Τη βλέπετε εκείνη τη γλυκιά, χαμογελαστή, αγγελική φατσούλα; Είναι απορίας άξιο πώς αυτή η γυναίκα είναι ικανή για όλα αυτά τα εγκλήματα. Αναφέρομαι στη συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων Sophie Hannah η οποία έγινε ευρέως γνωστή στη χώρα μας με την κυκλοφορία του αστυνομικού, Έγκλημα με υπογραφή, το οποίο αφορά μια υπόθεση του Βέλγου Πουαρό. Ναι, του ιδίου. Όταν κάθισα να το διαβάσω ήταν περισσότερο για να εντοπίσω τη διαφορά μεταξύ μιας νέας συγγραφέως και της μέγιστης Άγκαθα αλλά εκείνη με διέψευσε παταγωδώς αφού έγραψε μια ιστορία αντάξια της κλάσης τής Κρίστι. Κι επειδή από τότε το όνομά της είχε εκτυπωθεί στο μυαλό μου, όπως το pin της κάρτας ανάληψης, δε θα μπορούσα να μη διαβάσω το νεοκυκλοφόρητο μυθιστόρημά της.
Μετά την καλή αρχή που προκαλεί ερωτήματα -καλό αυτό για ένα αστυνομικό- και δείχνει την σύγχρονη τοποθέτηση της συγγραφέως -αφού θα ασχοληθεί με το διαδίκτυο και τα sites γνωριμιών- μπαίνω στο κυρίως θέμα. Εκεί, γνωρίζω μια ιδιαίτερη ηρωίδα και έναν αμφιλεγόμενο αρθρογράφο όπως τον χαρακτηρίζει το ίδιο το βιβλίο που όμως επιχειρηματολογεί επαρκώς την άποψή του όσο ακραία ή αντίθετη της κοινής γνώμης κι αν είναι. Μου είναι αδύνατο να μη σχολιάσω ότι αυτός ο χαρακτήρας προσφέρει βήμα στην ίδια την Hannah να περάσει μηνύματα –σκέψεις, θέσεις, ιδέες, απόψεις...– χωρίς το φόβο της γενικής κατακραυγής και έχοντας άλλοθι την μυθογραφία.
Πέρα από αυτούς τους δύο, υπάρχουν κι άλλα ιδιόρυθμα πρόσωπα στο βιβλίο. Ξεχωριστοί άνθρωποι με ψυχοσωματικά συμπλέγματα, μοναδικές ψυχοσυνθέσεις, ιδιοσυγκρασίες κ.ο.κ. και που όλοι μαζί συνθέτουν ένα εξαίσιο αστυνομικό μυθιστόρημα.
Ένας αναγνώστης της μπορεί να σημειώσει, ή να του φανεί, ότι πολυλογεί και πλατειάζει η αφήγηση αλλά η γραφή της Sophie είναι τόσο έξυπνη και πνευματώδης που διαβάζεται ακούραστα. Προσφέρει δε ερωτήματα ανάμεσα στις εξιστορήσεις της που αναζητούν απαντήσεις προκαλώντας σε να πας παρακάτω για να τις βρεις. Το καλύτερο όμως είναι ότι δε θα σε απογοητεύσει ούτε στο ελάχιστο. Οι λάτρεις των αστυνομικών ιστοριών θα ξετρελαθούν δικαίως μαζί της όπως και όσοι αναζητούν κάτι που θα εκκινήσει τον εγκέφαλό τους από τη στασιμότητα.
Τι γίνεται λοιπόν σε αυτό το μυθιστόρημα; Η Νίκι Κλέμεντς βρίσκεται κολλημένη στην κίνηση τη στιγμή που βλέπει κάποιον που ήλπιζε ότι δε θα ξανασυναντούσε ποτέ. Κάνει αναστροφή για τον αποφύγει όμως την επόμενη μέρα βρίσκεται μπλεγμένη στον φόνο του Ντέιμον Μπλάντι, αμφιλεγόμενου αρθρογράφου που προκαλεί με τις τοποθετήσεις του. Η Νίκι δε γνωρίζει τον λόγο που ο δράστης χρησιμοποίησε το μαχαίρι με αυτόν τον τρόπο, ούτε γιατί έγραψε «όχι λιγότερο νεκρός» στον τοίχο. Επίσης, δε μπορεί να εξηγήσει το λόγο εκείνης της αναστροφής χωρίς να αποκαλύψει το μυστικό της. Κι ενώ δεν είναι ένοχη για το φόνο, ωστόσο δεν είναι αθώα.
Αυτά πάνω κάτω θα διαβάσετε στο οπισθόφυλλο και, η αλήθεια είναι, ότι οποιαδήποτε περαιτέρω σημείωση μπορεί να αποκαλύψει κομβικά σημεία της υπόθεσης. Αυτό που θα ήθελα όμως να προσθέσω είναι ότι πρόκειται για ένα απίθανο μπλέξιμο τελείως άσχετων μεταξύ τους ανθρώπων και έχει μια ιδιαίτερη λύση, έναν ιδιαίτερο δολοφόνο και μία ιδιαίτερη δολοφονία... δηλαδή, τίποτα αναμενόμενο με την έννοια του σύνηθες (σε τέτοια βιβλία), κοινότυπο ή χιλιοδιαβασμένο ενώ η Sophie Hannah έχει σηκώσει πραγματικά ψηλά τον πήχη.
Σημείωσα εκείνη την όμορφη παράγραφο σχετικά με τους καλούς και τους κακούς ανθρώπους όταν: ...επειδή όλοι μας κάνουμε κακά πράγματα, πράγματα που μόνο οι κακοί άνθρωποι κάνουν, όπως και καλά πράγματα που μόνο οι καλοί άνθρωποι κάνουν, και γι' αυτό δεν πρέπει να κρατάμε κακία ο ένας στον άλλο. Αν θέλουμε καλύτερες συγγνώμες, τότε θα πρέπει να γίνουμε περισσότερο συγχωρητικοί, είναι απλό όπως και εκείνο το σχόλιο περί καλών και κακών βιβλίων όταν: ...Σε μία ηρωίδα έκοψαν τα "μακριά και μεταξένια ασημόχρωμα μαλλιά της, που αγκάλιαζαν τη μέση της" και τα έχωσαν στον κόλπο της, πριν από το τέλος του Πρώτου Κεφαλαίου, για παράδειγμα. Μήπως τα μαλλιά αυτής τη γυναίκας δεν φυτρώνουν στο κεφάλι της, όπως στους φυσιολογικούς ανθρώπους, αλλά βγαίνουν από το στομάχι της; Και τα δύο αλλιευμένα από τα άρθρα του θύματος και σε αυτό το σημείο σας παραπέμπω στο σχόλιό μου περί θέσεων του αρθρογράφου και συγγραφέως (βλέπε παραπάνω).
Κατά τα άλλα, δε βιάζεται. Προσφέρει σιγά σιγά και ένα ένα τα κομμάτια που ολοκληρώνουν την εικόνα και διαθέτει μια ηρωίδα που μπορεί να χαρακτηρισθεί ποικιλοτρόπως: εκεί που τη λες αφελή και θύμα προκύπτει ύπουλη, εγωίστρια, ευφυέστατη και τούμπαλιν. Έχει καλό λόγο –η συγγραφέας τώρα–, έξυπνη αφήγηση, προσφέρει κάτι νέο και εισάγει την έννοια του Ρομαντικού σαδισμού (!;) δηλαδή του πόνου που μόνο ο αγαπημένος μπορεί να προσφέρει και να γιατρέψει. Και όταν θα γράψει είναι μία ανησυχητική εμπειρία να συναντάς κάποιον ευφυή άνθρωπο που σχεδόν ακυρώνει τις απόψεις σου, ειδικά όταν θεωρείς τον εαυτό σου ευφυή. Είναι σαν να βλέπεις το είδωλο του μυαλού σου στον καθρέφτη σκέφτομαι ότι σε εκείνη δε μπορεί να έχει συμβεί αυτό –εκτός από τις μέρες εκείνες των εφηβικών της χρόνων που πρωτοσυναντήθηκε λογοτεχνικά με την Άγκαθα. Γι' αυτό και πρόκειται για μια εξαιρετική συγγραφέα αστυνομικών ιστοριών –μη σας ξεγελά το αγγελικό της μουτράκι, είναι αδίστακτη. Ευτυχώς!
Στο οπισθόφυλλο λέει...
Νομίζεις πως θες να μάθεις ένα μυστικό;
Ξανασκέψου το…
Το μυθιστόρημα της Sophie Hannah κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα από το βιβλίο.
Ευχαριστώ τις εκδόσεις Διόπτρα και την Αλεξάνδρα Αυγερινού για τη διάθεση του βιβλίου.
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα από το βιβλίο.
Ευχαριστώ τις εκδόσεις Διόπτρα και την Αλεξάνδρα Αυγερινού για τη διάθεση του βιβλίου.
Δείτε και αυτό:
Έγκλημα με υπογραφή
Έγκλημα με υπογραφή
