Γεννήθηκε στον Βόλο το 1916, μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε στη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν. Ήταν μέλος της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων και συμμετείχε στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος-Ακροάματος, στη ΓΣΕΕ και στο Εργατικό Κέντρο Αθηνών. Υπήρξε σύζυγος της ηθοποιού Δήμητρας Σερεμέτη. Αδελφός του ηθοποιού Νίκου Παπαχρήστου. Πέθανε το 1995. Τιμήθηκε για την ανδρεία που επέδειξε στον πόλεμο του 1940.
Ο επιχειρηματίας Αντώνης Ζερβός τον προσέλαβε αμέσως ως κονφερασιέ. Καθιερώθηκε σύντομα με αυτή την ιδιότητα και έγινε ένας από τους πρώτους ηθοποιούς που διακρίθηκαν σε αυτό το είδος. Εμφανίστηκε και στο θέατρο πρόζας με αξιόλογους ρόλους. Έγραψε επίσης αρκετά τραγούδια και διάφορες επιθεωρήσεις. Η φωτογραφία είναι από την παράσταση «Πελοπίδας, ο καλός πολίτης» (θέατρο Ακάδημος, 1975-1976).
Εμφανίστηκε σε 138 ταινίες (η αποδελτίωση των ταινιών που κάνω συνεχίζεται, επομένως ο αριθμός είναι με επιφύλαξη) με πρώτη το «Οχυρό 27» (1948). Έπαιζε ρόλους κυρίως σχετικούς με στολές (αξιωματικός αστυνομίας, στρατού, ναυτικού κ.λ.π.). Η φωτογραφία είναι από την ταινία «Οι ουρανοί είναι δικοί μας» (1953), μιας και δεν κατάφερα να τον ταυτοποιήσω στις δύο πρώτες του («Οχυρό 27» και «Ο γρουσούζης»), γιατί δεν παίζει ένστολος! Τη δεκαετία του 1980 δε δίστασε να συμμετάσχει σε πανομοιότυπους ρόλους αξιωματικού και στις περιβόητες βιντεοταινίες.
Ενδιαφέρον παρουσίαζε η δουλειά του ως τεχνικού συμβούλου στον κινηματογράφο και την τηλεόραση πάνω σε στρατιωτικά θέματα. Άνθρωπος που αγαπούσε τον στρατό, σταδιακά άρχισε να συγκροτεί το δικό του βεστιάριο από κοστούμια, κάτι που αναγνωρίστηκε σύντομα, μιας και το όνομά του άρχισε να αναφέρεται σχεδόν σε όλες τις ελληνικές ταινίες πολεμικού κυρίως χαρακτήρα αλλά και σε τηλεοπτικές σειρές ιστορικού θέματος με την ένδειξη «Κοστούμια» ή «Στολές», ακόμη και ως σύμβουλος στρατιωτικών θεμάτων! Όνειρό του ήταν να δημιουργηθεί στη Θεσσαλονίκη Μουσείο Στρατιωτικών αλλά δεν υλοποιήθηκε. Μετά τον θάνατό του το 1995 η συλλογή δωρήθηκε από τη σύζυγό του στο Γενικό Επιτελείο Στρατού.
Η τηλεόραση δεν τον άφησε αδιάφορο. Οι επιλεγμένες εμφανίσεις του τη δεκαετία του 1970 σε γνωστές σειρές όπως ο «Μεθοριακός σταθμός» και τη δεκαετία του 1980 σε σειρές όπως «Η μάχη των πελαργών» αυξήθηκαν τη δεκαετία του 1990, οπότε εμφανίστηκε σε μικρά ρολάκια ενός επεισοδίου σε σειρές όπως «Η Ελίζα και οι άλλοι» (MEGA, 1992-1993, από όπου και η φωτογραφία) και «Μάνα είναι μόνο μία» (1993-1994). Κάπου διάβασα ότι είχε την επιμέλεια των κοστουμιών στη σειρά «Πρόβα νυφικού» (ΑΝΤ1, 1995-1996), οπότε ο θάνατος θα τον βρήκε στα γυρίσματα, αλλά δεν μπόρεσα να το διασταυρώσω. Τέλος συμμετείχε και σε τουλάχιστον έξι παραστάσεις του «Θεάτρου της Δευτέρας» (ΕΡΤ) την περίοδο 1976-1986.
Θα κλείσω με μια φωτογραφία από σπάνια συνέντευξή του στο περιοδικό Ίκαρος (Ιούλιος 1947), όπου και μίλησε στον δημοσιογράφο Αθανάσιο Τσόγκα για την πρώτη του εμπειρία με πτήση σε αεροπλάνο: έγινε στα 18 του χρόνια κι ενώ υπηρετούσε στην Αεροπορία κι ήταν τόση η φούρια του να μπει που είχε ξεχάσει να πάρει μαζί του γυαλιά, οπότε δεν είδε τίποτα. Από τη χαρά του που πετούσε δε σταμάτησε το κλάμα οπότε η οπτική του εμπειρία λιγόστεψε κι άλλο!
Πηγές:
Η φωτογραφία από τη θεατρική παράσταση και τη σπάνια συνέντευξη είναι από το Τμήμα Παραστατικών Τεχνών και τη Βιβλιοθήκη αντίστοιχα του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης (Ε.Λ.Ι.Α.-Μ.Ι.Ε.Τ.).
Οι υπόλοιπες φωτογραφίες και τα screenshots είναι από το προσωπικό μου αρχείο.
