…Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη καθώς ταξίδευα στα ποιήματα της συλλογής «όλα τα Μη του κόσμου», γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως η απάντηση βρισκόταν διάσπαρτη παντού στις σελίδες και στη ψυχή μου. Γιατί ο μόνος τρόπος για να μπολιάσεις σε λέξεις τόσα συναισθήματα και εικόνες, μα και να τα κατανοήσεις, είναι να έχεις ψυχή που έχει ζήσει, έχει νιώσει και έχει θυσιαστεί στα όνειρά σου…
Πριν όμως ακόμη φτάσω στα μισά, αναζήτησα να διαβάσω το βιογραφικό της ποιήτριας Δέσποινας Ντάση και στάθηκα ιδιαίτερα εκεί που αναφερόταν πως «…άρχισε να ασχολείται με την ποίηση από τα εφηβικά της χρόνια».9 Ένιωσα πως ίσως σ’ αυτή τη μικρή πρόταση ίσως και να ανακάλυψα το μυστικό της γραφής της.
Γιατί τότε τα χρώματα και οι θύμισες είχαν άλλο, αυθεντικό και ανεξίτηλο αντίκτυπο πάνω μας, αφήνοντας ένα αόρατο, πολύτιμο σημάδι που το κουβαλούμε για πάντα μέσα μας. Νοσταλγικά και με πόθο, που δε σβήνει ποτέ.
Άλλωστε, μιλώντας η ίδια η ποιήτρια για αγάπη, λαμβάνεις τόσο γλαφυρά το συναίσθημα αυτό όταν σου εξομολογείται πως «…με ματωμένα γόνατα με σίμωσε η νύχτα» μα «…στο τέλος ξέθαψα τα κόκκινα κυκλάμινα» και…
«θα γυρίσω να τα βρω.
Σήμερα έχω να φροντίσω ένα αστέρι
που χρόνια το λαβώνουν οι άνθρωποι.»1
Επειδή τα μάτια και τα λόγια κάνουν θαύματα και χαρίζουν φως όταν αγγίζουν την καρδιά. Όταν όμως τα πάντα σωπαίνουν:
«…τα λόγια που δεν είπαμε/ μορφή αλλάζουνε τις νύχτες»
και «πάνω μας φύτρωσαν φτερά αυτές οι πέτρες,
κι είναι φορές
τα σύννεφα
που ακούω ν’ αλυχτούν».2
Μα κανένα εμπόδιο δε είναι για κακό, αρκεί να μη τα παρατήσεις από το. Επειδή εν τέλει:
«…με λίθους γράφεται η Ιστορία.
Γίνεται η θύρα απ’ το παρόν στο παρελθόν σου»3
Αφήνοντας στην φθορά του χρόνου όλα τα Μη, γιατί η ψυχή των ανθρώπων γνωρίζει όσα της πρέπουν, κι ας «…τους τοίχους συνήθισαν οι άνθρωποι»4, μέχρι που θα βρεθούν αντιμέτωποι με κάτι τόσο δικό τους που όμως έχει ξεφτίσει σε τούτους τους καιρούς, όντας
«Ελεύθεροι!
Από την πρώτη κιόλας Πτώση»
Όμως, όπως μας καλεί η ποιήτρια εν κατακλείδι να αναλογιστούμε:
«Μα απ’ την ελευθερία σας
τίνος θεού το χέρι τώρα θα σας σώσει;»5
Κι όλ’ αυτά, σ’ ένα κόσμο που συνεχώς αλλάζει μα…
«Στο πάλκο κάτω
παλεύουνε οι άνθρωποι ν’ αγαπηθούνε».6
Και τούτο θα μας κρατά για πάντα γεμάτους όνειρα και αλήθειες. Ακόμη κι όταν απολογούμαστε σε αυτά κάθε που κάνουμε απολογισμό για όσα δε καταφέραμε και τελικά αναφωνούμε…
«Πόσο κουράστηκα
να μην σε ακολουθώ…»7
Και στερνή ευχή σας δίνω μες από τους στίχους της ποιήτριας που θαρρετά μας λέει ότι…
«Κι αν λαβωθώ,
κι αν αίμα στάξει,
θα πω λαβώθηκα,
μα ζούσα ζωντανή…»8
Η Δέσποινα Ντάση γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983 και σπούδασε στη Σχολή Διοίκησης και Οικονομίας του Τ.Ε.Ι. Αθηνών. Άρχισε να ασχολείται με την ποίηση από τα εφηβικά της χρόνια. Ποιήματά της έχουν βραβευτεί σε πανελλήνιους και διεθνείς διαγωνισμούς ποίησης. Έργα της έχουν συμπεριληφθεί σε τέσσερα συλλογικά έργα. Ποιήματα και άρθρα της σχετικά με την ποίηση δημοσιεύονται σε λογοτεχνικά περιοδικά και site. Το βιβλίο της Όλα τα Μη του Κόσμου είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.9
Επικοινωνία με την ποιήτρια: despoinantasi@gmail.com
Περισσότερα από/για την Δέσποινα Ντάση:
1 Σελ 65 – Ποίημα ‘Τ’ άστρο και το κυκλάμινο’ από την ποιητική συλλογή «όλα τα Μη του κόσμου» Δέσποινα Ντάση, Εκδ. Κέδρος, 2015
2 Σελ 34 – Ποίημα ‘Πάτημα ελαφρύ’ από την ποιητική συλλογή «όλα τα Μη του κόσμου» Δέσποινα Ντάση, Εκδ. Κέδρος, 2015
3 Σελ 72 – Ποίημα ‘Σαν βήματα’ από την ποιητική συλλογή «όλα τα Μη του κόσμου» Δέσποινα Ντάση, Εκδ. Κέδρος, 2015
4 Σελ 42 – Ποίημα ‘Ο τοίχος’ από την ποιητική συλλογή «όλα τα Μη του κόσμου» Δέσποινα Ντάση, Εκδ. Κέδρος, 2015
5 Σελ 29 – Ποίημα ‘Η Πτώση’ από την ποιητική συλλογή «όλα τα Μη του κόσμου» Δέσποινα Ντάση, Εκδ. Κέδρος, 2015
6 Σελ 13 – Ποίημα ‘Η αγάπη των ανθρώπων’ από την ποιητική συλλογή «όλα τα Μη του κόσμου» Δέσποινα Ντάση, Εκδ. Κέδρος, 2015
7 Σελ 47 – Ποίημα ‘Οδηγός’ από την ποιητική συλλογή «όλα τα Μη του κόσμου» Δέσποινα Ντάση, Εκδ. Κέδρος, 2015
8 Σελ 59 – Ποίημα ‘Ζωντανή’ από την ποιητική συλλογή «όλα τα Μη του κόσμου» Δέσποινα Ντάση, Εκδ. Κέδρος, 2015
9 Πηγή