Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Μ.Π.: Ήταν περισσότερο μια εσωτερική ανάγκη, μια μικρή επανάσταση γι’ αυτούς που αδικούνται…
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Μ.Π.: Ανθρώπινο.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Μ.Π.: Να το διαβάσει με τα μάτια της ψυχής του.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Μ.Π.: Οπουδήποτε, όταν έχεις ελευθερία μπορείς να πας παντού και για όσο θες!
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Μ.Π.: Οι άνθρωποι ποτέ δεν σταματούν να ονειρεύονται. Ποτέ δεν λησμονούν αυτό που τους δίνει πνοή να συνεχίζουν.
Περισσότερες μικρές συνεντεύξεις μεγάλων βιβλιοταξιδιών εδώ
Στο οπισθόφυλλο λέει...
Λένε πως όσο ζούμε ονειρευόμαστε... μέχρι την τελευταία μας πνοή. Εγώ σταμάτησα να ονειρεύομαι τη στιγμή που ορκίστηκα να μην προδώσω ποτέ το μυστικό της. Ακόμα και τα όνειρα που έκανα παιδί ξεθώριασαν στη μνήμη μου. Η αδικία μού χάραζε την ψυχή σαν κοφτερή λεπίδα... Όλοι είχαν στραφεί εναντίον μου, ακόμη και η ίδια μου η μάνα. Αυτή με καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη. Στο μόνο που ήλπιζα ήταν η λύτρωση... Όμως, οι άνθρωποι ποτέ δεν σταματούν να ονειρεύονται. Ποτέ δεν λησμονούν αυτό που τους δίνει πνοή να συνεχίζουν. Ένας όρκος σιωπής, μια αλήθεια που δεν πρέπει να αποκαλυφθεί κι ένας απρόσμενος έρωτας κινούν τα νήματα αυτής της συγκλονιστικής ιστορία
Το βιβλίο της Μαρίας Πέττα, Τα μάτια που νοστάλγησα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έξη.Keep reading... για να δείτε πώς (ξαν-)απάντησε σήμερα η Μαρία Πέττα τις ερωτήσεις των σχολικών μας λευκωμάτων.
Τι εστί έρως;
Μ.Π.: Μπουρδουκλωμένα συναισθήματα.
Πιστεύεις στα ζώδια;
Μ.Π.: Χμ… Όταν με συμφέρει!
Τι δώρο θα έκανες σε έναν εχθρό σου;
Μ.Π.: Συγχώρεση.
Έχεις κατοικίδιο;
Μ.Π.: Ναι!
Ποια είναι η αγαπημένη σου ομάδα;
Μ.Π.: Αυτή που κερδίζει!
Καραμελάκια ή σοκολατάκια;
Μ.Π.: Και τα δύο!
Μαύρο ή άσπρο;
Μ.Π.: Πολύχρωμο.
Τι πρέπει να συμβεί μια τέλεια μέρα;
Μ.Π.: Τελειότητα!
Τι νούμερο παπούτσι φοράς;
Μ.Π.: Θέλετε να υπολογίσετε το ύψος μου; Γιατί δεν με ρωτάτε ευθέως;
Έχεις χόμπι;
Μ.Π.: Τη δουλειά μου.
Ποιο τραγούδι αφιερώνεις στον/στην αγαπημένο/-η σου;
Μ.Π.: Όλα όσα με εκφράζουν και τον εκφράζουν.
Γράψε μου ένα μυστικό
Μ.Π.: Σσς! Μυστικό! Είπαμε!
Πεινάς;
Μ.Π.: Κυρίως το βράδυ!
Τι γνώμη έχετε για τον κτήτορα;
Μ.Π.: Την ίδια που έχω για την κτήση.
Ποιο φαγητό θα ήθελες να είσαι και ποιος θα ήθελες να σε φάει;
Μ.Π.: Δεν κάνω τόσο μεγάλα όνειρα.
Αν ήσουν λουλούδι, ποιο θα διάλεγες;
Μ.Π.: Σίγουρα όχι τριαντάφυλλο, μαδά εύκολα!
Πότε δάκρυσες τελευταία φορά και γιατί;
Μ.Π.: Εντάξει το παραδέχομαι, είμαι μαϊντανός, όταν χαίρομαι πολύ και όταν λυπάμαι…
Τι όνειρο είδες χθες το βράδυ; (Έστω στην λογοκριμένη του έκδοση)
Μ.Π.: Αυτό που δεν θυμάμαι τα όνειρα; Κάτι πρέπει να γίνει!
Ποιο στιχάκι ή μέρος βιβλίου σε έχει σημαδέψει;
Μ.Π.: Α δεν έχω κανένα σημάδι…
Πότε αδιαφόρησες τελευταία φορά και γιατί;
Μ.Π.: Αδιαφορώ μόνο στις κακίες, επειδή είναι αρρώστια της ψυχής.
Τι είναι για σένα η ζωή;
Μ.Π.: Δώρο!
Υπάρχει περίπτωση να μην έχεις απογοητεύσει τον 12χρονο εαυτό σου;
Μ.Π.: Να κάτσει εκεί που κάθεται, δεν θα με ταράξει πάλι!
Ποιο ήταν το μεγαλύτερο ψέμα που είπες στον εαυτό σου;
Μ.Π.: Από Δευτέρα δίαιτα…
Ποια είναι η πρώτη σου αγάπη;
Μ.Π.: Η τελευταία.
Γράψε δύο συναισθήματα που σ’ αντιπροσωπεύουν
Μ.Π.: Αγάπη και εκτίμηση.
Τι ήταν αυτό που περίμενες από τη ζωή και δεν το πέτυχες ως σήμερα;
Μ.Π.: Πολλά, αν τα αριθμήσω θα χάσω τον λογαριασμό!
Αν γυρνούσες το χρόνο πίσω, τι θα άλλαζες;
Μ.Π.: Τίποτα, αυτό που είμαι σήμερα το οφείλω στο παρελθόν μου!
Πως βλέπεις τη ζωή σου σε τριάντα χρόνια;
Μ.Π.: Γιαγιά;
Ποιος/ποια είναι ο/η καλύτερος/-η φίλος/-η σου;
Μ.Π.: Ο εαυτός μου.
Ποια είναι η μεγαλύτερή σου φοβία;
Μ.Π.: Όσα δεν μπορώ να διαχειριστώ.
Γράψε μου μια ερώτηση από το σχολικό λεύκωμα που θα ήθελες να απαντηθεί σήμερα.
Μ.Π.: Ποια είναι η μεγαλύτερη τρέλα που έκανες στα μαθητικά σου χρόνια;
Υστερόγραφο:
Μ.Π.: Τζένη μου ευχαριστώ πολύ, ήταν όντως διασκεδαστικό και με πήγες πολλά χρόνια πίσω! Απάντησα με χιούμορ όπου ενδεικνυόταν! Κάθε επιτυχία εύχομαι σε σένα προσωπικά και στο έργο σου!
Απάντησε ο/η
Μαρία Πέττα
Σαν σχολικό λεύκωμα
Ή αλλιώς, πως θα απαντούσατε σήμερα τις ερωτήσεις των λευκωμάτων της σχολικής ηλικίας
Περισσότερα σαν κι αυτό ανεβαίνουν υπό την ετικέτα Λευκόιστος
Εκείνοι που απαντούν τις ερωτήσεις προσθέτουν και μία δική τους στη σειρά για τους επόμενους
Ζητήστε κι εσείς να απαντήσετε εδώ
