Πως μετράμε... την ευτυχία;
Μ.Φ.: Mε σταγόνες αγάπης, έρωτα, δημιουργίας, γέλιου, αγκαλιάς και συγχώρεσης.
Την δημιουργία;
Μ.Φ.: Με αιμοφόρες λέξεις.
Την επιτυχία;
Μ.Φ.: Με το βλέμμα του ανθρώπου που άγγιξαν οι λέξεις μας, έστω και ενός.
Πως ένιωσες όταν ολοκλήρωσες το πρώτο σου έργο, ποιο είναι αυτό και σε ποια ηλικία συνέβη;
Μ.Φ.: Ένιωσα ντροπή, ήμουν πάνω σε πλοίο στην τουριστική θέση. Το έγραψα, το διάβασα, το έσκισα και δεν είχα καν το θάρρος να το αφήσω στη θάλασσα. Καταχώνιασα στο σάκο μου τα κομμάτια του –τα πέταξε, νομίζοντάς τα για σκουπίδια, ο τακτικότερος εμού άντρας που κατόπιν παντρεύτηκα. Ήμουν 20 ετών και ταξιδεύαμε για Σαντορίνη.
Μ.Φ.: Ένιωσα ντροπή, ήμουν πάνω σε πλοίο στην τουριστική θέση. Το έγραψα, το διάβασα, το έσκισα και δεν είχα καν το θάρρος να το αφήσω στη θάλασσα. Καταχώνιασα στο σάκο μου τα κομμάτια του –τα πέταξε, νομίζοντάς τα για σκουπίδια, ο τακτικότερος εμού άντρας που κατόπιν παντρεύτηκα. Ήμουν 20 ετών και ταξιδεύαμε για Σαντορίνη.
Αν η ζωή σου ήταν... μια σκηνή από ταινία, ποια θα ήταν αυτή;
Μ.Φ.: Η σκηνή με τα μαχαίρια από την ταινία The Girl on the Bridge.
...μια μουσική σύνθεση, τι θα ακούγαμε;
Μ.Φ.: Το Rain του Ryuichi Sakamoto.
...μια στιγμή στο χρόνο, πότε θα ζούσες;
Ποιο χρώμα έχει... η χαρά;
Μ.Φ.: Πορτοκαλί.
Η λαχτάρα;
Μ.Φ.: Κόκκινο.
Η φλόγα;
Μ.Φ.: Δεν ξέρω. Με καίει τόσο που δεν μπορώ να διακρίνω.
Πιστεύεις...
Μ.Φ.: Στην αγάπη, τον έρωτα, την ευγνωμοσύνη, στις αναπάντεχες πράξεις καλοσύνης, στη συγχώρεση και στην Τέχνη που εμπεριέχει όλα τα παραπάνω μαζί με τις σκοτεινές πλευρές μας.
Πονάς...
Μ.Φ.: Παλαιότερα σχεδόν για τα πάντα. Τώρα μόνο για τα σημαντικά και ιδιαίτερα για εκείνα μπροστά στα οποία νιώθω ανήμπορη.
Προχωράς...
Μ.Φ.: Φορώντας πανοπλία μα με καρδιά ανοιχτή.
Χορεύεις;
Μ.Φ.: Με άλλους όταν νιώθω χαρά. Μόνη μου, χορεύω παγανιστικά για να ξορκίσω την καταιγίδα που συχνά έρχεται.
Ξαναγεννιέσαι...
Μ.Φ.: Κάθε πρωί.
Χάνεσαι...
Μ.Φ.: Στους φόβους και στις ιστορίες μου.
Τραγουδάς;
Μ.Φ.: Όταν χαίρομαι, πάντα χαμηλότερα από τον τραγουδιστή για το καλό των γύρω.
Διαβάζεις...
Μ.Φ.: Για να ξεχνιέμαι, να εμπνέομαι. Για να ζω κι άλλες ζωές αφού η δική μου δε μου φτάνει.
Γράφεις...
Μ.Φ.: Γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Οι ιστορίες μου πρέπει να γεννηθούν –κι εγώ μαζί τους.
Παίζεις...
Μ.Φ.: Σπάνια –θέλει ανεμελιά.
Υπογραφή:
Μαρίτα Φίλντιση
Νέοι καλλιτέχνες, δημιουργοί, συγγραφείς μιλούν για εκείνους για το έργο τους.
Στόχοι και επιδιώξεις:
Μ.Φ.: Να γράψω το πρώτο μου βιβλίο, διηγήματα ή μια νουβέλα. Θα επιδιώξω να μην είναι το τελευταίο. Επίσης, θέλω να γράψω για το θέατρο.
Όνειρα:
Μ.Φ.: Να καταφέρουν οι ιστορίες μου ν’ αγγίξουν άγνωστούς μου ανθρώπους. Και το πιο τρελό μου όνειρο είναι κάποια φράση μου να τους αλλάξει τον τρόπο που βλέπουν τη ζωή.
Δείτε τη σκηνή της ταινίας εδώ
Και το μουσικό κομμάτι εδώ
Όνειρα:
Μ.Φ.: Να καταφέρουν οι ιστορίες μου ν’ αγγίξουν άγνωστούς μου ανθρώπους. Και το πιο τρελό μου όνειρο είναι κάποια φράση μου να τους αλλάξει τον τρόπο που βλέπουν τη ζωή.
Δείτε τη σκηνή της ταινίας εδώ
Και το μουσικό κομμάτι εδώ
