Πως σας ήρθε η ιδέα;
Γ.Γ.: Πιστεύετε στην μούσα; Εγώ ναι. Την ονομάζω και 'Φυγή'. Άλλοι τη σκέφτονται σαν 'Λίμνη'. “Μερικές φορές οι αληθινοί γενναίοι ψαράδες, οι Όστιν, οι Ντοστογιέφσκι, οι Φόκνερ, φτάνουν ακόμα και μέχρι εκεί όπου κολυμπούν τα μεγάλα ψάρια, αλλά είναι επικίνδυνη αυτή η λίμνη. Είναι μεγαλύτερη από όσο δείχνει, είναι βαθύτερη από όσο μπορεί οποιοσδήποτε να φανταστεί.. και αλλάζει όψη, ιδιαίτερα αφού σκοτεινιάσει...”
Που γράψατε το βιβλίο σας;
Γ.Γ.: Ξεκίνησα ένα ηλιόλουστο καλοκαίρι στην πλατεία του Αγίου Θωμά, απέναντι από τον αγαπημένο μου πατέρα που απολάμβανε το καφεδάκι του, στο μπαλκόνι του πατρικού μου. Μετά έγραψα την “καρδιά” του βιβλίου σε ένα μοναχικό δωματιάκι στο Χάτφιλντ της Αγγλίας. Και το ολοκλήρωσα όταν ξεκίνησε η βουτιά μου στον υπέροχο και σκοτεινό κόσμο της συγγραφής, στην Αθήνα. Η γραφή του βιβλίου αυτού έχει περάσει από το πατρικό μου, τρία διαφορετικά σπίτια που έμενα με ενοίκιο, ένα διαμέρισμα πανεπιστημιούπολης στην Αγγλία, και μια σκοτεινή ρεσεψιόν στο κέντρο της Αθήνας.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Γ.Γ.: Επειδή η γραφή του έγινε τμηματικά και σε διαφορετικές περιόδους με σημαντική χρονική απόσταση μεταξύ τους (όταν τελείωσα τη δική μου επιμέλεια περίμενα κάποιον να χτυπήσει την πόρτα και να μου δώσει το όσκαρ) ειλικρινά δε ξέρω!
Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Γ.Γ.: Όπως γράφει και ο Stephen King στο αριστουργηματικό The Stand... “Ένα αδιάβαστο βιβλίο είναι μια πόρτα που δεν έχει βρεθεί.”
Για εμένα, είναι σαν ένα όνειρο που προσπαθείς να βγάλεις αληθινό... Σαν μια παράξενη χώρα που πρέπει να επισκεφτείς.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Γ.Γ.: Βεβαίως, το βιβλίο ακολουθεί τρεις φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες: Η κύρια, μας μιλάει για ένα δεκάχρονο αγόρι, μοναδικός επιζών από αεροπορικό δυστύχημα, και την πορεία του στη ζωή μετά από τη φανερή αυτή τραυματική εμπειρία (αλλά ταυτόχρονα και μετά από μια άλλη, κρυφή, της οποίας έγινε μάρτυρας μόνο ο ίδιος την ώρα της συντριβής). Παράλληλα βλέπουμε τη διαδρομή μιας κακομαθημένης αλλά και στιγματισμένης δεκαεξάχρονης κοπέλας. Τέλος ρίχνουμε κλεφτές ματιές σε ένα αταίριαστο ζευγάρι που ερωτεύεται και περιμένει παιδί...
Οι δύο πρώτες ιστορίες θα διασταυρωθούν φανερά. Η τρίτη επίσης θα τις συναντήσει, αλλά πιο μετά και σε μια ιδιαίτερη σκηνή.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Γ.Γ.: Στο ότι δεν είναι απλά ένα βιβλίο. Είναι η ίδια η ζωή -μέσα από το πρίσμα της φαντασίας. Σαν την “Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων” εδώ και εκεί πετάγεται μια εικόνα από όσα έχω μέσα στην καρδιά μου. Από όσα θα έχω πάντα μέσα στην καρδιά μου.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Γ.Γ.: Όλοι οι ήρωες που γράφω, άντρες, γυναίκες, νέοι και γέροι, έχουν ένα κομμάτι από το χαμόγελο, τα φοβάμαι, την οργή, την αγάπη μου. Οπότε κατά κάποιο τρόπο είμαι δεμένος με όλους. Με συγκίνησε η απόφαση του Χρήστου στο τέλος, και με κέρδισε η καρδιά του χαμένου κοριτσιού, οπότε ίσως να δέθηκα λίγο περισσότερο μαζί τους.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Γ.Γ.: Υπάρχει μια σκοτεινή μαγεία. Ο φόβος είναι ένα πολύ έντονο συναίσθημα. Aρχέγονο. Bαθιά ριζωμένο σε κάθε άνθρωπo. Τα καλά βιβλία τρόμου είναι δημοφιλή γιατί ο φόβος εξιτάρει. Συναρπάζει. Ξυπνάει τις αισθήσεις μας, μας θέτει σε συναγερμό. Και σε μια εποχή που όλο και περισσότερο μας ταΐζουν με αποχαύνωση, αυτός ο συναγερμός είναι ευπρόσδεκτος. Ένα καλό βιβλίο τρόμου είναι σαν να μπαίνεις σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Έχεις αγωνία για το τι θα βρεις, και αυτή η αγωνία, αυτός ο φόβος, μας κάνει να αισθανόμαστε πιο ζωντανοί.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Γ.Γ.: Να απαντάω σε ερωτηματολόγια.
Φοβάστε...
Γ.Γ.: Την πραγματικότητα.
Αγαπάτε...
Γ.Γ.: Τα μικρά πράγματα της ζωής. Ένα χαμόγελο από αγαπημένα πρόσωπα, το χάδι στο κεφάλι του σκύλου μου, μια κούπα καφέ, ένα καλό βιβλίο.
Ελπίζετε...
Γ.Γ.: Να έχουμε υγεία και να κάνουμε αυτό που αγαπάμε και μας γεμίζει.
Θέλετε...
Γ.Γ.: Αγάπη. Συναδελφικότητα. Όραμα. Όνειρα.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Γ.Γ.: Μέχρι τώρα οι κριτικές είναι πολύ καλές και είναι από διαφορετικού είδους αναγνώστες, όπως και από εκδότες αλλά και συγγραφείς με μακρά πορεία στο χώρο, πράγμα που με χαροποιεί ειλικρινά.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Γ.Γ.: ...Γιατί όχι;
Γιατί δεν πρέπει;
Γ.Γ.: Δεν υπάρχει “Δεν πρέπει” για κανένα βιβλίο.
Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Γ.Γ.: Στο Solaris (Μπόταση 6, Εξάρχεια, 210 3841065), στην Πρωτοπορεία (Αθήνα και Θεσσαλονική), στο μεγάλο ηλεκτρονικό κατάστημα της Ελλάδος, στον Πατάκη, σε κάθε βιβλιοπωλείο με παραγγελία, στα Public (The Mall Athens, Metro Mall Athens, Θεσσαλονίκης)...
Eπίσης, όποιος φίλος ή φίλη θέλει το αντίτυπο ενυπόγραφο, μπορεί να μου στείλει μήνυμα.
Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Γ.Γ.: Κόκκινο... και μαύρο (που δε θεωρείται χρώμα).
Ποια μουσική;
Γ.Γ.: R.E.M. ~ Walk Unaffraid
Ποιο άρωμα;
Γ.Γ.: Το “σκασμένο” από τη βροχή χώμα στις 5.30 το πρωΐ. Έχει ένα μοναδικό άρωμα.
Ποιο συναίσθημα;
Γ.Γ.: Όλα.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Γ.Γ.: Μια φλόγα μέσα στο σκοτάδι.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Γ.Γ.: Το επάγγελμα μου είναι νυχτερινός ρεσεψιονίστ. Όσο για τη συγγραφή, όπως είπε και ο Neil Gaiman: "Οι συγγραφείς δεν έχουν καριέρες, τουλάχιστον οι περισσότεροι από εμάς. Απλά γράφουμε το επόμενο βιβλίο."
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Γ.Γ.: Δύσκολη ερώτηση...
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Γ.Γ.: Κάθε βιβλίο με επηρεάζει σε ορισμένο βαθμό και αν είμαι τυχερός μαθαίνω κάτι. Έντγκαρ Άλαν Πόε, Στίβεν Κινγκ, Άλμερ Καμί, μερικοί από τους συγγραφείς που έχω ξεχωρίσει. Το βιβλίο πάντως που δεν μπορώ να ξεχάσω είναι «Ο Άρχοντας των μυγών» του Ουίλιαμ Γκόλντινγκ. Αριστούργημα.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Γ.Γ.: Εξαιρετική ερώτηση. Υπάρχουν δύο είδη συγγραφέων. Εκείνοι που σχεδιάζουν μια ιστορία και ακολουθούν μετά το σχέδιο τους και εκείνοι που πιάνονται από μια ιδέα και ακολουθούν τους ήρωες τους. Και τα δύο είναι αποτελεσματικά. Εγώ ανήκω βέβαια στη δεύτερη κατηγορία, καθώς δεν μπορώ να διανοηθώ ότι εγώ σαν κάποιου είδους Θεός θα ορίσω την τύχη ενός κόσμου που έσκασε στο μυαλό μου σαν “Μπιγκ Μπάνγκ”. Την τύχη την ορίζουν οι ίδιοι οι ήρωες και εγώ τους ακολουθώ και βιώνω τις εμπειρίες που βιώνουν και οι αναγνώστες.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Γ.Γ.: Φαντασία εν αρχή. Κανείς δεν ξεκινάει έμπειρος.
Για να γράψει κανείς η καλύτερη συμβουλή που έμαθα ποτέ είναι από το Στίβεν Κινγκ: “Διάβαζε πολύ, γράφε πολύ.”
Και για εμένα, πολύ σημαντικό, χρειάζεται αγάπη. Ειλικρινής, αυθεντική, καυτή σαν τη φωτιά, αγάπη.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Γ.Γ.: Μια κοπέλα μου είχε στείλει μήνυμα ότι δεν μπορούσε να κοιμηθεί με το βιβλίο δίπλα στο κομοδίνο της γιατί φοβόταν. Μια άλλη μου είχε πει ότι συγκινήθηκε -και δεν ήταν από τα κορίτσια που συγκινούνται εύκολα- γιατί διάβαζε και σκεφτόταν τη ζωή της. Σκληροπυρηνικοί τύποι μου έλεγαν ότι τρόμαξαν, ή ταξίδεψαν, άλλοι ότι το έκλεισαν και το σκέφτονταν. Επιτυχία νομίζω λοιπόν είναι όταν ένα βιβλίο αγγίζει τον αναγνώστη, όπως και αν αγγίξει τον καθένα.
Τι την αποτυχία;
Γ.Γ.: Δεν υπάρχει αποτυχία σε ένα βιβλίο.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Γ.Γ.: Είμαι βιβλιόφιλος και οι στιγμές που περνάω με ένα βιβλίο είναι από τις πιο όμορφες τις ημέρας. (Ή της νύχτας) Διαβάζω στο σπίτι, στη δουλειά το βράδυ, στο τραίνο, στο μετρό, στο πλοίο -διάβαζα ακόμα και στο φυλάκιο του στρατοπέδου. Γερμανικό νούμερο, σκοτάδι πίσσα παντού και εγώ εκεί ψηλά, κάτω από έναν λαμπτήρα, με το “Μάγο και την Κρυστάλλινη σφαίρα” στο χέρι, δε σου λέω τίποτα!
Είμαι ένας περήφανος βιβλιόφιλος!
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Γ.Γ.: Θα το σκεφτώ αν γράψω ποτέ αυτοβιογραφία. Μικρός είμαι ακόμα, τώρα δε ψάχνω τίτλους για τη ζωή, τώρα τη ζω και γράφω!
Τζένη Κουκίδου και Θεόφιλε Γιαννόπουλε σας ευχαριστώ από καρδιάς για χρόνο και τη φιλοξενία σας!
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο
Στην υπόθεση...
O Χρήστος Ιωάννου κρύβει από τη γυναίκα του ένα μυστικό που τον στοιχειώνει.
Ένας φόνος που ήταν ατύχημα, ένας φόνος που δεν έπρεπε να γίνει. Αλλά έγινε. Ένας άνθρωπος πέθανε εξαιτίας του -και μάλιστα φρικτά.
Οι τύψεις όμως θα είναι το τελευταίο πράγμα που θα τον απασχολήσουν όταν ο Χρήστος φύγει από τη ζωή και ανακαλύψει ότι δεν υπάρχoυν παράδεισος και κόλαση...
Ένας άνθρωπος που μπορεί να κερδίσει ξανά τη ζωή -ή να χάσει για πάντα ολόκληρη την ύπαρξη του.
Δέσμιος σε ένα μέρος γεμάτο φως, σε ένα μέρος ζωντανό, με μια καρδιά από σκοτάδι και φρίκη.1
Μία σκοτεινή ιστορία, που κόβει την ανάσα, το Εκ νεκρών, είναι το δεύτερο βιβλίο του βραβευμένου στην Ελλάδα και τις ΗΠΑ Γιώργου Γιώτσα. Η έκδοση περιλαμβάνει artwork από τον Παναγιώτη Τσαούση (που έχει φιλοτεχνήσει και το εξώφυλλο) και την Έλενα Τσιμόγιαννη.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως
1 Περιγραφή του βιβλίου δημοσιευμένη από τον Γιώργο Γιώτσα στο λογαριασμό του στο facebook
