Τομέας 12

Πάμε να θυμηθούμε στα γρήγορα το νουάρ: Στην «κλασική σχολή» αστυνομικών μυθιστορημάτων, η βάση είναι το ίδιο το έγκλημα και η αναζήτηση του δολοφόνου. Όλη η ιστορία είναι ένα εγκεφαλικό παιχνίδι, η αφήγηση ένα παζλ, όπου βήμα-βήμα συλλέγοντας στοιχεία, η αστυνομία καταλήγει στη σύλληψη του ενόχου. Στο νουάρ τώρα, το έγκλημα και ο δολοφόνος περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Πολλές φορές το δολοφόνο τον γνωρίζουμε από την αρχή. Το νουάρ εστιάζει στην ψυχοσύνθεση των ηρώων, τις συνέπειες του εγκλήματος (που συνήθως δε διορθώνονται) και την απουσία χάπι εντ. Οι γυναίκες είναι μοιραίες κι όχι διακοσμητικές, ο αστυνόμος είναι καλός αλλά και κακός, επιρρεπής στις «κακές συνήθειες», ένοχος κι ενοχικός, αυτοκαταστροφικός και στις ιστορίες επικρατεί η νύχτα, η ομίχλη, η βροχή.
Τομέας 12 λοιπόν κι έχουμε ένα συγγραφέα που πατάει στις αρχές του νουάρ, για να μας δώσει ένα μυθιστόρημα με φόντο μια Σοβιετική Ένωση που παλεύει ταυτόχρονα να συνέλθει από την αυθαιρεσία του Στάλιν και να προετοιμαστεί για τη σύγκρουση με τη Γερμανία των Ναζί.
Κεντρικός ήρωας κι εδώ, ο αστυνόμος Κόρολεφ (τον έχουμε ξαναδεί στον «Ιερόσυλο» και το «Ματωμένο Λιβάδι»). Στη Μόσχα του 1937, το να έχεις την υγειά σου, ένα μέρος να μείνεις και φαγητό στο τραπέζι, είναι παραπάνω από αρκετά για να νιώθεις τυχερός. Ο Κόρολεφ έχει έναν επιπλέον λόγο για να νιώθει και τυχερός κι ευτυχισμένος -ο γιος του Γιούρι, θα μείνει μαζί του για μια ολόκληρη εβδομάδα. Αλλά το να εργάζεσαι για την αστυνομία και να είσαι καλός σε αυτό που κάνεις, είναι πολλές φορές κωλοδουλειά κι ο Κόρολεφ δεν πρόκειται να χαρεί αυτές τις μέρες. Τον ειδοποιούν πως ένα σημαντικό πρόσωπο βρέθηκε μόλις με μια σφαίρα στο κεφάλι.
Η υπόθεση πρέπει να λυθεί σύντομα, διακριτικά, αθόρυβα, ήσυχα. Είναι πολλοί αυτοί που παρακολουθούν και περιμένουν την ευκαιρία τους. Ο Κόρολεφ (ή Κόρολεβ;) διαπιστώνει πως κινδυνεύει όχι μόνο ο ίδιος, αλλά και ο γιος του. Σε μια εποχή όπου οι άνθρωποι εξαφανίζονται χωρίς ίχνος, σε μια υπόθεση που επιβάλλεται η μυστικότητα, εκείνος καλείται να αποκαλύψει τα πάντα, προκειμένου να προστατέψει το παιδί του πάνω από όλα, αλλά και τον ίδιο: απάνθρωπα ιατρικά πειράματα πάνω σε παιδιά και ενήλικες.
Πόσο μακριά είναι διατεθειμένος να φτάσει; Πόσο θα το ρισκάρει; (Συνειρμός ο όρος της ρώσικης ρουλέτας).
Από ότι φαίνεται, ο συγγραφέας μας ξέρει καλά τι κάνει. Για τους πιο δύσπιστους κι υποψιασμένους αναγνώστες, στο τέλος του βιβλίου και στο προσωπικό του site, υπάρχουν αμέτρητες πληροφορίες για να διασταυρώσετε το οτιδήποτε αν έχετε όρεξη για μελέτη ή παιχνίδι. Ονόματα, πρόσωπα και πράγματα, φωτογραφίες, ιστορικά στοιχεία. Ο Ryan έχει ερευνήσει σε βάθος τον τόπο και το χρόνο πριν μας παρουσιάσει την ιστορία στο χαρτί.
Να παραδειγματίζονται νεότεροι, να απολαμβάνουμε εμείς. Ξανά congrats (Μα τι τυχερή που είμαι; Έχω πέσει απανωτά σε ΚΑΛΑ βιβλία).

«Μόσχα, 1937. Ο αστυνόμος Κόρολεφ φιλοξενεί τον μικρό του γιο, τον Γιούρι, που είχε να τον δει καιρό, και περνάει μαζί του ευχάριστες στιγμές. Ξαφνικά ένας διάσημος επιστήμονας βρίσκεται νεκρός, με μια σφαίρα στο κεφάλι, σε απόσταση αναπνοής από το Κρεμλίνο. Ο Κόρολεφ αναλαμβάνει να βρει το δολοφόνο.
Όσο η έρευνα προχωρεί, έρχεται στο φως ότι το θύμα, ένας άνθρωπος που, απ' ό,τι φαίνεται, δεν θα σταματούσε μπροστά σε τίποτα προκειμένου να εκπληρώσει τις φιλοδοξίες του, είναι αναμεμειγμένο σε μια έρευνα που έχει πολύ μεγάλη σημασία για τα ανώτατα κλιμάκια της εξουσίας στη Σοβιετική Ένωση.
Όταν ακόμα ένας επιστήμονας βρίσκεται άγρια δολοφονημένος και τα στοιχεία από τα ύποπτα πειράματα του καθηγητή εξαφανίζονται εσπευσμένα, ο Κόρολεφ αρχίζει να συνειδητοποιεί πως, εκτός του ότι έχει μια πολύ δύσκολη υπόθεση να εξιχνιάσει, έχει εμπλακεί και σε έναν επικίνδυνο πόλεμο ανάμεσα σε δύο αντιμαχόμενες φατρίες της ΝιΚαΒεΝτέ, της Κρατικής Ασφάλειας της ΕΣΣΔ. Και τότε εξαφανίζεται μυστηριωδώς και ο γιος του ο Γιούρι...
Μια αδυσώπητη μάχη με το χρόνο, με φόντο μια πόλη που ζει κάτω από τον μεγάλο τρόμο του Στάλιν και είναι γεμάτη σπιούνους, κατασκόπους, παιδιά του δρόμου και κλέφτες.
Ο Τομέας Δώδεκα αναδεικνύει τον Γουίλιαμ Ράιαν ως έναν από τους πιο επιβλητικούς συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων της εποχής μας.»[1]
Κλικ για περισσότερα της Κατερίνας
Βρείτε το μυθιστόρημα στις εκδόσεις Διόπτρα.
Δείτε και αυτό:
Γνωριμία με το βιβλίο του William Ryan αλλά και συνέντευξη του ίδιου για το koukidaki.

[1] Από το οπισθόφυλλο του μυθιστορήματος του William Ryan, Τομέας 12.