Πως σας ήρθε η ιδέα;
Ε.Π.: Συσσωρευμένα συναισθήματα που δεν χωρούσαν πια στην ψυχή και έψαχναν καταφύγιο στο χαρτί.
Που γράψατε το βιβλίο σας;
Ε.Π.: Τις νύχτες, κλεισμένη στο δωμάτιο με τη μουσική κολλημένη στα αφτιά μου.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Ε.Π.: Μια βδομάδα το διήγημα. Η ποιητική συλλογή είναι από διαφορετικές χρονολογίες.
Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Ε.Π.: Οδηγός επιβίωσης.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Ε.Π.: Το βιβλίο αποτελείται από μια ποιητική συλλογή με κέντρο την αγάπη, τον έρωτα, τον φόβο μέσα από τον πόνο και ένα διήγημα που συμβολίζει την αφθονία της αγάπης μέσα από τον αβάσταχτο πόνο.
Το βιβλίο είναι αφιερωμένο σε φίλους με σκλήρυνση κατά πλάκας ενώ το διήγημα στην Τ. που έφυγε πριν ένα χρόνο.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Ε.Π.: Τα πάντα που διατηρούν ζωντανά όσα αγαπώ.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Ε.Π.: Η Ευδοκία είναι η αγαπημένη μου γιατί δεν είναι δημιούργημα μυθοπλασίας.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Ε.Π.: Να μάθει την αλήθεια για τον εαυτό του.
Να αναγνωρίσει στις λέξεις τους καημούς του και στο τέλος να γίνει η Ευδοκία κατανοώντας πια πως η ψυχή είναι η ίδια μας η νίκη.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Ε.Π.: Αν θα μου φτάσει ο χρόνος να πω όσα κουβαλάει η ψυχή μου.
Φοβάστε...
Ε.Π.: Τον θάνατο (ξεκάθαρα).
Αγαπάτε...
Ε.Π.: Τις λέξεις, το παιδί μου, την οικογένεια μου, τους ανθρώπους, την ΑΓΑΠΗ.
Ελπίζετε...
Ε.Π.: Πως μια μέρα θα ηττηθεί ο πόνος.
Θέλετε...
Ε.Π.: Να συνεχίσω να γράφω μέχρι τέλους!
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Ε.Π.: Όσοι επέστρεψαν απ’την "κόλαση".
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Ε.Π.: Για να εισπνεύσετε την αγάπη της Ευδοκίας.
Γιατί δεν πρέπει;
Ε.Π.: Αν δεν είσαι έτοιμος να πονέσεις, θα φοβηθείς.
Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Ε.Π.: Σε όλα τα βιβλιοπωλεία με παραγγελία, στο κατάστημα της Όστρια για την Αθήνα και στο βιβλιοπωλείο Ψαράς (Θεσ/νίκη) για τη Β. Ελλάδα.
Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Ε.Π.: Στο fb «Εύα Παυλίδου» και στη σελίδα μου «Εκ-πνοές λόγου». Στο site μου: eva pavlidou.gr
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Ε.Π.: Λευκό.
Ποια μουσική;
Ε.Π.: Frames – Don’t stay here.
Ποιο άρωμα;
Ε.Π.: Πούδρας.
Ποιο συναίσθημα;
Ε.Π.: Ανακούφισης.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Ε.Π.: Ένα φιλί γλυκό σαν το πρώτο της μάνας.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Ε.Π.: Φτερά σε ψυχές που πονούν.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Ε.Π.: Νίκη Ταγκάλου, Αλκυόνη Παπαδάκη, Κική Δημουλά, Ελύτη, Ρίτσο, κ.α.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Ε.Π.: Ναι. Η Νίκη Ταγκάλου για όλα όσα είναι η γραφή της. Το κορμί της λύπης και οι 30 ημέρες. Ο Τάσος Λειβαδίτης με τα μοναχικά βήματα (αγαπημένο).
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Ε.Π.: Εγώ είμαι ο κάθε μου ήρωας...
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Ε.Π.: Ψυχή.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Ε.Π.: Η δυνατή αλήθεια και το ακόμη πιο αληθινό ψέμα.
Τι την αποτυχία;
Ε.Π.: Η επιτηδευμένη γραφή.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Ε.Π.: Προτιμώ την δημιουργική ανάγνωση από την κακή «πέψη» της βιβλιοφαγίας.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Ε.Π.: ...Ευδοκία με λένε!
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο
Για το βιβλίο...
«Άγνωστε ταξιδευτή του ονείρου μου σε καλωσορίζω στην πύλη της μοναχικής μου ψυχής.
Αυτή τη στιγμή κρατάς στα χέρια σου το είσητήριο που θα σε οδηγήσει σε μονοπάτια συναισθημάτων, στρωμένα από αγάπη, θλίψη, πόνο μα και δύναμη.
Αν τα χέρια σου τρέμουν, αν η ψυχή σου βούτηξε στο σκοτάδι, αν έφτασες στο τέρμα με ματωμένα γόνατα, αν το μαξιλάρι σου γνωρίζει όλα τα δακρυσμένα σου μυστικά… τότε άπλωσε μου το χέρι σου, να βαδίσουμε μέχρι το εσωτερικό μας Φως!
Θα ‘χεις διαβεί τον κήπο της προσωπικής μου Γεσθημανής και τίποτα στον κόσμο σου δεν θα’ναι πλέον ίδιο.
«Γιατί πρέπει να πεθάνεις μερικές φορές… πριν μπορέσεις πραγματικά να ζήσεις.»
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Όστρια
Η Εύα Παυλίδου γεννήθηκε το 1980 στην Θεσσαλονίκη. Στα μαθητικά χρόνια της γεννήθηκε η αγάπη για την συγγραφή, με βασικό ερέθισμα να εκφράζει τα όποια συναισθήματα είχε για τους φίλους που κατείχαν μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά της. Μεγαλώνοντας δε σταμάτησε ποτέ να γράφει, αν και η αγάπη της για την γραφή παρέμενε επτασφράγιστο μυστικό. Το 2010 διαγνώστηκε με Σκλήρυνση κατά Πλάκας και έτσι η ζωή της άλλαξε σημαντικά. Η συγγραφή πια, μετατράπηκε σε ζωτικής σημασίας ανάγκη. Το 2013 που απέκτησε το γιο της, ξεκίνησε να μοιράζεται τα έργα της με τον κόσμο. Αγάπη, φόβος, θυμός, αλλά και αγωνία, ήταν μερικά από τα συναισθήματα που νιώθει την ανάγκη να προβάλει μέσα από τα έργα της. Το 2014 συμμετείχε σε λογοτεχνικές ομάδες και άρχισε να δραστηριοποιείται στον χώρο του βιβλίου με παρουσιάσεις συγγραφέων. Τέλος το 2015 εξέδωσε την πρώτη της συγγραφική δουλειά, με γενικό τίτλο "...Ευδοκία με λένε"Όταν ο πόνος έγινε ποίηση. Ένα σύγγραμμα πολύ ιδιαίτερο για την ίδια, καθώς περιέχει πολλά στοιχεία του εαυτού της. Είναι μέλος της ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος.