Πως σας ήρθε η ιδέα;
Α.Μ.: Λοιπόν, θα σας φανεί κάπως παράξενο, μα δεν είχα σκεφτεί ποτέ να γράψω παιδικό βιβλίο. Δεν πίστευα πως μπορούσα… Αν και σαν μητέρα πολλές φορές είχα φτιάξει φανταστικές ιστορίες ή προσθήκες σε ήδη υπάρχουσες ιστορίες, μου φαινόταν αδιανόητο να μπορέσω από μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας να στραφώ σε κάτι που χρειάζεται ειδική μεταχείριση, σκέψη και απόδοση επάνω στο χαρτί. Μια μέρα λοιπόν, καθώς έκανα τις καθιερωμένες δουλειές στο σπίτι μου, απλά μου ήρθε! Η αρχική ιδέα ήταν με ήρωα ένα πουλάκι που είχε χάσει το φτερό του μα στην συνέχεια αποφάσισα να αλλάξω την φύση του και να τον κάνω δρακάκο. Ταιριάζει πιο πολύ στο γούστο μου μιας και είμαι περισσότερο του φανταστικού. Το όνομα «Σπίθας» ήταν επίσης Θεία έμπνευση. Νιώθω πολύ τυχερή γι’ αυτό το βιβλίο, μιας και στην ουσία γράφτηκε χωρίς καμιά απολύτως δυσκολία, όσον αφορά το θέμα της έμπνευσης.
Που γράψατε το βιβλίο σας;
Α.Μ.: Στο γραφείο μου, στην κουζίνα καθώς μαγείρευα, στο κρεβάτι πριν πέσω για ύπνο… Παντού! Άλλωστε είμαι της άποψης πως όποτε βρίσκεις χρόνο και τόπο, οφείλεις να κατευνάσεις αυτήν την φωνή μέσα σου που φωνάζει συνεχώς «γράψε, αποτύπωσε τις ιδέες σου στο χαρτί σου»!
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Α.Μ.: Το πρόχειρο, το πρώτο χειρόγραφο με όλη την ιδέα, 20 λεπτά… Έπειτα το κράτησα σε μια άκρη, παρακολούθησα κάποια μαθήματα δημιουργικής γραφής -ειδικά για παραμύθια- και αφού ολοκλήρωσα όλο το σκέλος μαθαίνω, γράφω, σβήνω, ξαναγράφω, το βιβλίο ήταν έτοιμο σε 3 μήνες συνολικά.
Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Α.Μ.: Μια σπίθα αγάπης, είναι αρκετή να νικήσει τα πάντα!
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Α.Μ.: Κάπου σε έναν τόπο μακρινό, ίσως όμως όχι και τόσο μακριά, υπήρχε ένα μέρος που το έλεγαν Δρακοχώρα. Ήταν μια μεγάλη πόλη φτιαγμένη από πελώριους βράχους και πράσινα βουνά, που μέσα της κατοικούσε ένα περίεργο είδος δράκων. Είχαν μεγάλα φτερά και μακριές ουρές, και ξεχώριζαν γιατί, στα πολύχρωμα σώματά τους είχαν πολλές, μικρές, χρωματιστές επίσης βούλες. Ήταν οι Πιτσιλόχρωμοι δράκοι.
Ανάμεσά τους όμως ξεχώριζε ένα μικρό δρακάκι, που είχε μόνο ένα φτερό και καθόλου πιτσιλιές. Ήταν σκέτο πορτοκαλί. Ο μικρός δρακάκος στεκόταν μόνος του, μακριά από τους συμμαθητές του, που είχαν κάνει μικρές ομάδες και καμάρωναν τις βούλες τους. Όσο πιο πολλές βούλες είχαν, τόσο πιο πολλά ήξεραν.
Αλλά ο μικρός δρακάκος, αν και ήξερε πράγματα, αριθμούς και κάποια γράμματα, δεν είχε ούτε μία βούλα να καμαρώσει γι’ αυτή. Ένιωθε τόσο άσχημα, που ήθελε να κρυφτεί.
Είπε στη δασκάλα του πως μια μέρα ήθελε να γίνει ιππότης…
Τα άλλα δρακάκια τον κοιτούσαν με απορία: Εσένα που είναι οι βούλες σου; Και πως θα σε δεχτούν στην σχολή των ιπποτών χωρίς φτερό; Τον ρωτούσαν κοροϊδευτικά και γελούσαν μαζί του.
Στο μάθημα της μουσικής ήτανε φάλτσος, και στη ζωγραφική δεν τα κατάφερνε καλά…
Στην ομάδα των φτερωτών δεν μπορούσε να πετάξει…
Και στο μάθημα της φλόγας, σπίθες μόνο έβγαζε, φωτιά, δεν μπορούσε να ανάψει…
Μα όταν η κακιά μάγισσα Αλαμπουρνέζα προσπαθεί να πάρει τους συμμαθητές του για να τους κάνει σούπα, τότε… ο μικρός πορτοκαλής δρακάκος, που δεν έχει βούλες και έχει μόνο ένα φτερό, θα κάνει μια μικρή σπίθα πυρκαγιά…
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Α.Μ.: Την δύναμη που κρύβει, την αισιοδοξία πως όλα είναι δυνατά, το μήνυμα της ανιδιοτελούς αγάπης που μεταδίδει μέσα από την αγνή ψυχή του ο Σπίθας.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Α.Μ.: Ο Σπίθας φυσικά, σαν πρωταγωνιστής, γιατί αρχικά σου βγάζει την αίσθηση πως χρειάζεται προστασία μα έπειτα, ξαφνικά, νιώθεις απέραντα περήφανος για το θάρρος και την αυτοθυσία που επιδεικνύει.
Και η Μι, από την ομάδα μουσικής, που στο επόμενο βιβλίο, θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή του Σπίθα. Για την ίδια, ίσως μας δοθεί η ευκαιρία να μιλήσουμε όταν θα βγει το επόμενο βιβλίο…
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Α.Μ.: Ένα βιβλίο εκ των πραγμάτων, είναι και πρέπει να είναι έτσι δομημένο, ώστε να προσφέρει διασκέδαση και ευχαρίστηση. Το συγκεκριμένο είναι ένα παραμύθι στην ουσία, που δημιουργεί ερωτήματα σε ένα παιδί, το βάζει σε διαδικασία τέτοια ώστε να αναρωτηθεί γιατί γίνονται κάποια πράγματα, ενώ ταυτόχρονα μιλάει για ένα πολύ επίκαιρο θέμα -την διαφορετικότητα. Το πώς την βλέπουν και την αντιμετωπίζουν τα παιδιά -είτε αφορά τα ίδια, είτε κάποιο άλλο παιδί- και πως εν τέλει θα πρέπει να βλέπουν και να νιώθουν γι’ αυτή τη διαφορετικότητα. Είναι σημαντικό να είμαστε διαφορετικοί και να νιώθουμε όμορφα γι’ αυτό. Και ποτέ να μην κατακρίνουμε κάτι το οποίο -είτε μορφολογικά, είτε με κάποιον άλλο τρόπο- μοιάζει διαφορετικό, γιατί ποτέ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε το υπόβαθρο αυτού του «διαφορετικού» ανθρώπου. Τα συναισθήματα και τα όνειρά του…
Μιλάει για μια από τις μορφές του bullying που επικρατεί στα σχολεία μας και δυστυχώς, η κατάσταση επιδεινώνεται όσο περνάει ο καιρός.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Α.Μ.: Σαν γονιός, να δώσω σωστές βάσεις στο παιδί μου, έτσι ώστε να μπορέσει να διαπρέψει στην ζωή του ως Άνθρωπος με ενσυναίσθηση! Γενικά, κάθε βράδυ που θα ξαπλώσω στο κρεβάτι μου, έχω αγωνία για την επόμενη μέρα. Για τις προκλήσεις και τα καινούρια που θα φέρει. Έχω αγωνία γενικά να μαθαίνω και να βλέπω εξέλιξη… Γι’ αυτό και μια ζωή εύχομαι να μην ήταν αναγκαίος ο ύπνος, μιας και νιώθω πως δεν μου αρκούν ποτέ οι ώρες της ημέρας.
Φοβάστε...
Α.Μ.: Την στασιμότητα… Σε όλους τους τομείς της ζωής.
Αγαπάτε...
Α.Μ.: Οτιδήποτε έχει ζωή μέσα του. Από τον άνθρωπο μέχρι και το δροσερό αεράκι της άνοιξης που αναζωογονεί τα πάντα. Τα ζώα, την συγγραφή, την φαντασία, τον έρωτα και φυσικά τα παιδιά, που είναι η απόλυτη μετουσίωση της ζωής!
Ελπίζετε...
Α.Μ.: Σε μια ζωή γεμάτη γνώση. Σε μια ζωή βασικά «γεμάτη»!
Θέλετε...
Α.Μ.: Να γυρίσω τον κόσμο και να μάθω μέσα από αυτόν!
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Α.Μ.: Από την πορεία του μέχρι τώρα, πιστεύω, όλοι όσοι αγαπούν να φαντάζονται έναν κόσμο διαφορετικό, όπου τίποτα και κανείς δεν θα θεωρείται ανώτερος ή κατώτερος κάποιων άλλων.
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Α.Μ.: Γιατί όπως τα παιδιά μας έτσι και εμείς σαν ενήλικες, πάντα χρειαζόμαστε κάτι που να μας θυμίζει πως είναι να σκέφτεσαι και να νιώθεις σαν παιδί. Όταν το δουλεύουμε αυτό, όταν η αφέλεια και αντικειμενικότητα που έχουν τα παιδιά μπορέσουν να μας διδάξουν την σημαντικότητά τους, τότε όλα μπορούν πραγματικά να συμβούν και όλα να ξεπεραστούν. Και αυτό το βιβλίο, πιστέψτε με, ξυπνάει πολλά τέτοιου είδους συναισθήματα!
Γιατί δεν πρέπει;
Α.Μ.: Γιατί εάν κάποιος είναι ρατσιστής, εμμένει στην άποψή του πως το διαφορετικό = και κακό, υπάρχει μεγάλη περίπτωση να του αλλάξει αυτή τη γνώμη. Ή σίγουρα να τον ταρακουνήσει. Έτσι λοιπόν, αν δεν θέλετε να αμφιταλαντευτείτε, καλύτερα μην το διαβάσετε!
Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Α.Μ.: Μέσω της επίσημης ιστοσελίδας μου όπου μπορείτε να το προμηθευτείτε σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή και σύντομα θα κυκλοφορήσει και σε έντυπη μορφή μεταφρασμένο στα αγγλικά. Θα απευθύνεται σε φροντιστήρια για μικρές τάξεις, αφού θα έχει μέσα και ερωτήσεις όπου θα βοηθάνε τα παιδιά στην εξοικείωση της γλώσσας μέσα από το διασκεδαστικό κομμάτι της ανάγνωσης ενός «εξωσχολικού» βιβλίου.
Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Α.Μ.: Μέσω του λογαριασμού μου στο facebook –Ασημίνα Μακρή (συγγραφέας), στο site μου και μέσω προσωπικού μηνύματος στο Email: asiminamakri@outlook.com.gr.
Αναλαμβάνω την παρουσίαση σε σχολεία, βιβλιοθήκες και βιβλιοπωλεία, στις οποίες σε συνεργασία με τον έμπειρο παιδοψυχολόγο Αντώνη Καραβασίλη, έχουμε δημιουργήσει ένα πρότυπο εκδήλωσης, που περιλαμβάνει την παρουσίαση του βιβλίου μέσω βίντεο, την ομιλία του ψυχολόγου στους γονείς για την σημαντικότητα της διαφορετικότητας και τέλος με ένα βιωματικό παιχνίδι για τα παιδιά!
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Α.Μ.: Το πορτοκαλί!
Ποια μουσική;
Α.Μ.: Θα φανεί ίσως κοινότυπο, μιας και αυτό το τραγούδι έχει ακουστεί και ίσως συνεχίζει να ακούγεται σε πολλά σπίτια που έχουν μικρά παιδιά, μα νομίζω το Let It Go από την ταινία Frozen του ταιριάζει πάρα πολύ…
Ποιο άρωμα;
Α.Μ.: Λεβάντα… Είναι ευαίσθητη όσο και ανθεκτική. Φυτρώνει πολλές φορές σε αντίξοες συνθήκες και χρειάζεται λίγο νερό για να ευδοκιμήσει. Όπως και ο Σπίθας, χρειάζεται μόνο Αγάπη και Αποδοχή.
Ποιο συναίσθημα;
Α.Μ.: Η Στοργή…
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Α.Μ.: Εγώ, εσύ, ο καθένας μας!
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Α.Μ.: Ηθοποιός, τσελίστρια, ζωγράφος… Δεν θα άντεχα ούτε μια στιγμή χωρίς την ευκαιρία να φαντάζομαι πως συνυπάρχω μέσα σε άλλους κόσμους, φανταστικούς. Και όλα τα παραπάνω σε βάζουν σε μια τέτοια κατάσταση. Αφήνεσαι και φαντάζεσαι κόσμους, νιώθεις ανάλογα συναισθήματα.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Α.Μ.: Λατρεύω την Cassandra Claire και την σειρά της «Θανάσιμα εργαλεία»!
Την θεωρώ για το είδος που αντιπροσωπεύει, υπέροχη συγγραφέα και έχω διαβάσει τα βιβλία της πάνω από τρεις φορές το καθένα. Επίσης μου αρέσει πολύ και η Stefanie Meyer και ο James Dashner με την τριλογία του «Ο Λαβύρινθος το Τεστ».
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Α.Μ.: Από όλα τα βιβλία που διαβάζουμε καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής μας, πιστεύω πως παίρνουμε και κάτι. Ασχολούμαι αρκετά με την μεταφυσική και έχω την αίσθηση, πως οποιοδήποτε βιβλίο έχω διαβάσει με τέτοιο περιεχόμενο, με έχει αγγίξει πολύ περισσότερο από άλλα.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Α.Μ.: Γίνεται το εξής: Τους βάζω όρους και όρια μόλις ξεκινάω να γράφω, μα ως δια μαγείας γίνονται αυτόνομοι στην συνέχεια, θαρρείς και μέσα από την κάθε λέξη που γράφω στο χαρτί γι’ αυτούς, παίρνουν ζωή… Ναι, με κατευθύνουν σε μεγάλο βαθμό!
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Α.Μ.: Και τα δυο! Η φαντασία είναι κάτι με το οποίο συνήθως γεννιέσαι πιστεύω, κάτι σαν ταλέντο. Άλλοι το έχουμε σε μικρό βαθμό, άλλοι σε μεγάλο. Η εμπειρία όμως μπορεί να κάνει αυτό το ταλέντο να ανθίσει. Η συνεχής δουλειά και η μάθηση, μπορούν να κάνουν μια καλή φαντασία, μια εξαιρετική φαντασία, και μια μέτρια, επίσης εξαιρετική φαντασία. Εξαρτάται από το πόσο κάποιος αγαπά την συγγραφή και το πόσο είναι διατεθειμένος να προσπαθήσει.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Α.Μ.: Το κατά πόσο ο συγγραφέας κατά την διάρκεια της συγγραφής του ήταν «εκεί» όταν το έγραφε. Πρέπει να αφήνεσαι, να δίνεσαι ψυχή τε και σώματι όταν πρόκειται να γράψεις κάτι. Ο Αναγνώστης αυτό θα το νιώσει μέσα από τις λέξεις σου, μέσα από τις εικόνες που θα του έχεις δημιουργήσει, μέσα από τα συναισθήματα και την ταύτιση που θα έχεις επιτύχει να νιώσει καθώς το διάβαζε.
Έπειτα, έχει μεγάλη σημασία η προώθηση, μα και εδώ εάν δεν πουλάς κάτι αξιόλογο, δύσκολα μπορεί να έχει επιτυχία. Γιατί επιτυχία δεν είναι απαραίτητα το εμπορικό κομμάτι, το best seller όπως το λέμε, αλλά και το best written, που σημαίνει να είναι και ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα.
Τι την αποτυχία;
Α.Μ.: Όλα τα παραπάνω συν η αναβλητικότητα, η απαισιοδοξία…
Αν δεν πάει ένα βιβλίο μας καλά, δεν σημαίνει πως πρέπει να το βάζουμε κάτω. Μπορεί κάποιο άλλο βιβλίο που θα γράψουμε, να σημειώσει επιτυχία και να ανεβάσει και το προηγούμενο. Που μπορεί να είχε όλα τα εχέγγυα να γίνει επιτυχία μα λόγω συγκυριών πες το, δεν έγινε. Βλέπε Dan Brown. Έγραψε άλλα δύο βιβλία πριν τον Κώδικα Ντα Βίντσι, μα μόνο μετά την επιτυχία του με αυτό το βιβλίο αναγνωρίστηκαν και εκείνα και πούλησαν επίσης αρκετά.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Α.Μ.: Μόνο εάν είναι μια μόνιμη κατάσταση που μας αποσπά από την «φυσιολογική» ζωή, από τους ανθρώπους και τις δραστηριότητές μας, ως ενεργά μέλη ενός κοινωνικού συνόλου. Ωραία η φαντασία και οι κόσμοι της, μα η ζωή, η πραγματική ζωή και τα δώρα της είναι εκεί έξω!
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Α.Μ.: «Γιατί όχι;»
Το λέω συνέχεια και το εννοώ, όταν κάποιος με ρωτά γιατί; Γιατί αποφάσισα να κάνω κάτι, γιατί σκέφτηκα όπως σκέφτηκα, γιατί μου αρέσουν κάποια συγκεκριμένα πράγματα…
Και γιατί όχι λοιπόν; Άλλωστε, αυτή δεν είναι η γλύκα της ζωής; Αυτό δεν είναι το νόημα; Όταν έρθει η ώρα που θα σε ρωτήσουν: Και τι έκανες στην ζωή σου; Εσύ να μπορείς, να έχεις το δικαίωμα να πεις «Έζησα»!
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο
Η Ασημίνα Μακρή γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Ασχολήθηκε με την μουσική, τη ζωγραφική, το θέατρο και τη γλυπτική αλλά το μόνο πράγμα που την ηρεμούσε πραγματικά ήταν η γραφή. Στα είκοσι δύο άρχισε να ασχολείται με το παραφυσικό και στα είκοσι τέσσερα ξεκίνησε μαθήματα δημιουργικής γραφής παράλληλα με τη συγγραφή του πρώτου της βιβλίου. Παραπονιέται που η μέρα έχει μόνο 24 ώρες και ονειρεύεται να γυρίσει τον κόσμο.
Έχει γράψει το μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας "Αναμώσιμα σώματα - Ο διάδοχος του Σαμαέλ" (εκδόσεις Φυλάτος).
