Καλησπέρα σας.
Δεν ξέρω αν σας έλειψα, αλλά κατόπιν εκβιασμών από τον ψυχίατρο μου -ήρθε απειλώντας ν’ αυτοκτονήσει, γιατί έπεσε κατακόρυφα η πελατεία του από τότε που σταμάτησα να γράφω- είμαι εδώ για να κάνουμε μαζί ακόμη ένα λογοτεχνικό ταξίδι!
Στο ενδιάμεσο βέβαια είχα κλειστεί σπίτι μου και σκεφτόμουν σοβαρά το μέλλον, αφού είμαι σε ηλικία που τελειώνω το σχολείο και πρέπει να διαλέξω επάγγελμα. Ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής κατέληξα σε δυό λύσεις: Ή να ασχοληθώ επαγγελματικά με την ανεργία ή να γίνω σύμβουλος του πρωθυπουργού, γιατί μπορεί και στις δυο περιπτώσεις να κάνω το ίδιο, -να κάθομαι ντε!- όμως στο δεύτερο τουλάχιστον θα πληρώνομαι…
Πάμε λοιπόν στα του βιβλίου «Το πέμπτο ευαγγέλιο» του Ian Caldwell.
Η ιστορία μας ξεκινά με ένα ιστορικό σημείωμα που μας πληροφορεί πως στον Χριστιανισμό υπάρχει η Δυτική εκκλησία -των καθολικών της Ρώμης- και η Ανατολική -της Ελλάδος και όλων των ορθόδοξων- μα πως επίσης «ανάμεσά τους υπάρχει μια μικρή ομάδα -τόσο μικρή όσο το «Φάν κλάμπ Οδυσσέα Καλοχώρη» να φανταστείτε!- γνωστή ως ανατολικοί καθολικοί, η οποία γεφυρώνει τις διαφορές ακολουθώντας τις ανατολικές παραδόσεις, υπακούοντας όμως στον Πάπα».[1]
(Αυτό τώρα βέβαια μου ακούγεται σα να λέμε ότι κάποιος πολιτικά αριστερός επιδιώκει το καλό της δεξιάς ή ότι Παοκτσής κόβει φλέβες όταν χάνει ο Ολυμπιακός , μιλάμε για ψυχεδέλεια δηλαδή!!)
Κι απ’ ότι φαίνεται γρήγορα, ο λόγος της επισήμανσης έχει να κάνει με το ότι η ιστορία μας εξελίσσεται με πρωταγωνιστές δυο άτομα, «δυο καθολικών ιερέων, ενός δυτικού και ενός ανατολικού»[2]
Ο Άλεξ Ανδρέου είναι ο ελληνοκαθολικός ιερέας ο οποίος ζει στην πόλη του Βατικανού. με τον Πίτερ, τον πεντάχρονο γιό του, μιας και μια πρωία η γυναίκα του τον εγκατέλειψε! Στην αρχή είπα «Σα δε ντρέπεται η άτιμη!» αλλά στη συνέχεια κατάλαβα πως είχε τους λόγους της…
Στον αντίποδα, υπάρχει ως μόνιμο στήριγμα ο αδερφός του, ο Σάιμον που υπηρετεί την θρησκεία ως ρωμαιοκαθολικός ιερέας.
Η δράση ξεκινά όταν ο έφορος Ουγκολίνο Νογκάρα βρίσκεται υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, νεκρός (τελείως όμως!). Σε αυτό το σημείο η πλοκή έχει πολλές αναδρομές στο παρελθόν, πράγμα που σημαίνει πως μια ζαλάδα την απέκτησα. Εντάξει, καλή-χρυσή η πλοκή, μα χρειάστηκε να έχω όλη την προσοχή μου συγκεντρωμένη σε όοοοοοοοολες αυτές τις λεπτομέρειες, μέχρι που κάποια στιγμή ένιωσα λες και μαγείρευα πρώτη φορά φαΐ και πρόσεχα να μη μου καεί…
Θεωρώ σίγουρο ότι κάποιες στιγμές -ιδιαίτερα στις πρώτες 80-90 σελίδες- κάθε που θα το ξαναπιάνετε για να το συνεχίσετε, θα κάνετε μια μικρή αναδρομή του τί συνέβη πριν.
Μέσα όμως από αυτές τις ζαλιστηκές αναδρομές μαθαίνουμε πως ο Ούγκο ετοίμαζε μια έκθεση η οποία θα συντάραζε όλο τον χριστιανικό κόσμο! Μάλιστα το περιεχόμενο και το θέμα της έκθεσης το γνώριζαν μόνο ο Πάπας, κάποιοι υψηλόβαθμοι κληρικοί, μέλη της ελβετικής φρουράς και τα αδέρφια Άλεξ και Σάιμον (όπως λέμε «σχεδόν κανείς», ούτε καν μετρημένοι στα πόδια σαρανταποδαρούσας δηλαδή!)
Και επειδή δεν είμαι και το καλύτερο παιδί, μην περιμένετε να σας πω το οτιδήποτε για αυτό το μυστικό, γιατί θα είναι σα να σας έχω προδώσει τις πρώτες 100 σελίδες!
Κι εδώ αρχίζουν αυτά που μ’ αρέσουν (όχι το κέικ μελιτζανοσαλάτας που λατρεύω), μα αποκαλύψεις μυστικών που υπάρχουν (;) διάσπαρτα στην βασιλική του Αγίου Πέτρου, απειλές και «ντου» από άτιμους και ξεδιάντροπους παλιανθρώπους στις ζωές των ηρώων, ανατροπές, αποκαλύψεις, τρομοκρατία και όλα ξανά από την αρχή!
Σ’ όλα αυτά βέβαια μπλέκεται και το υποτιθέμενο Πέμπτο Ευαγγέλιο (εεεεεεεεεε μαααααααα, γιατί να το ‘χουν άλλωστε ως τίτλο;!), του οποίου η ύπαρξη θα φέρει τα πάνω κάτω στις εκκλησίες (σαν το «ασφαλιστικό» ένα πράμα, που μ’ αυτά και μ’ αυτά τελικά θα βγούμε σύνταξη στα 100 μας!).
Κι επειδή είμαι πλάσμα παράξενο κι ανήσυχο, σας δίνω και κάποια στοιχεία που ταυτοποίησα στο μυθιστόρημα και ίιιιιιιισως αυτές οι σκέψεις μου και να έχουν κάποια βάση:
(Δεν θα έχετε εξτρά χρέωση, σας τ΄ορκίζομαι, ελάτε όμως πιο κοντά να μην φωνάζω γιατί είναι μυστικό…)
Πιστεύω πως τα ονόματα των ηρώων δεν είναι τυχαία. Απλά αναφέρω πως το «Σάιμον» φαίνεται να έχει σχέση με τον Απόστολο Πέτρο, ο οποίος ονομάζεται και Σίμων (=Σάιμον στα ελληνικά;;;).[3] Μάλιστα ο Απόστολος Πέτρος είναι ο ιδρυτής της Δυτικής εκκλησίας, με έδρα το Βατικανό δηλαδή με αρχηγό τον Πάπα. Την πλευρά που στο μυθιστόρημα υπηρετεί ο ιερέας Σάιμον!
Το ίδιο δε, συμβαίνει και με τον Πίτερ, τον γιο του Άλεξ (Πίτερ=Πέτρος;;;)
Από την άλλη, ο Άλεξ Ανδρέου που είναι ελληνοκαθολικός, φαίνεται να έχει ομοιότητες με τον αδερφό του απόστολου Πέτρου, τον Ανδρέα. Κι αυτό γιατί ο απόστολος Ανδρέας πέρασε στην Ελλάδα και κήρυξε τον Χριστιανισμό, ιδρύοντας την Ανατολική ορθόδοξη εκκλησία.[4]
Εν κατακλείδι -που λέμε και στο χωριό μου που συνορεύει με το στρουμφοχωριό- τα καλά, τα στραβά και τα ανάποδα που εντόπισα διαβάζοντας το βιβλίο συνοψίζονται στα εξής:
Για τον εκδοτικό: Μα γιατί άργησες να εκδόσεις ένα τόσο υπέροχο βιβλίο;;; Και δεν εννοώ την ελληνική έκδοση μα την πρώτη του συγγραφέα στο εξωτερικό. Διαβάζω στο τέλος τί πέρασε ο δημιουργός ως να δει το έργο του να κυκλοφορεί τυπωμένο και μου θύμισε «Ομήρου Οδύσσεια»! (Για να ευλογήσω και τα ανύπαρκτα γένια μου!)
Τα θετικά: Οικείο γράψιμο, γεμάτο με τόσες επιστημονικές και ιστορικές γνώσεις αλλά και όμορφα αληθοφανή στοιχεία με φαντασία! Τα έδεσε πολύ καλά ο μπαγάσας. Μάλιστα ώρες ώρες μ’ άφησε με το στόμα ανοιχτό με όσα απρόβλεπτα γίνονται στην πλοκή, μέχρι που αναφώνησα «Άει στα διάλα, με αιφνιδίασες άτιμε!». Η μεγαλύτερη απόδειξη ωστόσο πως ο συγγραφέας είναι πολυμαθής, έχει να κάνει και στη διαπίστωση πως 80% όσων αναλύει-συνδέει στην ιστορία του, τα έχω διαβάσει κι εγώ σε εγκυκλοπαίδειες, ιστορικά βιβλία και σε τόμους με θρησκευτικά παράδοξα και μυστήρια (Τσσσς, όχι παίζουμε!!)
Τα αρνητικά: Καταρχήν μερικές φορές θυσιάζεται η λογική για να υπάρχει καλύτερη ροή της ιστορίας. Έτσι βλέπουμε τον Ιερέα Άλεξ να πηγαίνει όπου του κάνει κέφι χωρίς να τον βλέπει κανείς (ενώ στο ενδιάμεσο έχει ανθρώπους καλούς και κακούς που έχουν γίνει σκιά του!). Επίσης κάποιες παρομοιώσεις του συγγραφέα και μερικές φράσεις δίχως νόημα, τις προσπέρασα σαν να μην υπάρχουν. Όπως όταν γράφει ότι «Οι άνδρες κελαηδούν σαν πουλάκια στα κλαδιά»,[5] όταν θέλει να πει πως του ρουφιάνεψαν όσα ήθελε να μάθει. Το ίδιο κι όταν ως πάτερ Άλεξ κάνει μπλάκ χιουμορ(;) λέγοντας για τον ένοικο ενός πολυτελέστατου διαμερίσματος πως «…ο Πίτερ κι εγώ θα σκοτώναμε για ένα τέτοιο σπίτι».[6] Ντροπή του που δίνει το κακό παράδειγμα, ιερέας άνθρωπος!
Για τον συγγραφέα: Νιώθω πως μιλάμε την ίδια γλώσσα, μιας και το είδος του παράξενου-μυστήριου-ιστορικού-θρησκευτικού-θρίλερ, μ’ αρέσει τρελά! Ωστόσο, μπορεί να παραδέχομαι πως είσαι ωραίος κι ότι τα σπάει η γραφή σου, μα έχει και Έλληνες που γράφουν σαν εσένα Mr Ian Caldwell! (Ονόματα δε λέω, μπουκάρετε σε ένα βιβλιοπωλείο, ζητήστε να σας δείξουν τέτοιου είδους βιβλία από δικούς μας συγγραφείς και με μια ανάγνωση θα καταλάβετε τι και ποιους εννοώ!).
Για τον αναγνώστη: Άμα σε έβλεπα να το κρατάς και έριχνα μια ματιά στην σύνοψη, θα στο έκλεβα από τα χέρια για να το διαβάσω! Ο συγγραφέας δημιουργεί απ’ την αρχή μια όμορφη ατμόσφαιρα που σε παρασύρει. Προσωπικά όσο το μελετούσα, έφαγα από την αγωνία τα νύχια μου, 2 κιλά μπανάνες και 1 κέικ μελιτζανοσαλάτας στο ενδιάμεσο... αλλά για τα ψυχολογικά μου προβλήματα και το γιατί μου αρέσει να τρώω κέικ μελιτζανοσαλάτας με σαντιγί, θα τα πούμε κάποια άλλη φορά.
Αυτά προς το παρόν. Θα συναντηθούμε με νέο άρθρο όταν ξανά απειλήσει ο ψυχίατρος μου πως έχει αναδουλειές και ότι θα αυτοκτονήσει. Ως τότε να είστε καλά και να διαβάζετε.
Οδυσσέας Καλοχώρης
Η υπόθεση στο οπισθόφυλλο:
Ένα χαμένο ευαγγέλιο, ένα αμφισβητούμενο κειμήλιο και η τελευταία επιθυμία ενός Πάπα που αργοπεθαίνει, ενώνουν δύο αδέρφια –και οι δύο ιερείς στο Βατικανό–, για να λύσουν το μεγαλύτερο μυστήριο της Χριστιανοσύνης.
Το 2004, καθώς η θητεία του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β΄ οδεύει προς την ολοκλήρωσή της, μια μυστηριώδης έκθεση προετοιμάζεται στο Βατικανό. Μία βδομάδα πριν την έναρξή της, ο έφορος της έκθεσης βρίσκεται δολοφονημένος. Την ίδια νύχτα ένας διαρρήκτης εισβάλλει στο σπίτι του πατέρα Άλεξ Ανδρέου, ενός ελληνοκαθολικού ιερέα και συνεργάτη του εφόρου, που ζει στην πόλη του Βατικανού μαζί με τον πεντάχρονο γιο του. Όταν η παπική αστυνομία αποτυγχάνει να βρει τον ένοχο, ο πατήρ Άλεξ Ανδρέου ξεκινά τη δική του έρευνα. Για να βρει το δολοφόνο, πρέπει να ανακαλύψει το μυστικό του νεκρού εφόρου: αυτό το οποίο τα τέσσερα ευαγγέλια και το λιγότερο γνωστό πέμπτο ευαγγέλιο αποκαλύπτουν σχετικά με το πιο μυθικό κειμήλιο της Εκκλησίας. Αλλά, καθώς αρχίζει να κατανοεί την αλήθεια σχετικά με το θάνατο του φίλου του και τις συνέπειες για το μέλλον των δύο μεγαλύτερων Χριστιανικών Εκκλησιών, ο πατήρ Άλεξ θα βρεθεί αντιμέτωπος με έναν άγνωστο αντίπαλο, ο οποίος πρέπει να παίξει ένα παιχνίδι ζωής και θανάτου.
Δείτε το μυθιστόρημα στις εκδόσεις Διόπτρα
Διαβάστε μερικές σελίδες
Διαβάστε μερικές σελίδες
Ο Ίαν Κάλντγουελ είναι Αμερικανός συγγραφέας. Αποφοίτησε από το Λύκειο Τόμας Τζέφερσον της Κομητείας Φέρφαξ, στη Βιρτζίνια, το 1994. Σπούδασε Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον, απ’ όπου αποφοίτησε το 1998. Μαζί με τον παιδικό του φίλο Ντάστιν Τόμασον έγραψαν το ημι-αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα Ο Κανόνας των Τεσσάρων, το οποίο κυκλοφόρησε το 2004. Ζει με την οικογένειά του στη Βιένα της Βιρτζίνια.
[1] Σελ. 9 «Το Πέμπτο Ευαγγέλιο» Caldwell, Εκδ. Διόπτρα, 2016
[2] Σελ. 9 «Το Πέμπτο Ευαγγέλιο» Caldwell, Εκδ. Διόπτρα, 2016
[3] Ο Απόστολος Πέτρος, ή Σίμων ήταν μαθητής του Χριστού. Πηγή
[4] Ο Ανδρέας (ή Ανδρεύς ή Ανδρείας) ήταν αδελφός του Σίμωνα Πέτρου. Φέρει ελληνικό όνομα και (με) ορμητήριο την Πάτρα ο Ανδρέας (και πέθανε) με σταυρικό θάνατο, πιθανώς την εποχή του διωγμού του Νέρωνα. Πηγή
[5] Σελ. 56 «Το Πέμπτο Ευαγγέλιο» Caldwell, Εκδ. Διόπτρα, 2016
[6] Σελ. 66 «Το Πέμπτο Ευαγγέλιο» Caldwell, Εκδ. Διόπτρα, 2016
