για την Άντα ΚΟΥΓΙΑ, ηθοποιό:
Γεννήθηκα το 1989 στην Αθήνα και δουλεύω στο θέατρο από το 2014.
Σπούδασα Επικοινωνία και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Όσον αφορά το θέατρο, αποφοίτησα το 2012 από τη Δραματική Σχολή "Ιάκωβος Καμπανέλλης"(Δ. Αγ.Βαρβάρας).
Λόγω της μεγάλης αγάπης μου για τις ξένες γλώσσες, παρακολούθησα σεμινάρια και μαθήματα μετάφρασης αγγλικών και γαλλικών, οπότε πέραν της υποκριτικής, ασχολούμαι και με μεταφράσεις θεατρικών έργων. Έχω συμμετάσχει στο τηλεοπτικό σίριαλ "Λόλα" το 2009, καθώς και στην ταινία "Between Black & White" σε σκηνοθεσία Σ. Αλαφούζου, το 2015.
Με το Θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ συνεργάζομαι από το 2014, όπου έκανα και τα πρώτα μου βήματα στο θέατρο. Έχω παίξει στις παιδικές παραστάσεις "Προσοχή! Χαθήκαμε στα χρώματα" (2014-2016) το οποίο παρουσιάστηκε στα ελληνικά, αγγλικά και γαλλικά, "Γιατί χαμογελάει η Τζοκόντα;" (2015-2016), "Ρούντολφ το ελαφάκι" (2015-2016), καθώς και στη θεατρική παράσταση "ΑΤΡΕΙΔΕΣ-Αρχαίο Πάθος" από το 2015 μέχρι σήμερα. Φέτος, συνεχίζοντας την συνεργασία μας με το θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ, συμμετέχω στην παιδική θεατρική παράσταση "Οι μύθοι μας, τ' αστέρια μας" και στις παραστάσεις "Σύντροφοι;" του Α. Στρίντμπεργκ και "Καλοπροαίρετοι Θεατρίνοι" του Μαριβώ.
Για την Δάφνη ΑΤΙΑ, ηθοποιό:
Γεννήθηκα στην Αθήνα. Μεγάλωσα στις γειτονιές του Πειραιά και κατοικώ στο Κερατσίνι. Σπούδασα Ναυτιλιακά στο Ι.Ε.Κ. Κερατσινίου. Με την υποκριτική ασχολήθηκα στην αρχή ερασιτεχνικά από το 2008-2011 στους Δήμους Κορυδαλλού και Κορίνθου. Με το επαγγελματικό θέατρο ξεκίνησα το ταξίδι μου το 2011 όταν πέρασα στις εισαγωγικές εξετάσεις του Θεάτρου Τέχνης "Κάρολος Κουν" και αποφοίτησα το 2014. Έχω συμμετάσχει στο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Καρδίτσας το 2012, όπου και τιμήθηκα με το βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου για την παράσταση "Ο Ανδρειωμένος" των Χωλλ και Μιντλμας . Συνεργάστηκα με το STUDIO της οδού Πλαταιών το καλοκαίρι του ‘14, δημιουργώντας την ομάδα " Ποιητές των δρόμων", παίζοντας παραστάσεις στο... δρόμο!
Με το Θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ συνεργάζομαι από τον χειμώνα του ‘14. Έχω παίξει στις παιδικές παραστάσεις "Ρούντολφ το ελαφάκι" (2015-2016), και "Δύο συναχωμένοι Πιγκουίνοι " (2016) . Η συνεργασία μου με το θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ θα συνεχιστεί και φέτος, συμμετέχοντας στην παιδική θεατρική παράσταση "Οι μύθοι μας, τ'αστέρια μας" και στην παράσταση "Καλοπροαίρετοι Θεατρίνοι" του Μαριβώ.
