Στον αγαπημένο μας συνάδελφο και φίλο

Στην υπόθεση του θεατρικού έργου...
Ο Γιώργος, στέλεχος διαφημιστικής εταιρείας, πεθαίνει σε δυστύχημα αφήνοντας σε εκκρεμότητα όλες τις δουλειές που είχε αναλάβει. Η προϊσταμένη και οι συνάδελφοί του τον θρηνούν μέχρι που συνειδητοποιούν ότι έχει «πάρει» μαζί του όλα του τα αρχεία. Αμέσως καταλαβαίνουν ότι δεν θα ολοκληρωθούν κάποια project on time και ως αποτέλεσμα δεν θα πιάσουν τους στόχους, οπότε θα χάσουν το bonus της χρονιάς. Και το ερώτημα είναι: πώς θα σώσουν την κατάσταση; Μέχρι πού μπορούν να φτάσουν;

Διαβάζοντας το βιβλίο της Κατερίνας Λουκίδου...
Άμεσα καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για μια καθαρόαιμη κωμωδία που καυτηριάζει με τον τρόπο της τα κακώς κείμενα των εργασιακών συνθηκών όταν έχεις να αντιμετωπίσεις έναν άπονο και στυγερό προϊστάμενο προκειμένου να δουλέψεις όσο το δυνατόν περισσότερο για το καλό της εταιρείας, ακόμα κι αν αυτό ισοδυναμεί με την απόλυτη έλλειψη άλλης «ζωής» ενώ, παράλληλα, υπάρχουν και οι καριερίστες οι οποίοι είναι διατεθειμένοι να αφοσιωθούν πλήρως σε μία εργασία ξεχνώντας κάθε άλλο ρόλο ή υποβαθμίζοντάς τον ως και το μηδέν. Διαθέτει νεύρο, γρήγορες ατάκες, κάτι μεταφυσικό, αλλά κυρίως σουρεαλιστικό, που σου βγάζει πολλά αβίαστα χαμόγελα.
Οι κωμικοτραγικές καταστάσεις του περιγράφονται με αμεσότητα, προκαλούν γέλιο ενώ κάλλιστα θα μπορούσαν να αφορούν τον κάθε υπάλληλο ή στέλεχος τής κάθε εταιρείας. Οι ήρωες είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα –κυριολεκτεί σε αυτό η συγγραφέας– ακόμα και τα πιο ακραία ή τραβηγμένα αρκεί να μη ξεφύγουν από τους πολυπόθητους στόχους τους. Η γλώσσα είναι φρέσκια, σύγχρονη, με όλες τις ξενόφερτες λέξεις και όρους που εισέβαλαν στην ρουτίνα του γραφείου.
Σκηνή πρώτη: Το αναγνωριστικό κομμάτι. Συστήνονται οι ήρωες και οι μεταξύ τους σχέσεις. Διαφαίνονται άμεσα οι ρόλοι.
Σκηνή δεύτερη: Η ιστορία ξεκινά σε ένα νεκροταφείο ενώ ήδη διαγράφονται οι προθέσεις της συγγραφέως που, σε ένα δεύτερο επίπεδο, σατιρίζει την ανάγκη του ανθρώπου για το χρήμα. Ίσως και για τη δόξα-αναγνώριση αλλά ο κινητήριος μοχλός θαρρώ είναι το χρήμα.
Σκηνή τρίτη, τέταρτη, πέμπτη και έκτη: Ξεδιπλώνεται η δράση και τα «ταλέντα» των χαρακτήρων.
Σκηνή έβδομη: Το φινάλε λειτουργεί ως μια δεύτερη κορύφωση ενώ η κατάληξη της ιστορίας μόνο γέλιο μπορεί να χαρίσει.
Πίσω από τις γελοίες σκηνές και τη διασκέδαση που προσφέρει, το έργο υπογραμμίζει μια μεγάλη αλήθεια. Την εργασιακή σκλαβιά –η σκλαβιά του σύγχρονου ανεπτυγμένου κόσμου– που μετατρέπει μια δουλειά σε δουλεία και μάλιστα με τη συναίνεση του εργαζομένου. Ένας άνθρωπος στικάκι usb στο εξώφυλλο συμβολίζει τον κάθε κουστουμάτο, φιλόδοξο εργαζόμενο εκεί έξω που έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο καταγραφικό εργαλείο έρμαιο –και για λογαριασμό– της κάθε εταιρείας.

Κι ενώ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακόμα και μακάβριο, ο διασκεδαστικός του χαρακτήρας υπερτερεί.


Τζένη Κουκίδου

Η έκδοση του θεατρικού έργου κυκλοφόρησε με αφορμή του ανεβάσματός του στην σκηνή από την θεατρική ομάδα Πέμπτος Τοίχος, σε σκηνοθεσία Άννυς Ζερβού.[1]

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Vakxikon.gr

Η Κατερίνα Λουκίδου γεννήθηκε το 1976 στη Γερμανία και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Η ενασχόλησή της με τη θεατρική γραφή ξεκίνησε στην ηλικία των έξι, όταν άλλαξε το σενάριο της χριστουγεννιάτικης σχολικής γιορτής για να δώσει μεγαλύτερο ρόλο στα ζώα της φάτνης. Το 2008, το μονόπρακτο έργο της Τσι-Τάι come back παρουσιάστηκε στο θέατρο Αργώ, ενώ άλλα κείμενά της έχουν αναγνωσθεί σε θεατρικά αναλόγια. Το έργο της, Στον αγαπημένο μας συνάδελφο και φίλο, είναι το πρώτο που εκδίδεται και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Vakxikon.gr. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα, ευελπιστώντας να τελειώσει το διδακτορικό της στις Πολιτικές Επιστήμες.

[1] Στην Αθηναϊκή Σκηνή Κάλβου-Καλαμπόκη, Αθανάσιου Διάκου και Τζιραίων 13, Μακρυγιάννη. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00. Παίζουν: Νιόβη Γαβριήλ, Δημήτρης Πλατής, Αναστασία Κυριακοπούλου, Γιώτα Αγγελοπούλου, Σπύρος Κοκκίνης, Μέγκυ Παπαγεωργίου.