Πως σας ήρθε η ιδέα;
Λ.Γ.: Ήταν ένα μαγικό όνειρο που είδα... στον ύπνο μου! Αλήθεια!
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Λ.Γ.: Αυτό το βιβλίο είναι το πρώτο ολοκληρωμένο κείμενο που έγραψα πριν πολλά χρόνια. Επειδή όμως είναι ένα παιδικό βιβλίο που έχει να κάνει με τη διαχείριση των συναισθημάτων των παιδιών και ήθελε αρκετή μελέτη, μπορώ με το χέρι στην καρδιά να σου πω πως μου έχει πάρει περισσότερο χρόνο απ’ οτιδήποτε άλλο έχω γράψει.
Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Λ.Γ.: Σαν παραμύθι...
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Λ.Γ.: Στη ζωή της Ζωής συμβαίνει κάτι μαγικό. Μέσα σε μια πολύ μικρή γωνιά της ψυχούλας της υπάρχει μια παράξενη χώρα που ζουν κάθε άλλο παρά αρμονικά, πολλά μικροσκοπικά πλάσματα που κάποιοι τα λένε συναισθήματα. Μπορείς να δεις την Κακία να ξεμαλλιάζει την Καλοσύνη, το Θάρρος να σώζει τον Φόβο από βέβαιο πνιγμό και τον Εγωισμό να συνωμοτεί με τη Ζήλια. Όμως κάθε φορά που συμβαίνουν όλα αυτά, ο κατακόκκινος ήλιος σταματάει να χαμογελά και το χλωμό μισοφέγγαρο που έχει ένα δάκρυ κοιμισμένο στην άκρη του, με τον τρόπο του αναστατώνει όλη τη χώρα. Θα καταφέρει η Ζωή να ταξιδέψει σ’ αυτό το παράξενο μέρος; Κι αν βρεθεί εκεί, θα μπορέσει να βάλει τάξη σε αυτή την κατάσταση που αναστατώνει και τη δική της ζωή;
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Λ.Γ.: Την ευκαιρία που μου έδωσε, να βλέπω παιδικά μάτια να ταξιδεύουν σε παράξενους μαγικούς κόσμους.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Λ.Γ.: Νομίζω πως θα επιλέξω τους "κακούς" (Κακία, Ζήλια, Εγωισμός, Δυστυχία) γιατί τους απεχθάνονται τα παιδιά και επιλέγουν πάντα τους καλούς.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Λ.Γ.: Βάζει τα παιδιά στην διαδικασία να γνωρίσουν και να ξεχωρίσουν τα συναισθήματά τους. Μας μαθαίνει, χωρίς διδακτισμούς και με χιούμορ γιατί νιώθουμε πόνο, ζήλια , χαρά, κακία... και φυσικά μας δίνει την ευκαιρία να τα διαχειριστούμε.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Λ.Γ.: Τα παιδιά που ξεβράζονται στις ακτές.
Φοβάστε...
Λ.Γ.: Μήπως τα παιδιά σταματήσουν να ονειρεύονται και να διεκδικούν.
Αγαπάτε...
Λ.Γ.: Πολύ...
Ελπίζετε...
Λ.Γ.: Πως αυτός ο κόσμος θα γίνει καλύτερος.
Θέλετε...
Λ.Γ.: Να έχουν όλα τα παιδιά του κόσμου φαγητό, στέγη, ρούχα, παιχνίδια, βιβλία, μόρφωση, δικαιώματα. Ζωή.
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Λ.Γ.: Ελπίζω τα παιδιά ν΄αναγνωρίσουν στο βιβλίο ένα κομματάκι από το γέλιο ή το δάκρυ τους και να το αγαπήσουν...
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Λ.Γ.: Σιχαίνομαι τα πρέπει. Ελπίζω κι εσείς. Αν προκύψει όμως να σας πέσει στα χέρια το Σαν παραμύθι, κάντε τον κόπο να το μοιραστείτε με τα παιδιά σας. Θα έχουν σίγουρα κάποιον περίεργο λόγο να σας πουν.
Γιατί δεν πρέπει;
Λ.Γ.: Σιχαίνομαι τα πρέπει, πόσο μάλλον τα δεν πρέπει... Παρ’ όλα αυτά μην το διαβάσετε αν σας φαίνεται υπερβολικό πως σ’ αυτή την παραμυθένια ιστορία η Κακία μπορεί και ξεμαλλιάζει την Καλοσύνη ή ότι η Χαρά έχει ύψος μόνο δυο πόντους ή ακόμα ακόμα πως κάπου υπάρχει ένα δάκρυ που καμιά φορά πέφτει λίγο άτσαλα και τους κάνει όλους μούσκεμα.
Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Λ.Γ.: Σ’ όλα τα βιβλιοπωλεία.
Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Λ.Γ.: Όπου υπάρχουν παιδιά και στο mail μου liligati@yahoo.gr, στο facebook και στην σελίδα του Σαν παραμύθι.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Λ.Γ.: Το γαλάζιο! Μιας και όλα τα όνειρα των παιδιών του Σαν παραμύθι ταξιδεύουν σε μια καταγάλανη θάλασσα που τη λένε Ελπίδα. Στον απέραντο ωκεανό του χρόνου... Μέχρι να βρουν το νόημα της ζωής.
Ποιο συναίσθημα;
Λ.Γ.: Όλα! Έτσι κι αλλιώς είναι μια παραμυθένια ιστορία με πρωταγωνιστές, τα ίδια τα συναισθήματα. Καλά και κακά. Όμορφα και άσχημα. Χαμογελαστά και δακρυσμένα. Γλυκά και θυμωμένα.
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Λ.Γ.: Παιδική χαρά!
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Λ.Γ.: Θα μπορούσα να είμαι αστροναύτης που γράφει ημερολόγιο, ζωγράφος που γράφει τις λεζάντες στα έργα του, δάσκαλος που γράφει στον πίνακα τις ασκήσεις για την επόμενη μέρα, μπακάλης που γράφει στο τεφτέρι του, μουσικός που γράφει στο πεντάγραμμο, εμποροϋπάλληλος που γράφει τις τιμές...
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Λ.Γ.: Μ’ έχει επηρεάσει ένας μεγάλος παραμυθάς, στον τρόπο που γράφω, που σκέφτομαι και στον τρόπο που ζω. Αλλά δεν ήταν συγγραφέας. Ήταν ο παππούς μου, ο μεγαλύτερος παραμυθάς της παιδικής μου ηλικίας.
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Λ.Γ.: Αυτή λοιπόν είναι μια τόσο παράξενη σχέση... ενώ είμαστε άρρηκτα δεμένοι, εγώ και ο κάθε ήρωάς μου ξεχωριστά νομίζω πως κάποια στιγμή τους ξελογιάζει η αυτονομία. Απομονώνοντας, ίσως λίγο άκομψα, έναν στίχο του Λειβαδίτη θα σου πω πως όλη η αλήθεια είναι, πως χρωματίζω πουλιά (και βοηθώντας τα) περιμένω να κελαηδήσουν.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Λ.Γ.: Μμμμ... Ας πούμε ότι η φαντασία είναι ένα απέραντο μολύβι. Και η εμπειρία είναι η γόμα και η ξύστρα. Είναι λοιπόν υπέροχο να έχεις μια λαμπερή και φρεσκοξυμένη μολυβένια μύτη κι από την άλλη, ο μόνος τρόπος που ξέρω για να γράψει κάποιος, είναι σβήνοντας.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Λ.Γ.: Εξαρτάται από το τι θεωρεί κάποιος επιτυχία. Την εμπορική επιτυχία την καθορίζει η διαφήμιση, ο τρόπος πώλησης και χίλια δυο τέτοιου είδους θέματα. Για μένα η πραγματική επιτυχία (παρότι θα ήθελα να βρίσκεται το βιβλίο μου σε όσα περισσότερα παιδικά δωμάτια γίνεται) είναι να μπορέσει να κάνει τη ζωή κάποιου παιδιού, λίγο καλύτερη.
Τι την αποτυχία;
Λ.Γ.: Να βρίσκεται σε χιλιάδες παιδικά δωμάτια, στο πιο ψηλό, σκοτεινό και σκονισμένο ράφι της βιβλιοθήκης και να μην έχει διαβαστεί ποτέ.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Λ.Γ.: Αυτό το ζήτημα είναι πολυδιάστατο. Ωστόσο θα ασχοληθώ με μόνο μια πλευρά του. Το κάθε βιβλίο είναι μια ευκαιρία για ταξίδι. Μοναχικό ταξίδι. Και για να γράψουμε τη δική μας ιστορία χρειάζεται και η εμπειρία. Κι αυτό προϋποθέτει ταξίδια και με άλλους ανθρώπους. Οπότε οι συχνές βόλτες μακριά από τα μυρωδάτα φύλλα ενός βιβλίου, είναι απαραίτητες. Τουλάχιστον όσο και οι συχνές επισκέψεις σε αυτό.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Λ.Γ.: Ανάγκη για μυρωδιά από μουτζουρωμένο χαρτί.
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο
Κερδίστε το!
Η Λιλή Γάτη προσφέρει το βιβλίο της σε έναν τυχερό αναγνώστη. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση αλλά και για να στείλετε το μήνυμά σας στην ίδια κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Διαβάστε τους όρους και άλλες πληροφορίες για τις κληρώσεις εδώ. Η κλήρωση θα γίνει στις 28 Νοεμβρίου 2015 και το βιβλίο θα αποσταλεί/παραδοθεί στον τυχερό από τη Λιλή Γάτη. Θα φέρει δε και ιδιόχειρη αφιέρωση.
k
Καλή τύχη!
Η Λιλή Γάτη γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα και έζησε ως τα πρωτοσχολικά της χρόνια στην πατρίδα της καρδιάς της, σ’ ένα μικρό χωριό της Φωκίδας, τα Καστέλλια. Μεγάλωσε στη Νίκαια του Πειραιά και παρόλο που σπούδασε Δίκτυα Η/Υ, εργάστηκε ως επιστημονικός συνεργάτης σε φαρμακευτικές εταιρείες. Γράφει για να βλέπει παιδικά μάτια να ταξιδεύουν σε παράξενα μαγικά μέρη, όπως αυτά του καινούριου της βιβλίου Σαν παραμύθι που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εντοίποις, με μικρές εξαιρέσεις τις στιγμές που γράφει για να ταξιδέψει εκείνη στον κόσμο των μεγάλων. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών από την οποία τιμήθηκε το 2009 με το Πρώτο Βραβείο στον πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό της για την νουβέλα Εξ αίματος, η οποία εκδόθηκε το 2014 από τις εκδόσεις Σαΐτα.[1] Το 2010 εκδόθηκε το παιδικό διήγημά της, Χελιδονοφωλιά, στην ανθολογία με τίτλο «Γεια σου φίλε» από τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή. Το 2011 διακρίθηκε με το Δεύτερο Βραβείο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών για το παραμύθι «Η βελόνα» και με το Ειδικό Βραβείο «Γιώργης Χαλατσάς» στον πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό «Στέλιος Ξεφλούδας» με το διήγημα Αθανασία, το οποίο συμπεριελήφθη στην ανθολογία με τίτλο «Έγκλημα στο χωριό» και εκδόθηκε από την OPENBOOK.[2]
[1] Διαβάστε ή κατεβάστε τη νουβέλα Εξ αίματος εδώ
[2] Διαβάστε το διήγημα Αθανασία ακολουθώντας αυτόν τον σύνδεσμο
