Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Γ.Κ.: Οι ιστορίες-παραμύθια που άκουγα μικρός και οι στοχαστικοί-στατιστικοί νόμοι της ελλειψοειδούς μου τροχιάς.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Γ.Κ.: Καθρέφτης.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που πρόκειται να το διαβάσει;
Γ.Κ.: Αφού το διαβάσει, να κλείσει τα μάτια και να ονειρευτεί μια άνυδρη θάλασσα.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, πού θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Γ.Κ.: Θα πηγαίναμε σε τόπους που μόνο στον χάρτη τούς έχουμε δει, χωρίς προσδοκία επιστροφής.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Γ.Κ.: Την ήπειρο που έψαχνε δεν τη βρήκε ποτέ… ή μήπως κάνει λάθος;
Ευχαριστώ από καρδιάς για το ενδιαφέρον σας.
Γιώργος Καριώτης
Μετρήσαμε τα κρίματα στις τσέπες μας.
Όσα στη μια, τόσα και στην άλλη.
Τους ασταθείς βηματισμούς των ονείρων μας
παίξαμε μονά-ζυγά σε στημένο παιχνίδι.
Χάσαμε.
Τα λάθη βάλαμε στη ζυγαριά
μαζί με τα σωστά.
Εκείνη δεν αιωρήθηκε
δασκαλεμένη από φιλάργυρο τοκογλύφο.
Τα χέρια μας σαν πλέναμε
τα πέντε δάκτυλα μάς μούντζωναν χαιρέκακα
τα άλλα πέντε μούντζωναν τον καθρέφτη.
Μάταια λιχνίσαμε στο πετράλωνο
τις θημωνιές των αισθημάτων μας
με έμπειρα δικράνια.
Η καλοσύνη έμεινε κράμα με την κακία.
Η μισαλλοδοξία μεταμφιέστηκε σε αρετή.
«Κάτι συμβαίνει εδώ!»
πονηρευτήκαμε κάποια στιγμή.
Γι’ αυτό ρωτήσαμε
τον διάβολο και τον θεό.
Μα πήραμε τις ίδιες απαντήσεις.
Στο σημείωμά του ο Γιώργος Καριώτης λέει:
Πολλοί στο σόι μου ήτανε ναυτικοί. Ο ένας παππούς μου, τρεις θείοι μου, ένας ξάδερφός μου. Διάφοροι άλλοι πιο μακρινοί συγγενείς αλλά και αρκετοί οικογενειακοί φίλοι. Άκουγα τις ιστορίες τους -επιδόρπια του δείπνου- μικρός ή και πιο μεγάλος. Αμαλγάματα στεριανής έμπνευσης και θαλασσινής φαντασίας. Άντε να βγάλω άκρη. Ζήλευα! Αργότερα, προσπάθησα να επινοήσω τα δικά μου αμαλγάματα. Να αφηγηθώ τις προσωπικές μου αλχημιστικές εμπειρίες με ηθικούς αυτουργούς δώδεκα ημιτόνια και εικοσιτέσσερα γράμματα. Εξομολογούμαι ότι δεν έχουν μεγάλη σχέση με τις πρωτότυπες, οι οποίες λησμονημένες εκτίουν ισόβια στα βάθη του μυαλού μου. Στις ιστορίες που μοιραζόμαστε δίνουν πνοή οι στοχαστικοί νόμοι της ελλειψοειδούς μου τροχιάς. Ευχαριστώ που τις διαβάζετε, ευγνωμονώ αν σας αρέσουν.
Ο Γιώργος Καριώτης γεννήθηκε στη Φρεαττύδα. Μεγάλωσε στην Κυψέλη. Ζει στον Χολαργό και στους Ζάρακες της Εύβοιας. Ταξιδεύει αλλού όσο πιο συχνά μπορεί. Σπούδασε οικονομικά στο πανεπιστήμιο της Αθήνας και γεωγραφία του αγροτικού χώρου στο πανεπιστήμιο του Montpellier. Αρθρογραφεί σε περιοδικά για θέματα του αγροτικού τομέα. Έχει εκδώσει ιδιωτικά την ποιητική συλλογή Από μία οπτική γωνία. Ασχολείται ερασιτεχνικά με τη μουσική.
