Πως μετράμε... την ευτυχία;
Μ.Κ.: Την ευτυχία δεν την μετράμε την ευτυχία την νοιώθουμε!
Την δημιουργία;
Μ.Κ.: Όσες περισσότερες οι αποστολές, τόσο περισσότερα τα αποτελέσματα!
Την επιτυχία;
Μ.Κ.: Την ζούμε!
Πως ένιωσες όταν ολοκλήρωσες το πρώτο σου έργο, ποιο είναι αυτό και σε ποια ηλικία συνέβη;
Μ.Κ.: Δεν το πιστεύω ακόμη, «Άσπονδοι φίλοι», μικρή ιστορία, στα 27.
Αν η ζωή σου ήταν... μια σκηνή από ταινία, ποια θα ήταν αυτή;
Μ.Κ.: The Fisher King 1991, η σκηνή με τον Robin Williams και την Amanda Plummer. Όχι για αυτά που δεν ήρθαν, για αυτά που θα έρθουν!
...μια μουσική σύνθεση, τι θα ακούγαμε;
Μ.Κ.:
...μια στιγμή στο χρόνο, πότε θα ζούσες;
Μ.Κ.: Ή στα ‘50s ή στα ‘60s!
Ποιο χρώμα έχει... η χαρά;
Μ.Κ.: Ουράνιο τόξο!
Η λαχτάρα;
Μ.Κ.: Μπλε!
Η φλόγα;
Μ.Κ.: Κόκκινο!
Πιστεύεις...στο Θεό;
Μ.Κ.: Ναι, υπάρχει!
Πονάς...
Μ.Κ.: ...στην ψυχή.
Προχωράς...
Μ.Κ.: ...συνέχεια!
Χορεύεις;
Μ.Κ.: Πολύ!
Ξαναγεννιέσαι...
Μ.Κ.: ...κάθε πρωί!
Χάνεσαι...
Μ.Κ.: ...στο γραφείο!
Πιστεύεις...
Μ.Κ.: ...στα ωραία πράγματα!
Τραγουδάς;
Μ.Κ.: Όταν ξέρω τους στίχους!
Διαβάζεις...
Μ.Κ.: ...αρκετά!
Γράφεις...
Μ.Κ.: ...όταν έχω κάτι να αποτυπώσω για να μην το ξεχάσω!
Παίζεις...
Μ.Κ.: ...με τις γάτες μου!
Greece in 20--
Sweet country of green and blue
under the ruins of your Holy Temple,
among your alabaster beauty,
their delicate hands hold your dignity
high in the skies, through lights of years
just to remind you…
This ground full with blood, pain and sorrows
how many eyes were cast upon your flag
wishing for better days, remembering your glorious past.
Is that enough?
You were wounded, harassed and enslaved for some little
freedom…
Freedom you’re seeking now, now, now and forever!
Why? Aren’t you Free at last?
What is freedom?
Freedom…
On your deserted streets there is blood,
I see some bullets down there
The future is dead!
They killed your future!
They’re not afraid to point the gun
at your future! Our future.
No! They’re not afraid!
In fact they like it that way.
It gives them space…
Under their clean gray suits
they spread terror
it’s for our own good
they say…
I can see your tears.
You cry for your children
all the children you have lost
they were yours
this is their land.
Others became little white angels near God
others flew away,
nobody knows when they will be back.
No, they won’t.
You know it too,
they lost their faith
they left you in desperation.
And you the Mother, a wreck
a poor member of the Union of Stars
you owe an account.
O, Mother of Democracy!
You’ve been raped,
you’ve been stolen
you’ve been eradicated.
It’s you they want,
It’s you they don’t want.
It’s you that fed your children
with dignity, passion and high spirits.
It’s you that nurtured our soul.
It’s you we trust and love.
It’s you we wait to see you again
in full blossom in the Springtime.
The Winter lasted for so long.
Now take that olive branch
it’s time we, your children
make you proud again,
make you smile again.
Ελλάδα 20--
Γλυκιά πατρίδα του πράσινου και του μπλε
κάτω από τα ερείπια του Ιερού Ναού σου,
μέσα από στην αλαβάστρινη ομορφιά σου,
τα λεπτεπίλεπτα Χέρια τους κρατάνε την αξιοπρέπεια σου
ψηλά στους ουρανούς, μέσα από έτη φωτός
απλά για να σου θυμίζουν…
Αυτό το χώμα γεμάτο με αίμα, πόνο και δάκρυα
πόσα μάτια δεν κοίταξαν την σημαία σου
περιμένοντας καλύτερες μέρες, δοξάζοντας το παρελθόν σου
είναι αυτό αρκετό;
Σε τραυμάτισαν, σε λεηλάτησαν, σε σκλάβωσαν για λίγη ελευθερία
ελευθερία…
Ελευθερία αναζητάς και τώρα, τώρα, τώρα, και για πάντα!
Γιατί δεν ήσουν Ελεύθερη τελικά;
Τι είναι ελευθερία;
Ελευθερία…
Στους έρημους δρόμους σου υπάρχει αίμα,
βλέπω σφαίρες πεσμένες κάτω.
Το μέλλον έχει πεθάνει!
Σκότωσαν το μέλλον σου!
Όχι, δεν φοβούνται να σημαδέψουν
το μέλλον σου! Το μέλλον μας.
Όχι, δεν φοβούνται!
Είναι γιατί τους αρέσει έτσι,
τους δίνει χώρο…
Κάτω από τα καθαρά γκρίζα κοστούμια τους
σπέρνουν τον τρόμο
είναι για το καλό σου
λένε…
Ω! Βλέπω τα δάκρυά σου!
Κλαίς για τα παιδιά σου
για όλα τα παιδιά που έχεις χάσει
και ήταν δικά σου
και αυτή είναι η πατρίδα τους.
Άλλα έγιναν μικροί λευκοί άγγελοι κοντά στο Θεό
άλλα πέταξαν μακριά σου
κανείς δεν ξέρει αν θα ξαναγυρίσουν.
Όχι, δεν θα γυρίσουν!
Το ξέρεις και συ.
Έχασαν την πίστη τους.
Σε άφησαν απελπισμένα.
Και συ η Μητέρα τους, ένα ερείπιο
ένα φτωχό μέλος της Ένωσης των Αστεριών
έχεις ένα λογαριασμό να πληρώσεις.
Ω, Μητέρα της Δημοκρατίας!
Σε βίασαν,
σε καταλήστεψαν,
σε κατακρεούργησαν.
Εσύ είσαι αυτή που θέλουν!
Εσύ είσαι αυτή που δεν θέλουν!
Εσύ είσαι αυτή που έθρεψες τα παιδιά σου
με αξιοπρέπεια, πάθος και ψηλά ιδεώδη!
Εσύ είσαι αυτή που έθρεψε το πνεύμα μας!
Εσύ είσαι αυτή που εμπιστευόμαστε και αγαπάμε!
Εσύ είσαι αυτή που περιμένουμε να δούμε
ξανά ανθισμένη την Άνοιξη!
Ο Χειμώνας κράτησε πάρα πολύ.
Πάρε τώρα στα χέρια σου αυτό το κλαδί ελιάς.
ήρθε η ώρα εμείς τα παιδιά σου
να σε κάνουμε περήφανη ξανά,
να σε κάνουμε να χαμογελάσεις ξανά!
Copyright © Magdalene A. Kastani All rights reserved
Καλλιτεχνικό ή λογοτεχνικό βιογραφικό σημείωμα:
Η Μαγδαληνή Α. Καστάνη γεννήθηκε στις 28 Αυγούστου 1983 και μεγάλωσε στο νησί στης Σκοπέλου. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Βιβλιοθηκονομίας και Συστημάτων Πληροφόρησης του Τ.Ε.Ι. Αθήνας (2001-2006), και έκανε την πρακτική αλλά και την πτυχιακή εργασία της στα Γενικά Αρχεία του Κράτους στην Αθήνα εντρυφώντας έτσι και στην επιστήμη τη Αρχειονομίας. Το 2009 επέστρεψε στο νησί. Από το 2011-2013 έχει συμμετάσχει σε τέσσερις λογοτεχνικούς διαγωνισμούς ενώ μια Χριστουγεννιάτικη μικρή ιστορία της δημοσιεύτηκε στον λογοτεχνικό ιστοχώρο ΟΝΕ:SΤΟRΥ και μια ακόμη, ένα tweet story των 140 χαρακτήρων, συμπεριελήφθη το e-book «#Tweet_Stories-Λογοτεχνία σε 140 χαρακτήρες» {αριθμός 115, σελ.35}[1]
Η Μάγδα ασχολείται ανελλιπώς με την παρακολούθηση διαδικτυακών μαθημάτων μέσω διαφόρων πλατφόρμων διευρύνοντας έτσι την μόρφωσή της στο έπακρο και κερδίζοντας φυσικά με το αζημίωτο ένα σωρό πτυχιάκια σε διάφορους τομείς. Της αρέσει να διαβάζει βιβλία, να βλέπει ταινίες να ακούει πολλή μουσική και να κάνει βόλτες με το ποδήλατο στη φύση, έχει αδυναμία στις γάτες και αγαπάει γενικά όλα τα καλά πράγματα σε τούτη τη ζωή! Μπορείτε να την βρείτε στο facebook και στο magda.kastani@gmail.com
Στόχοι και επιδιώξεις:
Μ.Κ.: Να έχω μια δουλειά!
Όνειρα:
Μ.Κ.: Να αγαπήσω και να αγαπηθώ!
Περισσότερα σαν κι αυτό στη στήλη Blood New
[1]Κατεβάστε το #Tweet_Stories Από το OpenBook
Υπογραφή:
Μαγδαληνή Καστάνη
Νέοι ή πρωτόφαντοι καλλιτέχνες, δημιουργοί, συγγραφείς απαντούν για το έργο τους.Περισσότερα σαν κι αυτό στη στήλη Blood New
[1]Κατεβάστε το #Tweet_Stories Από το OpenBook
