…ένα απ’ τα μικρά μου μυστικά είναι πως δεν έπαψα ποτέ να διαβάζω παραμύθια. Την τελευταία φορά μάλιστα είχα την απερίγραπτη χαρά να αναγνώσω πολλά από αυτά σε μια δημόσια εκδήλωση για τα παιδιά!
Οι συγγραφείς παραμυθιών κατέχουν μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου. Δεν είναι μονάχα ο σεβασμός που τους τρέφω για το γεγονός πως καταφέρνουν το ακατόρθωτο -οι ψυχές τους παραμένουν αθώες κι αυτό αποτυπώνεται τόσο διάφανα στο χαρτί!- μα που επίσης τα λόγια τους εκπέμπουν αγάπη, ωθώντας τα παιδιά ν’ αγκαλιάσουν κάθε τους λέξη.
Ωστόσο δεν έχω την τύχη να συναντώ συχνά έργα που να περιέχουν όλα αυτά τα ιδιαίτερα μηνύματα που συνάντησα στο βιβλίο της Δήμητρας Σωκράτους «Η Μαίρη και το Λευκό Μπιζέλι».
Το παραμύθι αυτό το ξεχώρισα για τα ευαίσθητα νοήματά του. Νοήματα που με τόση τέχνη και ευαισθησία δημιούργησε η συγγραφέας με την απλότητα και την ομορφιά της καρδιάς της, αναγκάζοντας μικρούς και μεγάλους αναγνώστες ν’ αφεθούν στην ιστορία και να γίνουν ένα με την ηρωίδα.
Από τις πρώτες ακόμη σελίδες περιπλανόμαστε εκεί που η φαντασία είναι σφιχταγκαλιασμένη με την πραγματικότητα, ακούγοντας τους ήρωες του παραμυθιού να μας ορμηνεύουν πως «Τη δικιά σου αλήθεια, μονάχα εσύ μπορείς να την αποκαλύψεις. Γιατί, λοιπόν, την ψάχνεις στα λόγια και στο βλέμμα αλλονών»[1]
Τόσο οι εικόνες που μας περιγράφονται, όσο κι αυτές που συνοδεύουν την αφήγηση δια χειρός της εικονογράφου Στέλλας Καραγιώργη, μας γεμίζουν καρδιοχτύπια συγκίνησης με ένα τρόπο μαγικό. Ακολουθούμε την Μαίρη κατά την διαμονή της στο νοσοκομείο, εκεί που τα ερωτήματά της είναι κοινά με αυτά του αναγνώστη, κι όλα περιστρέφονται γύρω απ’ το λόγο που εκείνο το παράξενο λευκό μπιζέλι υπάρχει στο κεφάλι της.
Οι απαντήσεις που της δίνουν τα άλλα παιδιά που την επισκέπτονται είναι πάμπολλες και τόσο ευφάνταστες που πραγματικά μονάχα ένα παιδί θα μπορούσε να επινοήσει! Έτσι, ψάχνοντας να βρουν την πιο ικανοποιητική απάντηση, κατασταλάζουν από το ενδεχόμενο να πρόκειται για ένα θαλασσινό μαργαριτάρι, ως το να αφορά ένα κομμάτι από αστέρι στο οποίο έκανε κάποτε μια ευχή.
Ακολουθεί η πορεία του κοριτσιού προς το χειρουργείο, εκεί όπου ο λευκοντυμένος άντρας της δίνει ένα μαγικό φίλτρο αποκοιμίζοντάς την κι οδηγώντας την έτσι σε ένα τόπο μαγικό.
Σύντομο βρίσκεται σ’ έναν ονειρόκοσμο γεμάτο από ήρωες της φαντασίας της, συναντώντας όλα εκείνα τα πλάσματα για τα οποία της μίλησαν και οι φίλοι της, μα που δεν έτυχε να τα συναντήσει ποτέ της.
Από την πρώτη της ακόμη επαφή με τούτο το νέο περιβάλλον, ο δικός της σκοπός και στόχος είναι ένας: «….να μάθω περισσότερα για το Λευκό μου Μπιζέλι! Αυτό θέλω κι αυτό θα κάνω!»[2]
Συνοδό σε αυτό της το ταξίδι έχει την συντροφιά της στρουμπουλής, χαμογελαστής κυρίας Ζέλειας. Με την δική της παρέα θα γνωρίσει την «Πριγκίπισσα! Τα κατακόκκινα χείλια! Ο Φοίβος! Το πεφταστέρι! (….) Η Ουρανογαία! Το γιγάντιο στάχυ! Η στριφογυριστή σκάλα! Οι κυματοσφαίρες! Ο Δράκος Λου Λα Κι! Η Αγγελική!»[3]
Κι ο δρόμος αυτός την βγάζει τελικά στο λευκό της Μπιζέλι, αντικρίζοντας κατάματα όλες τις αλήθειες που έψαχνε να βρει. Χαρίζοντας μας σε αυτή της την ξεχωριστή περιπέτεια το νόημα για την ζωή που κάποιες στιγμές την ξοδεύουμε σε πράγματα ασήμαντα, ενώ ο αυτοσκοπός μας θα έπρεπε να είναι να μοιραζόμαστε την αγάπη…
Γιατί «…χρειάζεται ν’ αντικρίζεις με τόλμη το φως για να καταλαγιάζεις τις φουρτούνες και τους αγέρηδες μέσα σου!»[4]
Η Δήμητρα Σωκράτους, Η Μαίρη και το λευκό μπιζέλι
Βίντεο σχετικά με το παραμύθι Η Μαίρη και το Λευκό Μπιζέλι με συνέντευξη της συγγραφέως:
[1] Σελ.22 «Η Μαίρη και το Λευκό Μπιζέλι» Δήμητρα Σωκράτους, Εκτύπωση:CASSOULIDES MASTERPRINTERS, Λευκωσία, Κύπρος,Πρώτη Εκδ. Νοέμβριος 2015
[2] Σελ.24 «Η Μαίρη και το Λευκό Μπιζέλι» Δήμητρα Σωκράτους, Εκτύπωση:CASSOULIDES MASTERPRINTERS, Λευκωσία, Κύπρος,Πρώτη Εκδ. Νοέμβριος 2015
[3] Σελ.46 «Η Μαίρη και το Λευκό Μπιζέλι» Δήμητρα Σωκράτους, Εκτύπωση:CASSOULIDES MASTERPRINTERS, Λευκωσία, Κύπρος,Πρώτη Εκδ. Νοέμβριος 2015
[4] Σελ.36 «Η Μαίρη και το Λευκό Μπιζέλι» Δήμητρα Σωκράτους, Εκτύπωση:CASSOULIDES MASTERPRINTERS, Λευκωσία, Κύπρος,Πρώτη Εκδ. Νοέμβριος 2015
