Αντί για φως,
μαύρη η μέρα.
Κι όπου φωτιά,
μια στάχτη γκρι.
Αντί για έρωτα,
μόνο μίσος.
Κι όπου κραυγή
τώρα σιωπή.
Αντί για όνειρα,
μια απελπισία.
Κι αντί ελπίδα,
μία θηλιά.
Αντί αγάπη,
μίσος και φθόνος.
Κι όπου σκοτάδι
ούτε μιλιά.
Αντί ανθρώπου,
ένα τέρας.
Αντί ζωής,
ένα κενό.
Κι όπου το όπλο
εκεί κι η σφαίρα.
Όπου το αίμα,
το φονικό.
Οι λέξεις εμπνεύστηκαν από τους θαλασσοδαρμένους πολεμικούς μετανάστες της Συρίας όπου για πέμπτη χρονιά αφανίζεται κάθε είδος ζωής. Το κολάζ που το συνοδεύει δημιουργήθηκε από έργο του Goya που ανήκει στα «μαύρα έργα» του, δηλαδή εκείνα που σχεδιάστηκαν απευθείας στους τοίχους του σπιτιού του -έξω από τη Μαδρίτη- λίγο πριν οδηγηθεί στην απώλεια της ακοής του από μια ασθένεια και αφορά έναν σκύλο που αγωνίζεται να κρατήσει το κεφάλι του έξω από το νερό.