Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Τ.Θ.: Συνήθως το έναυσμα για να ξεκινήσω ένα βιβλίο, δεν είναι συγκεκριμένο. Ξεκινάω να γράφω ακολουθώντας μια εσωτερική ανάγκη που γυρεύει τρόπους φανατικά, σκέψεις και συναισθήματα να γίνουν λόγος, να γίνουν έκφραση. Κι εδώ λοιπόν, σ’ αυτό το βιβλίο απλά ακολούθησα τα σήματα της ψυχής κι άντλησα σκέψεις κι έμπνευση από την ταξινομημένη αποθήκη των ονείρων.
Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Τ.Θ.: Στην αγαπημένη γωνιά του γραφείου μου, με μόνη παρέα κάποιες μελωδικές μπαλάντες και τις σκέψεις μου.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Τ.Θ.: Το συγκεκριμένο βιβλίο μου πήρε κοντά δύο χρόνια. Δυο χρόνια δημιουργικά, παραγωγικά που με βοήθησαν ν’ αποδράσω από την στυγνή, την στείρα πραγματικότητα και να ζήσω σ’ έναν άλλο κόσμο, σε μια άλλη διάσταση εκεί που τίποτα δεν σε πονάει και τίποτα δεν σε θλίβει.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Τ.Θ.: Μια καταγραφή της μοναξιάς που σαν απόρροια μιας απρόσμενης κατάρρευσης της αλήθειας, κατάφερε ν’ απομονώσει ζωές και ν’ αλλοτριώσει ψυχές. Όπως και μια καταγραφή της Αγάπης, όπου εξ’ ορισμού με τη δύναμή της τα πάντα καταλύει, μπόρεσε κι εδώ, τελικά με την αλήθεια της, να νικήσει τη μοναξιά και να μεγαλουργήσει.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Τ.Θ.: Η Λαβίνια, η κεντρική ηρωΐδα της ιστορίας, από πολύ νωρίς γεύτηκε την μίζερη επίδραση της μοίρας που την στιγμάτισε. Κι αργότερα στην εφηβεία, η ζωή της καταστράφηκε πριν καλά, καλά αρχίσει, όταν το ψέμα κάηκε κάτω από το εκτυφλωτικό φως της αλήθειας!
Στα ξαφνικά, βρέθηκε αυτοεξόριστη σε μια πόλη ξένη προσπαθώντας να κατανοήσει μέσα από τον αγώνα της για επιβίωση, την πολυπλοκότητα της ζωής. Όμως και πάλι βρέθηκε παγιδευμένη από την ίδια της την μοίρα. Κάποιοι την επιφόρτισαν να παραδώσει εν αγνοία της, ένα δήθεν δώρο γενεθλίων στο Νόρθλαντ Χάουζ που προοριζόταν για τον Κόντε Λάνσαϊρ. Στη συνέχεια, ο γιος του Κόντε, ο Ίαν που δεν πίστεψε στην αθωότητά της, την κράτησε αιχμάλωτη μέχρι να ομολογήσει την "ενοχή της". Έμενε λοιπόν εκεί απελπισμένη κι αποκομμένη απ’ όλα όσα είχε ζήσει και που τώρα σέρνονταν μέσα της εξόριστα και σκορπισμένα. Κάποιος, κάποιοι; Της έκλεψαν τις μέρες της τις ηλιόλουστες και την άφησαν ξεριζωμένη ανάμεσα σε πρόσωπα άγνωρα να της χρεώνουν ενοχές ξένες προς το άφθορο της συνείδησής της.
Για την αιχμαλωσία της να ‘φταιγε άραγε το βαρύ παρελθόν που κουβαλούσε; Ο έρωτας μήπως που γύρευε άλλοθι; Ή ήταν μια τυχαία παρεξήγηση που την υποχρέωσε να ζει ολομόναχη, δεμένη στο πυκνό δίχτυ που της είχαν πλέξει γύρω της πολύ σφιχτά οι ανυφάντρες της μοναξιάς;
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Τ.Θ.: Σε κάθε βιβλίο μου, επιδιώκω να δημιουργώ στη ροή της πλοκής του, κάποιες στιγμές με δυνατές εναλλαγές συναισθημάτων. Και εδώ λοιπόν, υπάρχουν πολλές τέτοιες συναισθηματικές εναλλαγές, σε κάποιες αναμετρήσεις μεταξύ των ηρώων, με συγκρουσιακό χαραχτήρα που πρόθεσή μου είναι, να εγείρουν αντίστοιχα και το συναίσθημα του αναγνώστη. Μια τέτοια σκηνή, που δεν θα πω πως την αγάπησα, αλλά ότι την ξεχώρισα για την συγκινησιακή της ένταση, είναι η έντονη αντιπαράθεση που είχε η Λαβίνια με την μητέρα της όταν συναντιόνται μετά από καιρό και ξεγυμνώνουν την ψυχή τους από το παθιασμένο μίσος και τον θυμό. Οι αλήθειες που εκτοξεύτηκαν με τόση παραφορά από τα χείλη της Λαβίνιας, μου στιγμάτισαν κι εμένα, σκέψη και ψυχή. Όμως η στιγμή που αγάπησα περισσότερο μέσα στην ιστόρηση, είναι εκείνη του τέλους, όπου η ψυχή της Λαβίνιας, γεμάτη μ’ ένα σωρό αναχύματα, αναπνέει για πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό μοναξιάς, με την ευεργετική ανάσα της λύτρωσης.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Τ.Θ.: Η Λαβίνια, η πραγματικά και στην κυριολεξία ηρωΐδα αυτού του βιβλίου που δεν φοβήθηκε να έρθει αντιμέτωπη με την μοίρα. Ρίσκαρε, πάλεψε, ώσπου τελικά ανακάλυψε μέσα από την θλίψη και τη μοναξιά, πόση δύναμη κρύβει η ψυχή! Αυτή τη θεία δύναμη την φτιαγμένη από ατσάλι που της λείανε ό,τι αιχμηρό την πλήγωνε και την πονούσε. Οπλισμένη όπως ήταν πια, κατόρθωσε τελικά να σύρει τη ζωή της εκεί που από καιρό η καρδιά της επιθυμούσε: στη λύτρωση και στην ευτυχία! Από κείνη λοιπόν τη στιγμή κι ύστερα, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση κι η Λαβίνια σηκώνοντας το βλέμμα, τόλμησε να κοιτάξει κατάματα το φως της δικαίωσης, για να οσφρανθεί και πάλι απ’ την αρχή το αειφόρο άρωμα της ζωής!
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Τ.Θ.: Νομίζω ότι ακουμπάει την καρδιά και το συναίσθημα κι ότι παρεισφρέει εύκολα στη συνείδηση η τρυφερότητα και η ευαισθησία που περιπλανιόνται με τρόπο αβρό μέσα στο κείμενο και που σκοπό έχουν, να συγκινήσουν τον αναγνώστη. Μέσα από την ιστορία της Λαβίνιας, ίσως και να νιώσει κι αυτός, όπως κι εγώ ότι η μοίρα παίζει παράξενα παιχνίδια με τη ψυχή μας. Ίσως πάλι ανακαλύψει, πως πρέπει να διαχειρίζεται στα δύσκολα τον ίδιο του τον εαυτό και τα συναισθήματά του, απέναντι στους δικούς του ανθρώπους. Εκείνη όμως που κατά τη γνώμη μου προσφέρει απλόχερα πολλά στον αναγνώστη ή και στο βιβλιόφιλο κ.λ.π. μέσα από την αφήγηση, είναι η καταλυτική συμβολή της αγάπης στη ζωή. Αυτή η αγάπη που μέσα από συμπεριφορές και από αισθήματα, θέλει να διδάξει τη πολύτιμη σημασία της αλήθειας, που δίνει πολύ πόνο όταν υποσκελίζεται από το ψέμα. Να διδάξει την υπομονή σε ώρες δύσκολες και τέλος, να περάσει στη συνείδηση πως το πεπρωμένο δεν μας χαμογελάει τυχαία, αλλά όταν εμείς ορθώσουμε το ανάστημά μας για να το αντιμετωπίσουμε κοιτάζοντάς το ίσια στα μάτια…
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Τ.Θ.: Αν μιλάμε για το βιβλίο, η μόνη αγωνία που έχω, είναι αν θα μπορέσω με τα γραφόμενά μου ν’ αγγίξω τη ψυχή του αναγνώστη. Αλλά αν μιλάμε όμως γενικά, η μεγαλύτερη αγωνία μου, είναι το μέλλον αυτού του πολύπαθου κόσμου κι αν θα υπάρξει, παρ’ όλο που τ’ απεύχομαι, η αποφράδα εκείνη ημέρα που θα βρεθεί η χώρα μου ριγμένη στην απόλυτη εσχατιά.
Φοβάστε...
Τ.Θ.: Φοβάμαι μήπως μου κλέψουν την Αγάπη από τα πολύτιμα της καρδιάς κι εκείνη, απομείνει στεγνή και στείρα…
Αγαπάτε...
Τ.Θ.: Αγαπάω ό,τι μ’ αγγίζει στη ψυχή. Και γενικά θα έλεγα πως υπάρχει μεγάλο περίσσευμα αγάπης στη καρδιά. Κι είναι όμορφα να συμβαίνει έτσι γιατί νιώθω πως κι η Αγάπη, από την καλοσύνη του Θεού είναι κι αυτή!
Ελπίζετε...
Τ.Θ.: Σε μια επιστροφή στις αξίες, στις αρχές και στα ιδανικά, όπου θεωρώ πρωτίστως πως είναι μια αναγκαιότητα, που θα βοηθήσει καθοριστικά στο να ξεπεραστεί η κρίση, η οποία επηρεάζει πολλαπλά τη χώρα και όσο επικάθεται στη ζωή όλων τις, καταλύοντας θεσμούς και ήθη, αυξάνει τον κίνδυνο να παρουσιαστούν τελικά φαινόμενα διάλυσης τις κοινωνίας.
Θέλετε...
Τ.Θ.: Να καρφώσω το πιο όμορφο χαμόγελο στο πρόσωπο των παιδιών, για να μην αφήσει ποτέ πια τόπο στην θλίψη…
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Τ.Θ.: Η πρόθεσή μου πάντα όταν γράφω, είναι ν’ αγγίξουν τα γραφόμενά μου, όσους επιλέξουν κάποια στιγμή να τα διαβάσουν. Δεν θα πω λοιπόν ότι αυτό το βιβλίο θα το λατρέψουν ή θα το αγαπήσουν όλοι οι εν δυνάμει αναγνώστες. Θα πω πως το συγκεκριμένο, είναι ένα μυθιστόρημα που έχω την αίσθηση ότι κάποιοι θα ταυτιστούν μαζί του. Ο γρήγορος ρυθμός της αφήγησης θα κεντρίσει το ενδιαφέρον και οι ανατροπές και το μυστήριο που συνυπάρχουν εκεί μέσα, με τον τρόπο τους, προσφέρουν ό,τι το απρόσμενο προσφέρει πάντα.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Τ.Θ.: Γιατί έχω επιδιώξει, όπως κάθε δημιουργός άλλωστε, ο κάθε αναγνώστης διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, αν αφήσει την ψυχή του να περιπλανηθεί στην ουσία των γραφομένων μου, ν’ ανακαλύψει κάποιο κομμάτι του είναι του κι ίσως και της ζωής του εκεί μέσα. Αλλά και γιατί αν ακολουθήσει τον ειρμό των σκέψεών μου, αν τις νιώσει έτσι όπως τις εμπνεύστηκα και προσπάθησα να τις περάσω σ’ εκείνον να ανακαλύψει πίσω τους και τα μηνύματα που κρύβονται και λειτουργούν διδακτικά. Μηνύματα που όταν πέσουν πια οι τίτλοι του τέλους να του έχει μείνει και κάτι το εποικοδομητικό από αυτό που διάβασε.
Γιατί δεν πρέπει;
Τ.Θ.: Δεν θα μπορούσα ποτέ να πω για κανένα βιβλίο ότι δεν του πρέπει να διαβαστεί. Κατά την ταπεινή μου πάντα γνώμη, κάθε βιβλίο έχει κάτι να πει.
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο τις;
Τ.Θ.: Σε όλα τα βιβλιοπωλεία τις Αθήνας, (ηλεκτρονικά και μη), και σ’ εκείνα τις επικράτειας, αλλά και στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων «Ίαμβος».
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Τ.Θ.: Στο mail μου: theodosioutania@windowslive.com και στο λογαριασμό μου στο facebook.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Τ.Θ.: Δεν του ταιριάζει μονάχα ένα χρώμα, αλλά όλα αυτά τα χρώματα του ουράνιου τόξου που εναλλάσσονται μέσα στην ψυχή όποιου διαβάζει τούτο το βιβλίο. Χρώματα του ονείρου, τις αγάπης, τις μοναξιάς και τις λύτρωσης.
Ποια μουσική;
Τ.Θ.: Μια μελωδική, νοσταλγική ερωτική μπαλάντα!
Ποιο άρωμα;
Τ.Θ.: Η ευωδιά του αποξηραμένου άλικου τριαντάφυλλου που μένει για πολλά χρόνια κλεισμένο στο ερμάρι με τις αναμνήσεις, και που αποπνέει ακόμα το ίδιο ηχηρά το πολύτιμο άρωμα του.
Ποιο συναίσθημα;
Τ.Θ.: Αυτό της απόλυτης, της αληθινής Αγάπης που όταν κυριαρχεί παντοδύναμα στη ζωή την κάνει να φαντάζει πανέμορφη!
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Τ.Θ.: Μια όμορφη παλιά ζωγραφιά, από το παραμύθι της ζωής!
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Τ.Θ.: Μία ζωγράφος που τις λέξεις θα τις μετέτρεπα με τον χρωστήρα μου σε πανέμορφες εικόνες όλο φως και χρώμα!
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Τ.Θ.: Θα έλεγα πως δεν διαβάζω εμμονικά κάποιον συγκεκριμένο συγγραφέα. Μ’ αρέσει να γνωρίζω τις σκέψεις όποιου δημιουργού μου διεγείρει το ενδιαφέρον.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Τ.Θ.: Θα έλεγα ναι μπορεί και να έχω δεχτεί κάποιες επιρροές από κάποιους συγγραφείς αλλά μόνον ως προς το ύφος γραφής κι αυτό, εάν τα γραφόμενά τους άγγιξαν καίρια τις ευαισθησίες μου.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Τ.Θ.: Συνήθως εμπνέομαι τον τίτλο και μέσα από τον τίτλο φτιάχνω το αρχικό σκαρίφημα με το πώς θα πρέπει να είναι η υπόθεση και κατόπιν σιγά σιγά πλάθω και τους ήρωες. Στη συνέχεια είναι εκείνοι που καθορίζουν την μετέπειτα πορεία της ιστορίας. Εκείνοι και μονάχα εκείνοι με κατευθύνουν και οδηγούν τη σκέψη μου να υφάνει την δική τους βιωματική αλήθεια, τη δικιά τους μοίρα.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Τ.Θ.: Η φαντασία, φυσικά και είναι πρωταρχικός παράγοντας για την συγγραφή ενός έργου, ακόμα κι αν το έργο άπτεται της πραγματικότητας.
Για να δημιουργήσει όμως κανείς ένα έργο, δεν αρκεί μόνον η φαντασία κι η έμπνευση. Χρειάζεται πλούτος γνώσης. Χρειάζονται κι ιδέες ευρηματικές, όπως και μεγάλο απόθεμα εμπειρίας, γιατί η εμπειρία, βελτιώνει τον τρόπο και την ποιότητα της γραφής. Αλλιώς, το έργο θα είναι έργο χωρίς χρώμα, ένα έργο χωρίς ζωή.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Τ.Θ.: Πετυχημένο κατά τη γνώμη μου ορίζεται ένα βιβλίο, όταν το συναίσθημα του αναγνώστη ταυτίζεται απόλυτα μ’ εκείνο του δημιουργού κι όταν ακουμπάει πάνω στις ευαισθησίες του και τις νιώθει δικές του. Κι επίσης θα έλεγα, πως αν κάποιος αναγνώστης έχει τελειώσει την τελευταία σελίδα και κλείσει το βιβλίο νιώσει μια έντονη μελαγχολία και τη σκέψη του να είναι ακόμα σκαλωμένη μέσα στα γραπτά του συγγραφέα, σημαίνει πως ο σφυγμός του συγκεκριμένου συγγραφέα, συναντήθηκε με τον σφυγμό αυτού του αναγνώστη. Άρα ο στόχος επετεύχθη επιτυχώς. Αν και κακά τα ψέματα, μεγάλο ρόλο στην επιτυχία ενός καλού βιβλίου, παίζει κι ο παράγων τύχη.
Τι την αποτυχία;
Τ.Θ.: Παράγοντες που προκαλούν την αποτυχία πάμπολλοι. Πρόθεση όμως του δημιουργού πάντα, είναι ν’ αγγίξει με το συναίσθημά του, το συναίσθημα του αναγνώστη, όπως και τις ευαισθησίες του. Στην αντίθετη λοιπόν περίπτωση θα έλεγα, πως η προσπάθειά του, είναι καταδικασμένη ν’ αποτύχει.
Ένας άλλος παράγοντας αποτυχίας από τους τόσους πολλούς, είναι και η έλλειψη εφευρετικότητας κι ευελιξίας στις ιδέες. Αλλά κι η λάθος επιλογή του θέματος δεν είναι άμοιρη ευθυνών όπως κι επίσης και η πιεσμένη συγγραφή κάποιου έργου.
Κατ’ εμέ για να μην μακρηγορώ, θα πω πως ο συγγραφέας σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να δημιουργεί το έργο του κάτω απ’ οποιαδήποτε πίεση. Αντιθέτως θα έλεγα πως πάση θυσία, θα πρέπει εκτός από το χώρο του, να έχει με κάθε τρόπο και το χρόνο του.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Τ.Θ.: Κι η βιβλιοφαγία, μια μορφή εθισμού είναι κι αυτή που αν δεν την χαλιναγωγήσεις, θα σε ρίξει με μαθηματική ακρίβεια στα βρόχια της κατάχρησης. Όμως πιστεύω, πως ευχής έργον θα ήταν αν όλοι οι άνθρωποι, είχαν τέτοιους δημιουργικούς, τέτοιους εποικοδομητικούς, αλλά και τόσο καταχρηστικούς εθισμούς…
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Τ.Θ.: «Σ’ ευχαριστώ ζωή που δεν με προσπέρασες!»
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω ολόψυχα για την συνέντευξη που μου εμπιστευτήκατε, δίνοντας μου έτσι την ευκαιρία να μοιραστώ σκέψεις και συναισθήματά μαζί σας και μαζί με όλους όσους επισκέπτονται αυτές τις πολύ ενδιαφέρουσες σελίδες αυτού του τόσο αξιόλογου Blog!
Kαλή επιτυχία στην εξαιρετική προσπάθειά σας για την ανάδειξη και τη στήριξη του βιβλίου, στους δύσκολους αυτούς τους καιρούς που διάγουμε.
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο
Στο οπισθόφυλλο...
Στενά ανέτειλε ο ήλιος της ζωής της Λαβίνιας. Από πολύ νωρίς γεύτηκε τη μίζερη επίδραση της μοίρας. Πάνω στην εφηβεία, βρέθηκε αυτοεξόριστη σε μια πόλη άξενη, όταν το ψέμα κάηκε, κάτω από το εκτυφλωτικό φως της αλήθειας! Ένα ψέμα ολέθριο, που το κουβαλούσε σαν μόνη αποσκευή, στο ταξίδι της ξενιτιάς της, με τη μοναξιά να στήνει τον ιστό της, γύρω από τη ζωή και τα όνειρά της.
Μόλις, όμως, άρχισε να συνηθίζει την καινούργια πραγματικότητα, βρέθηκε ξανά παγιδευμένη από τη μοίρα. Κάποιοι την επιφόρτισαν να παραδώσει εν αγνοία της, ένα επικίνδυνο πακέτο στο Νόρθλαντ Χάους, στα χέρια του Κόντε Λάνσαϊρ, που όμως, ήταν άρρηκτα δεμένο με ένα ένοχο παρελθόν. Στη συνέχεια, έμεινε αιχμάλωτη του γιου του Κόντε, που δεν πίστεψε στην αθωότητά της.
Τι να κρυβόταν πίσω απ' αυτήν την αιχμαλωσία της άραγε; Ήταν το βαρύ παρελθόν που κουβαλούσε; Ήταν η ανάγκη να βρεθεί οπωσδήποτε κάποιος ένοχος; Ήταν το μίσος που σαν ίσκιος πλανιόταν παντού ολόγυρα; Ή μήπως ήταν ο έρωτας που γύρευε άλλοθι κι εκείνη έμενε ολομόναχη, δεμένη στο πυκνό δίχτυ που της είχαν πλέξει γύρω της σφιχτά, οι ανυφάντρες της μοναξιάς
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίαμβος
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίαμβος