Πως μετράμε... την ευτυχία;
Κ.Τ.: Με την φωτεινότητα που έχει το χαμόγελό μας.
Την δημιουργία;
Κ.Τ.: Με την γεμάτες από μελάνι σελίδες.
Την επιτυχία;
Κ.Τ.: Με τα χαμόγελα των δικών σου ανθρώπων.
Πως ένιωσες όταν ολοκλήρωσες το πρώτο σου έργο, ποιο είναι αυτό και σε ποια ηλικία συνέβη;
Κ.Τ.: Το 2002 έγραψα τις πρώτες στροφές, φοβισμένη, χωρίς να συνειδητοποιώ την πραγματική σημασία που έχει πλέον για μένα αυτή η μορφή έκφρασης. Τότε μου χτύπησε την πόρτα ο εφηβικός έρωτας.
«Πόσο θέλω να ήξερες και εμένα να αγαπήσεις
Πόσο θέλω να ήξερες και ποτέ να μην με αφήσεις
Πόσο θέλω να μ’ αγαπούσες και ποτέ μα ποτέ να μην με ξεχνούσες…»
Αν η ζωή σου ήταν... μια σκηνή από ταινία, ποια θα ήταν αυτή;
Κ.Τ.: Δεν έχω δει μάλλον ακόμα την ταινία που να πω ότι με έχει παρακολουθήσει ο σεναριογράφος… Αλλά θα ήθελα η ζωή μου να ήταν τόσο γλυκιά όσο η σκηνή του φιλιού από «Το ημερολόγιο», είναι η αγαπημένη μου ταινία.
...μια μουσική σύνθεση, τι θα ακούγαμε;
Κ.Τ.: Το χαμόγελο της Τζοκόντας, Μάνος Χατζιδάκις.
...μια στιγμή στο χρόνο, πότε θα ζούσες;
Κ.Τ.: Θα ήθελα να ζήσω τον 15ο-16ο αιώνα στην Γαλλία της αναγέννησης.
Στιγμές που θα ήθελα να ξανα-ζήσω και να γυρίσω τον χρόνο είναι πολλές αλλά θέλω να πιστεύω ότι θα υπάρχουν και άλλες που θα έρθουν για να με ανταμείψουν.
Ποιο χρώμα έχει... η χαρά;
Κ.Τ.: Λευκό, περικλείει όλα τα χρώματα μαζί.
Η λαχτάρα;
Κ.Τ.: Κόκκινο.
Η φλόγα;
Κ.Τ.: Πορτοκαλί.
Πονάς...
Κ.Τ.: Αφορμή να γράψεις για αυτό, να το βγάλεις από μέσα σου…
Προχωράς...
Κ.Τ.: Ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω, σαν τον κάβουρα.
Χορεύεις;
Κ.Τ.: Με την μουσική στο τέρμα στο δωμάτιό μου. Μικρότερη ήμουν πολύ πιο θαρραλέα και χόρευα και μπροστά σε κοινό…
Ξαναγεννιέσαι...
Κ.Τ.: Με τον έρωτα αναγεννιέμαι σαν φοίνικας!
Χάνεσαι...
Κ.Τ.: Μέσα στις σκέψεις μου, στον δικό μου κόσμο…
Πιστεύεις...
Κ.Τ.: Ότι κάποια στιγμή έρχεται η μαγική στιγμή της δικαίωσης.
Τραγουδάς;
Κ.Τ.: Από πάντα.
Διαβάζεις...
Κ.Τ.: Όσο μπορώ περισσότερο. Ο θησαυρός του κάθε ανθρώπου είναι στην βιβλιοθήκη του!
Γράφεις...
Κ.Τ.: Αρχίζοντας από το ονοματεπώνυμο μου που το έγραφα παντού από πριν καν πάω σχολείο, το ημερολόγιο που κρατούσα ανελλιπώς στην συνέχεια, μετά κυρίως ποιήματα που μπορούν να προδώσουν την ψυχολογία μου από την πρώτη κιόλας γραμμή…
Παίζεις...
Κ.Τ.: Συχνά με τις λέξεις.
Η ζωή το όνειρο απατάει
Η νύχτα των ματιών σου είναι βαθιά
Προσπαθώ να λύσω τον γρίφο και να ανάψω την φωτεινή αλήθεια τους
Πλανιέμαι ή έχεις αλήθεια την λύπη συντροφιά στο πλάι σου;
Η καρδιά μου στο άπειρο προσπαθεί να συναντήσει την δική σου
Με τρομάζει η ερημιά που ξαποσταίνει ανάμεσά μας.
Η μοίρα μας φέρνει πρόκληση μπροστά.
Άφησε την ερημική ψυχή σου και δώσε στην φήμη σου νέα τροπή
Γκρέμισε τον τοίχο της και άσε μυστικά και επικινδυνότητα στην άκρη
Έτσι άφοβα θα καρτερούμε την δύναμή μας να νικά
Πόσο χρόνο θα χρειαστεί η απόσταση την ολοκλήρωση να συναντήσει;
Στόχοι και επιδιώξεις:
Κ.Τ.: Μια δουλειά ο πεζός μου στόχος, μια δουλειά που να συνδυάζει ότι αγαπάω ο ποιητικός μου…
Να μπορέσω να δω κάποια στιγμή τυπωμένες τις σκέψεις μου σε ένα βιβλίο.
Όνειρα:
Κ.Τ.: Να βγάλω φωτογραφίες και νοητές και πραγματικές από πολλά μέρη του κόσμου. Να μπορέσω να αποκτήσω ένα σπίτι και να το ντύσω με πολλή αγάπη και όμορφα χαμόγελα.
Υπογραφή:
Κατερίνα Τσικουράκη
Νέοι ή πρωτόφαντοι καλλιτέχνες, δημιουργοί, συγγραφείς απαντούν για το έργο τους.
Περισσότερα σαν κι αυτό στη στήλη Blood New
Περισσότερα σαν κι αυτό στη στήλη Blood New
Καλλιτεχνικό ή λογοτεχνικό βιογραφικό σημείωμα:
Κ.Τ.: Από το 2002 μέχρι το 2015 ό,τι έγραφα ξεκινούσε και σταματούσε σε μένα. Τον Σεπτέμβριο, με το έργο Η ζωή το όνειρο απατάει και τον έπαινο στον 4ο πανελλήνιο ποιητικό διαγωνισμό Καισάριος Δαπόντες, έδωσα στον εαυτό μου την ευκαιρία να ξεκινήσει ένα ακόμα ταξίδι…
Δείγματα γραπτών μου έχουν φιλοξενηθεί επίσης στην ιστοσελίδα tovivlio.net στις στήλες «Μια εικόνα… Χίλιες λέξεις» και «Δι’ αλληλογραφίας».
