«Θα πόνταρα περισσότερο στην αγάπη», Ιφιγένεια Τέκου

Τι εστί έρως;

Ι.Τ.: Έρως είναι κάτι που δεν κρατάει πολύ γιατί αλλιώς θα τρελαινόμασταν. Θα πόνταρα περισσότερο στην αγάπη.

Πιστεύεις στα ζώδια;

Ι.Τ.: Μόνο στα γενικά χαρακτηριστικά των ζωδίων.

Τι δώρο θα έκανες σε έναν εχθρό σου;

Ι.Τ.: Την αδιαφορία μου.

Έχεις κατοικίδιο;

Ι.Τ.: Όχι, αλλά χαίρομαι τα κατοικίδια που έχουν οι γείτονες.

Ποια είναι η αγαπημένη σου ομάδα;

Ι.Τ.: Δεν έχω ομάδα.

Καραμελάκια ή σοκολατάκια;

Ι.Τ.: Σοκολατάκια.

Μαύρο ή άσπρο;

Ι.Τ.: Μπλέ.

Τι πρέπει να συμβεί μια τέλεια μέρα;

Ι.Τ.: Μια τέλεια μέρα για μένα περιλαμβάνει ευχάριστες στιγμές με την οικογένειά μου. Καλό φαγητό, κουβεντούλα, γέλια και καμιά ταινία στον καναπέ.

Τι νούμερο παπούτσι φοράς;

Ι.Τ.: 37

Έχεις χόμπι;

Ι.Τ.: Ασχολούμαι με την ταϋλανδέζικη πυγμαχία εδώ και τέσσερα περίπου χρόνια, τo indoor cycling, την κηπουρική, την μαγειρική.

Γράψε μου ένα μυστικό

Ι.Τ.: Δεν θα ήταν μυστικό αν το έγραφα.

Πεινάς;

Ι.Τ.: Πάντα.

Ποιο φαγητό θα ήθελες να είσαι και ποιος θα ήθελες να σε φάει;

Ι.Τ.: Θα ’θελα να ήμουν λαχανοντολμάδες και να με φάω μόνη μου.

Αν ήσουν λουλούδι, ποιο θα διάλεγες;

Ι.Τ.: Γιασεμί οπωσδήποτε.

Πότε δάκρυσες τελευταία φορά και γιατί;

Ι.Τ.: Ήταν με κάτι που είδα στις ειδήσεις κι έχει να κάνει με την παιδική κακοποίηση.

Τι όνειρο είδες χθες το βράδυ; (Έστω στην λογοκριμένη του έκδοση)

Ι.Τ.: Δεν θυμάμαι τα όνειρά μου, μονάχα όταν είναι πολύ άσχημα, κι αυτά μετά τα διαγράφω.

Ποιο στιχάκι ή μέρος βιβλίου σε έχει σημαδέψει;

Ι.Τ.: Οι μέρες είναι πέτρες. Τσακμακόπετρες που έτυχε νά βρει η μια την άλλη κι έγιναν δυο τρεις σπίθες· πέτρες του αλωνιού που τις χτυπούν τα πέταλα κι έλιωσαν πολύ κόσμο, βότσαλα στο νερό με τα εφήμερα δαχτυλίδια, πετραδάκια πολύχρωμα και υγρά στ’ ακρογιάλι, ή λήκυθοι, στήλες που κάποτε σταματούν το διαβάτη. Οι μέρες είναι πέτρες· σωριάζουνται η μια πάνω στην άλλη…

Γιώργος Σεφέρης

Πότε αδιαφόρησες τελευταία φορά και γιατί;

Ι.Τ.: Μάλλον η αδιαφορία που επέδειξα ήταν τόσο επιτυχημένη που δεν θυμάμαι καν.

Τι είναι για σένα η ζωή;

Ι.Τ.: Μια ρόδα που γυρίζει με μια μπίλια που άλλες φορές στέκεται εκεί που θέλεις κι άλλες φορές κάνει του κεφαλιού της, ωστόσο δεν θες ποτέ να σταματήσει να γυρίζει.

Υπάρχει περίπτωση να μην έχεις απογοητεύσει τον 12χρονο εαυτό σου;

Ι.Τ.: Δεν νομίζω ότι έχω απογοητεύσει τον 12άχρονο εαυτό μου στα περισσότερα. Ίσως μονάχα στο ότι φανταζόμουν να ζω στο εξωτερικό και να είμαι παντρεμένη με κάποιον σταρ του Χόλλυγουντ.

Ποιο ήταν το μεγαλύτερο ψέμα που είπες στον εαυτό σου;

Ι.Τ.: Ότι όλοι οι άνθρωποι με αγαπάνε.

Ποια είναι η πρώτη σου αγάπη;

Ι.Τ.: Ο Κώστας Η. από το δημοτικό.

Γράψε δύο συναισθήματα που σ’ αντιπροσωπεύουν

Ι.Τ.: Πείσμα και τρυφερότητα.

Γράψε μου μια ερώτηση από το σχολικο λεύκωμα που θα ήθελες να απαντηθεί σήμερα

Ι.Τ.: Τι ήταν αυτό που περίμενες από τη ζωή και δεν το πέτυχες ως σήμερα;

Απάντησε η

Τέκου Ιφιγένεια

Σαν σχολικό λεύκωμα

Ή αλλιώς, πως θα απαντούσατε σήμερα τις ερωτήσεις των λευκωμάτων της σχολικής ηλικίας

Περισσότερα σαν κι αυτό ανεβαίνουν υπό την ετικέτα Λευκόιστος

Εκείνοι που απαντούν τις ερωτήσεις προσθέτουν και μία δική τους στη σειρά για τους επόμενους

Ζητήστε κι εσείς να απαντήσετε εδώ

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου...
Ο δεκαπεντάχρονος Ιάσονας έρχεται αντιμέτωπος με το άσχημο πρόσωπο της κρίσης, όταν η οικογένειά του αναγκάζεται να μετακομίσει στη Σύμη, αφήνοντας πίσω φίλους και λοιπούς.
Η Γιάννα, όταν παίζει κιθάρα, πετάει στα σύννεφα. Ανταλλάσσει καθημερινά μηνύματα στο fb με τον black label και ξαφνιάζεται όταν μια μέρα τον «πετυχαίνει» στο απομακρυσμένο νησί όπου ζει.
Η Γιούλη ήθελε να γίνει μεγάλη ηθοποιός και είχε φτιάξει το καλύτερο στοχο-διάγραμμα, από το οποίο δεν παρέκκλινε ποτέ, ώσπου… η καρδιά της χτύπησε δυνατά για πρώτη φορά, μα για λάθος άνθρωπο.
Οι τρεις τους έμαθαν το τίμημα που κρύβει η διεκδίκηση της ευτυχίας, όταν δε δέχεσαι να συμβιβαστείς με τίποτα λιγότερο.
Love it or leave it, μωρό μου!

Κι ένα απόσπασμα από το αυτάκι:
Ιάσονας: Τελικά, την πάτησα κι εγώ. Οκέι, θα συνέβαινε κάποτε και αυτό, φαντάζομαι. Τι τώρα, τι αργότερα. Είναι τόσο περίεργο αυτό το συναίσθημα... Σαν να μπαίνεις σε κάποιο ασανσέρ που μία σε ανεβάζει και μία σε κατεβάζει, άλλες φορές πηγαίνει όροφο όροφο και άλλες φορές το κάνει απότομα κι εσύ βρίσκεσαι έρμαιο ενός φρενήρους πεταρίσματος.
Γιάννα: Η σιλουέτα του Ιάσονα διαγράφεται μέσα από την ανοιχτόχρωμη κουρτίνα. Βγαίνει από τη σκιά και μου χαμογελά. Όλα έχουν την αίσθηση ενός ονείρου που βλέπω ξανά και ξανά κι εγώ φοβάμαι να ξυπνήσω.
Γιούλη: Με φίλαγε και μ’ έπιανε τόσο άγρια που με ρήμαζε. Ναι, έτσι ένιωθα, ρημαγμένη. Αν τότε έβαζα ένα τέλος, θα μπορούσα να είχα προλάβει τα χειρότερα. Δε σταμάτησα, η ηλίθια.

Το μυθιστόρημα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη

Κερδίστε το!
Οι εκδόσεις Λιβάνη προσφέρουν το βιβλίο της Ιφιγένειας Τέκου, Αγάπα το ή παράτα το, σε έναν τυχερό αναγνώστη. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση αλλά και για να στείλετε το μήνυμά σας στην ίδια κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Διαβάστε τους όρους και άλλες πληροφορίες για τις κληρώσεις, τα δώρα και τους τυχερούς εδώ. Η κλήρωση θα γίνει την 1η Απριλίου 2016 και το βιβλίο θα αποσταλεί ταχυδρομικά.
k
Καλή τύχη!

Η Ιφιγένεια Τέκου γεννήθηκε και μεγάλωσε στις όμορφες γειτονιές της Κυψέλης παίζοντας κρυφτό, μήλα και κουτσό. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και πήρε κι ένα μεταπτυχιακό, έτσι για να υπάρχει, από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.Εργάστηκε για πολλά χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, μέχρι που άρχισε να θυμάται εκείνα τα όνειρα που έκανε μικρή.
Το 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο της Μνήμες Χαμένες στην Άμμο (εκδ. Κέδρος) και την επόμενη χρονιά το βιβλίο της Θάλασσες μας Χώρισαν (εκδ. Διόπτρα). Το Αγάπα το ή Παράτα το είναι ένα εφηβικό μυθιστόρημα, φόρος τιμής στις νεανικές της ανησυχίες.
Μότο της: «Ονειρευτείτε γιατί χανόμαστε!»

Περισσότερα από/για την Ιφιγένεια Τέκου:
Η Ιφιγένεια Τέκου για το Θάλασσες μας χώρισαν
Η Ιφιγένεια Τέκου για Μνήμες χαμένες στην άμμο