koukidaki: Ο Λάσκαρης Ζαράρης και Τα μυστικά της Θεόπετρας

Πως σας ήρθε η ιδέα;

Λ.Ζ.: Η ιδέα προήλθε από τη γοητεία μιας άγνωστης εποχής. Έπρεπε να δοκιμαστώ, λαμβάνοντας παράλληλα γνώσεις μέσα από ιστορικά και αρχαιολογικά βιβλία που θα μπορούσαν να ρίξουν τον γόνιμο σπόρο τους. Αρχή ιστορίας και φαντασίας λοιπόν…

Που γράψατε το βιβλίο σας;

Λ.Ζ.: Αφιέρωσα δημιουργικά τον χρόνο μου σε μια βιβλιοθήκη, με αμέτρητους τόμους για την προϊστορία.

Πόσο χρόνο σάς πήρε η συγγραφή;

Λ.Ζ.: Δέκα μέρες περίπου για να συλλέξω τις απαραίτητες πληροφορίες και να τις αφομοιώσω ώστε να μπορέσω να ολοκληρώσω την ιστορία του βιβλίου και άλλες δέκα μέρες στο σπίτι, βουτηγμένος στα βαθιά νερά της φαντασίας. Δεν προσμετράω βέβαια, τις τρεις με τέσσερις επεξεργασίες που ακολούθησαν και συνήθως αποτελούν το κουραστικότερο τμήμα της δουλειάς ενός συγγραφέα και συνολικά πρέπει να με απασχόλησαν για δυο με τρεις μήνες ακόμη.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;

Λ.Ζ.: Ταξίδι γνώσεων.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;

Λ.Ζ.: Θα σας παρουσιάσω μια γενική περιγραφή, η οποία βρίσκεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Κάθε τόπος έχει τη δική του ομορφιά. Κάθε στιγμή που χάθηκε στο παρελθόν επανέρχεται με τη φαντασία. Τα χρόνια που πέρασαν είναι αμέτρητα και δε φτάνουν μερικά ευρήματα της ζωής του ανθρώπου πάνω στη γη για να αναπλάσουν μια ολόκληρη ιστορία. Έτσι ξεκινά το περιπετειώδες ταξίδι ενός θαρραλέου παιδιού από το νεολιθικό Διμήνι του 4.500 π.χ. Η διαδρομή, του επιφυλάσσει ευχάριστες και δυσάρεστες εκπλήξεις μαζί, στιγμές συγκίνησης και ατέλειωτου παιδικού κεφιού, αλλά παράλληλα μοίρασμα εμπειριών με τους μεγαλύτερους σε ηλικία. Η προϊστορία ζωντανεύει μέσα σε μία σχολική τάξη από έναν συλλέκτη αγαλματιδίων. Σιγά-σιγά τα παιδιά αρχίζουν να αισθάνονται το βάρος της ιστορίας τους, το βάρος της γνώσης του τόπου τους, της Μαγνησίας και της ευρύτερης Θεσσαλίας. Η περιπέτεια δένεται με τη γνώση αρμονικά. Οι αντιθέσεις της προϊστορικής εποχής με τη σημερινή εποχή γίνονται ευανάγνωστες. Όσο ο χρόνος περνά, το ταξίδι αποκτά τις διαστάσεις ενός παραμυθιού, όμορφου και διασκεδαστικού».

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;

Λ.Ζ.: Το μυστήριο που κρύβεται καλά στο εσωτερικό μιας σπηλιάς και η αποκάλυψή του μέσα από τα παιδικά μάτια και την παιδική ψυχή.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;

Λ.Ζ.: Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, ο Στραβοπόδης, που στην κυριολεξία είναι ένα αγαλματίδιο νεολιθικής εποχής το οποίο ζωντανεύει στη σχολική τάξη μέσα από τις διηγήσεις ενός συλλέκτη αρχαίων αντικειμένων, του κ. Ιστορικόπουλου.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;

Λ.Ζ.: Δε θα διακρίνω τους μικρούς από τους μεγάλους σε ηλικία αναγνώστες. Άλλωστε, ό,τι ο συγγραφέας προσεγγίζει με αγνές προθέσεις αναφέρεται ταυτόχρονα στην παιδική και την ενήλικη ψυχή. Η περιπέτεια και η γνώση είναι τα σημαντικότερα που μπορούν να αποκομίσουν διαφορετικού αναγνωστικού προσανατολισμού αναγνώστες και πέρα από τις συγκεκριμένες τους προτιμήσεις.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;

Λ.Ζ.: Να συναντήσω κάποιους αναγνώστες που απογοητεύτηκαν από την ανάγνωση του βιβλίου μου. Θεωρώ πως η συγγραφική μου προσπάθεια, ακόμη και αν δε χαρακτηριστεί αξιόλογη από τους κριτικούς, δεν μπορεί να μη χαρακτηριστεί αξιοπρεπής και με ειλικρινές ενδιαφέρον για το παιδί και την ιστορία του τόπου μου.

Φοβάστε...

Λ.Ζ.: Οι φόβοι, όπως και τα όνειρα, είναι οι κινητήριες δυνάμεις μας, μας προσδιορίζουν. Επομένως, δεν είναι λογικό να τους αντιμετωπίζουμε σαν εχθρούς μας.

Αγαπάτε...

Λ.Ζ.: Ναι, με μια αγάπη που δεν απαιτεί προσπάθεια, ανεξάντλητη πηγή ζωής.

Ελπίζετε...

Λ.Ζ.: Χωρίς την ελπίδα, η ζωή μου θα ήταν ανυπόφορη.

Θέλετε...

Λ.Ζ.: Θέλω πρώτα το δίκαιο και μετά όλα τ’ άλλα… Περισσότερο γνωρίζω τι δε θέλω, παρά το τι θέλω. Δια την εις άτοπον απαγωγή καθαρίζει ο θολός ορίζοντας.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;

Λ.Ζ.: Μικροί και μεγάλοι που αγαπούν ιδιαιτέρως την περιπέτεια, την ιστορία, τα ταξίδια και τα μυστήρια.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;

Λ.Ζ.: Γιατί πιστεύω ότι στην πλειοψηφία τους τα παιδιά, λίγα γνωρίζουν για την προϊστορική εποχή, εκτός από τους δεινόσαυρους που έχουν δει σε ορισμένα κινηματογραφικά κόμικς. Επιπρόσθετα, με το βιβλίο δίνονται τα ερεθίσματα για περαιτέρω αναζήτηση.

Γιατί δεν πρέπει;

Λ.Ζ.: Ίσως για να μην τρομάξουμε με μια δυσμενή εξέλιξη της ιστορίας; Μα και ο τρόμος είναι μέσα στη ζωή και πρέπει να τον συνηθίζουμε και να τον αντιμετωπίζουμε.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;

Λ.Ζ.: Με επικοινωνία και παραγγελία στη Δυάς Εκδοτική ή και με συνεννόηση στο προσωπικό μου email ή με μήνυμα στο inbox στο facebook.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;

Λ.Ζ.: Κυρίως στο προσωπικό μου μπλογκ: «Παράθυρο στα όνειρα», όπου προσφέρεται δωρεάν ένα μεγάλο τμήμα του λογοτεχνικού μου έργου.

Ποιο χρώμα τού ταιριάζει;

Λ.Ζ.: Το χρώμα του χώματος, γιατί ό,τι έχουμε μάθει από το παρελθόν προέκυψε από αρχαιολογικές ανασκαφές.

Ποια μουσική;

Λ.Ζ.: Οποιαδήποτε μελωδική μουσική και με απαλό ρυθμό, όπου ενδιάμεσα γίνονται κάποια γρήγορα ανεβάσματα, παρόμοια με τις εκπλήξεις που δημιουργεί η πλοκή.

Ποιο άρωμα;

Λ.Ζ.: Του παλιού κιτρινισμένου από την υγρασία βιβλίου.

Ποιο συναίσθημα;

Λ.Ζ.: Της αγάπης.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;

Λ.Ζ.: Επειδή δεν είμαι συγγραφέας με οικονομικούς όρους, αλλά ερασιτέχνης -όχι με την παρεξηγημένη έννοια του αρχάριου, αλλά του εραστή της γραφής-, θα προτιμούσα να ήταν ένα καράβι που στην πορεία του θα περνούσε όλους τους ωκεανούς, για να δέσει τελικά σ’ ένα ασφαλές λιμάνι και με την ικανοποίηση των αμέτρητων εμπειριών και γνώσεων.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;

Λ.Ζ.: Κυβερνήτης ενός υπερωκεάνιου.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;

Λ.Ζ.: Η ενασχόλησή μου με σχεδόν όλα τα είδη του λόγου, με απέτρεψε στο να εμμένω σε συγκεκριμένους συγγραφείς. Μπορώ να ξεχωρίσω όμως έναν Παπαδιαμάντη και έναν Καρκαβίτσα, καθώς είμαι «αλλεργικός» στη σύγχρονη λογοτεχνία. Και μιας και το βιβλίο αφορά περισσότερο τα παιδιά, να πω καλύτερα για τον Σερ Γουόλτερ Σκοτ και τον Ιούλιο Βερν.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιός/ποιό βιβλίο;

Λ.Ζ.: Έχω διαβάσει βιβλία που επηρέασαν βαθιά τη ζωή μου και την άλλαξαν, όπως «Ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος» του Πεκ Σκοτ. Απέκτησα όμως, σχετικά γρήγορα το προσωπικό μου ύφος γραφής και γι’ αυτό διατηρώ θολές αναμνήσεις εκείνων που μ’ επηρέασαν στο παρελθόν. Θα έλεγα πως ο αναγνώστης είναι ο πιο κατάλληλος για να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα. Αν και κανείς δεν πρέπει να ξεχνά τους πρώτους του δασκάλους, για μένα έμειναν για πάντα στη μνήμη κάποιοι απλοί άνθρωποι, που τους έτρωγε το σαράκι των ονείρων και της φαντασίας και δε θα ήταν ταιριαστό να τους αναφέρω εδώ.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε τη συνέχεια και τις τύχες τους;

Λ.Ζ.: Εφόσον οι ήρωες αποκτούν τη δική τους ξεχωριστή ζωή και τους δίνεται η ελευθερία κινήσεων, μπορούν να κατορθώσουν υπέροχα πράγματα, σαν να ζούσαν πριν ακόμη γεννηθεί η ιστορία του βιβλίου.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;

Λ.Ζ.: Και τα δύο αναμεμιγμένα σε κατάλληλες δόσεις. Η αλήθεια από μόνη της μπορεί να είναι κουραστική, με λίγο παραμύθι γίνεται ομορφότερη και αφομοιώνεται καλύτερα. Εδώ, ο ρόλος του τεχνίτη συγγραφέα είναι καταλυτικός.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;

Λ.Ζ.: Δεν πιστεύω ότι τα πράγματα είναι αρκετά ξεκάθαρα. Δεν αρκούν οι λογοτεχνικές αρετές. Όσοι ασχολούνται με το μάρκετινγκ γνωρίζουν πώς μπορεί να γίνει ένα βιβλίο επιτυχημένο.

Τι την αποτυχία;

Λ.Ζ.: Ισχύει ό,τι συμβαίνει με την επιτυχία. Έτσι και η αποτυχία ορίζεται από όλους τους παράγοντες που εμπλέκονται και προωθούν το βιβλίο.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;

Λ.Ζ.: Κατάχρηση σε δημιουργικές και ωφέλιμες ενασχολήσεις δε συνίσταται. Μακάρι να είχε καθιερωθεί σε κάποιο ιατρικό λεξικό, ο όρος: «βιβλιοεθισμός». Τότε, οι εκδότες δε θα τραβούσαν τα μαλλιά τους για τα απογοητευτικά ποσοστά πωλήσεων των περισσότερων βιβλίων στην Ελλάδα και οι συγγραφείς θα τύχαιναν καλύτερης αντιμετώπισης από όλους.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;

Λ.Ζ.: «Θα γράφεται κυρίως μετά ζωήν…».