Τι εστί έρως;
Ε.Α.: Κινητήρια δύναμη.
Πιστεύεις στα ζώδια;
Ε.Α.: Όχι, όχι ?
Τι δώρο θα έκανες σε έναν εχθρό σου;
Ε.Α.: Την αγάπη μου.
Έχεις κατοικίδιο;
Ε.Α.: Οπωσδήποτε και βεβαίως.
Ποια είναι η αγαπημένη σου ομάδα;
Ε.Α.: Η δικιά μου.
Καραμελάκια ή σοκολατάκια;
Ε.Α.: Σοκολατάκια.
Μαύρο ή άσπρο;
Ε.Α.: Ασπρόμαυρο.
Τι πρέπει να συμβεί μια τέλεια μέρα;
Ε.Α.: Να λάμπει ο ήλιος.
Τι νούμερο παπούτσι φοράς;
Ε.Α.: 39
Έχεις χόμπι;
Ε.Α.: Πολλά.
Ποιο τραγούδι αφιερώνεις στον/στην αγαπημένο/-η σου;
Ε.Α.: Σ’ αγαπώ σαν το γέλιο του Μάη.
Γράψε μου ένα μυστικό
Ε.Α.: Είμαι τεμπέλα.
Πεινάς;
Ε.Α.: Μμμ......
Τι γνώμη έχετε για τον κτήτορα;
Ε.Α.: Την καλυτερότερη.
Ποιο φαγητό θα ήθελες να είσαι και ποιος θα ήθελες να σε φάει;
Ε.Α.: Θα ήθελα να είμαι γλυκάκι και να με φάει ο Σάααακης.
Αν ήσουν λουλούδι, ποιο θα διάλεγες;
Πότε δάκρυσες τελευταία φορά και γιατί;
Ε.Α.: Χθες, για μια κουβέντα.
Τι όνειρο είδες χθες το βράδυ; (Έστω στην λογοκριμένη του έκδοση)
Ε.Α.: Ότι πέταγα ανάμεσα στα βουνά.
Ποιο στιχάκι ή μέρος βιβλίου σε έχει σημαδέψει;
Ε.Α.: Και ν’ αγαπάς την ευθύνη, να λες μονάχα ότι εγώ είμαι υπεύθυνος για ότι γίνεται σε τούτο τον πλανήτη. Ν. Καζαντζάκης.
Πότε αδιαφόρησες τελευταία φορά και γιατί;
Ε.Α.: Δεν θυμάμαι.
Τι είναι για σένα η ζωή;
Ε.Α.: Μια ηχώ που σου επιστρέφει ό,τι της πεις.
Υπάρχει περίπτωση να μην έχεις απογοητεύσει τον 12χρονο εαυτό σου;
Ε.Α.: Καμία.
Ποιο ήταν το μεγαλύτερο ψέμα που είπες στον εαυτό σου;
Ε.Α.: Ότι τον αγαπούσα.
Ποια είναι η πρώτη σου αγάπη;
Ε.Α.: Ο Παναγιώτης.
Γράψε δύο συναισθήματα που σ’ αντιπροσωπεύουν
Ε.Α.: Χαρά και λύπη.
Τι ήταν αυτό που περίμενες από τη ζωή και δεν το πέτυχες ως σήμερα;
Ε.Α.: Πολλά.
Αν γυρνούσες το χρόνο πίσω, τι θα άλλαζες;
Ε.Α.: Μα και τίποτα.
Πως βλέπεις τη ζωή σου σε τριάντα χρόνια;
Ε.Α.: Να παίζω μπιρίμπα και να κάνω σεμινάρια.
Γράψε μου μια ερώτηση από το σχολικό λεύκωμα που θα ήθελες να απαντηθεί σήμερα
Ε.Α.: Τι είναι έρως;
Υστερόγραφο
Ε.Α.: ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ
Απάντησε ο/η
Ελένη Αϋφαντή
Σαν σχολικό λεύκωμα
Ή αλλιώς, πως θα απαντούσατε σήμερα τις ερωτήσεις των λευκωμάτων της σχολικής ηλικίας
Περισσότερα σαν κι αυτό ανεβαίνουν υπό την ετικέτα Λευκόιστος
Εκείνοι που απαντούν τις ερωτήσεις προσθέτουν και μία δική τους στη σειρά για τους επόμενους
Ζητήστε κι εσείς να απαντήσετε εδώ
Η Ελένη Αϋφαντή είναι σύμβουλος Προσωπικής Ανάπτυξης (LifeCoach), εκπαιδευμένη στη Συστημική Ψυχιατρική και τη Διαχείριση Αρνητικών Καταστάσεων στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος που παρέχεται στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι ειδικευμένη στο Νευρογλωσσικό Προγραμματισμό (NLP), ως εκπαιδεύτρια (NLP CoachingTrainer).
Πτυχιούχος Διοίκησης Επιχειρήσεων από το Université de La Rochelle της Γαλλίας, η Ελένη εργάστηκε για 28 πολύ δημιουργικά χρόνια στον κόσμο της βιομηχανίας ως στέλεχος Παραγωγής, Αγορών, καθώς και στη Διοίκηση Ανθρώπινου Δυναμικού.
Έχοντας ολοκληρώσει αυτό τον κύκλο της επαγγελματικής της ζωής, αποφάσισε, το 2010, να αποδεχθεί τη φυσική της κλίση να υποστηρίζει και να καθοδηγεί ανθρώπους στην πραγματοποίηση των επιθυμιών που έχουν για τη ζωή τους. Έτσι, μελέτησε συστηματικά και αφοσιώθηκε με πάθος σε μια δουλειά για την οποία, στην πραγματικότητα, εκπαιδευόταν ήδη επί σειρά ετών, από μεγάλο προσωπικό ενδιαφέρον. Από το 2011 πραγματοποιεί βιωματικά σεμινάρια και ομαδικές ή ατομικές συνεδρίες συμβουλευτικής με μια ευρεία θεματολογία, όπως αυτογνωσία, σχέσεις, πραγματοποίηση στόχων, διαχείριση αρνητικών καταστάσεων, και άλλα.
Σε ένα πρόσφατο σεμινάριο της Ελένης Αϋφαντή, με θέμα τον φόβο, ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να γράψουν σε ένα χαρτί ποιος ήταν ο μεγαλύτερός τους φόβος. Το 90% απάντησε: η απώλεια.
Ναι, είναι μεγάλο θέμα για όλους μας και όπως και να 'χει, κάποια στιγμή στη ζωή μας θα κληθούμε να τον αντιμετωπίσουμε. Και σίγουρα, πάνω από δύο φορές.
Μικρές και μεγάλες απώλειες...
Μας συνοδεύουν σε όλη μας τη ζωή. Απώλειες αναπόφευκτες με τις οποίες ερχόμαστε αντιμέτωποι όπως ο θάνατος ενός πολύ στενού και αγαπημένου μας ανθρώπου. Υλικές απώλειες εξαιτίας μιας αναποδιάς ή της κρίσης.
Απώλεια του εαυτού μας όταν μας συμβούν κάποια αναπόδραστα γεγονότα, ορισμένες ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΕΣ ΔΟΣΕΙΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ.
Ο φόβος...
Μας έμαθαν να πιστεύουμε ότι είμαστε ανίκανοι να αντέξουμε τον πόνο μιας απώλειας και ζήσαμε όλη μας τη ζωή με αυτές τις σκέψεις:
Ότι κανείς δεν μπορεί να ξεπεράσει τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου. Ότι θα πεθαίναμε αν μας άφηνε αυτός που αγαπάμε.
Ότι δεν θα μπορούσαμε να υποφέρουμε, ούτε για ένα λεπτό, τον πόνο μιας σημαντικής απώλειας.
Τελικά, δεν είμαστε προετοιμασμένοι ούτε για τον πόνο, ούτε για την απώλεια.
Επαναλαμβάνουμε συχνά, σχεδόν χωρίς καν να σκεφτούμε:
Δεν θα μπορούσα να συνεχίσω, αν έχανα εκείνο...
Δεν θα μπορώ να πάω μπροστά, αν δεν έχω αυτό...
Δεν θα μπορέσω να ζήσω χωρίς αυτόν/η...
Μήπως ήρθε ή ώρα να μάθουμε πώς να διαχειριζόμαστε τις μικρές και μεγάλες απώλειες που θα έρθουν στη ζωή μας;
Αν θέλετε να ξεπεράσετε αυτό τον φόβο και τα συναισθήματα που προκαλούνται από την απειλή απώλειας, παρακολουθήστε το βιωματικό σεμινάριο της Ελένης Αϋφαντή.
