Για την ιστορία...
Τα Στρουμφ είναι δημιουργήματα του Βέλγου σκιτσογράφου Peyo –κατά κόσμον Pierre Culliford– και έκαναν την παρθενική τους εμφάνιση το 1958 αφού ο εκδοτικός οίκος Depuis αναζήτησε ένα project που θα ανταγωνιζόταν την αμερικανική Disney. Από αυτή την προσπάθεια έμειναν διαχρονικές οι ιστορίες του Τεν-Τεν και των Smurfs ή, όπως τα ξέρουμε εδώ, Στρουμφάκια. Η πρώτη τους ταινία έπαιξε στη βελγική τηλεόραση το 1965 και, παράλληλα, ο Depuis άρχισε να εκδίδει τόμους με τις περιπέτειες των μπλε ηρώων. Ο πρώτος τόμος που κυκλοφόρησε είχε τίτλο Τα μαύρα Στρουμφάκια ο οποίος άλλαξε στις ΗΠΑ σε Μωβ Στρουμφάκια γιατί θεωρήθηκε ρατσιστικός. Το 1976, η ταινία Τα Στρουμφάκια και ο μαγικός αυλός κυκλοφόρησε στην Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Γαλλία επισημοποιώντας την κυριαρχία των Στρουμφ και την αγάπη του κόσμου. Έγιναν και σειρά κινουμένων σχεδίων από το 1981 ως το 1989 και σάρωσαν. Στην Ελλάδα μας ήρθαν το 1984 από την ΕΡΤ.
Λίγα λόγια για το κόνσεπτ...
Τα Στρουμφάκια αποτελούν μια φανταστική κοινότητα από μικρά γαλάζια πλάσματα που ζουν σε σπιτάκια από μανιτάρια, στο Στρουμφοχωριό, μέσα στο δάσος. Ο αρχηγός της κοινότητας, ο Μπαμπαστρούμφ, είναι ο μόνος χαρακτήρας που φοράει κόκκινα και αποτελεί την πατρική φιγούρα για τους υπόλοιπους. Έχει βαθιά γνώση στην κατασκευή μαγικών φίλτρων αλλά δεν παρουσιάζεται ως μάγος. Τα υπόλοιπα Στρουμφάκια φοράνε λευκά (ή σχεδόν όλα όπως θα διαβάσετε παρακάτω) και έχουν ονόματα σχετικά με τις ιδιότητές τους, την εργασία ή τα κουσούρια τους. Έτσι, υπάρχει ο Σπιρτούλης (ξερόλας), ο Ξεφτέρης (μηχανικός), ο Γκρινιάρης, ο Μελένιος (νάρκισσος), ο Χουζούρης (τεμπέλης), ο Σκουντούφλης, ο Λυχούδης, ο Μάγειρας, ο Χαχανούλης (φαρσέρ), ο Ντορεμί (καλλιτέχνης), ο Κηπουρός, ο Λουλούκος (συγγραφέας αναζητεί έμπνευση), ο Προκόπης (εργάτης), η Στρουμφίτα (ένα θηλυκό με ομορφιά και χάρη), ο Κοιμήσης, ο Μουσούδης, ο Μουτζούρης, ο Μπιμπίκος, ο Μπιζέλης, ο Άτσαλος, ο Ζωγράφος και πολλά πολλά άλλα.
Μοναδικός εχθρός τους είναι ο κακός μάγος Δρακουμέλ που έχει σκοπό ζωής να εντοπίσει το χωριό, να φυλακίσει τα Στρουμφάκια και να τα χρησιμοποιήσει για να φτιάξει χρυσό (σύμφωνα με ένα ξόρκι). Τον συνοδεύει πάντα η γάτα του, η Ψιψινέλ.
Από τα παράξενα που ακολουθούν τον μύθο τους είναι ότι κανείς δε μπορεί να προσδιορίσει τον αριθμό τους. Πιστεύεται –περίεργο ρήμα για χάρτινους ήρωες– ότι υπάρχουν –κι άλλο περίεργο ρήμα για χάρτινους ήρωες– περίπου εκατό αρσενικά, ένα θηλυκό και ένα μωρό.
Το θηλυκό Στρουμφάκι –δες και παρακάνω για την Κοτσιδούλα–, η Στρουμφίτα, δημιουργήθηκε από τον μάγο Δρακουμέλ –ο αιώνιος εχθρός των Στρουμφ– με σκοπό να διεισδύσει στο χωριό και να οδηγήσει τον ίδιο εκεί. Όσο ήταν υποχείριο του Δρακουμέλ ήταν μελαχρινή, άσχημη και ύπουλη αλλά ο Μπαμπαστρούμφ έλυσε τα μάγια κι εκείνη έγινε μια σαγηνευτική ξανθιά. (Να σημειωθεί ότι ο Δρακουμέλ αφιέρωσε τη ζωή του στην αναζήτηση του χωριού ώστε να ξεπαστρέψει τα μισητά πλάσματα.)
Ψάχνοντας λιγάκι το θέμα, ανακάλυψα άρθρα που ανέφεραν το σπάνιο Μωροστρούμφ το οποίο έφερε ένας πελαργός στο χωριό ένα βράδυ με μπλε φεγγάρι. Ακόμα πιο σπάνιοι χαρακτήρες όμως είναι οι ακόλουθοι –και, αν και παρακολουθούσα τη σειρά κινουμένων σχεδίων, ομολογώ ότι δε θυμάμαι κανένα επεισόδιο με αυτούς:
Ο Παππους-στρούμφ ήταν Μπαμπαστρούμφ όταν ο τωρινός Μπαμπαστρούμφ ήταν μικρό παιδάκι. Για πέντε αιώνες ταξίδευε τον κόσμο αναζητώντας το αγνότερο από τα τέσσερα στοιχεία.
Η Γιαγιαστρούμφ φυλακίστηκε σε ένα στοιχειωμένο σπίτι όταν προσπάθησε να ακολουθήσει τον προαναφερόμενο και παρέμεινε σε αυτό για πέντε αιώνες.
Τα Στρουμφομικρά είναι τρία αγοράκια και ένα κοριτσάκι που κατέληξαν παιδάκια από μια δυσλειτουργία του ρολογιού του Πατέρα-Χρόνου. Σε αυτά ανήκουν:
Η Κοτσιδούλα, μια παιδούλα αγοροκόριτσο που δημιουργήθηκε από το ίδιο μαγικό που χρησιμοποίησε ο Δρακουμέλ για να φτιάξει την Στρουμφίτα. Φοράει ροζ φόρμα και έχει κόκκινα κοτσιδάκια,
Ο Νατ –ολόκληρο το όνομά του είναι Νάτουραλ– που αγαπά τα ζώα και τη φύση ενώ φέρεται να είναι ο ηγέτης των Στρουμφομικρών. Φοράει καφέ φόρμα και ένα ψάθινο καπέλο,
Ο Ξύπνιος, ένας ευερέθιστος τυπάκος με κίτρινο μπλουζάκι που φέρει ένα σύννεφο βροχής επάνω της,
Και ο Άγριος, που χάθηκε στο δάσος για πολύ καιρό και ανατράφηκε από σκιουράκια. Έχει ένα φύλλο στο κεφάλι του και μιλάει σκιουρίστικα.
Πολλές θεωρίες ειπώθηκαν όλες αυτές τις δεκαετίες που κάνουν καριέρα τα μικρά μπλε πλασματάκια του Πεγιό σχετικά με τη θεματολογία των περιπετειών και την αρσενοκρατούμενη κοινωνία τους. Οι συγγενείς του σκιτσογράφου λένε πως δεν υπήρξε πολιτικοποιημένος και ότι τα κείμενά του επηρεάζονταν από την τρέχουσα ειδησεογραφία, όμως εντόπισα μια άποψη που θέλει το Στρουμφοχωριό να αναπαριστά μια κομμουνιστική κοινωνία και αυτός είναι ο λόγος που ο αρχηγός Μπαμπαστρούμφ φοράει κόκκινα ενώ ο Δρακουμέλ που θέλει να μεταμορφώσει τα Στρουμφάκια σε χρυσάφι αντικατοπτρίζει το καπιταλιστικό μοντέλο –ομολογώ ότι έχει μια βάση. Μια σιβυλλική εκδοχή έδινε ο ίδιος ο δημιουργός λέγοντας ότι κατά βάθος είμαστε όλοι Στρουμφάκια.
Σας ζάλισα; Όλο αυτό το άρθρο γράφτηκε για να καταλήξω σε μια πανέμορφη δωροθεσία τριών βιβλίων με πρωταγωνιστές τα Στρουμφάκια, που έγινε στο koykidaki.gr το 2017.
Αναλυτικά δόθηκαν οι εξής τίτλοι:
Ο Στρουμφοκράτορας. Μια ιστορία με τα Στρουμφάκια.
Ποιος φοβάται τον Κρακρακρά; Μια δεύτερη ιστορία.
Ψάξε και βρες! Πού κρύφτηκε ο Σπιρτούλης; Ένα παιχνιδοβιβλίο με δραστηριότητες παρατηρητικότητας.
Όλα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
