Διαδοχικοί μονόλογοι θαρρείς, δοσμένοι ως ευθυμογραφήματα παρά τις πικρές αλήθειες που κουβαλάνε και αφορούν ανθρώπους της διπλανής πόρτας (πόσα είδη ανθρώπων πια αυτή η διπλανή πόρτα... όλο και της προσθέτουμε άτομα και ακόμη δε γέμισε) αλλά και φωνές συνείδησης από το υπερπέραν -ή απλά μέσα στο κεφάλι τους. Νίκες, ήττες, αγάπη, μίσος, ενθουσιασμός, απόρριψη, ανάβαση, κατάβαση...
Οπτικά μικρό, αλλά με τόσα θέματα που θέτει δε ξέρω από που να πρωτοπιαστώ.
Μιλώντας για θεατρικό κείμενο... το είδος αυτό έχει μια ιδιαιτερότητα. Άπαντα παρουσιάζονται αφαιρετικά, άνευ επεξηγήσεων και περιγραφών. Στα θεατρικά έργα ο αναγνώστης συμπληρώνει με τη φαντασία του τις περιγραφές που απουσιάζουν, συμπεριλαμβανομένων των τόπων, των χώρων, των ενδυμάτων των ηρώων -όπου δεν αναφέρονται-, κ.ο.κ. Κι ενώ κάτι τέτοιο είναι σαφέστατα προτιμότερο για όποιον διαθέτει φαντασία ή αρέσκεται στο να δημιουργεί κόσμους, μπορεί όμως κάλλιστα να είναι και "θέμα" για τους αναγνώστες που ταξιδεύουν διαβάζοντας χωρίς να πρέπει να σκέφτονται, να συμπληρώνουν κενά, ό,τι λείπει... Το θεατρικό έργο θέλει λίγο ψάξιμο μέσα μας αλλά σε αυτό το θεατρικό κείμενο δε θα ταλαιπωρηθείτε με τέτοιες απώλειες. Σας υπόσχομαι ότι θα ρέει πολύ εύκολα κι εσείς θα απολαμβάνετε τους χάρτινους ήρωές του.
Μιλώντας για θεατρικό κείμενο... το είδος αυτό έχει μια ιδιαιτερότητα. Άπαντα παρουσιάζονται αφαιρετικά, άνευ επεξηγήσεων και περιγραφών. Στα θεατρικά έργα ο αναγνώστης συμπληρώνει με τη φαντασία του τις περιγραφές που απουσιάζουν, συμπεριλαμβανομένων των τόπων, των χώρων, των ενδυμάτων των ηρώων -όπου δεν αναφέρονται-, κ.ο.κ. Κι ενώ κάτι τέτοιο είναι σαφέστατα προτιμότερο για όποιον διαθέτει φαντασία ή αρέσκεται στο να δημιουργεί κόσμους, μπορεί όμως κάλλιστα να είναι και "θέμα" για τους αναγνώστες που ταξιδεύουν διαβάζοντας χωρίς να πρέπει να σκέφτονται, να συμπληρώνουν κενά, ό,τι λείπει... Το θεατρικό έργο θέλει λίγο ψάξιμο μέσα μας αλλά σε αυτό το θεατρικό κείμενο δε θα ταλαιπωρηθείτε με τέτοιες απώλειες. Σας υπόσχομαι ότι θα ρέει πολύ εύκολα κι εσείς θα απολαμβάνετε τους χάρτινους ήρωές του.
Γλωσσικά χρησιμοποιεί τις πιο in νεοτερίστικες λαϊκοδημοτικοαγγλικουρίστικες λέξεις τής καθημερινότητάς μας τοποθετώντας τους ήρωες στην Ελλάδα του σήμερα και πραγματικά στη διπλανή πόρτα.
Επαναφέρει και υπεροτονίζει τις μεγάλες θεατρικές αλήθειες όπως: όπου αρχίζουν οι μαλακίες σταματά το αληθινό θέατρο ή ερωμένη είχες τη σκηνή ή ο ηθοποιός θέλει να παίζει και δε παραλείπει να σατιρίσει την όποια μοντερνιά-σκηνοθετική άποψη, μια φράση ικανή να δικαιολογήσει τα πάντα προσφέροντας υπέροχα άλλοθι, αλλά και την επιθυμητή ασχετοσύνη μέσω της οποίας οι μέτριοι (συγκρινόμενοι) θριαμβεύουν.
Στον διδακτικό του χαρακτήρα συνειδητοποιείς ότι όλες οι αποφάσεις, όλες οι επιλογές και όλα τα «θέλω» έχουν τίμημα και πρέπει να είσαι διατεθειμένος να πληρώσεις το αντίτιμο. Εναλλακτικά, κάθε φορά που κερδίζεις κάτι, χάνεις κάτι άλλο. Σα να μην είναι δυνατό ένας άνθρωπος να κουβαλήσει περισσότερα πυρομαχικά στη φαρέτρα του. Βάζεις κάτι αλλά πρέπει να βγάλεις και κάτι. Μα, αν για όλα υπάρχει ένα τίμημα τότε μήπως θα έπρεπε να πληρώνεις εκείνο που αντιστοιχεί στα όνειρά σου αντί να συμβιβαστείς με το "κοινωνικά φρόνιμο"; Τουλάχιστον θα έχεις ακολουθήσει την καρδιά σου κι αυτό θα είναι μία νίκη ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα.
Με δυο λόγια... κεφάτο, αληθινό, σπιρτόζικο. Τι κι αν πολλοί χαρακτήρες τελειώνουν με το θέατρο ή τους "τελειώνουν" οι καταστάσεις; Η οντισιόν αυτή τα έχει όλα: σταρ ή μη, ηθοποιούς, θεατές, σκηνοθέτες, κυνηγούς ονείρων, φουαγιέ, σκηνές... κι εγώ σκέφτομαι -ποιος να το είπε άραγε;- ότι όλος ο κόσμος μια σκηνή. Κι εμείς πρωταγωνιστές, κομπάρσοι και θεατές παράλληλα. Η Ασημίνα Ξηρογιάννη παρουσιάζει τις παθογένειες του σύγχρονου θεάτρου κριτικάροντας όλα τα πόστα: ηθοποιούς, σκηνοθέτες, θεατές, κριτικούς, συγγραφείς... και όλες τις καταστάσεις: διθενισμούς, ψώνισμα, αναγνώριση, εκμετάλλευση, επιβίωση, όνειρα, προσγείωση...
Η Ασημίνα Ξηρογιάννη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Κλασσική Φιλολογία και Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Υποκριτική στο Θέατρο-Εργαστήριο. Διδάσκει Θεατρική Αγωγή στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και εργάζεται ως εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού. Παράλληλα παραδίδει μαθήματα Γλώσσας και Λογοτεχνίας καθώς και Θεωρίας και Ιστορίας Θεάτρου. Έχει παρακολουθήσει διάφορα θεατρικά σεμινάρια, υποκριτικής, σκηνοθεσίας και θεατρικού παιχνιδιού. Έχει σκηνοθετήσει και ανεβάσει με τους μαθητές της αρκετά έργα, δικά της και ξένα. Το 2009 δημιούργησε το ιστολόγιο Varelaki - Σελίδες Τέχνης και Πολιτισμού. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές: Η προφητεία του ανέμου (εκδόσεις Δωδώνη 2009), Πληγές (εκδόσεις Γαβριηλίδης 2011), Εποχή μου είναι η ποίηση (εκδόσεις Γαβριηλίδης 2013)[2], ενώ κυκλοφορεί δωρεάν στο διαδίκτυο το e-book Ποιήματα από τις εκδόσεις Ενδυμίων (2014). Το 2010 κυκλοφόρησε η νουβέλα της Το σώμα του έγινε σκιά από τις εκδόσεις Ανατολικός[3] (έπαινος από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών και Α’ Βραβείο Βιβλίου στα Σικελιανά 2011). Το 2015 κυκλοφόρησαν το βιβλίο της 23 μέρες από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης[1] και το θεατρικό μονόπρακτο Οντισιόν από τις εκδόσεις Vakxikon.gr (έπαινος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών - 2013). Με ποιήματά της έχει συμμετάσχει σε πέντε συλλογικές εκδόσεις. Ποιήματά, διηγήματά, κριτικές και άρθρα της δημοσιεύονται σε διάφορα έντυπα, ηλεκτρονικά περιοδικά και ιστολόγια. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, τα Γαλλικά και τα Ισπανικά.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Vakxikon.gr
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα από το έργο
Ευχαριστώ την Ασημίνα Ξηρογιάννη για την προσφορά του βιβλίου
Παραπομπές:
[1] Η Ασημίνα Ξηρογιάννη και οι 23 μέρες
[2] Η Ασημίνα Ξηρογιάννη για το Εποχή μου είναι η ποίηση
[3] Το σώμα του έγινε σκιά
Δείτε κι αυτό:
Ένα κείμενο για το κουκιδάκι
