Ένα πύραμα της γράφης
Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Γ.Λ.: Το βιβλίο γράφτηκε πριν από πολλά χρόνια, ενόσω ήμουν κάποιος, πολύ νεώτερος, εντελώς διαφορετικός από τον άνθρωπο που είμαι σήμερα. Από τα είκοσι έως τα τριάντα μου χρόνια, με εξαίρεση λίγες σελίδες που αφορούσαν τα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 2000. Το επιλεγμένο υλικό που είχε αρχικά συγκεντρωθεί ρίχτηκε στο καλάθι των αχρήστων και τελικώς αποφάσισα να δημιουργήσω ένα βιβλίο με το λεγόμενο "άχρηστο", δεύτερο υλικό, το οποίο είχε προκύψει από την αξιολόγηση των δακτυλόγραφων και των σημειώσεων. Πρόκειται, αν δεν κάνω λάθος, για το πρώτο βιβλίο που περιέχει αμιγώς "αστοχίες" υλικού. Αυτή η διακινδύνευση, η ωμή πρόκληση με ώθησαν να το δημιουργήσω.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Γ.Λ.: Ρίσκο.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Γ.Λ.: Όπως είχα δηλώσει στο παρελθόν, πρόκειται για ένα βιβλίο μη σημαντικών πραγμάτων. Είναι μία σύνθεση υπέρ της αχρηστίας, της κακοφωνίας και της ευπροσβλητότητας. Διαλογισμός πάνω σε κάποια κυρίαρχη ζωή sub specie aeternitatis.[1]
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Γ.Λ.: Η πιθανολογία μού ήταν ανέκαθεν αδιάφορη. Οι απτές πράξεις, εκείνες που δεσμεύουν σε εξακολούθηση, είναι τα μόνα πράγματα που με ενδιαφέρουν.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Γ.Λ.: «Τώρα πια το βιβλίο σε γνωρίζει απ’ έξω κι ανακατωτά. Σύγχρονος μποεμισμός: βράζουν δύο αυγά, ακούς Barry Altschul ή Catalani, έχεις μια χούφτα τσιγάρα, η νύχτα πέφτει, το μυαλό ξαποσταίνει, σαν δεν υπάρχει κανείς μέσα στον αναθεματισμένοι οίκο: μονάχα μια ζητούμενη λέξη. Που την περιγράφουν αξεπέραστα αυτές οι δεκατρείς:
Η ζωή γλεντάει
το κόκαλό της σφυρίζει
Πένθιμα
Μα και κάτι άλλο ακόμη –».
Περισσότερες μικρές συνεντεύξεις μεγάλων βιβλιοταξιδιών εδώ
Για το βιβλίο...
Το σύμπλεγμα του Λαοκόοντα γράφτηκε αποσπασματικά κατά την εικοσαετία 1990 με 2010 ενώ ολοκληρώθηκε στη διάρκεια ταξιδιών σε διάφορες χώρες (Ελβετία, Γαλλία, Ανδόρα, Πορτογαλία, Ιταλία, Αλγερία, Τυνησία, Ινδία, κ.α.). Το βιβλίο δεν αποτυπώνει την ταξιδιωτική εμπειρία αλλά είναι ο χάρτης για να φτάσεις στον άνθρωπο-συγγραφέα κι αν το διαβάσεις δε θα συναντήσεις γνωστές πεπατημένες. Είναι ένα βιβλίο χωρίς στόχο, κατάληξη ή πλοκή και δεν ακολουθεί κάποια σύμβαση. Είναι όμως μια σπονδυλωτή νουβέλα με πραγματικό ήρωα και αληθινές καταγραφές.
Από τις εκδόσεις Λογεῖον
Κερδίστε το!
Το koukidaki προσφέρει τρία αντίτυπα σε ισάριθμους τυχερούς αναγνώστες. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση αλλά και για να στείλετε το μήνυμά σας στον Γιάννη Λειβαδά κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Διαβάστε τους όρους και άλλες πληροφορίες για τις κληρώσεις, τα δώρα και τους τυχερούς εδώ. Η κλήρωση θα γίνει στις 3 Ιουνίου 2016 και τα βιβλία θα αποσταλούν ταχυδρομικά.
k
Καλή τύχη!
Από τις εκδόσεις Λογεῖον
Κερδίστε το!
Το koukidaki προσφέρει τρία αντίτυπα σε ισάριθμους τυχερούς αναγνώστες. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση αλλά και για να στείλετε το μήνυμά σας στον Γιάννη Λειβαδά κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Διαβάστε τους όρους και άλλες πληροφορίες για τις κληρώσεις, τα δώρα και τους τυχερούς εδώ. Η κλήρωση θα γίνει στις 3 Ιουνίου 2016 και τα βιβλία θα αποσταλούν ταχυδρομικά.
k
Καλή τύχη!
«Το Αλφόνς ήταν ένας πραγματικός λαβύρινθος στενών καναλιών, παραπηγμάτων και χωμάτινων δρόμων γύρω από ένα κέντρο όπου υψώνονταν ψηλά πλούσια σπίτια και δεντροφυτεμένα μέγαρα. Ο χρόνος στο Αλφόνς έμοιαζε με ονειροπόληση.Σαν ένα πέταλο εκτείνονταν πυρωμένες ακτές που σκιάζονταν ανά διαστήματα από χουρμαδιές. Περπάτησα κάθε σημείο της μικρής πόλης και κατέληξα σ’ ένα πανδοχείο που βρισκόταν ακριβώς πάνω στη συμβολή δύο καναλιών. Έμοιαζε σαν την κορυφή μιας σπονδυλικής στήλης που ακριβώς πίσω του ξεκινούσαν τα καλοδιατηρημένα σπίτια των πλουσίων που ήταν το κεφάλι της περιοχής. Η πόρτα έτριξε πάνω στους τεράστιους ρεζέδες, προχώρησα μέσα και βρέθηκα σε μία αρκετά σκοτεινή αίθουσα. Τα μάτια μου συνήθισαν και γρήγορα άρχισα να ξεχωρίζω ένα θολωτό ταβάνι γεμάτο τοιχογραφίες που παρίσταναν σκηνές της καθημερινής ζωής του νησιού. Πιο πέρα βρισκόταν η σοβατισμένη σκάλα που οδηγούσε στα δωμάτια. Δεξιά προς την θέα του ενός τρίτου της πόλης, μέσα από οκνηρούς καλαμώνες και συστάδες καλλωπιστικών φυτών βρισκόταν το αίθριο όπου συναντιόνταν καθημερινά όλοι οι ναυτικοί και οι περαστικοί ταξιδιώτες που σπάνιζαν σε μέρη όπως αυτά, παρεκτός την εποχή μετά το πέρας των μουσώνων όταν αμέτρητα αλιευτικά συνωστίζονταν σ’ αυτά τα πέλαγα για να κάνουν την τύχη τους με μία καλή ψαριά. Ανάμεσα στα λιγοστά κεφάλια ξεχώρισα αμέσως το χοντροκομμένο και στραβό κεφάλι του Λεόν. Εκείνος σαν να είχε μάτια στην πλάτη γύρισε αργά και με κοίταξε ανέκφραστος, μου έγνεψε. Πλησίασα ψιθυρίζοντας μέσα μου «να βρίσκομαι διαρκώς σε ετοιμότητα». Και όντως βρισκόμουν. Μυστηριωδώς ένιωθα κάπως ατρόμητος. «Σου χρωστάω μια εξήγηση γι’ αυτό που συνέβη» μου είπε, ενώ ταυτόχρονα τράβηξε μια άνετη ψάθινη πολυθρόνα για να καθίσω. Ακούμπησα κάτω τον σάκο μου και κάθισα σχεδόν δίπλα του γνωρίζοντας βαθιά μέσα μου πως θα άκουγα κάτι πραγματικά σημαντικό από το στόμα του. Παραγγείλαμε Pernod. Γεμίσαμε τα ποτήρια. Εκείνος ήταν σκυμμένος στην μια γωνία του τραπεζιού κι εγώ απολάμβανα την αναμονή του ακούσματος των χρυσών λέξεων που θα αποκαθιστούσαν την οδύνη μου και θα με οδηγούσαν στην αποκάλυψη που θα άλλαζε από εκείνη την ώρα την πορεία των αναζητήσεων μου, την πορεία ολόκληρης της ζωής μου. Ή έτσι τουλάχιστον πίστευα.»[2]
Ο Γιάννης Λειβαδάς (Yannis Livadas) είναι Έλληνας ποιητής. Γεννήθηκε το 1969 στην Καλαμάτα. Είναι επίσης εξειδικευμένος μελετητής της μοντέρνας και της μεταμοντέρνας αμερικανικής λογοτεχνίας, καθώς και του χάικου. Πέραν της ποίησης ασχολείται συστηματικά με την λογοτεχνική μετάφραση και τη δοκιμιογραφία. Παράλληλα αρθρογραφεί ως ανεξάρτητος συνεργάτης λογοτεχνικών περιοδικών, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ο Γιάννης Λειβαδάς τόσο στην ποίηση όσο και στα δοκίμιά του, εισήγαγε την ιδέα της "οργανικής αντιμετάθεσης", την ποίηση που δημιουργείται από την κλιμακούμενη απροσδιοριστία των εννοιών, και την συντακτική παραβολή. Σύμφωνα με τον ίδιο "η ποίηση είναι η μέγιστη διαφορά μέσα στο ίδιο πράγμα". Ποιήματα και δοκίμιά του έχουν δημοσιευθεί σε ποιητικές επιθεωρήσεις και λογοτεχνικά περιοδικά, ανά τον κόσμο, σε οκτώ γλώσσες. Ζει στο Παρίσι.
Εργογραφία
Ποίηση: Μοντάρτ (Αlloglotta 2015), Strictly Two (Sea Urchin Editions, Rotterdam, Holland, 2015), Το ξίγκι της μύγας (Κέδρος 2015), Au comptoir de La Manne au 90 rue Claude-Bernard (Édition privée, Paris 2014), Ηχούν Οστά (Ιωλκός 2014), Στο σταντ του La Manne στο 90 της Claude Bernard (Ιδιωτική έκδοση, Παρίσι 2013), La Chope Daguerre + Ποιήματα Κελύφους (Κέδρος 2013), Bezumlje (Peti Talas, Serbia 2012), Ravaged By The Hand Of Beauty (Cold Turkey Press, France 2012), Kelifus (Cold Turkey Press, France 2011), Άτη / Σκόρπια ποιήματα 2001-2009 (Κέδρος 2011), The Margins Of A Central Man (Graffiti Kolkata, India 2010), The Star Electric Space/An International Anthology Of Indie Writers [ανθολογείται με 4ποιήματα] (Graffiti Kolkata, India 2010), Ξέρω πως είσαι κάθε τι (Ιδιωτική έκδοση, Αθήνα 2010), 40α (Ιδιωτική έκδοση, Αθήνα 2009), Άπτερος Νίκη-Μπίζνες-Σφιγξ (Ηριδανός 2008), John Coltrane & 15 Poems for Jazz (C.C. Marimbo, Berkeley-California 2008), John Coltrane & 13 Ποιήματα για την Τζαζ (Απόπειρα 2007), Οι Κρεμαστοί Στίχοι της Βαβυλώνας (Μελάνι 2007), Παράρτημα Εύκρατης Συγκίνησης (Ίνδικτος 2003), Απόδειξη Λιανικής Ποίησης (Άκρον 2002), Εξπρεσιονιστική Ανάδραση (Άκρον 2000)
Δοκιμιογραφία: Ανάπτυγμα / Δοκίμια και σημειώματα ποίησης (Κουκούτσι 2015)
Πεζογραφία: Το Σύμπλεγμα του Λαοκόοντα (Λογείον 2012)
[1] Μετάφραση φράσης: στο πλαίσιο της αιωνιότητας.
[2] Πηγή
