Γράφει η Καλλιόπη Δημητροπούλου
Με τόσους καημούς και πόνους γύρω μας...δίπλα μας... αλλαλαγμούς γράφωκαι τους αφήνω στα χέρια σου...
Σύντομα κοντά σας
"Η χαίτη του λέοντος με το αιμάτινο χρώμα".
Άλικο του ανθρώπου έβαψε το σαρκοβόρο περιτύλιγμα,
με το μπλαβί της αφορμισμένης πληγής μοιάζει
η πορεία των αδηφάγων ορνέων.
Εξουσίες και υπόδουλες κεφαλές γονατίζουν
και ασχημονούν στο κορμί της εκδιδόμενης χώρας.
Σκιές πατρίδας κακέκτυπης με πειθήνιες υποκλίσεις
λοιδορούν και παζαρεύουν ασήκωτους βράχους
στο φόκο του αμείλικτου κέρδους.
Κι εμείς με μια διάφανη ασπίδα στο πέτο
μυριζόμαστε το ανεπίστρεπτο τέλος
και κουρνιάζουμε πίσω από την κάνη του όπλου.
Η ήττα του ανθρώπου εγκυμονεί σπορά ανελέητη
χαραγμένη με σκούρα γραφίδα
στα μαύρα κατάστιχα της βραχύβιας μνήμης.
Το μακρόθεν θυσιάστηκε
στον αδυσώπητο πόνο.
Σαν την ταινία μιλάει ο στίχος
και κομπιάζει η επόμενη λέξη
στη μακάβρια εκφορά της:
ΘΑ και Να και ΤΟΣ
κι ο άνθρωπος τελετάρχης του τρόμου
και επάρατος δημιουργός του.
Copyright © Καλλιόπη Δημητροπούλου All rights reserved 2/4/2016
Το συνοδευτικό κολάζ δημιουργήθηκε από εικόνα επιλογής της ίδιας
Περισσότερα από/για την Καλλιόπη Δημητροπούλου:
