Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Γ.Π.: Το βιβλίο γεννήθηκε από μία σκέψη που είχα και είχε να κάνει με την “διαδραστικότητα” και τις δυνατότητες που δίνει η ψηφιακή εκδοχή που είναι εντελώς ανεξερεύνητες στο μυθιστόρημα. Γι' αυτό και επέμενα στον όρο «μυθιστόρημα νέου τύπου»!
Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Γ.Π.: Στο γραφείο μου κυρίως! Ξεκίνησε σαν ιδέα από ένα ταξίδι μου στην Λάρισα και το ολοκλήρωσα στην Πάτρα που είναι ο μόνιμος τόπος κατοικίας μου, τα τελευταία χρόνια.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Γ.Π.: Πριν 20 χρόνια ξεκίνησα ένα μυθιστόρημα το οποίο το «έχασα»! Το βιβλίο μου, «Η ψηφιακή επιπολαιότητα του έρωτα» το ξεκίνησα το 2011. Κάποια στιγμή είχα «κολλήσει» και αναρωτιόμουν πως μπορώ να το ολοκληρώσω, τελικά το μυθιστόρημα τελειώνει με ένα ημερολόγιο που είναι η περίληψη ουσιαστικά του βιβλίου που είχα γράψει 20 χρόνια πριν και δεν είχα εκδώσει ποτέ...
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Γ.Π.: Είναι ένα νέου τύπου μυθιστόρημα... ψηφιακό, πολυμεσικό, διαδραστικό!
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Γ.Π.: Το βιβλίο περιγράφει ερωτικές ιστορίες του σήμερα. Η Άννα είναι με τον Φάνη και ο Πέτρος με την Μαρία. Η ζωή τους όμως περιπλέκεται όταν βρίσκονται «συνδεδεμένοι» στην πιο δημοφιλή σελίδα κοινωνικής δικτύωσης και μιλάμε για το Facebook χωρίς ωστόσο να εξαιρούνται τα υπόλοιπα social media.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Γ.Π.: Την διαδικασία δημιουργίας του! Tα συναισθήματα που δημιουργούνται όσο πληκτρολογούνται λέξεις...
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Γ.Π.: Η Άννα. Θα καταλάβετε γιατί από την πρώτη ανάγνωση!
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Γ.Π.: Ότι κάθε βιβλίο και κάτι ακόμα! Προσφέρει πολυαισθητική απόλαυση. Επιτρέχει στο μυαλό να κινηθεί στο χώρο της φαντασίας, να ονειρευτεί και να σκεφτεί. Να βάλει τον εαυτό του, στην θέση κάποιου εκ των ηρώων και να τον μετακινήσει πάλι στην θέση κάποιου άλλου.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Γ.Π.: Να διαβαστεί το βιβλίο μου κάτω από το σωστό πλαίσιο, δηλαδή σαν ένα νέου τύπου μυθιστόρημα.
Φοβάστε...
Γ.Π.: Μην χάσω αυτά που αγαπώ.
Αγαπάτε...
Γ.Π.: Η αγάπη είναι η μόνη ικανοποιητική απάντηση στο “πρόβλημα” της ανθρώπινης ύπαρξης. (Ε. Φρομ)
Ελπίζετε...
Γ.Π.: Νυνί δε μένει πίστις, έλπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα μείζων δε τούτων η αγάπη.
Θέλετε...
Γ.Π.: Πολλά τα «θέλω» και αλλάζουν συνεχώς...
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Γ.Π.: Αυτοί που πάντα “ψάχνονται” να βαδίσουν σε καινούργια μονοπάτια...
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Γ.Π.: Γιατί είναι ένα νέου τύπου μυθιστόρημα!
Γιατί δεν πρέπει;
Γ.Π.: Πρέπει!
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Γ.Π.: Πολλά σημεία πώλησης αναφέρονται στην ιστοσελίδα μας. Κάποια ηλεκτρονικά είναι τα παρακάτω: - http://www.digilove.eu
Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Γ.Π.: Στην Πάτρα και την ψηφιακή μου εκδοχή στο Facebook: George Perisanidis
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Γ.Π.: Το μπλε του Facebook.
Ποια μουσική;
Γ.Π.: Η ψηφιακή επιπολαιότητα του έρωτα έχει δικό της κανάλι στο youtube όπου μπορεί κάποιος να βρει όλα τα τραγούδια που θα συναντήσεις στο βιβλίο αλλά και τις ταινίες, τα βιβλία κ.α.
Ποιο άρωμα;
Γ.Π.: Κάποιο που θα μπορούσε να μας “ταξιδέψει” σε μνήμες που κουβαλάμε μαζί μας.
Ποιο συναίσθημα;
Γ.Π.: Της ερωτικής σύγχυσης!
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Γ.Π.: Θα μπορούσε να είναι ένα video-book! (Όπου τα τραγούδια, οι ταινίες, τα βιβλία & οι σύνδεσμοι προς ιστοσελίδες που υπάρχουν μέσα στο βιβλίο, θα οδηγούσαν σε πραγματικό χρόνο, τον χρήστη, στην συγκεκριμένη αναζήτηση.)
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Γ.Π.: Υπάλληλος σε βιβλιοπωλείο ίσως...
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Γ.Π.: Ανά περίοδο παθιάζομαι και με κάποιον... Έχω περάσει διάφορες φάσεις από τον Καζαντζάκη, στον Χένρυ Μίλλερ και στον Κούντερα...
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Γ.Π.: Ο Μίλαν Κούντερα. Ένα βιβλίο που με έχει επηρεάσει είναι «Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι».
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Γ.Π.: Οι ηρωές μου θα μπορούσαν να είναι και αποτέλεσμα συλλογικής διαδραστικότητας και να παίρνουν αποφάσεις πολύ διαφορετικές από μένα... Η σχέση μας είναι μάλλον γονέα-απογόνου.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Γ.Π.: Σίγουρα και τα δύο είναι πολύ σημαντικά, όμως το πιο σημαντικό είναι να θέλει να επικοινωνήσει κάτι καινούργιο...
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Γ.Π.: Κυρίως η αποδοχή που θα έχει σε αυτούς που απευθύνεται.
Τι την αποτυχία;
Γ.Π.: Η μη αποδοχή...
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Γ.Π.: Όχι! Η γνώση πρέπει να είναι οργασμική!
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Γ.Π.: Η ζωή μου δεν είναι βιβλίο που ξέρω ή έγραψα το τέλος, όποτε θα απέφευγα τον τίτλο με ένα «Συνεχίζεται...»
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.
Διαβάζοντας το μυθιστόρημα...
Εκείνος λέει ότι έγραψε ένα νέου τύπου μυθιστόρημα, προφανώς απουσίας άλλου, πιο παραστατικού, χαρακτηρισμού. Και πράγματι, είναι πρωτόφαντο σαν είδος και φέρει την αύρα του νέου όπως όλα τα κείμενα, μικρά και μεγάλα, που γράφτηκαν με αφορμή ή εξαιτίας των κοινωνικών δικτύων και του διαδικτύου. Από τη στιγμή που το διαδίκτυο έκανε "κατάληψη" όγκου από τον ημερήσιο χρόνο μας πολλές συνήθειες φιλτράρονται και πολλές επικοινωνίες μας γίνονται μέσω αυτού. Το βιβλίο του Γιώργου Περισανίδη δεν είναι οδηγός για τα social media, ούτε απαντά σε ερωτικά θέματα. Πρόκειται για μυθιστόρημα -κανονικό, άσχετα πώς το χαρακτηρίζει κανείς- με ήρωες νέους ανθρώπους του διπλανού διαμερίσματος. Και, σαν νέοι, έχουν ανησυχίες, αναζητήσεις -και πέρα του άλλου τους μισού- και ως κανονικοί άνθρωποι ακούν μουσική, βλέπουν ταινίες, εργάζονται, βγαίνουν, διασκεδάζουν, πίνουν, φλερτάρουν...
Σε μια εποχή που τα πάντα περνούν μέσα από τις ψηφιακές οθόνες των ηλεκτρονικών συσκευών οι τέσσερις ήρωες δε θα μπορούσαν να απέχουν από μια διαδικτυακή καθημερινότητα και η καθημερινότητά τους δε θα μπορούσε να απουσιάζει από τη διαδικτυακή τους δραστηριότητα. Έτσι, η μουσική που ακούνε, οι ταινίες που βλέπουν, τα βιβλία που διαβάζουν, οι επιρροές και τα γούστα τους... όλη τους η ζωή περνά μέσα από τις οπτικές ίνες των συνδέσεων. Όπως και οι έρωτές τους, τα φλερταρίσματα αλλά και η πλασματικές ζωές τους. Εκείνες που επέλεξαν να ζήσουν εκμεταλλευόμενοι τον "ανώνυμο" χαρακτήρα του διαδικτύου που προσφέρει τέτοιες ελευθερίες.
Παράλληλα, αναδεικνύονται όλα τα στοιχεία που προσδιορίζουν τούτο το νέο τρόπο επικοινωνίας, διασκέδασης ή ενημέρωσης όπως τα greeklish και η ηλεκτρονική ορολογία. Στις σελίδες σερφάρουν συσκευές όπως mp3 players, laptops... τις κοσμούν emoticons, posts... και συμπληρώνουν hits, musts, googlαρίσματα, βικιλεξικά, chats, inboxings, adds, multi-taskings, hashtags, tweets, likes...
Κάποιες λαμπρές και έξυπνες στιγμές του μυθιστορήματος είναι οι φιλοσοφικές προσεγγίσεις περί κοινωνικών δικτύων και των αλλαγών -ή επιπτώσεων- που επιφέρουν στον σύγχρονο πολίτη. Ένα καλό παράδειγμα είναι η σχέση του χρόνου και πώς αυτός διαφοροποιήθηκε μέσω της ηλεκτρονικής εποχής.
«Ο άνθρωπος καμιά στιγμή της ιστορικής εξέλιξής του δεν ερωτευόταν με τον ίδιο τρόπο. Σήμερα ο χρόνος τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, σχετικά με τον ρυθμό με τον οποίο κυλούσε παλιότερα. Εξαιτίας των τεχνολογικών καινοτομιών που γεννήθηκαν στα τέλη του 20ου αιώνα, και κυρίως χάρη στο ίντερνετ, αποκτήσαμε πρόσβαση σε πληροφορίες και εφαρμογές γρήγορα, πληρώνοντας ταυτόχρονα το κόστος της επιτάχυνσης όλων των διαδικασιών. Μια επιτάχυνση που σκεπάζει με λήθη τα πάντα. Χάθηκε η βραδύτητα! Χάθηκε ο ρυθμός της απόλαυσης και της μνήμης! Τρέχουμε, τρέχουμε, τρέχουμε! Συλλέγουμε εμπειρίες, μνήμες, τους ανθρώπους τους ταξινομούμε σε κάποιο ψηφιακό άλμπουμ, κάνουμε κάποιο σχόλιο στο facebook και μετά τα προσπερνά η ζωή μας, που τρέχει με αυτόν τον ιλιγγιώδη ρυθμό...»
«...ζούμε αυτά που κάποιος παλιότερα απορροφούσε σε μια δεκαετία, μέσα σε έναν μήνα! Έχει χαθεί η πεποίθηση του αιώνιου έρωτα, επειδή η αιωνιότητα εμπεριέχει άπειρα δεδομένα... Τόσα δεδομένα, που η ζωή ενός ανθρώπου μοιάζει ασήμαντη... Πιο σωστά... Μετά βίας γίνεται διακριτή!»
Ένα μυθιστόρημα για τέσσερις (;) χαρακτήρες και ένα βιβλίο για άλλα βιβλία και για χάρτινους ήρωες που ξεπετάγονται από τα χάρτινα όριά τους και αποκτούν υλική υπόσταση, για αγαπημένα τραγούδια, ταινίες -φόρος τιμής στην Καζαμπλάνκα. Και στα porn- και κινηματογραφικούς ήρωες, για φιλοσοφικές αναζητήσεις -αγαπώ τη θεωρία της συνέχειας-, για το φαινόμενο της πεταλούδας και άλλα περίεργα του κόσμου μας -όλα πραγματικά-, για το ίντερνετ και τα σόσιαλ μίντια -που έχουν τέτοια διείσδυση στη ζωή (μας), προκαλούν εθισμό ενώ επηρεάζουν ακόμη και τον τρόπο σκέψης (μας)!
«...Μπορεί να ήταν μια τεράστια βάση δεδομένων, αλλά τι επεξεργασία έκανε σε αυτήν τη βάση;» αναρωτιέται ο συγγραφέας αναφερόμενος στο μυαλό και στην εξυπνάδα της ηρωίδας του.
Ένα βιβλίο που δε χωρίζεται σε κεφάλαια, μάλλον, μιμούμενο τη ζωή. Όπως κι εκείνη, δε χωρίζεται σε μέρη και κυλάει συνεχόμενα, μονορούφι και χωρίς κενά.
Ένα βιβλίο για τον πανόπτη-συγγραφέα που βλέπει, ξέρει τα πάντα και τα "ομολογεί" σε μια αφηγηματική ιστορία αφήνοντας, παρόλα αυτά, χώρο στους ήρωες να εκφράσουν την δική τους οπτική γωνία!
Ένα βιβλίο που, παραλίγο, να "παίξει" και ο ίδιος ο γραφών αλλά δεν προέκυψε -μπορεί και όχι.
Ένα βιβλίο... αλλά δείτε κι εδώ τί ακριβώς είναι αυτό το βιβλίο.
Η συγκλονιστική στιγμή της ανάγνωσης είναι όταν καταλαβαίνεις πόσο ανειλικρινείς είμαστε. Όχι μόνο ως προς τους άλλους αλλά και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Ακόμη και στα ημερολόγιά μας που, λογικά, δε προορίζονται για άλλα μάτια πέρα τα δικά μας είμαστε ψεύτες. Ίσως να είναι στη φύση μας να "ξεγελάμε" τον εαυτό μας με κάτι που ποθεί/επιθυμεί/προσδοκεί/λατρεύει... λανσάροντας μια επίπλαστη πραγματικότητα που την "λουζόμαστε" προκειμένου να τον πείσουμε. Γιατί πείθοντάς τον μεθάμε από την τέρψη, την ευχαρίστηση ή την ηδονή, εθισμένοι σε έναν κόσμο που γουστάρουμε τρελά γιατί μπορούμε να είμαστε αυτό που θέλουμε, να κάνουμε αυτό που επιθυμούμε και να εκπληρώσουμε κάθε όνειρο.
Στην ερώτηση, αν κάποιος που δεν έχει καμία επαφή με το διαδίκτυο μπορέσει να διαβάσει και κατανοήσει επαρκώς το βιβλίο η απάντησή μου είναι: tricky, που αυτόματα σημαίνει ότι χρειάζεσαι και βασικές γνώσεις αγγλικών. Το μυθιστόρημα απαιτεί επαφή με τον διαδικτυακό κόσμο, τις ηλεκτρονικές συσκευές και τα social media στα οποία και βασίζεται ή εμπνέεται. Μια επιφανειακή ανάγνωση μπορεί να στεφθεί με επιτυχία αλλά θεωρώ αδύνατη την πλήρη κατανόηση της ιστορίας αν δεν έχεις γνωρίσει λίγο τον "κόσμο" του και από την άλλη, έτσι κι αλλιώς το μυθιστόρημα δεν είναι απλό. Απαιτεί προσοχή και γνώσεις που αν δεν τις έχεις εύκαιρες πρέπει να τις αναζητήσεις ενώ κάποια κλασικά αναγνώσματα θα λειτουργήσουν σαν μπόνους αν τα έχεις διαβάσει πριν καταπιαστείς μαζί του. Το ίδιο και για τα τραγούδια που περιδιαβαίνουν στις σελίδες του ή τις ταινίες.
Συνιστάται σε νέους όλων των ηλικιών, σε μιντιομανείς και διαδικτυοεθισμένους, σε σκεπτόμενους, σε βιβλιολάτρεις και σε κινηματογραφόφιλους... επιπλέον, στους φανατικούς αναγνώστες του Ιταλού σημειολόγου Ουμπέρτο Έκο.
Ένα μυθιστόρημα για τέσσερις (;) χαρακτήρες και ένα βιβλίο για άλλα βιβλία και για χάρτινους ήρωες που ξεπετάγονται από τα χάρτινα όριά τους και αποκτούν υλική υπόσταση, για αγαπημένα τραγούδια, ταινίες -φόρος τιμής στην Καζαμπλάνκα. Και στα porn- και κινηματογραφικούς ήρωες, για φιλοσοφικές αναζητήσεις -αγαπώ τη θεωρία της συνέχειας-, για το φαινόμενο της πεταλούδας και άλλα περίεργα του κόσμου μας -όλα πραγματικά-, για το ίντερνετ και τα σόσιαλ μίντια -που έχουν τέτοια διείσδυση στη ζωή (μας), προκαλούν εθισμό ενώ επηρεάζουν ακόμη και τον τρόπο σκέψης (μας)!
«...Μπορεί να ήταν μια τεράστια βάση δεδομένων, αλλά τι επεξεργασία έκανε σε αυτήν τη βάση;» αναρωτιέται ο συγγραφέας αναφερόμενος στο μυαλό και στην εξυπνάδα της ηρωίδας του.
Ένα βιβλίο που δε χωρίζεται σε κεφάλαια, μάλλον, μιμούμενο τη ζωή. Όπως κι εκείνη, δε χωρίζεται σε μέρη και κυλάει συνεχόμενα, μονορούφι και χωρίς κενά.
Ένα βιβλίο για τον πανόπτη-συγγραφέα που βλέπει, ξέρει τα πάντα και τα "ομολογεί" σε μια αφηγηματική ιστορία αφήνοντας, παρόλα αυτά, χώρο στους ήρωες να εκφράσουν την δική τους οπτική γωνία!
Ένα βιβλίο που, παραλίγο, να "παίξει" και ο ίδιος ο γραφών αλλά δεν προέκυψε -μπορεί και όχι.
Ένα βιβλίο... αλλά δείτε κι εδώ τί ακριβώς είναι αυτό το βιβλίο.
Η συγκλονιστική στιγμή της ανάγνωσης είναι όταν καταλαβαίνεις πόσο ανειλικρινείς είμαστε. Όχι μόνο ως προς τους άλλους αλλά και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Ακόμη και στα ημερολόγιά μας που, λογικά, δε προορίζονται για άλλα μάτια πέρα τα δικά μας είμαστε ψεύτες. Ίσως να είναι στη φύση μας να "ξεγελάμε" τον εαυτό μας με κάτι που ποθεί/επιθυμεί/προσδοκεί/λατρεύει... λανσάροντας μια επίπλαστη πραγματικότητα που την "λουζόμαστε" προκειμένου να τον πείσουμε. Γιατί πείθοντάς τον μεθάμε από την τέρψη, την ευχαρίστηση ή την ηδονή, εθισμένοι σε έναν κόσμο που γουστάρουμε τρελά γιατί μπορούμε να είμαστε αυτό που θέλουμε, να κάνουμε αυτό που επιθυμούμε και να εκπληρώσουμε κάθε όνειρο.
Στην ερώτηση, αν κάποιος που δεν έχει καμία επαφή με το διαδίκτυο μπορέσει να διαβάσει και κατανοήσει επαρκώς το βιβλίο η απάντησή μου είναι: tricky, που αυτόματα σημαίνει ότι χρειάζεσαι και βασικές γνώσεις αγγλικών. Το μυθιστόρημα απαιτεί επαφή με τον διαδικτυακό κόσμο, τις ηλεκτρονικές συσκευές και τα social media στα οποία και βασίζεται ή εμπνέεται. Μια επιφανειακή ανάγνωση μπορεί να στεφθεί με επιτυχία αλλά θεωρώ αδύνατη την πλήρη κατανόηση της ιστορίας αν δεν έχεις γνωρίσει λίγο τον "κόσμο" του και από την άλλη, έτσι κι αλλιώς το μυθιστόρημα δεν είναι απλό. Απαιτεί προσοχή και γνώσεις που αν δεν τις έχεις εύκαιρες πρέπει να τις αναζητήσεις ενώ κάποια κλασικά αναγνώσματα θα λειτουργήσουν σαν μπόνους αν τα έχεις διαβάσει πριν καταπιαστείς μαζί του. Το ίδιο και για τα τραγούδια που περιδιαβαίνουν στις σελίδες του ή τις ταινίες.
Συνιστάται σε νέους όλων των ηλικιών, σε μιντιομανείς και διαδικτυοεθισμένους, σε σκεπτόμενους, σε βιβλιολάτρεις και σε κινηματογραφόφιλους... επιπλέον, στους φανατικούς αναγνώστες του Ιταλού σημειολόγου Ουμπέρτο Έκο.
Ο Γιώργος Περισανίδης γεννήθηκε στην Ροδιά Ηλείας, έζησε τα παιδικά του χρόνια στο Βίζμπαντεν της Γερμανίας αλλά από το 1982 εγκαταστάθηκε στην Πάτρα. Το 1991 ξεκίνησε να φοιτά στην σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, ενώ το 1996 έγινε η πρώτη του γνωριμία με το διαδίκτυο.
Από το 2000 παρέχει υπηρεσίες internet, κατασκευής ιστοσελίδων και αξιοποίησης των social media. Η εξιδεικευμένη γνώση του του έδωσε τη δυνατότητα να ασχοληθεί και με προώθηση καλλιτεχνών στα κοινωνικά δίκτυα (facebook, youtube, twitter κ.ο.κ.)
Η σχέση του με τον κινηματογράφο και το μυθιστόρημα ξεκίνησε από τα παιδικά του χρόνια και κρατάει ως σήμερα. Η ψηφιακή επιπολαιότητα του έρωτα είναι το πρώτο του μυθιστόρημα που συνδυάζει την επαγγελματική του ιδιότητα με την μεγάλη του αγάπη.
Εκδόσεις ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα από το μυθιστόρημα.
Ευχαριστώ τον Γιώργο Περισανίδη για την προσφορά του βιβλίου
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα από το μυθιστόρημα.
Ευχαριστώ τον Γιώργο Περισανίδη για την προσφορά του βιβλίου
