Είναι δύσκολο να περιγράψεις μια συλλογή διηγημάτων. Πως να βρεις γενικούς χαρακτηρισμούς για το σύνολο του βιβλίου όταν εκεί μέσα περιλαμβάνονται πολλές ιστορίες που η κάθε μία έχει τους δικούς τις ήρωες και τη δική της εξέλιξη; Σε αυτές τις περιπτώσεις, σκέφτομαι, το μόνο σίγουρο κοινό στοιχείο όλων των έργων είναι ο συγγραφέας τους, εκτός κι αν όλες πραγματεύονται το ίδιο θέμα ή αναπαραγάγουν την ίδια εικόνα... Αυτό πέρασε από το μυαλό μου διαβάζοντας τον τίτλο· τελικά όμως, η συλλογή του Θεόδωρου Πάλλα, 28 αντίγραφα, δεν αφορούσε μια επαναληπτική διαδικασία. Μη περιμένετε να βρείτε 28 μοναξιές ή 28 όνειρα ή 28 πάθη για παράδειγμα -διάφορες εκδοχές με κοινό παρονομαστή, όπως θα λέγαμε. Με μια πανέμορφη διάκριση η κάθε ιστορία είχε τα δικά της πρόσωπα, τη δική της ιστόρηση, τη δική της πλοκή και τη δική της κατάληξη ενώ όλες μαζί διέθεταν την λογοτεχνική γραφή του συγγραφέα, πανέμορφη ροή λόγου, σοφή επιλογή λέξεων και φράσεων, υψηλή αισθητική και διεισδυτική ματιά στα πάθη και στην ψυχοσύνθεση-ψυχογράφηση των ηρώων. Ο Θεόδωρος Πάλλας ξέρει από μέτρο -τόσο όσο-, χρησιμοποιεί όμορφα τη γλώσσα και κάνει την ανθρώπινη επιθυμία λογο-τεχνική επιστήμη. Οι ιστορίες του παράγουν μια θλίψη παρά το υπόγειο χιούμορ που διαφαίνεται σε καίρια σημεία και παραμένει απολαυστικός από την πρώτη παράγραφο ως την τελευταία τελεία.
Πάνω της κάτι ωσάν τις φωλιές των πελαργών, και μέσα της αντί για πελαργόπουλο αυτός, μια εξώκοσμη συμβατικότητα, πηγή απεριόριστης εξουσίας, έτσι έδειχνε, ή αυτό προσπαθούσε να επιδείξει, ομοιώθην πελεκάνι ερημικώ, και θαρρείς και στηριζόταν στις φτέρνες για ν' αναδείξει το μπόι του και τη δύναμη που ξερνούσε μια προδιαγεγραμμένη έκσταση.
Στα διηγήματα... συναντάμε ποικίλους χαρακτήρες, αστικά ή μικροαστικά τοπία, ανεκπλήρωτους έρωτες, ιδιαιτερότητες και όψεις πραγματικότητας που βρίσκονται εκεί κοντά (τους), αλλά και τόσο μακριά. Συχνές είναι και οι αναφορές σε έργα Τέχνης -ζωγραφική, γλυπτική...- και σε καλλιτέχνες, μαζί με τη σχετική ορολογία. Στη Λενιώ θα αναφερθεί στη πασίγνωστη τοιχογραφία του Μιχαήλ Άγγελου με τον Θεό και τον Αδάμ στη μοναδική απεικόνιση της στιγμής που ο πρώτος ετοιμάζεται να δώσει ζωή στο ύψιστο δημιούργημά του σε μια συμβολική μεταφορά αυτού του δοσίματος σε ένα γυναικολογικό ιατρείο.
Συναντάμε μια παρθένα μαία που συλλέγει αιδοία όπως ο ψυχασθενής συλλέγει το αντικείμενο του πόθου του ή της μανίας του, έναν ντροπαλό επαίτη θύμα ληστή, μια υπερπολύτιμη κόρη με μια βαθιά συγκινητική ιστορία, έναν πατέρα που θέλει τη νοσοκόμα του γιου του, έναν ερωτευμένο ποιητή που παραιτήθηκε νωρίς, τον μονόπαντο που είναι μοναχικός από επιδίωξη λόγω απογοήτευσης και αφημένος στο χρόνο, και άλλους... πολλούς, απίθανους να τους περιγράψεις μα εντέλει τόσο γήινους ήρωες. Θυμάμαι ακόμα το ψυχογράφημα εκείνης της κοπέλας στο απολεσθέν που περιμένει το τηλεφώνημά του επειδή διεφάνη με φοβερή πιστότητα η ψυχολογία της, αλλά και τις τραγικές γυναίκες στο φονικό το οποίο διαθέτει εντονότατο συναίσθημα.
Πού και πού, λέξεις ντοπιολαλιάς βορείου Ελλάδος γοητεύουν ακόμη περισσότερο την αναγνωστική εμπειρία: Ψηλός, ξερακιανός κι έμορφος... ...έβλεπε πρόσωπα παιδικά που τα βίασαν την αθωότητα. Ένα σύννεφο μ' εγνεψε... ...τα μυγαράκια τα έλκει το φως. Ο έρωτας, ο μεγάλος, ο κατακλισμιαίος, ο απόλυτος... βασανίζει τα πρόσωπα, τα τυραννά, τα καίει -ακόμα και τα αφανίζει. Εκεί, στις ιστορίες τους, και μια λιβελούλα σκέψη, ένα παράταιρο κλαδί πεύκου... η ψύχρα που αγκαλιάζει τον κισσό για ν' απαλλαγεί από κάθε θόρυβο μνήμης... Ερωτήσεις κλειδιά: Τι διεγείρει τα φονικά ένστικτα; Συμπεράσματα: Πίσω από τις λέξεις κρύβονται ή μεγάλοι έρωτες ή αδύναμα θέλω ή βασικές προτροπές: Τα όνειρα να τα χτίζεις στη μέρα... ...να μην τα εκθέτεις στη νύχτα, είναι ερεβώδης κι όλα τ' αφανίζει... και πολλά πολλά άλλα στοιχεία εκπληκτικής διήγησης με ενδιαφέρον και προοπτική.
Η συλλογή του Θεόδωρου Πάλλα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άνεμος.
Διαβάστε μερικές σελίδες!
Διαβάστε μερικές σελίδες!
Είκοσι οκτώ διηγήματα για τα πάθη και τους ανεκπλήρωτους έρωτες, για τις ιδιαιτερότητες των ανθρώπων και τα όνειρα που παλεύουν να κτίσουν μια διαφορετική ζωή…
Μια μάνα εμμονική και ενοχική για τη ζωή της κόρης της· ένας ζωγράφος που ζει στη σκιά του μοντέλου που ερωτεύθηκε παράλογα· η ευτυχία μιας γυναίκας να ζει δεμένη με την ταμπλέτα της μακριά από τον πραγματικό κόσμο· η μοιρολατρία ενός περιθωριοποιημένου που κινείται σε μια ζωή άδεια, μοιρασμένη στα δύο· το μέτρημα του στηθόδεσμου από μια μελλοντολόγο· η ζωή ενός ιερομόναχου που τιμώρησε τη μητριά του και μετά τιμωρεί και τον εαυτό του με αιώνιες τύψεις – η ντροπή που νιώθουμε, πολλές φορές αναίτια κι ενοχικά, για όσους αγαπάμε.
Όλα αυτά προσφέρουν στον αναγνώστη μια όψη της πραγματικότητας που ίσως να βρίσκεται δίπλα του μα δεν μπορεί να την δει με τα μάτια της μοναξιάς του…
Ο Θεόδωρος Πάλλας γεννήθηκε το 1962 στο Καλοχώρι Βεροίας. Ζει και εργάζεται ως δάσκαλος στο Πλαγιάρι Θεσσαλονίκης. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε ιστοσελίδες.
Βιβλιογραφία:
«Τρία και ένα ποιήματα», ποίηση, Παρατηρητής, 1991.
«Ποιητικές δοκιμές», ποίηση, Παρατηρητής, 1994.
«Ενός αποσταμένου περιπατητή λόγοι», ποίηση, Παρατηρητής, 1996.
«Ανεπαίσθητη προσβολή», μυθιστόρημα, Άνεμος εκδοτική, 2013.
