Πως σας ήρθε η ιδέα;
Σ.Π.: Η ιδέα... Λοιπόν, το βιβλίο γράφτηκε όπως έχω πει πολλές φορές για «ένα ζευγάρι μάτια». Ένας άνθρωπος και συγκεκριμένα η αδερφή μου, έπρεπε να μάθει την ιστορία της μητέρας μας, το πώς γεννηθήκαμε, κάτω από ποιες συνθήκες δωθήκαμε για υιοθεσία, πώς μεγαλώσαμε, πώς ξεκίνησε η αναζήτηση των ριζών μας και πώς φτάσαμε μέχρι εκείνη αλλά χωρίς να μπορούμε να την αγγίξουμε.
Που γράψατε το βιβλίο σας;
Σ.Π.: Το ξεκίνησα σχεδόν μεσάνυχτα, στο μπαλκόνι του σπιτιού μου, σε ένα τετράδιο της κόρης μου που είχε για το φροντιστήριο. Το σχολείο είχε τελειώσει, δεν θα το χρειαζόταν άλλο, το τετράδιο είχε πολλές κενές σελίδες, και εγώ στενοχωρημένη ψάχνοντας τρόπο να έρθω σε επαφή με την αδερφή μου το πήρα στα χέρια μου και άρχισα να γράφω με ένα στυλό που ήταν κρυμμένο μέσα στις σελίδες του. Έγραφα μέρα νύχτα. Στο κρεβάτι, στο μπαλκόνι, στην παραλία τις ημέρες των διακοπών, όπου μπορούσα, έγραφα ασταμάτητα.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Σ.Π.: Όχι πολύ, σε τέσσερις μήνες το είχα τελειώσει. Την ιστορία την ήξερα. Ήξερα την αρχή, τη μέσα, αλλά ήξερα πως δεν θα είχε τέλος. Φυσικά το άφησα στην άκρη. Το ξαναέπιασα στα χέρια μου ένα χρόνο μετά. Το διάβαζα, πρόσθετα πράγματα, αφαιρούσα. Και πάλι το έβαζα στην άκρη...
Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Σ.Π.: Κατάθεση ψυχής.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Σ.Π.: Ξεκινάει με ένα όνειρο-εφιάλτη. Ένα όνειρο που η Μαρίνα βλέπει πολύ συχνά από τότε που έμαθε ότι είναι υιοθετημένη. Στην πορεία γνωρίζουμε την Ελπίδα (την μητέρα της Μαρίνας), την οικογένειά της, το πώς μεγάλωσε και το πώς γνώρισε τον Άρη. Η σχέση της με τον Άρη είχε ως αποτέλεσμα την γέννηση τριών κοριτσιών, το οποία όμως δώθηκαν και τα τρία για υιοθεσία. Μαθαίνουμε πως μεγάλωσαν τα δύο από τα τρία παιδιά και πως κάποια στιγμή γνωρίζονται μεταξύ τους. Κοινός τους στόχος είναι να βρουν και το τρίτο κορίτσι αλλά δεν ξέρουν με ποιο τρόπο να το κάνουν. Η Μαρίνα, το ένα από τα δύο κορίτσια, αποφασίζει να γράψει την ιστορία σε χαρτί, με την ελπίδα πως κάποια στιγμή θα φτάσει στα χέρια της άγνωστης αδερφής και θα την διαβάσει μαθαίνοντας όλη την αλήθεια.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Σ.Π.: Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι. Όλα τα γεγονότα έγιναν όπως έγιναν γιατί έτσι έπρεπε να γίνουν. Το κάθε τι το αγάπησα. Ακόμη και τον Άρη τον αγάπησα, τον συμπόνεσα, γιατί δεν ήξερε να δίνει αγάπη. Και όταν δεν δίνεις αγάπη δεν μπορείς και να δεχτείς όταν σου την προσφέρουν.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Σ.Π.: Δεν είναι ένας αλλά δύο. Και πραγματικά ήταν ήρωες! Η Μαρία και ο Θανάσης! (Οι γονείς μου. Κατά κόσμον Μαρία και Βασίλης) Αυτοί οι άνθρωποι είχαν πολλή αγάπη στην καρδιά τους και την πρόσφεραν απλόχερα μέχρι την τελευταία τους ανάσα. Επίσης, είχαν και πολλή αντοχή και δύναμη για να κάνουν αυτό που έκαναν (να υιοθετήσουν ένα παιδί) σε μια εποχή που η αποδοχή το να μη γεννήσει κάποιος ένα δικό του παιδί αλλά να πάρει ένα ξένο παιδί και να το μεγαλώνει δεν ήταν εύκολα αποδεκτό όπως είναι σήμερα. Δικαιολογώ το φόβο και την αγωνία τους μιας και το περιβάλλον που ζούσαν δεν ευνοούσε κάτι διαφορετικό. Μεγάλωσαν το παιδί τους όσο πιο καλά μπορούσαν, με αυτά τα λίγα που ήξεραν, αλλά με πολλή αγάπη! (Γι' αυτό άλλωστε κράτησα και το πραγματικό όνομα της μαμάς-Μαρίας, για να την τιμήσω για όλο αυτό που έκανε.)
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Σ.Π.: Μια γνωριμία με την ψυχοσύνθεση των «παιδιών της καρδιάς». Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι γνωρίζουμε για τα άγχη των θετών γονιών αλλά ελάχιστοι για τα άγχη των υιοθετημένων παιδιών.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Σ.Π.: Το μέλλον των παιδιών μου και γενικά των νέων ανθρώπων. Δύσκολοι καιροί...
Φοβάστε...
Σ.Π.: Την αρρώστια που δεν παλεύεται.
Αγαπάτε...
Σ.Π.: Αγαπώ όλους εκείνους που αγαπούν τη ζωή και όχι την ύλη.
Ελπίζετε...
Σ.Π.: Ελπίζω πως όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο.
Θέλετε...
Σ.Π.: Θέλω να κάνω τα ταξίδια που ονειρεύομαι, να δω τους δικούς μου ανθρώπους να πραγματοποιούν τα όνειρά τους και έναν κόσμο χωρίς θυμό.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Σ.Π.: Εκτός από τα «παιδιά της καρδιάς», θέλω να είναι όσο το δυνατόν περισσότεροι εκείνοι που αν όχι να το λατρέψουν, τουλάχιστον να το θυμούνται για αρκετό καιρό μετά την ανάγνωσή του.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Σ.Π.: Γιατί θα μάθετε για τον πόνο που δημιουργείται στην ψυχή ενός παιδιού όταν ανακαλύπτει το ψέμα. Όταν γκρεμίζεται ο κόσμος του. Θα μάθετε για την αγάπη, που όταν της εισπράττεις απεριόριστα την ανταποδίδεις με τον ίδιο τρόπο. Και το κυριότερο, θα μάθετε πως τα παιδιά είναι «σφουγγάρια» και όταν μιλάμε και νομίζουμε ότι δεν καταλαβαίνουν εκείνα καταγράφουν τα πάντα στο μικρό μυαλουδάκι τους.
Γιατί δεν πρέπει;
Σ.Π.: Δεν υπάρχει «δεν πρέπει να διαβάσεις ένα βιβλίο». Ακόμη και τα βιβλία που λέμε ότι μας άφησαν αδιάφορους, ακόμη και εκείνα κάτι μας άφησαν.
Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Σ.Π.: Σε βιβλιοπωλεία και στην Άνεμος εκδοτική!
Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Σ.Π.: Με τους αγαπημένους μου την ημέρα, και μπροστά στον υπολογιστή μου τη νύχτα να γράφω, να γράφω, να γράφω!
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Σ.Π.: Το χρώμα που παίρνει ο ουρανός την ώρα της ανατολής!
Ποια μουσική;
Σ.Π.: Όποια κάνει τα δάχτυλά μας να παίζουν ρυθμικά στο γόνατό μας!
Ποιο άρωμα;
Σ.Π.: Το άρωμα του γιασεμιού! Μου θυμίζει καλοκαίρι.
Ποιο συναίσθημα;
Σ.Π.: Ανάμικτα συναισθήματα. Όπως συμβαίνει και στην καθημερινότητά μας.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Σ.Π.: Εγώ λέω ένα γράμμα ενενήντα χιλιάδων λέξεων. Όσοι άκουσαν την ιστορία και όσοι τώρα την διαβάζουν λένε πως θα μπορούσε να γίνει ταινία ή σήριαλ!
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Σ.Π.: Μα δεν είναι συγγραφέας. (Λες να γίνω;) Ήμουν κόρη, είμαι μάνα, είμαι σύζυγος. Έγινα αδερφή! Θα ήθελα όμως να είναι ταξιδευτής! Να μπορούσα να γυρίσω τον κόσμο όλο, να δω μέρη που τα βλέπω μόνο σε φωτογραφίες, να μυρίσω και να γευτώ τη ζωή των ανθρώπων που ζουν εκεί.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Σ.Π.: Ξεκίνησα ως παιδί να διαβάζω Λουντέμη. Το ένα παιδί μετράει τα άστρα ήταν για μένα η αφορμή να αγαπήσω το διάβασμα. Διαβάζω ό,τι πέσει στα χέρια μου, δεν κάνω διακρίσεις. Όμως έχω φίλους που γράφουν και περιμένω πως και πως κάθε φορά το νέο τους βιβλίο!
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Σ.Π.: Δεν νομίζω να έχω επηρεαστεί. (Αλλά με τόσα βιβλία που έχω διαβάσει όλο και θα επηρεάστηκα χωρίς να το καταλάβω.) Όταν ξεκινάς και γράφεις, γράφεις τις δικές σου σκέψεις, πλάθεις τους δικούς σου ήρωες. Τους οδηγείς εκεί που θες εσύ. Όσο για το πώς σκέφτομαι και το πώς ζω, τα τελευταία χρόνια και βλέποντας γύρω μου τον κόσμο να γίνεται όλο και πιο σκληρός η φιλοσοφία του Δαλάι Λάμα με βρίσκει σύμφωνη σε πολλά σημεία και προσπαθώ να ακολουθώ τα όσα διαβάζω από εκείνον.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Σ.Π.: Στο συγκεκριμένο βιβλίο τους ακολουθούσα εγώ. Τι άλλο να έκανα; Στα επόμενα όμως που ετοιμάζω εγώ κατευθύνω την εξέλιξή τους όσο κι αν αντιστέκονται!
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Σ.Π.: Νομίζω και τα δύο. Στο πρώτο καλά τα πάω (έτσι λένε), στο δεύτερο προσπαθώ.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Σ.Π.: Να είναι γραμμένο με ψυχή. Να το διαβάσει ο αναγνώστης και να το ζει. Να παίρνει μέρος στα γεγονότα, να γίνεται ένα με τους ήρωες.
Τι την αποτυχία;
Σ.Π.: Αποτυχία; Δεν ξέρω, όπως είπα κάθε βιβλίο κάτι μας αφήνει. Εξαρτάται τί θέλει να διαβάσει κάθε αναγνώστης την συγκεκριμένη περίοδο που θα αγοράσει ένα βιβλίο.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Σ.Π.: Δυστυχώς δεν είχαν μάθει οι Έλληνες να διαβάζουν. Όταν άρχισαν να ασχολούνται με το διάβασμα ήρθε η οικονομική κρίση. Παίρνοντας παράδειγμα από τον εαυτό μου και τον περίγυρό μου οι άνθρωποι πια δεν διαβάζουν όσο διάβαζαν.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Σ.Π.: Ποιον άλλον; Ολόκληρα ψέματα, μισές αλήθειες!
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο
Στο οπισθόφυλλο λέει...
Ο Άρης, ένας ανεύθυνος άντρας, και η Ελπίδα, μια ανώριμη γυναίκα, έγιναν γονείς τριών παιδιών, που για κακή τους τύχη ήταν και τα τρία κορίτσια. Το φύλο τους ήταν αυτό που καθόρισε το μέλλον τους.
Τρεις οικογένειες, έχοντας περίσσευμα αγάπης, αγκάλιασαν αυτά τα παιδιά, καθεμία χωριστά, και τα μεγάλωσαν όσο πιο καλά μπορούσαν. Τα άδεια μέχρι τότε σπίτια τους γέμισαν παιδικές φωνές και χαμόγελα. Όσο τα χρόνια περνούσαν χαρούμενα και ευτυχισμένα τόσο ο φόβος της αποκάλυψης του μυστικού της υιοθεσίας μεγάλωνε. Τίποτα όμως δεν μένει κρυφό.
Η Μαρίνα, το τρίτο παιδί, ξεκινά να ενώσει τα χαμένα κομμάτια του παζλ της ζωής της. Πολλά τα κομμάτια, όμως το πιο σημαντικό δεν το έχει ακουμπήσει ακόμη, κι ας βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής. Θα της επιτραπεί να το ολοκληρώσει ή θα μείνει το παζλ μισοτελειωμένο;
Είναι κακό να πεις σε ένα παιδί «δεν σε γέννησα εγώ»; Θα σε απορρίψει; Ποιος λέει πως όταν μεγαλώνεις με αγάπη εγκαταλείπεις τους θετούς σου γονείς; Ποιος λέει πως η γυναίκα που σε μεγάλωσε όλα αυτά τα χρόνια σταματάει να είναι η μητέρα σου αν γνωρίσεις την αλήθεια; Θα σου το πω εγώ, ένα υιοθετημένο παιδί: ποτέ!
Η αλήθεια λυτρώνει…
Το βιβλίο της Σούλας Παπαλάμπρου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άνεμος
Δείτε το στις εκδόσεις Άνεμος
Διαβάστε τις πρώτες σελίδες
Η Σούλα Παπαλάμπρου γεννήθηκε στη Λάρισα το 1971. Μεγάλωσε στην Ανάβρα Καρδίτσας, όπου ζει μέχρι σήμερα. Είναι παντρεμένη, μητέρα τριών παιδιών και, εκτός από το να μεγαλώνει τα παιδιά της, εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα.
