Τον ένοιαζε να είναι ενεργός στο παιχνίδι της ζωής.
Η χαρά να ερωτεύεται, να δημιουργεί, να εκφράζεται, να δίνει μάχες, υπερνικούσε την θλίψη που του έφερναν οι συχνές ήττες του.
Κόκκινος ήταν το ψευδώνυμο του. Ήταν συγγραφέας.
Όταν τον ρωτούσαν αν αυτό το ψευδώνυμο είχε πολιτικές προεκτάσεις, απαντούσε: ''Με λένε Κόκκινο, γιατί ματώνω συχνά''.
Οι ήρωες του ήταν απλοί άνθρωποι, που πάλευαν με τις αγωνίες τους και κοίταζαν τους φόβους τους στα μάτια.
Οι λέξεις του δεν ήταν επίδειξη. Οι λέξεις του ήταν συναίσθημα.
Οι ιστορίες του συγκινούσαν και το τέλος τους ήταν συχνά ανατρεπτικό.
Δεν είχε αυτοσκοπό τη δόξα και ήθελε όλος ο κόσμος να γίνει μια λογοτεχνική παρέα!
Όταν τον επισκέφθηκε απρόσμενα η κυρία Επιτυχία της είπε: ''Μοιάζετε στην γιαγιά μου. Έκανε θεσπέσιο γλυκό κουταλιού κυδώνι''.
Τότε εκείνη του απάντησε σηκώνοντας ψηλά τη μύτη της: ''Είμαι νεότατη και παντοδύναμη! Επίσης δεν τρώω ποτέ γλυκά. Χαλάνε τη σιλουέτα μου''.
Από την στιγμή που ο Κόκκινος κατάλαβε, ότι στην κυρία Επιτυχία δεν αρέσει το γλυκό κουταλιού κυδώνι, έπαψε να την εκτιμά.
Στην συνέντευξη που ακολούθησε αμέσως μετά την απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας, τον ρώτησαν οι δημοσιογράφοι:
''Πώς αισθάνεστε τώρα, που το πνευματικό σας παιδί αναγνωρίστηκε παγκοσμίως;''
Eκείνος χαμογέλασε και απάντησε: ''Καλά. Όμως νιώθω πολύ καλύτερα, κάθε φορά που βλέπω την Κατερίνα, τον Βαγγέλη και τον Ηλία. Είναι τα παιδιά του φίλου μου του Κώστα και της Τασούλας. Εγώ ήμουν η αφορμή που γνωρίστηκε το αντρόγυνο. Είμαι φίλος και κουμπάρος τους. Αξία ανεκτίμητη."
Γιάννης Αγγουριδάκης
Στο Πλοκόλεξο (εκ του πλοκή και λέξεις ή κάπως έτσι τέλος πάντων -ο καθένας ας το δεχτεί με τον τρόπο του- ή Πλεκόλεξο(;) -αμφινταλαντευόμενη ανάμεσα στο πλέκω-πλέξιμο και στην πλοκή) οι δημιουργοί γράφουν ένα κείμενο/άρθρο για το έργο τους χρησιμοποιώντας δέκα προκαθορισμένες λέξεις. Στο τέλος, αντικαθιστούν μία από όλες αυτές με μια δική τους για τον επόμενο. Περισσότερα σαν κι αυτό θα βρείτε στην αντίστοιχη ετικέτα.
Απαντήστε κι εσείς στο Πλοκόλεξο κλικάροντας εδώ.
Στο οπισθόφυλλο της συλλογής διηγημάτων του Γιάννη Αγγουριδάκη αναφέρεται σχετικά με το βιβλίο...
Εννέα διηγήματα. Εννέα ταξίδια σε διαφορετικούς προορισμούς. Ταξίδια που κρύβουν εκπλήξεις. Ο έρωτας, η φιλία, η κοινωνία... είναι τα θέματα που με διεισδυτικό και απολαυστικό χιούμορ πραγματεύεται ο συγγραφέας.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης.
Κερδίστε το!
Ο Γιάννης Αγγουριδάκης προσφέρει ένα αντίτυπο του βιβλίου του σε έναν τυχερό αναγνώστη. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση αλλά και για να στείλετε το μήνυμά σας στον ίδιο κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Διαβάστε τους όρους και άλλες πληροφορίες σχετικά με τις κληρώσεις, τα δώρα και τους τυχερούς εδώ. Η κλήρωση θα γίνει στις 15 Ιουλίου 2016 και το βιβλίο θα αποσταλεί ταχυδρομικά.
k
Καλή τύχη!
Στο βιογραφικό του...
Ισχυρίζεται, ότι η πραγματική του γέννηση ήταν τον Νοέμβριο του 2013, όπου το βιβλίο του κυκλοφόρησε στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Το 2014 παραιτήθηκε από την μόνιμη θέση του στο Δημόσιο για να κυνηγήσει το όνειρο του ως συγγραφέας. Προς το παρόν δεν έχει μετανιώσει για αυτή του την επιλογή.
Σημείωση του ίδιου για τον επόμενο που θα δεχτεί την πρόκληση:
Αφαιρείται ο αυτοσκοπός και μπαίνει το παιχνίδι.
Υστερόγραφο με ένα απόσπασμα...
''Μου πάει το πουκάμισο της μοναξιάς;''
-''Θα σου πηγαίνει πάντα μέχρι να βρεις τον άνθρωπο σου''.
''Και πώς θα καταλάβω ποιος είναι ο άνθρωπος μου;''
- 'Εύκολα. Μαζί του θα νιώθεις πάντα ολόγυμνος, αλλά ποτέ δεν θα νιώθεις κρύο''.
