Πρόκειται για το ψυχολογικό θρίλερ του Θανάση Χλιάρα που ανέβηκε στο θέατρο Αλκμήνη και πραγματεύεται θέματα όπως η ζωή και ο θάνατος.
Με δυο λόγια... πρόκειται για δύο ιστορίες που εξελίσσονται εναλλάξ και αφορούν η μία ένα μακρινό παρελθόν και η άλλη το σήμερα. Δύο χιλιάδες χρόνια πριν δύο νέες, εγκλωβισμένες από την απληστία-ματαιοδοξία στενού συγγενή τους, επαναπροσδιορίζουν τις αξίες, αναζητούν το νόημα της Ζωής και του Θανάτου προτού καταλήξουν ότι η στέρηση της ελευθερίας προέρχεται περισσότερο από την κοινωνία και τις συμβάσεις της παρά από έναν κακό συγγενή. Σήμερα, δύο επιστήμονες ανακαλύπτουν το παρελθόν και τους πρωταγωνιστές του ξεσκεπάζοντας την τραγωδία της οικογένειας.
Τα θέματα που αναδεικνύονται στο θρίλερ είναι πολλά και διαχρονικά. Το κείμενο μιλά για τη Μοίρα, τη Νεότητα, την Αξιοπρέπεια, τη Ματαιοδοξία -θα έγραφα την ανθρώπινη ματαιοδοξία αλλά σκέφτηκα ότι δεν υπάρχει κανένα άλλο είδος ματαιοδοξίας-, τον Χρόνο, την Ελευθερία -με κάθε προέκτασή της... και, εν τέλει, θέτει διαχρονικά ερωτήματα όπως αν ο Θάνατος φέρνει τη λύτρωση ή το αντίθετο κι αν όλοι είμαστε εγκλωβισμένοι στη Ζωή.
Οι Εγκλωβισμένες έχουν την θριλερική ατμόσφαιρα των ανθρώπων που βρίσκονται ανέλπιστα φυλακισμένοι σε ένα χώρο όπως θα το θυμάστε από το Δωμάτιο πανικού του Ντέιβιντ Φίντσερ, τον ψυχολογικό εγκλωβισμό του ατόμου από τις κοινωνικές δομές όπως στη Γέρμα του Φ.Γ. Λόρκα, την αγωνία και την μοιρολατρία του κάθε εγκλωβισμένου -και την ανάγκη της επιβίωσης-, το μυστήριο και την απόλαυση τής ανακάλυψης και πολλές φιλοσοφικές προεκτάσεις που τίθενται διάσπαρτες μέσα στο έργο.
Στο πρόγραμμα της παράστασης υπάρχει μια εισαγωγή για να μας κατατοπίσει στο χρόνο και το χώρο η οποία με λίγα λόγια αναφέρει ότι στο έτος 1 π.Χ. η Μακεδονία δεν είναι ενιαίο κράτος αλλά διαιρεμένη σε πόλεις κράτη που αλληλοσπαράζονται. Στο βασίλειο της Άρβας, ο βασιλιάς Ευρικλής κατορθώνει να αυξήσει την αγροτική παραγωγή, τα εδάφη και τις ποσότητες πόσιμου νερού στηριζόμενος σε συμμαχίες του με γειτονικά βασίλεια. Όταν έπιασε στο κρεβάτι τη γυναίκα του με τον ίδιο του τον αδερφό, εκείνη τον εγκατέλειψε και από τότε δεν την ξαναείδε κανείς. Ο Ευρικλής μεγάλωσε μόνος τις κόρες τους, Ιφιγένεια και Αντιγόνη, μέχρι την ημέρα που έπεσε προδομένος από τον αδερφό του. Στην τελετή πυράς του νεκρού συμμετέχουν και οι κόρες του όμως ο Διόφιλος δεν είχε ολοκληρώσει το σατανικό του σχέδιο.
Η παράσταση έχει αρχαιοελληνικά στοιχεία όπως και σύγχρονες καταγραφές δημιουργώντας ένα διαχρονικό υπόβαθρο και θυμίζοντας με τον τρόπο της ότι οι άνθρωποι είναι άνθρωποι σε όλες τις εποχές και καταβάλλονται από τις ίδιες επιθυμίες ή ανάγκες. Περιέχονται κάποια καλά ευρήματα, μια απομηχανής Θεά που συμβάλει στην ατμόσφαιρα, κάποιες ανατριχιαστικές στιγμές με ελάχιστη φρίκη -αλλά περνάει στον θεατή οπότε είναι αισθητή-, μια μοναδικότητα γιατί ξεχωρίζει από οποιοδήποτε άλλο και το διαχρονικό σχόλιο του συγγραφέα για τον κόσμο και τους ανθρώπους που ισχύει για όλες τις εποχές, τελικά.
Τα θέματα που αναδεικνύονται στο θρίλερ είναι πολλά και διαχρονικά. Το κείμενο μιλά για τη Μοίρα, τη Νεότητα, την Αξιοπρέπεια, τη Ματαιοδοξία -θα έγραφα την ανθρώπινη ματαιοδοξία αλλά σκέφτηκα ότι δεν υπάρχει κανένα άλλο είδος ματαιοδοξίας-, τον Χρόνο, την Ελευθερία -με κάθε προέκτασή της... και, εν τέλει, θέτει διαχρονικά ερωτήματα όπως αν ο Θάνατος φέρνει τη λύτρωση ή το αντίθετο κι αν όλοι είμαστε εγκλωβισμένοι στη Ζωή.
Οι Εγκλωβισμένες έχουν την θριλερική ατμόσφαιρα των ανθρώπων που βρίσκονται ανέλπιστα φυλακισμένοι σε ένα χώρο όπως θα το θυμάστε από το Δωμάτιο πανικού του Ντέιβιντ Φίντσερ, τον ψυχολογικό εγκλωβισμό του ατόμου από τις κοινωνικές δομές όπως στη Γέρμα του Φ.Γ. Λόρκα, την αγωνία και την μοιρολατρία του κάθε εγκλωβισμένου -και την ανάγκη της επιβίωσης-, το μυστήριο και την απόλαυση τής ανακάλυψης και πολλές φιλοσοφικές προεκτάσεις που τίθενται διάσπαρτες μέσα στο έργο.
Η παράσταση έχει αρχαιοελληνικά στοιχεία όπως και σύγχρονες καταγραφές δημιουργώντας ένα διαχρονικό υπόβαθρο και θυμίζοντας με τον τρόπο της ότι οι άνθρωποι είναι άνθρωποι σε όλες τις εποχές και καταβάλλονται από τις ίδιες επιθυμίες ή ανάγκες. Περιέχονται κάποια καλά ευρήματα, μια απομηχανής Θεά που συμβάλει στην ατμόσφαιρα, κάποιες ανατριχιαστικές στιγμές με ελάχιστη φρίκη -αλλά περνάει στον θεατή οπότε είναι αισθητή-, μια μοναδικότητα γιατί ξεχωρίζει από οποιοδήποτε άλλο και το διαχρονικό σχόλιο του συγγραφέα για τον κόσμο και τους ανθρώπους που ισχύει για όλες τις εποχές, τελικά.
Συντελεστές
Παραγωγή: Man's Theater.
Κείμενο-σκηνοθεσία: Θανάσης Χλιάρας
Σκηνικά-κοστούμια: Μαρίνα Μηλιάρη & Clepsydra
Φλάουτο-Μουσική Σύνθεση: Χλόη Λάμπρου
Μουσική επιμέλεια: Αλέξανδρος Ανδρεάδης
Φωτογραφία: Θεανώ Μανουδάκη - Κωνσταντίνος Βαμβακούσης
Μακιγιάζ: Μαρίνα Μηλιάρη
Ερμηνεύουν οι: Δανάη Καπιτσαλά, Χριστίνα Κούτρα, Χλόη Λάμπρου, Θανάσης Χλιάρας.
Ακούγεται η φωνή της Συραίνας Κούτρα.
Σε συνεργασία με την ομάδα Παρ' ολίγον Αυτόχειρες.
Σαν υστερόγραφο...
Ο σκηνοθέτης στο σημείωμά του εξηγεί ότι: Άρ(γος + Θή)βα.
Η παράσταση είναι αφιερωμένη στην ανασκαφή της Αμφίπολης
Διάρκεια 85 λεπτά χωρίς διάλειμμα
Ο σκηνοθέτης στο σημείωμά του εξηγεί ότι: Άρ(γος + Θή)βα.
Η παράσταση είναι αφιερωμένη στην ανασκαφή της Αμφίπολης
Διάρκεια 85 λεπτά χωρίς διάλειμμα
Μέχρι και 28 Ιουνίου κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Θέατρο Αλκμήνη,
Αλκμήνης 8-12 Γκάζι.
