Πως σας ήρθε η ιδέα;
Η ιδέα ήρθε εξ’ αιτίας της Marleen, φίλης και συνεργάτιδας από το Πανεπιστήμιο της Γάνδης, που τράβηξε τη σκανδάλη του μυαλού μου και της κόρης μου Ειρήνης που έστησε το σκηνικό γνωρίζοντας πως μόνο έτσι θα έβγαζα σε βιβλίο αυτά που γράφω.
Που γράψατε το βιβλίο σας;
Μ.Χ.Σ.: Στο τραπέζι της κουζίνας, σ’ ένα παλιό λάπτοπ την ώρα που μαγείρευα για την επομένη… 11 με 1 το βράδυ, μετά τη δουλειά. Όλο αυτό αποτελούσε μέρος του στοιχήματος με την κόρη μου, που έπρεπε να κερδίσω.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Μ.Χ.Σ.: Όσο χρειαζόταν ώστε να κερδίσω το στοίχημα… Σ’ ένα υπεύθυνο συγγραφέα, εκείνο που θέλει πολύ χρόνο είναι το χτένισμα του κειμένου του, το διάβασμα και το ξαναδιάβασμα, οι διορθώσεις που ενδεχομένως θα κάνει, έτσι ώστε να παραχθεί ένα άρτιο κείμενο. Αυτό είναι που παίρνει τον περισσότερο χρόνο.
Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Μ.Χ.Σ.: Δυο λόγια για να χαρακτηρίσει κανείς την ψυχοσύνθεση μιας γυναίκας που παλεύει με τις αρχές της και τον έρωτα της νομίζω δεν φτάνουν… Πιστεύω, ωστόσο, πως είναι ένα εγχειρίδιο, χρήσιμο σε κάθε νέα γυναίκα προκειμένου να αποφύγει λάθη που θα της κοστίσουν την ψυχική της ηρεμία και όμορφα χρόνια από τη ζωή της.
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Μ.Χ.Σ.: Βεβαίως! Η ιστορία μου αφορά τις δυο ομάδες ανθρώπων που όλοι μπορούμε να διακρίνουμε γύρω μας … τους απλούς καλλιεργημένους και βέβαιους για τα πιστεύω τους και τους «δήθεν» που μόνος τους σκοπός είναι να τρέχουν πίσω από το κέρδος και κάθε τους πράξη να γίνεται για τις εντυπώσεις…
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Μ.Χ.Σ.: Την πνευματική καλλιέργεια της οικογένειας Λεοντιάδη και το γεγονός πως τα επίθετα των ηρώων δεν τα έχω επιλέξει τυχαία! Επίσης τις αναφορές που κάνω σε μέρη που αγάπησα, έζησα και κάποιες φορές πόνεσα.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Μ.Χ.Σ.: Ο Γιάννης. Είναι αυτός που θα δώσει τη λύση, αυτός που έχει κοπιάσει για να δημιουργηθεί, αυτός που πρέπει να θαυμάζει ο καθένας μας ακριβώς επειδή έχει παλέψει μόνος του.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Μ.Χ.Σ.: Εκτός από περιγραφές και εικόνες που σύμφωνα με την άποψη πολλών αναγνωστών μου είναι συναρπαστικές, προσφέρει ηθικά διδάγματα για κάθε άνθρωπο μα πάνω απ’ όλα για κάθε γυναίκα!
Φοβάστε...
Αγαπάτε...
Ελπίζετε...
Θέλετε...
Μ.Χ.Σ.: Φοβάμαι το μέλλον που δεν μπορώ να ορίσω, αγαπώ όποιον θέλει να μαθαίνει, ελπίζω πως οι επόμενες γενιές θα ζήσουν σε έναν κόσμο με περισσότερες αρχές και καλλιέργεια, θέλω να βλέπω τον κόσμο γεμάτο με χαρούμενους ανθρώπους…
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Μ.Χ.Σ.: Να σας πω ποιοι ΔΕΝ θα το λατρέψουν. Όλοι αυτοί που ξέρουν πως δεν είναι κάτι και δεν προσπαθούν να γίνουν έστω και το ελάχιστο…
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Μ.Χ.Σ.: Γιατί θα σας αρέσει ίσως;
Γιατί δεν πρέπει;
Μ.Χ.Σ.: Για να μην θυμώσετε με τον Άλκη και το περιβάλλον του.
Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Μ.Χ.Σ.: Στα βιβλιοπωλεία, στις εκδόσεις ΜΑΧΗΤΗΣ για το χονδρεμπόριο (Τηλ. 2341 022900) και σ’ εμένα (e-mail: mhassapi@gmail.com) που θα έχω έτσι τη χαρά να σας γνωρίσω από πιο κοντά.
Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Μ.Χ.Σ.: Μπροστά στον υπολογιστή να ετοιμάζω το επόμενο μυθιστόρημα μου, το οποίο είχα γράψει χειρόγραφα στην Αγγλική γλώσσα και τώρα το μεταφέρω στην Ελληνική. Ελπίζω να κυκλοφορήσει σύντομα, αν και έχουν προτεραιότητα τα παραμύθια που έγραψα ενδιάμεσα –βλέπετε ετοιμάζομαι να γίνω γιαγιά.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Μ.Χ.Σ.: Το ασημί που βγαίνει πίσω από τα σκούρα σύννεφα όταν ο ήλιος κρύβεται… γιατί όπως λένε οι Άγγλοι, “Every cloud has a silver lining”.
Ποια μουσική;
Μ.Χ.Σ.: Οποιαδήποτε είναι αυθεντική και καλογραμμένη.
Ποιο άρωμα;
Μ.Χ.Σ.: Το άρωμα που αποπνέει η μόρφωση και η ηρεμία της ψυχής.
Ποιο συναίσθημα;
Μ.Χ.Σ.: Άλλες φορές ο θυμός και άλλες φορές το «αχ, τι ωραίοι που είναι οι άνθρωποι».
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Μ.Χ.Σ.: «Σειρά στην τηλεόραση», είπε η Νεφέλη που είναι Θεατρολόγος και Σκηνοθέτης.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Μ.Χ.Σ.: Εκπαιδευτικός… αυτό είναι το κύριο επάγγελμά μου και θα το άλλαζα μόνο με τη συγγραφή.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Μ.Χ.Σ.: Α! Δύσκολη ερώτηση… πρώτος έρχεται ο Καζαντζάκης και μετά ο Λουντέμης… και η Αλκυόνη Παπαδάκη, και ο Χρήστος Γιανναράς… τόσοι πολλοί… δεν ξέρω ποιον να διαλέξω… έχω λατρέψει τόσους…
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Μ.Χ.Σ.: Πολλοί… προσπαθώ να μην επηρεαστώ, φυσικά, αλλά τόσες ώρες στη ζωή μας με τόσα βιβλία.. γίνεται να μην επηρεαστεί κανείς;
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Μ.Χ.Σ.: Πολλές φορές μας κατευθύνουν… όλους μας… και άλλες, προσωπικά, «πατάω πόδι» και τους κατευθύνω εγώ… όταν όμως παθιάζεται κανείς γράφοντας οι δυο αυτές ενέργειες είναι αλληλένδετες.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Μ.Χ.Σ.: Και τα δυο και το λέω αυτό σαν εκπαιδευτικός… Χρειάζεται και τεχνική εκτός από ταλέντο.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Μ.Χ.Σ.: Η καθαρή και καλή γραφή… οι σαφείς έννοιες και να μπορεί να αγγίξει συναισθηματικά τον αναγνώστη.
Τι την αποτυχία;
Μ.Χ.Σ.: Η έλλειψη ταλέντου.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Μ.Χ.Σ.: Δυστυχώς δεν είναι… ο μέσος Έλληνας δεν διαβάζει όσο άλλοι λαοί.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Μ.Χ.Σ.: «Τι θα μπορούσα ακόμα να κάνω που δεν έκανα».
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ
Βιβλιοπαρουσίαση
Σε μια κατάμεστη αίθουσα του Μακεδονία Παλλάς της Θεσσαλονίκης, έγινε η βιβλιοπαρουσίαση της Β’ έκδοσης του μυθιστορήματος της Μαρίας Χασάπη-Σιδερά.
Η εκδήλωση έγινε στο πλαίσιο της 28ης διημερίδας ξενόγλωσσης εκπαίδευσης που διοργάνωσε η PALSO Βόρειας Ελλάδας και στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία.
Στο πάνελ των ομιλητών μαζί με την συγγραφέα βρισκόταν η Βενετία Ιατροπούλου, απόφοιτος του ΑΠΘ και ιδιοκτήτρια Κέντρου Ξένων γλωσσών στο Πολύκαστρο, η οποία είχε το ρόλο του συντονιστή της εκδήλωσης, η Ελένη Γρομπανοπούλου , Πρόεδρος του Συλλόγου Επιστημόνων Κεντρικής Μακεδονίας «Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ» και υπεύθυνη των Λαϊκών Πανεπιστημίων Κ. Μακεδονίας, η οποία έκανε την βιβλιοκριτική και η Αθανασία Παπαρήγα, Ψυχολόγος και εκπαιδεύτρια ενηλίκων, που ανέλυσε το ρόλο των ζευγαριών στη σύγχρονη κοινωνία.
Στη διάρκεια της παρουσίασης διαβάστηκαν αποσπάσματα από το μυθιστόρημα τα οποία πλαισιώθηκαν από τραγούδια με την κιθάρα του Θανάση Ροδοκάλη και τις όμορφες και ζεστές φωνές της σοπράνο Ειρήνης Πολύζου και του συντοπίτη μας Γιάννη Σιδερά.
Στο τέλος της εκδήλωσης η συγγραφέας πρόσφερε δικά της σπιτικά λικέρ στους παρευρισκόμενους και υπέγραψε τα βιβλία της στον πάγκο των βιβλιοπωλείων Ιανός.
Να σημειώσουμε πως η δεύτερη έκδοση του μυθιστορήματος «ΟΣΟ ΠΥΚΝΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝ’ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ…» τυπώθηκε και διατίθεται από τις εκδόσεις ΜΑΧΗΤΗΣ.
Βιβλιοκριτική της Ελένης Γρομπανοπούλου
«Όσο πυκνά κι αν είν’ τα σύννεφα…» ονομάζεται το μυθιστόρημα της Μαρίας Χασάπη-Σιδερά.
Ένα μυθιστόρημα που επικεντρώνεται στις ανθρώπινες σχέσεις δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στον έρωτα.
Στο βιβλίο η συγγραφέας ξετυλίγει τη ζωή της Αφροδίτης. Η ηρωίδα μας, μια γυναίκα της διπλανής πόρτας, βιώνει τον έρωτα με τον Αλκιβιάδη, που για χάρη του στερεί τον εαυτό της από τα ξέγνοιαστα φοιτητικά νεανικά χρόνια αλλά και μια εξαιρετική καριέρα.
Η Αφροδίτη αναζητά σαν τον Οδυσσέα τη δική της Ιθάκη, ταλανίζεται στα συναισθήματα της , χωρίς να μπορεί να αντικρίσει κατάματα την πραγματικότητα, όπως και κάθε ερωτευμένη γυναίκα. Εγκλωβισμένη στον κυκεώνα μιας παράφορης σχέσης αναζητά την αγάπη και τον έρωτα, πιθανόν σε λάθος πρόσωπο, με αποτέλεσμα να στερεί τον εαυτό της την εξελικτική του πορεία.
Παρ’ όλα τα αρνητικά συναισθήματα που βιώνει, δίνει την ευκαιρία στον εαυτό της να δουλέψει με τον εσωτερικό της κόσμο.
Από τι αλήθεια θέλει να ξεφύγει;
Ποιες είναι οι πραγματικές της ανάγκες;
Μήπως για πρώτη φορά της δίνεται η δυνατότητα να κρατήσει η ίδια τα ηνία της ζωής της κι επιτέλους συνειδητά να αλλάξει την πορεία της;
Η συγγραφέας, με απλή και κατανοητή γλώσσα, κάνοντας χρήση του περιγραφικού λόγου, μας ταξιδεύει, αλλά ταυτόχρονα μας προβληματίζει γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις και πιο συγκεκριμένα για την έλλειψη επικοινωνίας των ζευγαριών -ένα βασικό ζήτημα των σημερινών ζευγαριών. Ένα βασικό πρόβλημα της σημερινής κοινωνίας.
Άλλοι εξαπατούν, άλλοι απορρίπτουν κι άλλοι καταπονούνται ψυχικά.
Υπάρχουν όμως κι αυτοί που αγαπούν και σέβονται, με αποτέλεσμα το πέρασμα να γίνονται πιο δυνατοί και υπομονετικοί.
Η ευτυχία και η αγάπη βρίσκονται μέσα μας, αρκεί να επιτρέψουμε σ’ αυτές τις μεγαλειώδεις αξίες να φανερωθούν.
Ευχαριστώ από καρδιά τη συγγραφέα, μα πάνω απ’ όλα φίλη, που μου έκανε την τιμή να συμμετέχω στην βιβλιοπαρουσίαση της δεύτερης έκδοσης του βιβλίου της.
Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο.
Απόσπασμα από την ομιλία της Ψυχολόγου Αθανασίας Παπαρήγα
Συνήθως μέσα από την ποίηση, τη λογοτεχνία και τα τραγούδια εκθειάζεται ο παράφορος έρωτας, σαν η αγάπη να μην μπορεί να σταθεί και να αναπτυχθεί χωρίς πόνο… σαν η δυστυχία στην αγάπη να ναι απαραίτητο στοιχείο του μεγάλου έρωτα.
Μοιάζει με εθισμό αυτή η υπερβολική αγάπη, έτσι ώστε κάθε φορά που βιώνουμε την αδιαφορία, τον θυμό η την οργή του της συντρόφου μας να το δικαιολογούμε και μέσα και απέξω μας... Ίσως φταίνε τα δυστυχισμένα παιδικά του χρόνια για να φέρεται έτσι, λέμε, όμως ίσως να φταίνε τα δικά μας για να ανεχόμαστε τέτοιες συμπεριφορές τόσο.
Είναι λίγα τα πρότυπα ανθρώπων που τους ενώνει η χαρά, η συνεννόηση, η ειλικρινής σχέση.
Βέβαια σε μια τέτοια φυσιολογική σχέση, χωρίς πόνο, λείπει το στοιχείο της έντονα συναισθηματικής φόρτισης, άρα είναι μια βαρετή σχέση… άρα πάμε για άλλα... Το ερώτημα μας αφορά. Θέλουμε να αγαπάμε κάποιον τόσο ώστε συνεχώς να μας πληγώνει, ή επιλέγουμε να αγαπάμε τόσο τον εαυτό μας ώστε να μην υποφέρει πια;
