Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Μ.Γ.: Μια μέρα ένιωσα την ανάγκη -άγνωστο γιατί- να γράψω ένα βιβλίο που θα περιλαμβάνει πολύ μουσική. Δεν ήξερα σε τι είδους μουσική θα αναφέρεται, ποιος θα παίζει μουσική, τι όργανο θα παίζει. Ορίζοντας τη ηρωίδα του βιβλίου, Αλέξια, εκπαιδευτικό που ο πρώτος της διορισμός τη στέλνει σ΄ ένα απόμακρο νησί, μακριά από συγγενείς και φίλους… το «βάρος» της μουσικής έπεσε στο Νικολάι…
Ήθελα να γράψω ένα βιβλίο που θα ξεχειλίζει από μουσική κι από συναίσθημα… Ήθελα, καθώς ο αναγνώστης θα ξεφυλλίζει τα φύλλα του βιβλίου να αφουγκράζεται τη μουσική που εκπέμπουν και να ποτίζεται από το συναίσθημά του…
Ήθελα όλα να ξεπηδάνε από φθόγγους μουσικής… να μετατρέπονται σε νότες… κι αυτές με τη σειρά τους να μετατρέπονται σε συναίσθημα… Ήθελα όλα να ορίζονται μέσα από τη μουσική.
Ήθελα να περιγράψω έναν έρωτα… μια καρμική σχέση… που όταν ξεφεύγει από τους ανθρώπους… αναλαμβάνει η μοίρα…
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Μ.Γ.: Αντέχεις;
Μια λέξη αγαπημένη για μένα… που τη χρησιμοποιώ συχνά… γιατί τον έρωτα για να τον ζήσεις πρέπει να τον αντέχεις… κι αν δεν θέλεις να παραδοθείς… άφησέ τον να προσπεράσει…
Αν δεν αντέχεις τον έρωτα… μην τον πληγώνεις…
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Μ.Γ.: Να αφεθεί στις σελίδες του βιβλίου ώστε να παρασυρθεί από τα συναισθήματα των ηρώων του, του Νικολάι και της Αλέξιας. Να ανακαλύψει τον εαυτό του… τις αδυναμίες του ή τις υπερβάσεις του… Να συμπάσχει στο παραλήρημα της Αλέξιας και του Νικολάι… Ίσως και να ταυτιστεί… αν έζησε έναν τέτοιο έρωτα... Να σιγοψιθυρίσει... σ΄ ένα τελευταίο κάλεσμα «Μαζί μου σε θέλω»… Τα υπόλοιπα στο βιβλίο.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Μ.Γ.: Σ΄ ένα απόμακρο νησί… ένα Φθινόπωρο… από Σεπτέμβρη μέχρι και τέλος Νοέμβρη.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Μ.Γ.: «…μπερδεύω πότε είμαι εσύ και πότε εγώ».
Περισσότερες μικρές συνεντεύξεις μεγάλων βιβλιοταξιδιών εδώ
Για το βιβλίο γράφτηκε...
Όταν πρωτοσυνάντησα τη Μαίρη Γκαζιάνη, είχε ήδη στο ενεργητικό της 2 βιβλία: το μυθιστόρημα «Ένα φεγγάρι λιγότερο» και μια ποιητική συλλογή με τίτλο «Σου γράφω…». Επιπλέον, ασχολείται με τη φωτογραφία, τη στιχουργική και τη ζωγραφική, εξίσου καλά με τη συγγραφή. Πρόκειται για ένα ταλέντο, μέσα σε όλα και όλους... Σχετικά πρόσφατα έχει ξεκινήσει και καριέρα δημοσιογράφου, καταφέρνοντας να πάρει συνεντεύξεις από ενδιαφέρουσες κι αξιόλογες προσωπικότητες. Ανήσυχο πνεύμα… μια ξεχωριστή περσόνα, που με την ηρεμία και γαλήνη του προσώπου της με κέρδισε και κατέχει μια θέση στους πολύτιμους φίλους της ψυχής μου…
Βρέθηκα στην πρώτη παρουσίαση του βιβλίου της "Τα πλήκτρα της Σιωπής" για να μάθω για το νέο της πόνημα, το οποίο και απέκτησα με την ιδιόχειρη αφιέρωσή της… Ήταν η πρώτη της δουλειά που διάβασα, ενώ τα προαναφερόμενα με περιμένουν στη ντάνα με τα αδιάβαστα!
Λίγα λόγια για το βιβλίο: Η νεαρή φιλόλογος Αλέξια, διορίζεται σε νησί με λίγους κατοίκους, λίγα παιδιά-μαθητές… Δεν υπάρχει τίποτα για να διασκεδάσει εκεί και αναρωτιέται αν έκανε καλά που δέχτηκε το διορισμό. Συναντά κι ερωτεύεται τον Νικολάι… με τη μορφή του ξένου στο πλοίο, ύστερα μέσω της μουσικής του, που ξεχύνεται από το σπίτι του κι έπειτα ως εραστή… Οι νύχτες της είναι δικές του, ενώ οι ημέρες γεμίζουν από τον Παύλο, το γιο του Νικολάι, ως τον αγαπημένο της μαθητή… Ποιο μυστικό προσπαθούν να κρύψουν οι κάτοικοι του νησιού; Ποια η σχέση του Παύλου με τον αγαπημένο της; Η ιστορία του Νικολάι τραγική… το σμίξιμό τους αναπόφευκτο… η σχέση τους καρμική -θα έχει μέλλον;
Ο λυρισμός ρέει στο εξώφυλλο και ολόκληρο το βιβλίο χαρακτηρίζεται ως ποίημα… Ο τίτλος «φωνάζει» μουσική, την οποία ακούς διαβάζοντας, να έρχεται στ’ αυτιά σου από το σπίτι του λόφου… Οι μονόλογοι -ως παραληρήματα των πρωταγωνιστών- είναι το δυνατό σημείο της συγγραφέως, κάτι που απήλαυσα ιδιαίτερα, καθώς τα συναισθήματα που σου χαρίζουν είναι μοναδικά, ενώ το λεξιλόγιο, μόνο φτωχό δεν είναι! Το τέλος είναι αυτό που θα άρμοζε στην υπόθεση...
Το ταξίδι στο συγκεκριμένο ακριτικό νησί ήμουν σίγουρη ότι θα μου άρεσε… Έφτασα στον προορισμό και ένα έχω να πω: Μαίρη μου, σ’ευχαριστώ!
Λιάνα Τζιμογιάννη
Λιάνα Τζιμογιάννη
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Όστρια
Ευχαριστώ τις εκδόσεις Όστρια και τον Γιάννη Κοτσαφτόπουλο για την διάθεση του βιβλίου
Περισσότερα από/για την Μαίρη Γκαζιάνη:
Περισσότερα της Λιάνας Τζιμογιάννη:
