Έχει περιγραφεί ως εξιλέωση γραφικής βίας στόρι πυγμαχικής αρένας και ως απλοϊκό δράμα. Επίσης, έχει συγκριθεί με το Ρόκι λόγω θεματολογίας. Και θα ήταν πράγματι ένα κλισέ σενάριο αν δεν ήταν τόσο συναισθηματικά φορτισμένη ταινία, αν δεν είχε τις κοινωνικοπολιτικές της ανησυχίες και τις ψυχολογικές της προεκτάσεις, την ατμόσφαιρά της ή αν έλειπε ο Τζέικ Τζίλενχαλ, ίσως στον πιο ενδιαφέρον ρόλο της καριέρας του, όπως και ο Φόρεστ Γουίτακερ.
Ενδιαφέρουσα η σκηνοθετική ματιά του Αντουάν Φουκουά στο φιλμ Ο Αριστερόχειρας που έκανε πρεμιέρα και στην Ελλάδα.
Στην υπόθεση...
Ο Μπίλι Χόουπ έχει κατακτήσει την κορυφή του αμερικανικού πρωταθλήματος πυγμαχίας και φαίνεται να τα έχει όλα: την τέλεια καριέρα, πολλά χρήματα, μια όμορφη οικογένεια... Η ιδανική ζωή του καταρρέει όταν μία τραγική στιγμή τον βυθίζει στον αλκοολισμό, του στοιχίζει την επαγγελματική του καριέρα και του στερεί την κόρη του επειδή χάνει την κηδεμονία της. Κι εκεί που τα έχει χάσει όλα -οικογένεια, πλούτη, καριέρα, ευτυχία...- ένας πρώην μποξέρ τον βοηθά να βρει το δρόμο της ανάκαμψης.
Ο αριστερόχειρας δεν είναι άλλη μία ταινία για το μποξ, ούτε άλλος ένας αγώνας προς την κορυφή. Είναι μια ιστορία πάλης... με τον άλλο, με την κοινωνία, με το σύστημα, με κάθε δαίμονα αλλά και με τον ίδιο σου τον εαυτό. Και παράλληλα, μια ιστορία απώλειας και εξιλέωσης.
Κι ενώ υπό κανονικές συνθήκες θα είχα σηκωθεί από την καρέκλα μέσα στο δεκάλεπτο, με έκανε να την παρακολουθήσω με όλη μου την προσοχή, παρά τη δίωρη διάρκεια. Έχει ένα βαθύ συναίσθημα το φιλμ αυτό, δε βλέπει το άθλημα ως ένα άθλημα και τον αθλητή ως έναν άνθρωπο που αγωνίζεται να κατακτήσει μια πρωτιά. Δε βλέπει ως στόχο το κύπελο -εδώ τη ζώνη- αλλά την επίτευξη της ισορροπίας. Βλέπει όλο τον κοινωνικό ιστό που αντικατοπτρίζεται στα μάτια ενός μποξέρ -επιτυχημένου και αποτυχημένου παράλληλα. Προσφέρει ένα μάθημα ζωής και σωστής (προ-)οπτικής των πραγμάτων πέρα από το ρινγκ ενώ διδάσκει την πραγματική έννοια του αθλητισμού και του ευ αγωνίζεσθαι.
Ο αριστερόχειρας είναι μια ρεαλιστική αναπαράσταση του μποξ αλλά μιλά και για τις προσωπικές και οικογενειακές στιγμές του αθλητή. Αναλύει τις καταστροφικές συνέπειες του θυμού και παρουσιάζει μια άσκηση χειρισμού του από το άτομο. Επίσης, μια όμορφη εκπαίδευση του τι σημαίνει να βάζεις τους άλλους πάνω από εσένα. Μέντορας και καθοδηγητής του Χόουπ ο Τικ Ουίλις, ένας ταπεινός αλλά αυστηρός προπονητής στον οποίο ο πυγμάχος οφείλει την υπομονή, την ικανότητα για άμυνα, την ευθύνη των κινήσεών του και την καταστολή της οργής του. Εξαιρετικός και ο Φόρεστ Ουίτακερ ως ενσαρκωτής του απίθανου αυτού προπονητή που επίσης παρακολούθησε αγώνες και διδάχτηκε πολλά για να μπει στο πετσί του ρόλου.
Κι ενώ υπό κανονικές συνθήκες θα είχα σηκωθεί από την καρέκλα μέσα στο δεκάλεπτο, με έκανε να την παρακολουθήσω με όλη μου την προσοχή, παρά τη δίωρη διάρκεια. Έχει ένα βαθύ συναίσθημα το φιλμ αυτό, δε βλέπει το άθλημα ως ένα άθλημα και τον αθλητή ως έναν άνθρωπο που αγωνίζεται να κατακτήσει μια πρωτιά. Δε βλέπει ως στόχο το κύπελο -εδώ τη ζώνη- αλλά την επίτευξη της ισορροπίας. Βλέπει όλο τον κοινωνικό ιστό που αντικατοπτρίζεται στα μάτια ενός μποξέρ -επιτυχημένου και αποτυχημένου παράλληλα. Προσφέρει ένα μάθημα ζωής και σωστής (προ-)οπτικής των πραγμάτων πέρα από το ρινγκ ενώ διδάσκει την πραγματική έννοια του αθλητισμού και του ευ αγωνίζεσθαι.
Ο αριστερόχειρας είναι μια ρεαλιστική αναπαράσταση του μποξ αλλά μιλά και για τις προσωπικές και οικογενειακές στιγμές του αθλητή. Αναλύει τις καταστροφικές συνέπειες του θυμού και παρουσιάζει μια άσκηση χειρισμού του από το άτομο. Επίσης, μια όμορφη εκπαίδευση του τι σημαίνει να βάζεις τους άλλους πάνω από εσένα. Μέντορας και καθοδηγητής του Χόουπ ο Τικ Ουίλις, ένας ταπεινός αλλά αυστηρός προπονητής στον οποίο ο πυγμάχος οφείλει την υπομονή, την ικανότητα για άμυνα, την ευθύνη των κινήσεών του και την καταστολή της οργής του. Εξαιρετικός και ο Φόρεστ Ουίτακερ ως ενσαρκωτής του απίθανου αυτού προπονητή που επίσης παρακολούθησε αγώνες και διδάχτηκε πολλά για να μπει στο πετσί του ρόλου.
Επίσης, ψάχνοντας στον ιστό...
- Ο Τζέικ Τζίλενχαλ δέχτηκε να παίξει τον Χόουπ λόγω της αγάπης του για την πυγμαχία αν και δεν είχε καμία επαφή με το άθλημα. Αφού μεταμορφώθηκε σωματικά και ψυχικά σε έναν τέλειο πυγμάχο έβαλε και μια σπουδαία υποψηφιότητα για Όσκαρ στο ενεργητικό του -αν όχι το ίδιο το αγαλματίδιο!
- Ο σκηνοθέτης Φουκουά είναι μποξέρ και μάλιστα προπονείται καθημερινά. Λόγω της σχέσης του με το άθλημα ήθελε έναν ηθοποιό γνώστη του μποξ ώστε να μην χρησιμοποιηθεί αντικαταστάτης και ελάχιστα εφέ ή μοντάζ στις σκηνές δράσης.
- Για να δημιουργήσουν μια ρεαλιστική εικόνα οι συντελεστές απευθύνθηκαν στον πυγμάχο Τέρι Κλέιμπον. Για την ιστορία, ο Κλέιμπον έχει κερδίσει τρία πρωταθλήματα ενώ δεν έχει ούτε μία ήττα στο ενεργητικό του. Επίσης, παρακολούθησαν εκατοντάδες αγώνες των καλύτερων αθλητών.
- Το soundtrack Phenomenal ερμηνεύει ο Έμινεμ και ο 50 Cent υποδύεται τον μάνατζερ.
- Τα γυρίσματα για τους τρεις αγώνες που παρακολουθούμε στην ταινία διήρκησαν 40 μέρες ενώ για να έχει αυθεντικό υλικό ο σκηνοθέτης είχε δώσει εντολή να κινηματογραφηθούν τα πάντα χωρίς να κλείνουν οι μηχανές ώστε αν κουραζόταν ή λιποθυμούσε ο Τζέικ θα είχαν επιπλέον υλικό. Επίσης, δεν έγινε επανατοποθέτηση φωτισμού καθώς έτσι λειτουργούν και στους αγώνες. Κάποιες κάμερες τοποθετήθηκαν όπως στις τηλεοπτικές μεταδόσεις για να επιτύχει ρεαλιστική εικόνα.
- Σε μια συνέντευξη του Τζίλενχαλ γράφτηκε χαρακτηριστικά: «Νομίζω ότι αυτό είναι μια πολύ όμορφη αλληγορία για την ίδια τη ζωή, ότι μπαίνεις στο ρινγκ μόνος, βγαίνεις από αυτό μόνος και το ενδιάμεσο ταξίδι είναι δικό σου. Βρίσκω πολύ συγκινητικό τον συνδυασμό δύναμης, προετοιμασίας, πειθαρχίας και ικανότητας που χρειάζεται για έναν αγώνα πυγμαχίας».
- Το soundtrack Phenomenal ερμηνεύει ο Έμινεμ και ο 50 Cent υποδύεται τον μάνατζερ.
- Τα γυρίσματα για τους τρεις αγώνες που παρακολουθούμε στην ταινία διήρκησαν 40 μέρες ενώ για να έχει αυθεντικό υλικό ο σκηνοθέτης είχε δώσει εντολή να κινηματογραφηθούν τα πάντα χωρίς να κλείνουν οι μηχανές ώστε αν κουραζόταν ή λιποθυμούσε ο Τζέικ θα είχαν επιπλέον υλικό. Επίσης, δεν έγινε επανατοποθέτηση φωτισμού καθώς έτσι λειτουργούν και στους αγώνες. Κάποιες κάμερες τοποθετήθηκαν όπως στις τηλεοπτικές μεταδόσεις για να επιτύχει ρεαλιστική εικόνα.
- Σε μια συνέντευξη του Τζίλενχαλ γράφτηκε χαρακτηριστικά: «Νομίζω ότι αυτό είναι μια πολύ όμορφη αλληγορία για την ίδια τη ζωή, ότι μπαίνεις στο ρινγκ μόνος, βγαίνεις από αυτό μόνος και το ενδιάμεσο ταξίδι είναι δικό σου. Βρίσκω πολύ συγκινητικό τον συνδυασμό δύναμης, προετοιμασίας, πειθαρχίας και ικανότητας που χρειάζεται για έναν αγώνα πυγμαχίας».
Σκηνοθεσία: Αντουάν Φουκουά
Σενάριο: Κερτ Σάτερ
Παίζουν: Τζέικ Τζίλενχαλ, Φόρεστ Ουίτακερ, Ρέιτσελ Μακ Άνταμς, Ναόμι Χάρις, 50 Cent, Ρίτα Όρα
Με δυο λόγια...
Δραματική ταινία για τη ζωή του Χόουπ. Ενός πυγμάχου που πάτησε στην κορυφή με τον λάθος τρόπο, έχασε τα πάντα και ξανάρχισε από το μηδέν καθοδηγούμενος από τον καλύτερο προπονητή που θα μπορούσε να έχει.
Άλλες ταινίες της χρονιάς:
Άλλες ταινίες της χρονιάς:
