koukidaki: Το χάρισμα

Solace θα πει παρηγοριά, ανακούφιση, και αυτός είναι ο πρωτότυπος τίτλος της νέας ταινίας του σκηνοθέτη Afonso Poyart που έκανε πρεμιέρα και στη χώρα μας. Ο λόγος που το σημειώνω έτσι είναι επειδή θεωρώ ότι αυτός ο τίτλος είναι πιο κατατοπιστικός για το περιεχόμενο της ταινίας και, το κυριότερο, δεν έχει ξαναχρησιμοποιηθεί σε ελληνική προβολή όπως Το χάρισμα που το πρωτοείδαμε στο φιλμ του Sam Raimi, The gift, με τους Κέιτ Μπλάνσετ και Κιάνου Ριβς το 2000.

Στην υπόθεση του έργου, ένας πρώην συνεργάτης του FBI επιστρέφει στη δράση προκειμένου να συλληφθεί ένας serial killer. Ο άνθρωπος αυτός διαθέτει εξαιρετικές (υπερ-) μεταφυσικοψυχαναλυτικές ικανότητες και είναι σε θέση να βλέπει οράματα από το παρελθόν και το μέλλον όποιου αγγίζει. Ο κατά συρροή δολοφόνος εξοντώνει τα θύματά του, που δεν μπορούν να συνδεθούν μεταξύ τους, με τον πλέον ακριβή και άπονο τρόπο ενώ δεν γίνεται αντιληπτό το κίνητρό του. Τι θα συμβεί όταν το χάρισμα του πρώτου τον βάλει στο στόχαστρο του δεύτερου;

Στα δικά μου...

Ο γιατρός Clancy είναι ο σούπερ ήρωας και παράλληλα ο τύπος της διπλανής πόρτας με τις υπερφυσικές δυνάμεις που δε θα ήθελες να ξέρεις. Και ο λόγος είναι απλούστερος του απλού. Αν ένα απειροελάχιστο κομματάκι από τη σάρκα σου έρθει σε επαφή με ένα τοσοδούλι κομματάκι από εκείνον θα είναι σε θέση να "διαβάσει" όλο σου το παρελθόν αλλά, το σημαντικότερο, και όλο σου το μέλλον! Αυτό το εντυπωσιακό χάρισμα τον κάνει τόσο απαραίτητο στις υποθέσεις του FBI αλλά και απίστευτα δύστροπο, κλειστό, δύσκολο άνθρωπο για την κοινωνία. Το προφίλ αυτού του αντισυμβατικού χαρακτήρα μεταφέρεται άρτια κατά τη γνώμη μου στην ταινία και ο ενσαρκωτής Χόπκινς στέκεται μεστά απέναντί του.

Σε γενικές γραμμές η διανομή είναι πετυχημένη. Ο Jeffrey Dean Morgan "περνά" ως βετεράνος πράκτορας, η Abbie Cornish ταυτίζεται με την νέα και όμορφη συνεργάτιδα του πρώτου και καταφέρνει να μεταδώσει στο θεατή εκείνη την αδιόρατη, ιδιαίτερη ματιά τού ανθρώπου που κουβαλάει ένα παρελθόν βαρύ στις πλάτες του, ο Anthony Hopkins έχει την κατάλληλη χροιά για τον ιδιαίτερο άνθρωπο που υποδύεται αλλά και την πείρα. Τέλος, δε θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερο πρόσωπο από αυτό του Colin Farrell για το ρόλο του δολοφόνου καθώς διαθέτει από μόνος του τη λάμψη στο μάτι εκείνου που έχει "ξεφύγει".

Σεναριακά είχε ενδιαφέρον. Η δομή που επιλέχθηκε λειτούργησε υπέρ του και οι μεταφορές των οραμάτων είχαν την κατάλληλη ατμόσφαιρα. Παρόλα αυτά, δε ξέρω γιατί, αλλά μου έβγαλε κάτι σε τηλεοπτικό σίριαλ. Ίσως επειδή το στυλ των εναλλασσόμενων σκηνών μεταξύ πραγματικότητας και οράματος είναι κάτι που το έχουμε δει πολλές φορές στην τηλεόραση. Το ψάχνω.

Πάντως, η ηθική επέκταση της ιστορίας περί ευθανασίας έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το όποιο ξεψείρισμα των σκηνών, όπως επίσης και η ομοιότητα των αντιπάλων έτσι όπως προκύπτει τελικά. Σε μια δεύτερη ανάγνωση το καλό της ιστορίας συνδέεται με το κακό, ταυτίζεται σε καίρια σημεία, προσφέροντας θέματα προς συζήτηση.