koukidaki: Στο Studio Κυψέλης...

Μαύρα τακούνια

Τα "Μαύρα τακούνια του Γιώργου Χρονά, μια σύγχρονη ελεγεία στον έρωτα. Ο σημαντικός Έλληνας ποιητής, έρχεται για πρώτη φορά στη σκηνή του όμορφου pocket theater, με ένα ιδιαίτερο έργο του. Η 'Ελλάδα του '60 ερωτεύεται και ενηλικιώνεται μέσα σε ένα πορνείο, που οι γυναίκες μορφοποιούνται, αποκτούν ταυτότητα και οι άντρες ενηλικιώνονται. Όλα αυτά μέσα από ένα παραμορφωτικό καθρέφτη που σχετίζει τη φθαρτή αλήθεια του '60 όπως ο Τσαρούχης , ο Γκάτσος, ο Σολωμός ή ο Χατζιδάκις την παρουσίασαν, με τη σημερινή ωμή μουντή πραγματικότητα.[4]

Πρωταγωνιστούν με σειρά εμφάνισης: Nότα Παρούση, Γιάννης Τσιώμου, Ελένη Μπέη, Ζωρζέτ Μιρόν, Νίνα Ακτύπη, Ervis Tosca, Βασίλης Ξυδάκης και ο Τέλης Ζώτος.

Σκηνοθεσία-φωτισμοί: Γιώργος Λιβανός

Σύνθεση κειμένων: Βαλεντίνη Λουρμπά

Σκηνικά- κοστούμια: Γιοβάννα Πρασίνου

Κινησιολογία: Ervis Tosca

Μουσική: Πάνος Μαλανδρής

Κινηματογράφιση: Αντώνης Μανδρανής

Φωτογραφίες: Κώστας Βολιώτης, Ξακουστή Χειλάκη

Βοηθός σκηνογράφου: Διονύσης Κατερρέλλος

Βοηθός ενδυματολόγου: Βάνια Αλεξάντροβνα

Δημόσιες Σχέσεις & Επικοινωνία: Γιώργος Βιτωράτος

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:30 από τις 21 Μαρτίου ως το τέλος Μαΐου 2016

***

Επτά ζωές*

H βραβευμένη Κωνσταντίνα Δήμου γράφει ένα εξαιρετικό θεατρικό με μεταφυσικές αναζητήσεις, μια κωμωδία για το ατέρμονο παιχνίδι ζωής-θανάτου, φθαρτού και άφθαρτου, αστείου και σοβαρού, συνήθειας και αγάπης, φυσικού και μεταφυσικού, ρεαλισμού και ονείρου. Ο Γιώργος Λιβανός το αναλαμβάνει, με μια εξαιρετική ομάδα συντελεστών και μας ετοιμάζουν εδώ και δυο μήνες μια μοντέρνα μαύρη εξτρίμ κωμωδία που θα συνεπάρει!

Μια οικογένεια αντιμετωπίζει το θάνατο σαν συνήθεια, αφού έχουν ένα Γραφείο Τελετών, στο οποίο συναντιούνται ένας ερωτύλος παππούς, μια προστατευτική περίεργη συγγραφέας, ένας νεαρός πετυχημένος... Γκουρού-Κηδειάς, μια γοητευτική νεαρή που επιθυμεί να κάνει πρόβα... θανάτου, ένα Φάντασμα και μια Μελλοντολόγος ονόματι Ευτυχία![3]

Πρωταγωνιστούν: Πάνος Κατέρης, Βίβιαν Βαλσάμη, Παναγιώτης Κατσίκης, Στεφανία Γκουρνέλου

Σκηνοθεσία-φωτισμοί: Γιώργος Λιβανός

Σκηνικά-κοστούμια: Γιοβάννα Πρασσίνου

Κινησιολογία: Σίμωνας Πάτροκλος

Μουσική: Πάνος Μαλανδρής

Κινηματογράφιση: Αντώνης Μανδρανής

Φωτογράφιση: Ξακουστή Χειλάκη, Κώστας Βολιώτης

Βοηθός σκηνογράφου: Διονύσης Κατερέλλος

Βοηθός ενδυματολόγου: Βάνια Αλεξάντροβνα

Επικοινωνία & Δημόσιες Σχέσεις: Γιώργος Βιτωράτος

Από τις 5 Μαρτίου ως το τέλος Μαΐου 2016, κάθε Σαββάτο στις 18:30 και Κυριακή στις 21:15

Διάρκεια: 100'

Εισιτήρια: 12 ευρώ & 10 ευρώ (Φοιτητικό - Υπερηλίκων), 5 ευρώ (Ανεργίας & Ειδικές τιμές σε γκρουπ), Ατέλειες Δεκτές.

*Βασισμένο στο θεατρικό της Κωνσταντίνας Δήμου, 7 ζωές ή Satanama

***

Delete

H Μάγκυ γνωστή και καταξιωμένη ηθοποιός, γνωρίζει τον Ανδρέα ένα Σωματοφύλακα υψηλών προσώπων, μέσα από το Facebook θα ζήσουν τον απόλυτο έρωτα . Θα ονειρευτούν, θα ταξιδέψουν, θα φλερτάρουν με την αλήθεια και το ψέμα. Κρυμμένα μυστικά, διλήμματα και μεγάλες αποφάσεις. Μια ερωτική ιστορία, για τον έρωτα στα χρόνια του Internet!

Ο έρωτας σήμερα αλλάζει μορφή, ξεχωρίζει στην προσέγγιση αλλά έχει πάντα την ίδια κατάληξη. Με δύο πιθανότητες. Καλή κακή. Ποια θα είναι η τύχη των δύο ηρώων του έργου της Μαρίτας Ρίτζι; Μια όμορφη, ρομαντική, τρυφερή, ερωτική κωμωδία που επιθυμεί να σας κερδίσει από την Universe Art.[2]

Σκηνοθεσία, Φωτισμοί, Μουσική επιλογή: Γιώργος Λιβανός

Παίζουν: Μαρίτα Ρίτζι, Στέλιος Πετράκης, Μιχάλης Δρόσος & Άντα Σπηλιωτοπούλου

Σκηνικά κοστούμια: Γιοβάννα Πρασσίνου

Χορογραφία Κινησιολογία: Σίμωνας Πάτροκλος

Κινηματογράφηση: Αντώνης Μανδρανής

Μουσική: Πάνος Μαλανδρής

Φωτογραφίες: Κώστας Βολιώτης, Ξακουστή Χελάκη, Ζώης Τριανταφύλου Σφακιανάκης

Κομμώσεις: Gino Hair

Make up artist: Γεωργία Γιαννακούδη

Δημόσιες σχέσεις & Επικοινωνία: Γιώργος Βιτωράτος

Υπεύθυνη Marketing: Ορχιδέα

Παραγωγή: Universe Art

Παραστάσεις κάθε ΣΑΒΒΑΤΟ στις 21.15

Τιμές εισιτηρίων: 12€ Γενικό / 8€ Φοιτητικό – Συνταξιούχοι / 5€ Άνεργοι. Ατέλειες δεκτές.

***

Όταν ο Παζολίνι συνάντησε το αγόρι που του πρόσφερε το θάνατο

Για 2η χρονιά επαναλαμβάνεται με επιτυχία το έργο του Γιάννη Σολδάτου σε σκηνοθεσία Γιώργου Λιβανού με νέα παραστασιοποίηση. Η παράσταση κατάφερε να βρεθεί στην τριάδα των δημοφιλέστερων την περασμένη χρονιά κερδίζοντας παράλληλα και δύσκολους κριτικούς.

Το θεατρικό κείμενο, που δημιουργήθηκε με αφορμή τα σαράντα χρόνια από το θάνατο του Παζολίνι, υπογράφει ο Γιάννης Σολδάτος ενώ σχηματοποιήθηκε πλήρως στη διάρκεια των προβών.

Με δυο λόγια... Ένας σκηνοθέτης αποφασίζει να ασχοληθεί με το έργο του Πιέρ Πάολο Παζολίνι και μαζί με το βοηθό του, τον Σέρτζιο Τσίτι, συνθέτουν μια καλλιτεχνική ομάδα και πειραματίζονται αναπαραστώντας τις πιο γνωστές σκηνές από τις ταινίες του Παζολίνι. Καθώς όμως ταυτίζονται με το έργο του βρίσκονται πενήντα χρόνια πίσω στα πλατό του δημιουργού. Πρόκειται για μια παράσταση για το έργο του Παζολίνι, τις προσεγγίσεις του, για τη ζωή του, για τον τρόπο που χειρίστηκε το φακό, τον άνθρωπο, το σώμα, για την φιλοσοφία του... Ακόμα, για τη σχέση του με την Μαρία Κάλλας μέσα από τις επιστολές που αντάλλαξαν και συνεντεύξεις της εποχής.

Ο Παζολίνι αποτύπωσε το ρεαλισμό και το πάθος, τον έρωτα και τις υπαρξιακές αναζητήσεις και η παράσταση επιχειρεί, μέσα από το τολμηρό και σκληρό κείμενο, να σκιαγραφήσει το μύθο του, τις υπαρξιακές του αναζητήσεις, την επαφή του με τους άλλους, σκηνές από τις ταινίες, τη ιδεολογία του, την τοποθέτησή του στην Έβδομη Τέχνη αλλά και τον θάνατό του.

Θα δείτε... τον Πιέρ Πάολο, την Κάλλας, τον Φάμπιο, τη Μαρκέλλα, τη Συλβάννα Μαγκάνο, τον Σέρτζιο Τσίτι... Τους χαρακτήρες του Πάολο από το Δεκαήμερο, το Θεώρημα, τη Μήδεια, τον Οιδίποδα, τις Χίλες και μια νύχτες, το Σαλό, τη Μάνα Ρόμα... Άπαντα συνοδευμένα με όπερα και ιταλικές καντσονέτες του 60 σε ζωντανές εκτελέσεις!

Οι πρωταγωνιστές πολύ ευγενικά βρήκαν λίγο χρόνο για χάρη μου και μου αφιέρωσαν λίγα λόγια όταν τους ρώτησα τί είναι αυτό που τους ιντριγκάρει, κατά πόσο ταυτίζονται ή/και κατά πόσο κοντράρονται με το ρόλο τους. Σαν επίλογος μια δήλωση του συμβούλου της παράστασης. Μια φράση για να μείνει.

Κατ αρχήν η προσωπικότητα του Παζολίνι και των ανθρώπων που συνανστρέφεται στην θεατρική αλληγορία του Γιάννη Σολδάτου. Η Κάλλας, η Συλβάνα Μαγκάνο, ο Σέρτζιο Τσίτι. Έπειτα η συνεργασία με το Γιώργο και τους Θατρίνων Θεατές, που από καιρό επιθυμούσαμε και ψάχναμε το κατάλληλο έργο να ξεκινήσει. Και τρίτο οι συνεργάτες-συνδημιουργοί, που αμοιβαία παρασυρθήκαμε σε αυτό το δύσκολο εγχείρημα, να αποκρυπτογραφήσουμε τη δημιουργία και το δημιουργό!

Σαν καλλιτέχνης μπορώ να ταυτιστώ με καθένα δημιουργό, όπως ο Τσίτι κυρίως από τη δυναμική της αλήθειας του εσωτερικού διαλόγου, που τον καθορίζει και της ταυτοποίησης που ψάχνει μέσα από τη συνεργασία με τον Παζολίνι. Βοηθός ή συνεργάτης. Φίλος ή συνοδοιπόρος. Κάμεραμαν ή πατέρας-αδερφός-προστάτης ενός ιδιοφυούς ανθρώπου στην ακμή -που συναντά την πτωτική του πορεία. Και εκ του παραλλήλου μέσα από το ψυχογράφημα που στήσαμε μαζί με το Λιβανό, προς χάριν του κειμένου του Σολδάτου, η προσπάθεια του σκηνοθέτη πίσω αλλά και μπρος στην κάμερα! Ο Σέρτζιο κρυφογελάει στον Πιερ Πάολο, ο πατέρας στο Θεώρημα γκρεμίζεται, ο Κένταυρος θυμώνει, ο εκ της Παναγίας σύντροφος εξομολογείται και ο Άνθρωπος συναντά το Τέρας, αυτό της δημιουργίας. Όταν ο Σέτζιο συνάντησε τον Παζολίνι, ενώ ο Παύλος συναντούσε το Λιβανό, που συναντούσε το Σολδάτο. Και έπεται συνέχεια...

Παύλος Ευαγγελόπουλος

Ένας σκηνοθέτης, που ψάχνει την αλήθεια στο δικό του κόσμο, κατασκευάζοντας το ρεαλιστικό φανταστικά και το φανταστικό ρεαλιστικά. Ένα παραμύθι για μεγάλους, με ήρωες μεγάλα παιδιά, που παίζουν τους εαυτούς τους, που παίζουν με τους άλλους, που ενδύονται άλλους, απενδυόμενοι εαυτόν. Παιδιά που προκαλούν και προκαλούνται. Ο καλλιτέχνης κι ο άνθρωπος, ο δημιουργός και ο θλιμμένος ερωτευμένος με την τέχνη του, που δε μπορεί να του δώσει παρά μόνο την ουτοπιστική χαρά της στιγμιαίας ευχαρίστησης. Οι άγγελοι, φίλοι κι εχθροί, σύμμαχοι του παρελθόντος, ελπίδες του μέλλοντος κι εφιάλτες του παρόντος. Η γνώση ότι εν οίδα, ότι ουδέν (ακόμα) οίδα. Αλήθεια στον καθρέφτη της ψυχής μου. Ο Γιάννης να εμπνέεται από μένα και την υπέροχη, και φέτος, ομάδα. Εγώ να εμπνέομαι από το εξαιρετικό του κείμενο και τη γοητεία του Παζολίνι και να ψάχνω τη δική μου αλήθεια στο χάος. Ευτυχής συνοδοιπόρος συνειδητών συνταξιδιωτών. Ενοχικός κατακριτής, λαθρομεταναστών δραπέτων. Μόνος μέσα στους πολλούς. Όλο αυτό. Όλα αυτά, με κάνουν ευτυχή. Πιο πολύ κι από τη χαρά μου για την τεράστια επιτυχία του έργου στην Ελλάδα! Καλό ταξίδι και φέτος.

Γιώργος Λιβανός

Το υλικό που συγκέντρωσα για να μελετήσω την Μαρία Κάλλας είναι τεράστιο, τόσο, όσο τεράστια ήταν, είναι κι εκείνη. Όσο ασχολούμαι με εκείνη δεν θέλω να αναφέρομαι σε σκέψεις και συναισθήματα που μας ενώνουν ή μας χωρίζουν. Σίγουρα όμως την νοιώθω κάπου εκεί, με τα υπέροχα εκφραστικά της μάτια να αγκαλιάζουν τον κόσμο. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι για πρώτη φορά στη ζωή μου, είμαι ερωτευμένη με μια γυναίκα! Και τί γυναίκα! Υποκλίνομαι...

Γιώτα Φωτοπούλου

Αισθάνομαι ως ταξίδι και αποστολή τη συμμετοχή σε αυτή την παράσταση που ο Γιώργος Λιβανός μας εμπνέει και μας εκμαιεύει την ομορφιά και την αλήθεια.

Στο έργο με κατακλύζει το στοιχείο του αγώνα, για το αυτεξούσιο του καλλιτέχνη, του Πιέρ Πάολο Παζολίνι που έρχεται σε σύγκρουση με όλους τους μηχανισμούς και τα δόγματα και συμπορεύεται με την εκρηκτική δύναμη στα θεμέλια της κοινωνίας, τους απόκληρους και τους αποκλεισμένους, αλλά και με τις αρχέγονες δυνάμεις που ακόμα δεν έχουν ενσωματωθεί στην κανονικότητα και υπονομεύουν την απάθεια, τον καταναγκασμό, την νεκρική σιγή της τάξης και της ασφάλειας... Ο Παζολίνι ήταν ένας άνθρωπος που προηγήθηκε πολύ της εποχής που διανύουμε, οραματίστηκε τη συντριβή της κοινωνικής υποταγής και την ανάβλυση μιας αδάμαστης συνείδησης, μέσα από τα συντρίμμια.

Στο έργο είναι τουλάχιστον διτός ο ρόλος μου, ως ηθοποιού μέσα σε μία παράσταση που διαμορφώνεται με την συνύπαρξη των προσώπων που συμμετέχουν και τον ανοιχτό συγκερασμό διαφορετικών στοιχείων, τη διαρκή ζύμωση σε πάρα πολλά επίπεδα και με νήματα που διασταυρώνονται αλλά δημιουργούν και την διαφορετική θέση αντίληψης και θέλησης, τις συνειδησιακές και ορατές ευθύνες και συγκρούσεις των χαρακτήρων και των θεματικών ενοτήτων του έργου.

Στον ρόλο μου ως λούμπεν-Ιοκάστη, αντιλαμβάνομαι την κορύφωση της συνειδησιακής σύγκρουσης στη διαπίστωση του αδύνατου, εκεί όπου η άβυσσος κοιτάζει πλέον το ζευγάρι Οιδίποδα-Ιοκάστης. Εκεί ξεπερνιούνται οι ανθρώπινες δυνάμεις μου.

Σε όλη όμως την σκηνή της Ιοκάστης με πυκνώνει μία εσωτερική κραυγή, αυτή της απειλής του κοινωνικού κανιβαλισμού. Ο θάνατος σε διαφορετικές μορφές που έρχεται και στοιχειώνει. Η ενοχή για το χαμένο παιδί, η εξάρτηση από τον άντρα, η διαρκής προσβολή και η αποδοχή του εξευτελισμού της υποτέλειας, ο φόνος ως μορφή αυτοδικίας, ως επαναστατική ορμή αλλά και ως συντριβή του ανθρώπινου στοιχείου. Υπάρχει μία αόρατη γραμμή που ξεπερνούν ο Οιδίποδας και η Ιοκάστη, πέρα από την οποία, η ελευθερία τους ακυρώνει τη συγχώρεση και τη λήθη. Σύμφωνα με τη λογική, εκκινείται η σφαίρα του αδιανόητου. Κι όμως ο Οιδίποδας του Παζολίνι, θέτει το ζήτημα της απαλλαγής από την ενοχή και την τραγωδία. Το αδιανόητο, η άβυσσος, η επανάσταση και η ουτοπία αποκτούν έδαφος.

Για ποια γενιά ανθρώπων, άραγε, προφητεύουμε, αφού ακόμα ιχνηλατούμε τις εξεγέρσεις μας;

Τι σκέφτομαι; Πως είμαστε μία πολύ γερασμένη κοινωνία, αν όμως σκάψουμε πιο βαθειά, ίσως κάτι πιο φρέσκο και αληθινό να βρει τόπο στο συλλογικό μας φαντασιακό. Τα φυσικά και τα πνευματικά μας παιδιά, σαν σε όραμα να προβάλουν μπροστά μας, σε έναν κόσμο μετά την επανάσταση, σε έναν κόσμο φτιαγμένο για παιδιά, για τρελούς, εραστές και ηθοποιούς. Εκεί οι βεβαιότητες του σήμερα θα έχουν εξαφανιστεί.

Youkali, λοιπόν.

Σας περιμένουμε στην παράσταση. Ευχαριστώ.

Σοφία Μπεράτη

Νομίζω πως αυτό που με ιντριγκάρει είναι πάνω κάτω το ίδιο με αυτό που με κάνει να ταυτίζομαι και να κοντράρομαι.

Η Μαρία Παπαδοπούλου-Μάμα Ρόμα που υποδύομαι στην παράσταση, είναι μια ηθοποιός που, αρχικά πασχίζει να πάρει έναν ρόλο σε μία ακρόαση. Έχω βρεθεί πολλές φορές σ'αυτή την θέση. Και πιστέψτε με δεν είναι η ευκολότερη θέση που μπορεί να βρεθεί ένας άνθρωπος. Και αν τελικά πάρεις τον ρόλο, πόσες και τι είδους υποχωρήσεις είσαι διατεθειμένη να κάνεις; Ας πούμε η σκηνή του χορού της Μαγδαληνής ήταν μια σκηνή που με έκανε να δυσανασχετώ αρκετά παρ' ότι έχει αποδοθεί με απόλυτο σεβασμό. Έπρεπε να κινήσω διάφορες εσωτερικές διεργασίες ώστε να μπορέσω να αντεπεξέλθω ακόμη κι αν δεν είμαι βασικό πρόσωπο της συγκεκριμένης σκηνής. Απ' την άλλη το γεγονός ότι θα πρέπει να παίξω ουσιαστικά, τον εαυτό μου χωρίς να παίζω τον εαυτό μου θα έλεγα πως είναι μια μεγάλη πρόκληση στην οποία ελπίζω να ανταποκριθώ, εμπιστευόμενη απόλυτα τη σκηνοθετική ματιά του Γιώργου Λιβανού.

Μαρία Γούλα

Ο ρόλος της Συλβάνα Μαγκάνο ήρθε θεωρώ την καταλληλότερη στιγμή της ζωής μου σαν μια μυστική επιβεβαίωση συνοδοιπορίας με το φως, με τις υφέσεις και τις εκρήξεις του... Φωτεινά σκοτάδια και σκοτεινά φώτα που αγγίζουν την ψυχή και ενώνονται στην μαγευτική μοναξιά της αλήθειας. Ταυτίζομαι με το ταξίδι του ρόλου μου ανάμεσα στο άυλο και το πραγματικό, σε ένα φως διάφανο, πικρό σχεδόν σαν δηλητήριο, αντίδοτο σπάνιο για τις πληγές... Η κόντρα μου με τον ρόλο είναι η αντίστροφη διαδρομή επιστροφής στον αρχικό πυρήνα: το μυστήριο της ύπαρξης.

Ιουλία Φάλια

...Στην ουσία είναι η πρώτη μου φορά που βγαίνω μπροστά ως ηθοποιός με την σημαντική καθοδήγηση του σκηνοθέτη μας Γιώργου Λιβανού οπότε αυτό από μόνο του με ιντριγκάρει και πόσο μάλιστα όταν έχει να κάνει με τον Παζολίνι.... Στο ρόλο του Φάμπιο ταυτίζομαι στο ότι είναι αρκετά ρομαντικός και ονειροπόλος και κοντράρομαι θα έλεγα ως προς την ιδιότητα του Φλάμπιο ο οποίος είναι διανοούμενος, οπότε καμία σχέση με μένα, και προσπαθώ να μπω στο πνεύμα του ρόλου... Ο Παζολίνι έχει χρησιμοποιήσει αρκετό γυμνό γενικά και η αλήθεια είναι ότι αρχικά είχα δυσκολευτεί αλλά στην πορεία μου βγήκε πολύ φυσικά στον ρόλο και τώρα μπορώ να πω ότι αισθάνομαι αρκετά άνετα στην σκηνή. Κυρίως επειδή δεν είναι χυδαίο και προκλητικό και επειδή τα πάω καλά με το σώμα μου, κι αυτό εν τέλει με κάνει να μην κομπλάρω. Άλλωστε η τέχνη θέλει θυσίες. Χαχαχααχα! Θεωρώ σημαντικό ότι ερμηνεύω θεατρικά την περίφημη σκηνή του τόξου, το αγόρι από το νεαρό ζευγάρι. Από τις πιο χαρακτηριστικές στην ιστορία του κινηματογράφου.

Bασίλης Μοσχονάς

Ο ρόλος της Άντζελας με ιντριγκάρει και ταυτόχρονα με κοντράρει στο ότι είναι αντιφατικός. Ενώ θα έπρεπε λόγω επαγγέλματος να είναι ως χαρακτήρας κυνική, η ίδια διακατέχεται από μια παιδική αθωότητα που την κάνει να είναι συμπονετική. Ταυτίζομαι με το ρόλο στο ότι τελικά βρίσκει το θάρρος να αφήσει πίσω το άσχημο παρελθόν της καθώς και το φόβο της για το άγνωστο και εισβάλλει σε ένα καινούργιο κόσμο καλλιτεχνικό. Έτσι ανοίγεται ο δρόμος για να βρει τη λύτρωση συναντώντας τον έρωτα στην πιο αγνή μορφή του.

Ξένια Γεροβασίλη

Όταν κληθείς να αναπαραστήσεις ρεαλιστικά γεγονότα όχι τόσο συνηθισμένα όπως υπάρχουν στις ταινίες του Παζολίνι αυτό από μόνο του είναι μια ίντριγκα γιατί λείπουν οι ωραιοποιήσεις και οι κορδέλες. Δεν είναι ένα περιτύλιγμα που σερβιρίζεται αλλά η αλήθεια και η ουσία που κατά βάθος υπάρχει και εδρεύει στις ψυχές μας, αλλά πάντα οι νευρώνες του εγκεφάλου μας ψάχνουν να το καλύψουν με χίλια δυο τερτίπια και κόλπα... Ταυτίζομαι με τον Πίνο στα δύσκολα παιδικά μου χρόνια και στις επαφές με ανθρώπους έξω από τις κοινωνικές συμβάσεις και τα πρέπει που επιβάλλονται από κάθε μορφή εξουσίας. Ανθρώπους που πέρασαν από την άλλη όχθη και επαναστάτησαν για να βρουν τα αληθινά και φωτεινά κομμάτια εντός τους αλλά στιγματίστηκαν γιατί όταν πας κόντρα στο ρεύμα οι λύκοι σε βαπτίζουν μαύρο πρόβατο. Ο Πίνο εκτός από την ζωηρότητα και τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής του έχει αγνά και αθώα αισθήματα και αυτά γεννιούνται από τον έρωτα.. Ο έρωτας φωλιάζει παντού και διορθώνει πολλές φορές τον άνθρωπο... Η αρμονία των αντιθέτων ξεδιπλώνεται στη ζωή του...

Κωνσταντίνος Τσιομίδης

Αυτό που με ιντριγκάρει είναι ότι ενσαρκώνονται οι ήρωες και οι ταινίες του Πιερ Πάολο Παζολίνι μέσα από τη σκηνοθετική ματιά του Γιώργου Λιβανού. Ο ρόλος μου ενσαρκώνει χαρακτήρες του αρχαίου δράματος, όπως ο Ιάσονας και ο Οιδίποδας. Φέρνοντας στο σήμερα τα διαχρονικά μηνύματα, αλλά και τις έντονες εσωτερικές και κοινωνικές συγκρούσεις. Το συγκρουσιακό στοιχείο των χαρακτήρων έγκειται στο γεγονός ότι έρχονται αντιμέτωποι με τον ίδιο τους τον εαυτό και τις συνέπειες των πράξεών τους. Ταυτίζομαι με τους χαρακτήρες όσον αφορά το ανθρώπινο στοιχείο τους, τα πάθη τους, τις αδυναμίες τους και την προσπάθειά τους να φτάσουν στην υπέρβαση και στην κάθαρση.

Στέλιος Κουκέλης

Το μουσικό μέρος είναι η δική μου συμβολή σε αυτήν την εξαιρετική παράσταση. Τραγούδια διαλεγμένα από τον Γιώργο Λιβανό που υπογραμμίζουν τις σκηνές του έργου κι αυτοσχεδιασμοί που σχολιάζουν μουσικά τα δρώμενα. Μέσω της μουσικής -που είναι η δική μου γλώσσα- ακολουθώ τις συναρπαστικές εναλλαγές ανάμεσα στις ζωές των ηθοποιών της σύγχρονης Αθήνας και των σκηνών μέσα από τις ταινίες του Παζολίνι που σταδιακά γλιστρούν στο τώρα και υπερισχύουν της πραγματικότητας.

Νίκη Γκουντούμη

Ο ΠΙΕΡ ΠΑΟΛΟ... Ζει ανάμεσα μας και δε θα μπορούσε να μη δώσει το παρών του και πάλι στην παράσταση που τον φέρει και τον κουβαλά με ένα τρόπο μαγικό. 2η χρονιά λοιπόν το ραντεβού δίνεται στο Studio Κυψέλης, που αγαπά τους μεγάλους δημιουργούς. Ο Πιερ Πάολο, σας περιμένει να σας βοηθήσει να αποδράσετε μέσω της... μαγείας του.

Βασίλης Μπουζιώτης

Σκηνοθεσία - φωτισμοί: Γιώργος Λιβανός

Κείμενο - κινηματογράφηση: Γιάννης Σολδάτος

Σύμβουλος: Βασίλης Μπουζιώτης

Στίχοι: Μαριάννα Τόλη

Χορογραφία: Σίμωνας Πάτροκλος

Σκηνικό - κοστούμια: Γιοβάννα Πρασσίνου

Δραματουργική ανάλυση: Γιάννης Ζέρβας

Μουσικοί αυτοσχεδιασμοί διδασκαλία: Νίκη Γκουντούμη

Βοηθοί σκηνοθέτη: Ανθή Βαφειαδάκη, Μαρία Γούλα

Βοηθός χορογράφου: Στέθυ Σκύλαρη

Βοηθοί σκηνογράφου: Απόστολος Κρίτσας, Διονύσης Κατερέλλος

Βοηθός ενδυματολόγου: Βάνια Αλεξάντροβα

Φωτογραφίες: Ζώης Τριανταφύλλου, Θωμάς Γιαννάκης, Δευκαλίων Βελερεφώντης, Κώστας Βολιώτης

Επικοινωνία: Γιώργος Βιτωράτος

Πρωταγωνιστούν: Παύλος Ευαγγελόπουλος, Γιώργος Λιβανός, Γιώτα Φωτοπούλου, Σοφία Μπεράτη, Μαρία Γούλα, Λίλη Τέγου, Στέθη Σκύλαρη, Ιουλία Φάλια, Βασίλης Μοσχονάς, Ξένια Γεροβασίλη, Κωνσταντίνος Τσιομίδης, Στέλιος Κουκέλης, Άγγελος Θεοφίλου και στο πιάνο ζωντανά η Νίκη Γκουντούμη

Κάθε Πέμπτη στις 21:30 και Παρασκευή στις 21:45

Διάρκεια: 120 λεπτά

Εισιτήρια: 15 ευρώ (γενική είσοδος με ποτό) Δεκτές ατέλειες

ΑΥΣΤΗΡΑ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ

***

Παιχνίδια εξουσίας

Νίκης Τριανταφυλλίδη - Γιώργου Λιβανού

Μια μαύρη κωμωδία σε πρώτη παρουσίαση από την ομάδα Μύθος με την οποία συνεργάζεται, για πρώτη φορά, ο Γιώργος Λιβανός. Το έργο είναι ένα από τα τελευταία θεατρικά που σχεδίασε η Νίκη Τριανταφυλλίδη μαζί με τον Γιώργο Λιβανό. Πρωταγωνιστεί μεταξύ άλλων η κόρη της Νίκης, Ζωή.

Τέσσερις χαρακτήρες διεκδικούν τη δική τους θέση στον ήλιο ενώ είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν τα πάντα για να πετύχουν το στόχο τους. Το έργο σκιαγραφεί τα παιχνίδια που ενώνουν ή χωρίζουν τους ανθρώπους στη σύγχρονη Αθήνα που η ανάγκη για επαγγελματική αποκατάσταση και κατοχύρωση καλύπτει οποιαδήποτε άλλη.

Η μαύρη κωμωδία χαρακτήρων έρχεται στο Studio Κυψέλης, να μας διασκεδάσει αλλά και να μας προβληματίσει, κάθε Κυριακή στις 19:00 από 29 Νοεμβρίου.[1]

Πρωταγωνιστούν

Μαρία Δρακοπούλου, Ζωή Τριανταφυλλίδη, Ζωρζέτ Μιρόν, Βασίλης Σαμαριτάκης

Σκηνοθεσία: Γιώργος Λιβανός

Κινηματογράφιση: Γιάννης Σολδάτος

Σκηνικά - κοστούμια: Γιοβάννα Πρασίνου

Επιλογές μουσικές - βοηθός σκηνοθέτη: Ζωή Τριανταφυλλίδη

Βοηθός σκηνογράφου: Σάκης Κατερέλος

Βοηθός ενδυματολόγου: Βάνια Αλεξάντροβα

Μοντάζ: Αντώνης Μανδράνης

Επικοινωνία - Δημόσιες Σχέσεις: Γιώργος Βιτωράτος

Διάρκεια 80'

10 ευρώ Γενική είσοδος. Ατέλειες δεκτές.

***

Leonardo’s Ring in the mirror

by Rick Elice στο STUDIO ΚΥΨΕΛΗΣ (3ος χρόνος επιτυχίας)

Ο βραβευμένος με 4 Τόνυ Rick Elice έγραψε το κείμενο που θεωρείται εφάμιλλο του Shopping and Fucking ή του Άγγελοι στην Αμερική και πρόκειται για την ιστορία ενός δαχτυλιδιού που ταξιδεύει στο χρόνο από χώρα σε χώρα για να ενώσει ή να χωρίσει ανθρώπους. Το περίφημο δαχτυλίδι του σχεδίασε ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι πέρασε από τα χέρια του Τσαϊκόφσκι, του Όσκαρ Ουάιλντ, του Ροδόλφο Βαλεντίνο... ένα ταξίδι που φτάνει μέχρι τις μέρες μας. Τι το ιδιαίτερο έχει; Ή, τι το ιδιαίτερο έχουν όσοι το αποκτούν;

Πρόκειται για μια προσωπική επιτυχία του Γιώργου Λιβανού και αποτέλεσε τη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία σε pocket theatre στην Ελλάδα ενώ έχει λάβει πολύ καλές κριτικές όπως και δύο βραβεία: Best movie trailer (4ο Διεθνές ψηφιακό festival) και τραγουδιού στη Μαριάννα Τόλη (Gay Awards).

Φέτος, παίζεται σαν ασπρόμαυρο φιλμ σε ολοκαίνουργιο σκηνικό και με την σκηνή του Λευκού Οίκου.

Σκηνοθεσία: Γιώργος Λιβανός

Μετάφραση: Κώστας Βούλγαρης

Επεξεργασία-απόδοση κειμένου: Γιώργος Λιβανός

Σύμβουλος παράστασης: Βασίλης Μπουζιώτης

Στίχοι-μουσική διδασκαλία-μουσική επιλογή: Μαριάννα Τόλη

Σκηνικά-Κοστούμια: Δέσποινα Βολίδη

Κινησιολογία: Σίμων Πάτροκλος

Βοηθός σκηνοθέτη: Νίκος Χαλατζίδης

3d animation: Φώτης Σπυρόπουλος

Θεατρολογική ανάλυση: Γιάννης Ζέρβας

Βοηθός σκηνογράφου: Διονύσης Κατερέλλος

Βοηθός ενδυματολόγου: Βάνια Αλεξάντροβα

Επικοινωνία & Δημόσιες Σχέσεις: Γιώργος Βιτωράτος

Φωτογραφίες: Ζώης Τριανταφύλλου, Δευκαλίων Βελερεφώντης, Κώστας Βολιώτης, Θωμάς Γιαννάκης

Πρωταγωνιστούν: Ηλίας Κακλαμάνης, Κωστής Κούκιος, Νίκος Χαλατζίδης, Χρήστος Πανώρας, Κωνσταντίνος Μενούνος, Θάνος Κυριαζής, Σταμάτης Κακαβελάκης.

Οι συντελεστές αφιερώνοντάς μου μέρος από τον πολύτιμο χρόνο τους απαντούν...

Τι σας εξιτάρει στην παράσταση; Ποια κοινά στοιχεία και ποιες διαφορές εντοπίζετε ανάμεσα σε εσάς και στο ρόλο σας;

Κατά πρώτον με προκαλεί το γυμνό πράγμα που τολμώ να κάνω πρώτη φορά, και οτι προσεγγίζω υποκριτικά ήρωες με τους οποίους δεν ταυτίζομαι. Υποδύομαι κάτι που δεν είμαι.

Όταν ο κύριος Λιβανός μού έδωσε πρώτη φορά να διαβάσω το κείμενο σοκαρίστηκα γιατί διάβαζα στο χαρτί κάτι που βίωνα εκείνη την περίοδο... Διάβαζα κουβέντες που είχα πει τότε και έβλεπα καταστάσεις που ζούσα! Θεωρώ ότι εν δυναμει όλοι μπορούν να ταυτιστούν με το έργο αυτό γιατί εμπεριέχει αλήθειες-στοιχεία ζωής, που όλοι κάποια στιγμή βιώσαμε. Κόντρα δε θα το έλεγα... Πρόκληση μ' αρέσει καλύτερα. Υποδύομαι άτομο διαφορετικό και τόσο όμοιο με μένα, με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό τον οποίο πρεπει να κρατήσω σε σοβαρό επίπεδο και να δείξω σεβασμό στην έκθεση.

Σταμάτης Κακαβελάκης

Με ιντριγκάρει η ίδια η ψυχογραφία σχεδόν που γίνεται στους ήρωες αυτού του έργου... που είναι όπως οι διπλανοί μας άνθρωποι παντού... Ταυτίζομαι στην ελευθερία τού κάθε ήρωα να επιλέγει αυτός τί θέλει και όχι να εξαρτάται από την γνώμη των άλλων για να δράσει. Δεν κοντράρομαι με τον ρόλο μου γιατί "παντρεύω" τα δικά μου, όχι θετικά, αλλά αρνητικά, με τα αρνητικά του κάθε ήρωα.

Ηλίας Κακλαμάνης

Με ιντριγκάρει η σκληρή γλώσσα που χρησιμοποιείται στο κείμενο.

Όσο για τα σημεία που θεωρώ ότι ταυτίζομαι... μέσα από τους διαφορετικούς ρόλους που υποδύομαι πάνω στην σκηνή είναι τα έντονα συναισθήματα όπως χαράς, αγάπης, απογοήτευσης, ελπίδας, απόλαυσης... Είναι αρκετά τα σημεία των ρόλων που είναι κόντρα σε εμένα όπως το ότι δεν θα μπορούσα σε καμιά περίπτωση να παρατούσα και να αποχωρούσα από ένα μέρος πριν την ολοκλήρωση και πραγματοποίηση των ονείρων μου... Αναλόγως και σε κάποια σημεία, σε ένα ρόλο που υποδύομαι στην παράσταση, δεν θα μπορούσα να είμαι αυτός που θα μπορεί να αδιαφορεί ή να αγνοεί τα συναισθήματα που μπορεί να έχει το έτερόν του ήμισυ.

Όλα αυτά αυτά αποτέλεσαν μεγάλη πρόκληση για να συμμετέχω σε αυτό το θεατρικό πραγματικά αριστούργημα.

Κωνσταντίνος Μενούνος

LEONARDO'S RING. Όπως περνά το δακτυλίδι από χέρι σε χέρι έτσι περνούν και οι γεροί ρόλοι του δυνατού έργου σε άλλους ηθοποιούς. Νέα ομάδα παίρνει τη σκυτάλη και τρέχει για μια νέα νίκη. Κάθε φορά ο πήχης ανεβαίνει και πιο ψηλά! Με τον ίδιο ακάματο προπονητή στον ίδιο φιλόξενο χώρο που προτείνει να λυτρωθούμε απ' την υψηλή τέχνη του θεάτρου.

Βασίλης Μπουζιώτης

Το Leonardo’s ring είναι μία πολύ πετυχημένη θεατρική παράσταση που παρουσιάζεται για 3η συνεχόμενη χρονιά στην Ελλάδα. Παγκοσμίως θεωρείται ένα από τα πιο δυνατά σύγχρονα κείμενα για τις ανθρώπινες σχέσεις και έχει κερδίσει 4 βραβεία ΤΟΝΥ. Αυτοί ήταν μερικοί από τους λόγους που με έκαναν να δεχτώ την πρόταση του κυρίου Λιβανού να παίξω στην φετινή παράσταση Leonardo’s ring in the mirror. Διαβάζοντας το κείμενο και ξεκινώντας τις πρόβες με τους υπόλοιπους συναδέλφους μου, είχα την ευκαιρία να μελετήσω σε βάθος αυτό το πολύ δύσκολο κείμενο και να βρεθώ μπροστά σε μια μεγάλη πρόκληση. Να καταφέρω να ερμηνεύσω 6 διαφορετικούς ρόλους, με βασικότερο τον ρόλο του Τζουντ, κάνοντας τον κάθε ρόλο μία ξεχωριστή προσωπικότητα. Μεγάλη επίσης πρόκληση είναι το ότι έπρεπε να παίξω γυμνός μπροστά σε ανθρώπους που δεν γνωρίζω. Όμως τελικά κατάλαβα πως δεν υπάρχει καλύτερη ενδυμασία για έναν ηθοποιό από την σιγουριά και την τόλμη επάνω στην σκηνή, από την πίστη και την αφοσίωση σε αυτό που χτίζουμε σε κάθε παράσταση μαζί με όλους τους συναδέλφους μου στο Leonardo’s ring in the mirror. Αυτό είναι πραγματικά κάτι που με εξιτάρει κάθε φορά που παίζουμε. Το ότι είναι στο χέρι του κάθε ηθοποιού, το κατά κόσμο προκλητικό, να το μετατρέψει σε μαγεία. Να μοιραστείς την αλήθεια σου με το κοινό, κάνοντας το να ξεχάσει το γυμνό σου κορμί.

Ο Τζουντ είναι ένα νέο αγόρι, γεμάτο όνειρα και φιλοδοξίες που έρχεται από μια επαρχιακή πόλη στης Αμερικής, στην Νέα Υόρκη, προκειμένου να πετύχει. Σε αυτό μοιάζω πολύ με τον Τζουντ. Κι εγώ ήρθα από μια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας στην Αθήνα, γεμάτος όνειρα τα οποία κυνηγάω καθημερινά. Ο Τζουντ ακούει μόνο το μυαλό και όχι την καρδιά. Μπορεί εύκολα να φύγει από μία σχέση, είτε φιλική, είτε ερωτική, προκειμένου να πετύχει τους στόχους του. Αυτή είναι η μεγάλη μας διαφορά. Προσωπικά σαν άνθρωπος δένομαι αρκετά με πρόσωπα και καταστάσεις και τις περισσότερες φορές ακούω την φωνή της καρδιάς μου σε κάθε σταυροδρόμι που συναντώ. Ωστόσο χαίρομαι που καλούμαι να ερμηνεύσω έναν τέτοιο ρόλο, καθώς έτσι εξερευνώ πτυχές του εαυτού μου, καλά κρυμμένες. Και αυτό είναι που με σαγηνεύει στο επάγγελμα του ηθοποιού.

Χρήστος Πανώρας

Μέσα από την εξέλιξη του ρόλου που ερμηνεύω και καθώς το έργο προχωρά και εξελίσσεται, σκηνή σκηνή, βλέπω ένα χαρακτήρα ο οποίος χάνει τον έλεγχο, εκτροχιάζεται και καταλήγει ένα βουβό πρόσωπο, μια σκιά, σ' ένα καλοστημένο λούμπεν σκηνικό. Ίντριγκα λοιπόν είναι κατ' εμέ η κατάληξη ενός δυναμικού και συνάμα τραγικού προσώπου το οποίο ξεγυμνώνεται ψυχικά και συντρίβεται επί σκηνής συνθέτοντας μαζί με τους υπόλοιπους ήρωες το παζλ ενός φαινομενικά πολιτισμένου και σύγχρονου αλλά ταυτόχρονα χαμένου και αρρωστημένου κόσμου που βαδίζει σε λάθος δρόμους και αδιέξοδα.
Ο ρόλος του Jack που ερμηνεύω είναι εκρηκτικός, αδίστακτος και αποφασισμένος να χάσει τα πάντα. Παρ' όλα αυτά δεν παύει να είναι μαχητής και να δίνει τις μάχες του καθημερινά κάτι που συμβαίνει και σε μένα αλλά και σε όλους μας ανεξάρτητα απ' το αποτέλεσμα μέσα στα πλαίσια του σύγχρονου και απαιτητικού βίου μας.
Πόσο κοντράρεστε με το ρόλο του Jack; Αρκετά. Ποτέ δεν θα διάλεγα μια περιθωριακή και τυχοδιωκτική ζωή όπως ο Jack. Παρ όλα αυτά με κερδίζει και με εξιτάρει η εκρηκτικότητα και η ευαισθησία που βγάζει. Και με τη ματιά του θεατή κάτω απ' τη σκηνή με βάζει να αναρωτηθώ σ' αυτό το παζλ των χαρακτήρων -ηρώων του Elice που καθρεφτίζει το σήμερα ανεξάρτητα απ' το φύλο ή την ηλικία του καθ' ενός, τελικά ποιοι είναι οι νικητές και ποιοι οι ηττημένοι; Ο πλούτος; Η ύλη; Κερδίζει και νικά το συναίσθημα και το πνεύμα ή το αντίθετο; Δείτε το Leonardo's Ring γιατί πέρα από αρκετές προσωπικές σας στιγμές που θα σας θυμίσει, θα σας κάνει να αναρωτηθείτε αν η αγάπη στο τέλος όλα τα άσχημα, όλα τα κενά μας και όλες τις πληγές μας τις καλύπτει, τις επουλώνει και τις γιατρεύει...
Θάνος Κυριαζής

Το έργο στην φετινή (3η) εν σειρά εκδοχή, έχει μεταβάλλει τη σκηνοθετική του γραμμή, όχι όμως και την αισθητική του αντίληψη, που παραμένει αταλάντευτη. Στοχεύει στην αποκάλυψη των μύχιων σκέψεων και υπογείων διαδρομών, στις σχέσεις των ανθρώπων και την προσπάθεια τους να πετύχουν την αισθηματική τους επαφή ή έστω να ξορκίσουν τουλάχιστον πρόσκαιρα, τη μοναξιά.
Υπάρχει διαφοροποίηση στην ηλικιακή γκάμα (όπως άλλωστε συμβαίνει και στη ζωή). Ωστόσο το θέμα και οι προκλήσεις που αναδεικνύονται στις ανθρώπινες σχέσεις είναι ίδια και απαράλλαχτα. Σημείο αναφοράς, αλάνθαστο, ότι το κείμενο του πολυβραβευμένου Elice, αποδεικνύεται, πανανθρώπινο, διαγενειακό και να αφορά και τα δύο φύλα.
Οι ρόλοι μου, αποτελούν για μένα ίδια αν όχι μεγαλύτερη υποκριτική πρόκληση σε σχέση με πέρυσι, που τους ανέλαβα. Το στοίχημα φέτος είναι να δοθούν με ένα διαφοροποιημένο στίγμα, με την ίδια όμως πρόθεση, χωρίς να αφαιρεθεί τίποτα από τα ήδη "δημιουργημένα-κεκτημένα" υποκριτικά σχήματα (όσο αυτό είναι δυνατόν). Δύσκολο και πιεστικό (λόγω χρόνου -αφού πέρυσι δουλέψαμε περίπου τρεις μήνες για το έργο) εγχείρημα, ωστόσο θεμιτό και αποδεκτό, ως πρόκληση. Ο χρόνος και το κοινό θα απαντήσουν. Καλή θέαση και καλό πνευματικό και συναισθηματικό ταξίδι.Νίκος Χαλατζίδης

Τέλος, ο σκηνοθέτης Γιώργος Λιβανός είπε σχετικά με αυτήν την τρίτη διανομή και εκδοχή του έργου...

'Ενα φιλόδοξο εγχείρημα που επαναλαμβάνεται στην τρίτη ολοκληρωμένη του εκδοχή, με νέα καλοδουλεμένη διανομή, σαν ασπρόμαυρη ταινία, σαν την ανάγκη του ανθρώπου να εκθέσει την ψυχή του, που απαιτεί μεγαλύτερη τόλμη από την έκθεση του γυμνού σώματος. Με σκοπό τη συνειδητοποίηση ότι όλα στη ζωή είναι κύκλος. Και στον κύκλο των επαναλήψεων-οριοθετήσεων αποκρυπτογραφούμε τη δική μας πραγματικότητα και τις δικές μας αλήθειες. Το δαχτυλίδι γίνεται η αφορμή για ένα ταξίδι μέσα μας.

Δαχτυλίδι στη φετινή πρόταση το πείσμα, κόντρα στις αντιξοότητες και η πίστη πως φέραμε ΠΡΩΤΟΙ και στην Ελλάδα ένα σπουδαίο κείμενο, που υπηρετήθηκε με προσήλωση, εμπιστοσύνη και αλήθεια. Αποτέλεσε τη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία pocket theater πριν δυο χρόνια στην Ελλάδα, τα δύο moovie trailer του άρεσαν πολύ, το πρώτο έκανε ρεκόρ επισκεψιμότητας και βραβεύτηκε με το βραβείο καλύτερο moovie trailer στο 40ο Διεθνές ψηφιακό Festival και τέλος η Μαριάννα Τόλη βραβεύτηκε για την ερμηνεία της στο τραγούδι της παράστασης "Ανεμόμυλοι του νου". Το σκηνικό της Δέσποινας Βολίδη ταξιδεύει σαν πρόταση για όλο τον κόσμο μαζί με το κείμενο της παράστασης ενώ ο Γιώργος Λιβανός και οι Θεατρίνων Θεατές, πήραν τα δικαιώματα να το κάνουν ταινία, αφού ο συγγραφέας χαρακτήρισε το αποτέλεσμα της παράστασης μέσω του ατζέντη του Gordon Dickerson, το καλύτερο παγκόσμια! Φέτος, ταξιδεύουμε με νέα άποψη καλό team και πολύ κέφι.

Γιώργος Λιβανός