Το συνηθίζω όταν βρέχει να προτιμώ να αποσυρθώ στο δωμάτιο και να καθίσω δίπλα στο ανοιχτό παράθυρο για να διαβάσω. Ίσως γιατί οι λέξεις σταλάζουν ευκολότερα στην ψυχή ακούγοντας τις σταγόνες που ξεπλένουν τα πάντα έξω και εντός μου…
Αυτή τη φορά κατέφυγα στην ποιητική συλλογή «Λευκάνεμος» που έγραψε ο Ιάκωβος Θήρας Καραμολέγκος. Ωστόσο, στην διάρκεια του ταξιδιού με όχημα τα έργα του, οφείλω να παραδεχτώ ότι δεν συνάντησα αυτά που επιθυμούσα μια ώρα σαν αυτή. Ο λόγος ήταν πως μπορεί να διάβασα σελίδες γεμάτες όμορφες εικόνες και συναισθήματα, μα οι γκρίζες ζώνες -που θεωρώ πως δεν ανήκουν στα της ποίησης-, ήταν περισσότερες...
Σας εξηγώ παρακάτω τους λόγους.
Πρώτα θα ήθελα όμως να ξεκαθαρίσω πως δεν είμαι ειδήμων της λογοτεχνίας. Από αυτή την γωνιά σας μεταφέρω μονάχα τα προσωπικά μου βιώματα, την δική μου αλήθεια, μες από την ανάγνωση των βιβλίων και τίποτε παραπάνω.
Όσον αφορά την ποιητική συλλογή «Λευκάνεμος», θεωρώ πως το αδύνατο σημείο της είναι κάποιες συγκεκριμένες, ιδιαίτερες λέξεις που συνοδεύουν τους στίχους της. Σας αναφέρω ενδεικτικά κάποιες από αυτές που συνάντησα, για να καταλάβετε τι εννοώ:
«κουραδομαγκιά» (στίχοι: ‘Δε θέλω βόλτες κουραδομαγκιάς/Δε θέλω γκόμενες κονσερβοποιημένες’, ποίημα «Μηχανόβιο τραγούδι»)
«μπιμπιέται» (στίχοι: Σου λένε να μάθεις να ξεχνάς/Ακόμα κι ό,τι δεν ξεχνιέται/Να σταματήσεις να πονάς/Για ένα κόσμο που μπιπιέται. Ποίημα «Ο Μικρός Ήρως ιστορεί»)
«τζαμάτη συμφωνία» (στίχοι: Και μόνο η αλήθεια να προστάζει/Προσωπική ελευθερία/Σε μια θεανθρώπινη τζαμάτη συμφωνία. Ποίημα «Απλή φυσιολογία»)
Τα παραπάνω πιστεύω πως ταιριάζουν περισσότερο σε εφήμερα τραγούδια που γρήγορα ξεχνιούνται, παρά σε ποιήματα.
Ωστόσο υπάρχει και η άλλη όψη. Εκείνη που ο ποιητής μας προσκαλεί σε μια «κοινωνία ποιητών ηρώων αγίων».
Εκεί που «ο θάνατος κι η ανάσταση δεν έχουνε βυθό».
Και που σε συμβουλεύει πως «Αν μοιάζει ο κόσμος εχθρικός/Είναι που δεν τον αγαπάς».
Η μπόρα έξω σταμάτησε. Κοιτάζω την βιβλιοθήκη μου, εκεί που ένα άλλο βιβλίο μου έθελξε το νου και έχει θεματολογία σχετική με την αγάπη.
Περισσότερα στο επόμενο λογοτεχνικό μας ταξίδι Φίλοι μου. Να είστε όλοι καλά και να αγαπάτε τους άλλους έτσι όπως θα θέλατε να σας αγαπούν…
Ο Ιάκωβος Θήρας Καραμολέγκος γεννήθηκε την Κυριακή 10 Φεβρουαρίου του 1985, ανήμερα της εορτής του αγίου Χαραλάμπους, στο χωριό Εμπορείο της νήσου Θήρας. Σπούδασε θεολογία, φιλοσοφία, ποίηση και λογοτεχνία στο μέτρο του μπορετού. Όταν εκδόθηκε η τρίτη ποιητική του συλλογή πρόσθεσε στο βιογραφικό του ότι ακόμα αναθεωρεί την πρώτη.
Άλλα έργα: Το δώρο του ιερού πόνου (1997), Ελάχιστος αιθέρας (2004) και Ηλιάδα (2016),
