Η παράσταση που απέσπασε δύο βραβεία All4fun (καλύτερης παράστασης και πρώτου ανδρικού) όπως και το 34° κορφιάτικο βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας, μετά από δύο χρόνια sold-out παραστάσεων και μια επιτυχημένη περιοδεία στο ΚΘΒΕ και σε άλλες πόλεις, εγκαινιάζει το τρίτο της έτος με μια παράσταση στο χώρο του Μεγάρου Δουκίσσης Πλακεντίας όπου, για πρώτη φορά, θα συνοδεύεται και από ορχήστρα.
Η A PRIORI παρουσιάζει ξανά μία από την σημαντικότερες παρακαταθήκες της έβδομης τέχνης, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαΐδη, και μεταφέρει τους 12 Angry Men του Reginald Rose σε μια αίθουσα ενόρκων.
Στην υπόθεση... Στη Νέα Υόρκη του 1957, ένα αλλοδαπό αγόρι δεκαέξι ετών κατηγορείται για φόνο. 12 ένορκοι συνεδριάζουν για τη ζωή του εφήβου αντιμετωπίζοντας το βάρος της ευθύνης τους και αντικατοπτρίζοντας τις προκαταλήψεις της κοινωνίας. Οι «12 θυμωμένοι άντρες», 12 ψυχογραφήματα, κλειδωμένοι σ' ένα δωμάτιο, αντιμέτωποι με τη συνείδησή τους, άλλοτε ταυτίζονται και άλλοτε συγκρούονται. Κάθε ψηφοφορία είναι μία μάχη που πρέπει να κερδηθεί με μόνο όπλο την αλήθεια. Ποια θα είναι η ετυμηγορία τους; Ποιο το κόστος για τον καθένα;
Ταυτότητα:
Κείμενο: Reginald Rose
Μετάφραση / Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Δραματουργική Επεξεργασία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη & Νότης Παρασκευόπουλος
Σκηνικά: David Negrin
Κοστούμια: Κική Μήλιου
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Κίνηση: Χριστίνα Φωτεινάκη
Πρωτότυπη μουσική: Γιώργος Περού
Promo video: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Φωτογραφία: Γιάννης Βελισσαρίδης/Γιάννης Πρίφτης
Γραφιστική επιμέλεια: Σπύρος Δαπέργολας
Α’ βοηθός σκηνοθέτη: Μαγδαληνή Παλιούρα
Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Κωνσταντέλλου
Βοηθός ενδυματολόγου: Δανάη Ανεζάκη
Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού
Παραγωγή: A PRIORI
Επίσημος δικτυακός τόπος παράστασης: www.a-priori.gr
Οι 12 ένορκοι είναι οι:
Χριστόδουλος Στυλιανού, Τρύφων Καρατζάς, Θανάσης Κουρλαμπάς, Γιώργος Γιαννόπουλος, Περικλής Λιανός, Βασίλης Παλαιολόγος, Χάρης Μαυρουδής, Μανώλης Ιωνάς, Απόλλων Μπόλλας, Αλέξανδρος Πέρρος, Κωνσταντίνος Μουταφτσής, Αυγουστίνος Κούμουλος
Συμμετέχει: Αλέξης Σταυριανός
Τη φωνή της χαρίζει η Νένα Μεντή
Παίζουν οι μουσικοί:
Διονύσης Βερβιτσιώτης – βιολί, Μιχάλης Βρέττας – βιολί, Ηλίας Σδούκος – βιόλα, Μιχάλης Πορφύρης – βιολοντσέλο, Διονύσης Μακρής – κοντραμπάσσο, Ίρις Νικολάου – πιάνο, Γιώργος Περού – ηλ. κιθάρα
Που και πότε:
ΜΕΓΑΡΟ ΔΟΥΚΙΣΣΗΣ ΠΛΑΚΕΝΤΙΑΣ
(τέρμα οδού Λόρδου Βύρωνα, Πεντέλη)
Την Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2016 στις 21:00
Διάρκεια: 90' (χωρίς διάλειμμα)
Εισιτήρια: 12€ (προπώληση), 15€ (πόρτα)
Προπώληση: Ηλεκτρονικά στο viva.gr, σε συγκεκριμένα σημεία στην περιοχή της Πεντέλης, μέσω του Πολιτιστικού Συλλόγου ΦΙΛΟΙ ΜΕΓΑΡΟΥ ΔΟΥΚΙΣΣΗΣ ΠΛΑΚΕΝΤΙΑΣ (τηλ. 2106133893 ώρες: 10.00-14.00 & 18.00-20.00) και στο Θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ (Αλκμήνης 8, Γκάζι, μετρό Κεραμικός, μέχρι τις 15 Ιουλίου και από 25 Αυγούστου μετά τις 18.30, τηλ. 2103428650).
ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΕΣΟΔΩΝ ΘΑ ΔΙΑΤΕΘΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΡΟΥ
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΕΛΕΙ ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑΣ
Σημείωμα της σκηνοθέτη:
Κ.Ν.: Η ιδέα να παρουσιάσω το έργο «ΟΙ 12 ΕΝΟΡΚΟΙ» ήρθε πριν τρία χρόνια περίπου όταν είδα την ταινία “12 angry men” του Sidney Lumet. Στο site www.tocinemadaki.gr (που ασχολείται με τον κινηματογράφο) είχε γραφτεί μία κριτική για το “the Μan from Earth” (την προηγούμενη μου σκηνοθετική δουλειά) όπου εκφραζόταν στο τέλος η επιθυμία να δει και το “12 angry men” το φως ελληνικής σκηνής. Είχα ξανακούσει για την ταινία από έναν φίλο μου, που μου είχε προτείνει να την σκηνοθετήσω, οπότε όταν διάβασα κι αυτό, πείστηκα ότι πρέπει να τη δω. Χαίρομαι για τις παροτρύνσεις αυτές, γιατί η ταινία με άγγιξε και θέλησα κι εγώ να τη δω επί σκηνής. Θέλησα να δω 12 ηθοποιούς, σε απόσταση αναπνοής από τον θεατή, να κορυφώνουν και να ηρεμούν σ’ ένα καρδιογράφημα 120 παλμών και άνω.
Στη θεατρική του μεταφορά, κράτησα την εποχή που γράφτηκε το έργο, γιατί βρίσκω πολύ ελκυστικό όταν το θέατρο, μας παίρνει από το τώρα και το εδώ και μας ταξιδεύει σε άλλα μέρη και χρόνους. Αυτό το ταξίδι στο παρελθόν, παρά τη χιλιομετρική και χρονική του απόσταση από το εδώ και το τώρα, μας δείχνει ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν στην ουσία τους. Οι ίδιες απόψεις θα μπορούσαν να εκφραστούν και σήμερα, ειδικά όσον αφορά τον ρατσισμό κι αυτό δεν το λες καθόλου «ευτυχώς». Και δεν μιλάμε μόνο για φυλετικό ρατσισμό, αλλά επίσης κοινωνικό, θρησκευτικό, σεξιστικό και οπουδήποτε χωράει η έννοια του διαφορετικού. Δηλαδή παντού.
Στην παγκόσμια πραγματικότητα του σήμερα βλέπουμε να ξεπηδούν έντονα φασιστικά μανιφέστα, που προφανώς δεν ήταν πολύ καλά θαμμένα. Ακόμη, γίνονται προτάσεις για επαναφορά της θανατικής ποινής σε ευρωπαϊκές χώρες, όπως και στη δική μας. Απόψεις και πιστεύω που εκφράστηκαν σ’ ένα έργο του ’57 το οποίο γράφτηκε ωκεανούς μακριά από την Ελλάδα, μεταφέρονται αυτούσια στο τώρα και στο εδώ και τίποτα δεν σου «χτυπάει». Ο άνθρωπος συνεχίζει να επιλέγει να είναι αστόχαστος και να καταδικάζει -είτε μεταφορικά, είτε κυριολεκτικά- με την πρώτη ευκαιρία τον συνάνθρωπο του. Αυτό, κάνει το έργο επίκαιρο και διαχρονικό, δείχνοντας μας ότι ο ρατσισμός αντιστέκεται σθεναρά ακόμη σε ιδέες περί φιλελευθερισμού. Αλλά, οι ιδέες αυτές παρά του ότι απαιτούν σθένος, καίνε ακόμη μέσα σε Ανθρώπους που αγωνίζονται για την αλήθεια, την αγάπη και τη συγχώρεση με όλο τους το είναι.
